کسوف انقلاب در "فجر"

چرا جشنواره ای که جان خود را از انقلاب گرفته باید جدایی ودوری از انقلاب اسلامی را حس کند!؟چرا نباید شاهد حضور آثار انقلابی در بخش های متعدد خود باشد؟

[

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از پایگاه اطلاع رسانی سازمان بسیج دانشجویی؛ جشنواره فیلم فجر مهمترین جشنواره سینمایی ایران است که از سال١٣٦١هر سال در میانه ی بهمن ماه در تهران توسط بنیاد فارابی و زیرنظر وزارت فرهنگ وارشاد برگزار می شود.

این جشنواره دارای دو بخش کلی(ایران وجهان)است،درکنار این دوبخش،حوزه های دیگری مانند موسیقی،تئاتر،شعرو....هم در این جشنواره فعالیت میکنند.

این جشنواره باهدف رشد سینمای ایرانی اسلامی، نشر آثار انقلابی،ارتقاع سطح این آثار،معرفی آثار ارزشمندو... جایگزینی برای جشنواره ی بین المللی فیلم تهران بود که در انقلاب سال١٣٥٧منحل گردید.

این جشنواره بر اساس اهداف انقلابی در دهه ی فجر پای گرفت؛درحالی که چندین سال است که فیلم ها وآثارانقلابی،چه در بخش فیلم وچه در بخش موسیقی وتئاترو... جایگاهی ندارند وکم لطفی های متعددی را به خود دیده اند.

این کم لطفی‌ها موجب اعتراض برخی از منتقدین و کارگردان ها، هنرمندان و عموم مردم شده است. این جدایی را میتوان در طراحی پوسترها هم مشاهده نمود؛ پوسترهایی که باگذشت زمان از انقلاب گرائی فاصله گرفته وبه سمت سینمای غرب گرایش پیدا کرده است.

چرا جشنواره ای که جان خود را از انقلاب گرفته باید جدایی و دوری از انقلاب اسلامی را حس کند!؟چرا نباید شاهد حضور آثار انقلابی در بخش های متعدد خود باشد؟چرا باید از حضور این اثار جلوگیری شود ودر آخر هم عدم حضورشان راتوجیه کنند!؟چرا باید این جشنواره سیاسی شود؟

عده ای بر این باورند که آثاری در خور شان این جشنواره ارائه نشده و عده ای دیگر میگویند که تقاضا واستقبالی برای این حوزه وجود ندارد و عده ای هم براین باورند که این حوزه هم در جشنواره فعال است!درحالی که حرف کارگردان هاو مستندسازان این حوزه چیز دیگری است.

به راستی اگر استقبال وتقاضایی برای آثار انقلابی نیست ویا اگر آثاری درخور یافت نمیشود پس برگزاری مناسب واستقبال همه گیر از جشنواره ی مردمی عمار برای چیست!؟

جشنواره ای که تنها پس از گذشت هفت دوره مخاطبین زیادی را به خود اختصاص داده است.
مسعود بهره مند؛ مستند ساز جوان ایرانی درنقد این جشنواره اینگونه می گوید: اگر جشنواره فجر توانسته بود رسالت خود را به درستی انجام دهد، مطمئن باشید نیاز به برگزاری جشنواره‌ای چون عمار نبود، اما هنگامی که در جشنواره ی فجر فیلم‌های سیاه و تلخ نمایش داده می‌شود می‌بایست جشنواره‌ای چون عمار برپا شده تا دغدغه انقلاب در آن گفته شود.

امتیاز دیگری که جشنواره مردمی فیلم عمار نسبت به دیگر فستیوال‌های سینمایی دارد، این است که جشنواره به سراغ مردم می‌رود نه اینکه مردم به سراغ جشنواره بیایند. برای همین به نوعی مردم آن را می‌پذیرند و عمار را بخشی از خواسته‌های فرهنگیشان که در سینما موجود نیست در نظر می‌گیرند.

این روزها سلیقه ای شدن داوری ها روی روند برگزاری جشنواره تاثیری نه چندان جالب گذاشته و باعث نادیده گرفته شدن برخی از آرمان های اصیل وابتدایی جشنواره گردیده،این درحالی است که به صراحت میتوان گفت: فجر سینمایی کشور را،طلوع فجر انقلاب اسلامی ایران به ارمغان آورد.

سینمای ایران گذشته دردمندی از قاجاریه تا پهلوی پشت سرگذاشته است؛گذشته ای که اورا به بازی گرفته بود و فیلم را وسیله ای مؤثر وقوی برای به بیراهه کشاندن آرمان ها و مخدوش کردن هویت ملی و دینی در اختیار قدرتمداران خودکامه قرار داده بود.

انقلاب اسلامی ایران همانگونه که در شئون مختلف فرهنگی کشور تحول ایجاد نمود و ارزش های حاکم بر جامعه را دگرگون کرد در مقوله هنر و سینما نیز نظام ارزشی نوین را پدید آورد و سینما را به سخن گفتن واداشت تا از اصالت های موجود فرهنگی و از آرمان ها، اعتقادات و سنت های مردم بگوید تا در تحقق آنچه که باید باشد سهیم گردد.

اماحال که فجرسینمایی کشور جان گرفته و فیلم ها جای خود رادرخانه ی مردم پیدا کردند؛از یاد بردند که این انقلاب اسلامی بود که برایشان مادری کرد تا جان بگیرند و امروز بتوانند در بخش های متنوع تر،سی و پنجمین حضور خود را رغم بزنند.به امید آنکه این بی مهری ها پایان یابد.

انتهای پیام/