در سایه بی تفاوتی نسل امروز؛

• چهارشنبه ۲۲ دی ۱۳۹۵ ۱۵:۳۱
• کد خبر : 1003448

• اخبار
• سایر رسانه ها

امروزه در کُردستان، شمار اندکی از زنان سپید مو مانده اند که گاه لباس های محلی قدیمی برتن دارند؛ لباس هایی که دیگر از رونق افتاده، رنگ های شاد آنها به خزان بی هنگام نشسته و در کنج پستوها افتاده است...

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛  به نقل از آفتاب دل، زنان روزگاران کهن، رنگ در رنگ تار و پود در هم تنیدند، پارچه ها را طرح زدند و جامه دوختند. آنها نسل در نسل رنگ ها را به تارهای پارچه ها زدند و لباس های زرین بافتند، اما عصر ماشین که آمد بازار این پارچه های رنگین بی رنگ و رونق شد.

    در اکثر مناطق استان کردستان اکنون شمار اندکی از زنان سپید مو مانده اند که گاه لباس های محلی قدیمی برتن دارند؛ لباس هایی که دیگر از رونق افتاده، رنگ های شاد آنها به خزان بی هنگام نشسته و در کنج پستوها افتاده است. لباس های محلی که خاطره کمرنگ آنها فقط در روستاها باقیمانده، امروزه در انبار پشت بام ها و در بقچه ها جای گرفته، نشانه و سمبل قومیت مردمان است و لباس سنتی به شمار می آید، اما دیگر گویا قابل استفاده نیست و کاربردی ندارد.

    لباس های سنتی استان کردستان بسته به منطقه ای که مردم در آن زندگی می کنند با نام هر محله شناخته می شود. زنان در نواحی مختلف از زمان های بسیار دور پارچه های دستبافی را که با قیچی می بریدند و با سوزن یا با چرخ های خیاطی می دوختند وبا سکه، منجوق که جزو جدایی ناپذیر لباس ها بود آن را تزیین می کردند چرا که زن پدید آورنده زیبایی است.

تعدادی از زنان در سطح شهر سنندج عقیده و نظر مثبتی نسبت به لباس های سنّتی کردی داشتند و لباس محلی شان را جزو هویت خود می دانستند ،ولی وقتی از علت عدم استفاده ی آنها از این لباسها سؤال می شد ، اکثراٌ جواب می دادند که فرهنگ جامعه تغییر کرده و این لباس ها تقریبا دست و پا گیر و تهیه و مراقبت از آنها سخت و گران است.

    امروزه دوخت بسیاری از لباس های سنتی محلات مختلف منسوخ شده و هنرمند شاخصی را نمی توان یافت که بازهم پارچه را هنرمندانه با نقش ها و الگوهای گذشته بدوزد. این لباس ها اگر تلاش افراد علاقه مند و مسئول برای احیای دوباره آنها نباشد در صندوقخانه فراموشی آویخته خواهدشد.

هنرهای دستی که فراموش می شوند، همان هنرهایی زیبایی که به پارچه های تهیه شده با دست، روح می بخشیدند وحالا کمتر کسانی آن را به یاد می آورند ویا انگشتان هنرمندی که دیر زمانی با سوزن زدن های هوشمندانه وهنرمندانه شان، چرخ معیشت خانواده های بسیاری را می چرخاندند حالا خسته از بی توجهی ها، به خواب رفته اند.

پارچه هایی که دیگر تولید نمی شوند، رنگ هایی که همآغوشی شان با این پارچه ها، دنیای از زیبایی را می آفرید دیگر جایی  در وقت زنان هنرمند شهرستان  ماندارد.

حالا در هر گوشه وکناری که تابلوی فروش وعرضه پوشاک مشاهده می شود، می توان رد  تولیدات چشم بادامی ها را دید وبرندهای به ظاهر ترک، که در اصل وفرع آن ها ونحوه حضورشان در خانه ما، جای سوال وابهام بسیاری است آنهم در شرایطی که بارها شنیده ایم وآمارها گفته اند وارادات پوشاک خارجی افت داشته است.

لباس های بومی که هر روز نازکتر می شود
یکی از بانوان سنندجی با گلایه از اینکه زمانی نه چندان دور لباس های کوردی با حجاب کاملی در دنیا مشهود بود می گوید؛ امروزه میبینیم که پارچه های توری نازک و گران که گویا روز به روز که پیش می رویم نازک و نازک تر می شود و در حال ورطه ی فراموشی است.

وی گفت: متاسفانه لباس های محلی استان کردستان در حال از بین رفتن است در صورتی که می توان آنها را با تلفیق مدل های سنتی به مدل های به روز احیاء کرد و بعنوان یادگاری از نسل های گذشته به دست آیندگان سپرد که اینها نمادی از فرهنگ استان است.

یکی دیگر از شهروندان اظهار کرد: در گذشته مراحل مختلف تهیه پارچه و دوخت به وسیله افراد خانواده صورت می گرفت اما در دهه های اخیر پوشاک موردنیاز خانواده به صورت آماده خریداری می شود.

گرانی مهمترین اصل فراموشی لباس های کردی

آرزو نادری یکی از دلایل استفاده نشدن پوشاک سنتی در جامعه امروز را گران بودن این پوشاک عنوان کرد و افزود: بسیاری از مواد و محصولاتی که از آن برای تولید البسه استفاده می شده،دیگر قابل دسترس نیست.

وی تصریح کرد : تزییناتی مانند سوزن دوزی و یا زیورآلات قابل استفاده در پوشاک سنتی بسیار گران قیمت هستند و قشر جوان و قشر متوسط جامعه نمی تواند این پوشاک را تهیه کند و به دلایل بحث های اقتصادی باید از آن صرف نظر کند.
این شهروند سنندجی گفت: لباس های محلی و قدیمی نباید به فراموشی سپرده شود بلکه باید روش دوخت و دوز و نقش و نگارهای آن با لباس های امروزی تلفیق و از آن استفاده شود.
وی با اشاره به این که چه بخواهیم و چه نخواهیم ترویج فرهنگ مدگرایی را خواهیم داشت ، گفت : مسئولان امر باید در این بخش با تشکیل اتاق فکر طوری برنامه ریزی کنند تا لباس های محلی و بومی حفظ شود و برای رویارویی با پدیده مدگرایی تدابیر اصولی بیندیشند.

مسئولین فکری برای تولید و گسترش این پارچه های زیبا در داخل انجام دهند
یکی از فروشندگان لباس کردی در بازار سنندج در گفتگو با خبرنگار ما گفت: با توجه به علاقه مردم کُرد به لباس هایشان و علاقه ی زیادی که زنان به این لباس ها دارند ، متاسفانه با توجه به وارداتی بودن، قیمت این پارچه ها گران است و اگر مسئولین فکری برای تولید داخلی لباس های زیبای کُردی نکنند ، این لباس ها و رنگ های زیبا که از تمدن دیرینه ی مردم کرد سرچشمه می گیرد ، رو به زوال خواهد رفت و با توجه به ارزانی و در دسترس بودن لباس هایی با مدل های غربی شاهد آن خواهیم بود که دختران و زنان کرد به سمت این لباس ها گرایش پیدا خواهند کرد.

وی می گوید: مردم کُرد علاقه ی زیادی به لباس کردی دارند و هنوز هم استفاده از این لباس در بین مردم کرد رایج است اما با تنوع یافتن مدل ها قیمت ها هم بالا رفته و قیمت یک دست لباس کردی از 150 هزار تومان آغاز می شود و تا 1 تا 2 میلیون یا حتی بیشتر هم ادامه دارد.

حال سوال اینجاست آیا واقعا امکان آن وجود ندارد که مسئولین فکری برای تولید و گسترش این پارچه های زیبا در داخل انجام دهند ، واقعا چرا باید اکثر زنان کُرد مجبور باشند پارچه های وارداتی را بر تن کنند...

انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #