بیمه ایثارگران در سایه بیتوجهی مسؤولان/ پیشکسوتان عرصه ایثار و شهادت با مشکلات بیمه دست و پنجه نرم میکنند
پیشکسوتان شهادت و عرصه ایثار در زندگی خود دغدغه درمان و بیتوجهی نهادها و سازمانهای ذیربط را دارند.
[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا، به نقل از بلاغ، با نگاهی گذرا به تاریخ خواهیم یافت غالب کشورها حداقل برای یک بار هم که شده جنگی خانمانسوز را تجربه کردند تاریخ شاهد خوبی بر این ادعا است؛ وقایع جنگ جدا از همه مشکلاتی که با خود به یدک میکشد، هیچگاه با استقبال مردم روبرو نشده است اما وقتی کشوری مورد تهاجم قرار میگیرد و در مقابل این جنگ ناخواسته مردم آن کشور با چنگ و دندان از کشورشان به دفاع برمیخیزند، این دفاع ارزشمند محسوب میشود و کشور ما نیز مستثنی از این قاعده نبوده است.
,
شبکه اطلاع رسانی راه دانا،,
بلاغ,
به گواه بسیاری، در کشور ما ایران آنطور که باید فرهنگ نهفته در طول هشت سال دفاع مقدس به نسلهای بعدی انتقال مییافت، منتقل نشده است.
افتخارات دیروزیان در امروز فراموش نشود
نسل حاضر باید بداند امنیت و آسایش امروز خود را مرهون فداکاری و ایثارگریهای کسانی است که حاضر شدند با به خطر انداختن امنیت خود امنیت کنونی کشور را تامین کنند.
در تمامی کشورهایی که درگیر جنگ بودند، امتیازاتی برای بازماندگان آن جنگها در نظر گرفته شد، امتیازانی که در راستای بزرگداشت و تکریم از آنها شکل میگیرد؛ بهعنوان مثال دولت اتریش برای این افراد، که عمدتا مربوط به بازماندگان جنگ جهانی دوم هستند، از امتیازاتی همچون بیمه اجتماعی، کمک هزینه پرستاری، پرداخت غرامت اجتماعی و... در نطر گرفته است و یا در کشور ترکمنستان، وقتی این افراد با یونیفورمهای مزین به مدالهای مختلف در شهرهایشان ظاهر میشوند، مردم و ماموران دولتی و مقامهای شهری و کشوری با احترام ویژه با آنها برخورد میکنند.
روسیه نیز امتیازات خاصی برای کهنه سربازان خود در نظر گرفته است که برخی از آنها عبارتند از: امتیاز ویژه برای ورود به تعاونیهای مسکن، ساختمان، باغداری و دریافت مجانی زمین، پرداخت ۵۰ درصد هزینه مصرف خدمات عمومی از قبیل آب، گاز، برق، شوفاژ، تلفن، برخورداری رایگان از درمانگاههای دولتی، شهرداری، بیمارستانهای مخصوص و پزشک، پرداخت ۱۰۰ درصد بهعنوان ترمیم معاش از کار افتادگی، پذیرش بدون کنکور در دانشگاهها و آموزشگاههای فنی دولتی، پرداخت کمک هزینه تحصیلی به دانشحویان از سوی دولت و دهها امتیاز دیگر از این دست، بخشی از خدماتی است که در روسیه وجود دارد.
قوانین حمایتی فراوان اما از حمایت خبری نیست
در ایران و پس از پایان جنگ تا به امروز قوانین حمایتی برای جانبازان، آزادگان و خانوادههای معظم شهدا و در مواردی برای عزیزان رزمنده که از درصد جانبازی و یا اسارت برخوردار نیستند، به تصویب رسیده است که آخرین آنها قانون جامع خدمات رسانی به ایثارگران است.
قانونی که پس از گذشت بیش از یک دهه سرانجام با تمام اما و اگرهایش در آبان ماه سال ۱۳۹۵ بهعنوان یک قانون مدون و دائمی از سوی نمایندگان مجلس شورای اسلامی مورد تائید قرار گرفت؛ اگر چه این قانون حمایتی از ایثارگران خیلی دیر به تصویب رسید، اما بسیاری از مفاد آن قبلا برای مشمولان وجود داشت که از سوی برخی مسؤولان به بهانههای واهی بهویژه نبود بودجه در پیچ و خم بروکراسی موجود در ایران با مشکلات خاص خودش روبرو بوده است.
با همه این تفاسیر باید پذیرفت که در کشورمان انگار یک عزم جدی برای حل مشکلات فراروی ایثارگران وجود ندارد، مشکل این جماعت باحیاء نبود قانون نیست بلکه بزرگترین مشکل آنها نبود رغبت و انگیزه کافی از سوی کسانی است که به لحاظ نوع مسئولیتی که بر عهده آنها قرار دارد، به دلایل مختلف از اجرای این قوانین خودداری میکنند.
بهعنوان مثال یکی از مواردی که مشکلات فراوانی را برای جانبازان، آزادگان و خانوادههای معظم شهدا ایجاد کرده، موضوع بهداشت و درمان است در حالی که قوانین خوبی بر روی کاغذ نوشته شد اما در مرحله اجرا عکس آن مشاهده میشود.
لایحه ای به ظاهر جامع اما در عمل ناکارآمد
در لایحه خدمات ایثارگران آمده است به منظور وحدت رویه در ارائه خدمات درمانی به ایثارگران با حفظ کرامت و عزت انسان و با رعایت ماده ۴۹ قانون الحاق برخی مواد به قانون تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت، بیمه تکمیلی ایثارگران و هزینههای مازاد بر بیمههای پایه ( بیمه سلامت) تامین کلیه داروها و تجهیزات و اقلام پزشکی مورد نیاز و بیمه تکمیلی و افراد تحت تکفل، آزادگان و افراد تحت تکفل، فرزندان شهدا و افراد تحت تکفل و پدر و مادر و همسر شهید اعم از شاغل در دستگاههای اجرائی و بازنشسته و مشمولان قانون کار و تامین اجتماعی و غیرشاغل به استثنای نیروهای مسلح بر عهده بنیاد شهید و امور ایثارگران است.
اگر خوب به این قانون توجه کنیم از حفظ کرامت و عزت انسان و یا از تامین کلیه داروها و اقلام پزشکی و ... صحبت میشود که شنونده را مجذوب خود میکند، اما در مرحله اجرا نه عزت و کرامت انسان حفط و نه از تامین کلیه دارو و اقلام پزشکی خبری هست.
امسال نیز همانند سال قبل در شهر آمل این مشکل لاینحل باقی ماند، در این 2 سال تقریبا هفت الی هشت ماه از سال را عملا خانوادههای معظم ایثارگران در رابطه با بیمه تحت فشار شدید بودند و مشخص نیست چه کسی باید پاسخگوی این مشکل باشد.
همه عوامل دست به دست هم، تا خدمات خوب ارائه نشود
آزمایشگاههای سطح شهر به هیچ عنوان حاضر نیستند با بیمه تکمیلی جانبازان قرارداد ببندند، وقتی از آنها علت را جویا میشوی، جواب همه آنها یک جمله است: بیمه ایران به تعهد خود عمل نمیکند و وقتی هم به مسؤولان بیمه ایران مراجعه میکنیم، آنها میگویند بنیاد شهید به ما بدهکار است.
جواب مسؤولان بنیاد شهید نیز بسیار جالب است آنها معتقدند مسؤولان آزمایشگاهها ۳۰ درصد بیشتر از تعرفه از بیمه پول میخواهند، مشکلی که بیمه ایران تاکنون نتوانسته آن راحل کند.
مراجعه به پزشک و دریافت دارو از داروخانهها از دیگر مشکلات ایثارگران است، غالب پزشکان شهرستان آمل با بیمه تکمیلی ایثارگران قرارداد ندارند، داروخانهها که جای خود دارد شما باید ابتذا پول پزشک را پرداخت کنید و سپس برای گرفتن دارو به داروخانه طرف قرارداد، که به تعداد انگشتان یک دست هم نمیرسد، مراجعه کنید که میگویند این داروها را نداریم اما اگر فرد دیگری با همان نسخه مشابه وارد آن داروخانه شود به او دارو تعلق میگیرد. چرا؟ برای این که پولش را به صورت آزاد پرداخت کرده است.
کجای این کار را میتوان حفظ کرامت و عزت انسانی نام برد؟ آیا شایسته است با این قشر اینگونه برخورد شود؟ مگر نه این است هدف از بیمه تکمیلی ایثارگران که اینقدر در بوق و کرنا کردند در راستای رفع مشکلات آنها بوده است نه اینکه موجبات افزایش مشکلاتشان را فراهم کند.
بیمه ایران تنها جانباز و همسر و یا آزاده و همسرش را مشمول قانون خدمات ایثارگران میداند، به بیانی روشنتر بیمه ایران از قانون سرپیچی کرده و با تخلف آشکار فرزندان را مشمول حمایت اولیه بیمهای نمیداند و میگوید شما پول دارو و یا پزشک و.... را پرداخت کرده و پس از کپی مدارک آن را به بنیاد تحویل و بنیاد نیز آن را به بیمه ایران تحویل میدهد؛ در حالی که چنین قانونی وجود ندارد.
پاسخگو کیست؟!
به راستی این ظلمی که دارد شکل می گیرد، زیر سر کیست؟ مسؤولان بیمه ایران و یا مسولان بنیاد شهید؟ چرا مشمولان قانون جامع خدمات ایثارگران باید در این بازی زشت و زننده ندانند بین بیمه و بنیاد شهید چه باید بکنند؟ اگر مشکلی بینشان وجود دارد که دارد، چرا این میان ایثارگران باید درگیریهای آنها را تحمل کنند.
جانبازی را میشناسم که پسرش به گفته پزشکان بیماریاش به دلیل شیمیایی بودن پدرش است، وی با مشکل کم بینایی روبهرو شد و تا به اینجای کار نیز چند میلیون تومان هم برای درمانش هزینه کرد. دستگاه پنج اینچی به اندازه موبایل را به قیمت یک میلیون و 800 هزار تومان برای درس خواندن خریداری کرد، دستگاهی که در خارج از کشور قیمتش به یک سوم هم نمیرسد، اما بنیاد هیچ کمکی نکرد و از سوی دیگر بیمه ایران نیز میگوید در تعهد ما نیست؛ به نظر شما وقتی فرزند آن جانباز بارها پیش خانوادهاش گریه کرده و میگوید با همین دستگاه هم نمیتوانم خوب ببینم، پدر جانبازش چه جوابی باید بدهد؟
مسؤولان خود را به جای جانبازان بگذارند
اگر خدای ناکرده مسؤولان بنیاد و یا بیمه ایران فرزندانشان با چنین مشکلی روبهرو میشدند، آن هم زمانی که فرزندانشان رسما به آنها بگویند جبهه را شما رفتید و شیمیایی را شما شدید اما تاوانش را ما داریم پس میدهیم و نابینایی و یا کم بینایی را ما باید تحمل کنیم، چه میکردند؟ اگر در خانههای خود فرزندان معلول و یا سرطانی داشتند، اما از عهده هزینههای سرسامآور آن برنمیآمدند، چه مسیری را انتخاب میکردند؟ این که قرار است ۲ یا سه ماه و حتی بیشتر از آن پولی که بابت هزینهای که کردند از بیمه دریافت کنند، که معمولا سر و ته آن را به بهانه عدم تعهد میزنند، چه برخوردی باید در پیش گرفت؟
طعنههای مردم از بابت اینکه شما چه مشکلی دارید کمر بچهها را شکسته و اعصابشان را به هم ریخته است آدم دلش به حال این افراد و خودش میسوزد آن چیزی که در بیرون در رابطه با ایثارکران گفته میشود اما در عمل چیز دیگری را باید مشاهده کنی و تو هر روز باید شاهد شنیدن حرفهایی از این دست باشی، حرفهایی که بسیار آزار دهنده است.
مسؤولان عزیز و محترم ایثارگران، انتظار زیادی از شما ندارند اما از شما میخواهند به همان قانونی که در کاغذها نوشته شده است عمل کنید و باور کنید این جماعت با حیاء مستحقق چنین ظلمی نیستند.
جانبازان، انسان های قانع و بی ادعا
نمیدانم چرا برخی از مسؤولان در این جامعه باورشان نمیشود که این مردان بیادعا همانند دیگر اقشار این جامعه خواستههای چندانی از آنها ندارند، خواهشاً نظارت تان را بیشتر کنید. یقین داشته باشید برای یک ایثارگر دیدن فرزند مریضش در خانه به مراتب سختتر از شبهای عملیات است آن هم زمانیکه فرزندت به شما بگوید جنگ را شما رفتید سختیهایش را ما باید بکشیم.
بابا جان خسته شدیم این همه طعنهها و تهمتهای دوستانمان را میشنویم، دوستانی که فکر میکنند در اوج نعمت و رفاه هستیم.
مسؤولان عزیز یقین داشته باشید یک جانباز و یا یک آزاده از عملکرد خود نسبت به حضور پرافتخار در دفاع مقدس و دفاع از امنیت و استقلال نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران و ... پشیمان نیست و نخواهد بود بلکه به آن افتخار هم میکند. همانطور که پدران و مادران شهدا با افتخار اعلام میکنند جگر گوشههای خود را برای حفظ این نظام و کشور تقدیم کردیم.
آیا این نگاه، یک نگاه ارزشی نیست؟ چرا در مقابل چنین نگاهی برخی تلاش دارند تا آنها را فراموش کنند؟ مگر یادمان رفته است این افراد همان کسانی بودند وقتی ارتش بعث عراق با تمام قوا به خاک کشورمان حمله کرد، با چنگ و دندان و با کمترین امکانات نظامی اما با ایمانی قوی در مقابل این اقدام نابخردانه رژیم بعث عراق ایستادگی کردند و نگذاشتند دشمن متجاوز به هیچ یک از اهداف پلید خود دست پیدا کند. در حالی که در همان زمان بودند کسانی که به جای دفاع از کشورشان و ... خود و خانوادههایشان به دنبال تفریح در بیرون از مرزهای ایران و یا کیش و ویلاهای شمال کشور بودند.
گذشته ها به راحتی فراموش نشود
حداقل آن روزها را به یاد بیاوریم و با خود بگوئیم اگر ایثار ایثارگران نبود، امروز در چه شرایطی قرار داشتیم؟ این ظلم است که پیشکسوتان شهادت و عرصه ایثار در زندگی خود دغدغه درمان و یا بیتوجهی نهادها و سازمانهای ذیربط را داشته باشند و پس از گذشت سالها از پایان جنگ همچنان برای حل مشکلات خود و افراد تحت تکفلشان سرگردان باشند؟
این که بیمه بگوید بنیاد به ما بدهکار است و ... در مقابل نیز مسؤولان بنیاد اعلان کنند بیمه به تعهد خود عمل نمیکند و یا تامین اعتبار نشده است، چه ربطی به ایثارگران دارد؟ اگر قانون تصویب است چرا نباید در مرحله اجرا به درستی اجرا شود؟ چرا چوب مشکلات خود را روی سر ایثارگران فرود میآورید؟ نکند دیواری کوتاه تر از دیوار آنها پیدا نکردید؟ ماله کشیدن روی مشکلات ایثارگران، ظلم بزرگی است که در حال حاضر روی این جماعت شکل میگیرد.
این که گفته میشود بیمه ایران هنوز قرارداد خود با همه مراکز درمانی و داروخانهها را کامل نکرده است، نمیتواند بیمسئولیتی برخی مدیران را توجیه کند. مگر حقوق یک جانباز حالت اشتغال چقدر است که آقایان انتظار دارند ایثارگران بعد از مراجعه به مراکز درمانی فاکتور را از طریق بنیاد به بیمه ایران تحویل داده و چشم انتطار بمانند تا اقبالشان باز شود!
نکند آقایان فکر میکنند ایثارگران هم از حقوقهای نجومی برخوردار هستند؟ اگر حیای این دوستان اجازه میداد کپی فیش حقوقی خود را به نمایش میگذاشتند تا برخیها که معتقدند این قشر در ناز و نعمت به سر میبرند، متوجه شوند این افراد چگونه با مشکلات زندگی خود دست و پنجه نرم میکنند.
یادمان باشد که ایثارگران از کسی طلبکار نیستند اما انتظارشان این است همان قانونی را که به خاطرش تهمتها، توهینها و زخم زبانها میشنوند و تحمل میکنند به درستی برایشان اجرا شود نه اینکه هر روز با وعدههای پوچ و توخالی روبه رو شوند، وعدههایی که بدجوری آزارشان میدهد.
,
,
,
,
افتخارات دیروزیان در امروز فراموش نشود,
افتخارات دیروزیان در امروز فراموش نشود,
,
,
,
,
,
,
,
,
قوانین حمایتی فراوان اما از حمایت خبری نیست,
قوانین حمایتی فراوان اما از حمایت خبری نیست,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
لایحه ای به ظاهر جامع اما در عمل ناکارآمد,
لایحه ای به ظاهر جامع اما در عمل ناکارآمد,
,
,
,
,
,
,
,
,
همه عوامل دست به دست هم، تا خدمات خوب ارائه نشود,
همه عوامل دست به دست هم، تا خدمات خوب ارائه نشود,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
پاسخگو کیست؟!,
پاسخگو کیست؟!,
,
,
,
,
,
,
مسؤولان خود را به جای جانبازان بگذارند,
مسؤولان خود را به جای جانبازان بگذارند,
,
,
,
,
,
,
,
,
جانبازان، انسان های قانع و بی ادعا,
جانبازان، انسان های قانع و بی ادعا,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
گذشته ها به راحتی فراموش نشود,
گذشته ها به راحتی فراموش نشود,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
انتهای پیام/
]
به اشتراک گذاری این مطلب!
ارسال دیدگاه