همسر شهید غلامرضا کرد:

• دوشنبه ۰۴ بهمن ۱۳۹۵ ۱۸:۵۶
• کد خبر : 1015002

• اخبار
• سایر رسانه ها

همسر شهید”غلامرضا کرد” که از سربازان نادیده جنگ‌ محسوب می شود گفت: غلامرضا اخلاق بسیار خوبی داشت و به خانواده اهمیت زیادی می داد و در انجام اعمال عبادی بویژه نماز اول وقت اهتمام ویژه ای داشت و در ضمن علاقه خاصی به امام(ره)داشت.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از اشراق۲۴،به حق که ثواب همسران شهدا اگر بیشتر از آنها نباشد کمتر نیست و وفاداری آنها مثال زدنی است و به عبارتی دیگر همسران شهدا؛ سربازان نادیده جنگ‌اند.

خبرنگار اشراق۲۴امروز در این راستا به همراه تعدادی از خواهران حوزه مقاومت بسیج خدیجه کبری(س)شهر قیدا به دیدار خانواده شهید “کرد “رفت و پای صحبت های همسر این شهید نشست تا از شهید و فرهنگ شهادت برایش سخن بگوید.

محبوبه دین محمدی همسر شهید “غلامرضا کرد” اظهار کرد:  غلامرضا در ۲۰اردیبهشت سال ۱۳۳۶در روستای زاغج از توابع بخش بزینه رود شهرستان خدابنده در یک خانواده متدین و مذهبی به دنیا آمد.

وی افزود: غلامرضا در دوران طفولیت مادر خود را از دست داد و با دو برادر و یک خواهر تنها ماند و یتیم شد و قبل از شهادتش نیز خواهرش فوت کرد و برادرش “غلامحسن کرد” به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

همسر این شهید ادامه داد: غلامرضا از اوایل جوانی همراه با پدر و یک برادرش به شغل کشاورزی مشغول شد و خانواده آنها از کشاورزان فعال روستای زاغج بودند.

وی افزود: غلامرضا در سن ۱۷سالگی با من ازدواج کرد  و در روستای زاغج زندگی مشترکمان را آغاز کردیم  و وی برای تامین معاش زندگی همچنان کشاورزی می کرد.

همسر این شهید ادامه داد: حاصل زندگی نه ساله ما،پنج فرزند سه پسر و دو دختر بود که در حال حاضر همه آنها ازدواج کرده اند.

وی افزود: غلامرضا اخلاق بسیار خوبی داشت و به خانواده اهمیت زیادی می داد و در انجام اعمال عبادی بویژه نماز اول وقت اهتمام ویژه ای داشت و در ضمن علاقه خاصی به امام(ره)داشت.

همسر این شهید ادامه داد: بعد از شروع انقلاب نقش مهمی در تظاهرات و مجالس مذهبی داشت و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی عضو شورای روستای زاغج شد و به حل مشکلات مردم روستا پرداخت.

وی در حالی که گریه اش گرفته بود با صدای لرزان و آهسته افزود: غلامرضا سپس به صورت داوطلبانه از طریق بسیج به جبهه اعزام شد و در عملیات خیبر در سال۶۲اسیر شد و برای ما نامه می فرستاد و در نهایت در سال ۶۵ در زندان بعثی عراق به شهادت رسید و همانجا دفن شد و پیکر آن را در سال ۸۱به شهرستان خدابنده منتقل کردند و و در زادگاهش-روستای زاغج-به خاک سپردند.

و به راستی شهدا زنده اند و اگر به این ریسمان محکم چنگ بزنیم،یقینا دست خالی باز نخواهیم گشت.

تصویر شهید به همراه نوه اش:

انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #