جمله «به جهنم» که یک مقام مسئول در سخنرانی رسمی و علنی خود به کار برد، از ابعاد گوناگون قابل بررسی است. اما در این مختصر بیشتر از بعد فرهنگی به آن پرداخته شده است و تأثیراتی که می تواند این ادبیات دربطن جامعه داشته باشد، به طور گذرا یادآور شده است.[
به گزارش خبرنگار شبکه اطلاع رسانی دانا؛ جمله «به جهنم» که یک مقام مسئول در سخنرانی رسمی و علنی خود به کار برد، از ابعاد گوناگون قابل بررسی است. اما در این مختصر بیشتر از بعد فرهنگی به آن پرداخته شده است و تأثیراتی که می تواند این ادبیات دربطن جامعه داشته باشد، به طور گذرا یادآور شده است.
, شبکه اطلاع رسانی دانا,منطق ماشین دودی!!
,در گذشته نه چندان دور، قطار راه آهن به صورت امروزی وجود نداشت و فقط قطار تهران-شهرری معروف به «ماشین دودی» بود که این مسیر کوتاه را طی می کرد. یکی از خاطراتی که از آن قطار بازگو شده، به این نحو است که:
,قطار وقتی در ایستگاه بود، بچه ها دورش جمع می شدند و آن را تماشا میکردند و به زبان حال می گفتند: « ببین چه موجود عجیبی است!» معلوم بود که یک احترام و عظمتی برای آن قائل بودند. تا قطار ایستاده بود، با یک نظر تعظیم و تکریم و احترام و اعجاب به او نگاه می کردند تا کم کم ساعت حرکت قطار می رسید و قطار راه می افتاد. همین که راه می افتاد، بچه ها می دویدند، سنگ بر میداشتند و قطار را مورد حمله قرار میدادند. من تعجب میکردم که اگر به این قطار باید سنگ زد، چرا وقتی که ایستاده یک ریگ کوچک هم به آن نمیزنند و اگر باید برایش اعجاب قائل بود، اعجاب بیشتر در وقتی است که حرکت می کند....
,این داستان کوتاه کمک میکند تا ذهن ما به منطق و رویکردی که برخی مسئولین اتخاذ کردهاند، نزدیک شود. به طوری که ما ابتدای امر مشاهده میکردیم این مسئولان در شعارهای خود، جایگاه والایی را برای مردم و متخصصان قائل بودند و اینگونه وانمود میکردند که مردم صاحبنظر و بیان هستند و تصمیم دارند از تخصص تحصیلکردگان در تمام امور استفاده کنند و همچنین خودشان را نه در لباس یک انسان «خودرأی» بلکه در لباس یک انسان «دلسوز حقوق مردم» نمایش می دادند. همچنین بعد از اینکه از روی پل رأی مردم عبور کردند و منتخب لقب گرفتند، مردم و متخصصان را به اظهار نظر در خصوص اعمالشان دعوت کردند، اما دیری نپایید که روی دیگرشان را نیز نمایش داده و همچون کودکان قصه ما به سنگ پراکنی پرداختند و به وضوح نشان دادند که نمیخواهند مردم و صاحب نظران مانند قطار داستان از آنها فاصله بگیرند.
,«بهجهنم» را نباید هرجایی خرج کرد!!
,مردم ایران، با انقلابشان در سال 57، نشان دادند که میخواهند خودشان و به دور از دخالت بیگانگان، برای حال و آینده خود تصمیم بگیرند و این را در 30 و اندی سال پس از انقلاب به خوبی به رخ همگان (اعم از خارجی و داخلی) کشیدند. این مردم در ابتدای کار به صورت آزادانه «جمهوری اسلامی» را برگزیدند و بنابراین میزان و ترازوی خود را با سنگ محک «اسلامیت» و «جمهوریت» بنا نهادند و تمام افراد و نگرشها را با آن میسنجند. بر اساس همین ترازو، با صهیونیستها و مستکبرین جهان دشمنی دارند و آنها را «بهجهنم» حواله و بشارت میدهند، زیرا ایمان دارند که آنها، هم با اسلام ناب و مسلمانان خصومت دارند و هم اجازه اراده و انتخاب آزادانه را از انسانها میگیرند و می خواهند با زور، تزویر و هر وسیله ای که در احتیار دارند به اهداف و منافعشان برسند.
,اما جای سؤال اینجاست: شما که خود منتخب مردم هستید و با آراء و اراده آنها در مسند مسئولیت قرار دارید و همچنین خود را فرزند و وامدار انقلاب می دانید، چرا این ادبیات را به کار میبرید؟
,آیا منتقدین شما از داخل همین مردم نیستند؟ آیا آنها از نمایندگان منتخب مردم در مجلس نیستند؟ آیا متخصصان و صاحب نظرانی که به برخی اقدامات شما انتقاداتی را وارد کرده اند، فرزندان ایران نیستند؟
,در جواب این سؤالات، چند پاسخ محدود به ذهن بیشتر خطور نمی کند:
,1- شما مسئولین محترم از فرهنگ و آداب پاسخ گویی به جواب منتقدین آگاه نیستید، که در اینصورت باید بیشتر مطالعه داشته باشید و با تلاش کافی خود را به شأن والای هم کلامی با جامعه ایرانی برسانید.
,2- شما مسئولین محترم، برخلاف ادعا و شعارهایی که مطرح میکنید، علاقهای ندارید تا نظرات مخالف خود را بشنوید و سعی می کنید ادبیاتی را به کار ببرید تا منتقدینتان را بیاعتبار کنید، در این حالت نیز باید به شما یادآوری شود که مردم ایران در قبال انسانهای خودرأی اقبال بسیار کمی نشان میدهند.
,3- شما مسئولین محترم، علم دیگران را «علم» نمیدانید، شاید به این خاطر که شما تحصیل کرده «غرب» هستید و از مشاوران تحصیل کرده غرب نیز استفاده میکنید ولی اکثر منتقدانتان تحصیلکرده در داخل ایران. اما باید به این نکته توجه داشته باشید که جایگاه علمی ایران در منطقه و جهان، والا و درخور توجه است و همه متخصصان بومی و ایرانی تحصیل کرده در داخل، در همه زمینه ها، در اقصینقاط دنیا، صاحبنظر و اندیشه هستند و حتی دنیا بسیار مشتاق برای به خدمت گرفتن و استفاده از استعداد و علم آنهاست.
,«صرفا جهت اطلاع»
,لازم است در آخر به فرمایشات بنیان گذار انقلاب اسلامی (ره) و رهبر معظم انقلاب در خصوص «نقد و نقدپذیری»نگاهی بیفکنیم تا شاید تکرار مکررات، در جان های بیمایه ما مؤثر واقع گردد و آنها را در اندیشه، برنامه و اقداماتمان دخیل کنیم.
,حضرت امام خمینی (ره):
,«…اگر یک چیزی را دیدید که واقعاً خلاف کردید، اعتراف کنید و این اعتراف شما را در نظر ملتها بزرگ می کند، نه این که اعتراف به خطا شما را کوچک می کند.»[1]
,«نباید ما ها گمان کنیم که هر چه می گوییم و می کنیم، کسی را حق اشکال نیست. اشکال، بلکه تخطئه، یک هدیه الهی است برای رشد انسانها.»[2]
,«شما و دوستانمان در وزارت امور خارجه، باید تحمل انتقاد را ـ چه حق و چه ناحق ـ داشته باشیم.»[3]
,«اگر انسان خودش را ساخته بود، هیچ بدش نمی آمد که یک رعیتی هم به او اشکال کند و از انتقاد بدش نمی آمد.» [4]
,رهبر معظم انقلاب اسلامی نیز در سخنرانی های مختلف، اقشار مختلف جامعه را نسبت به نقد و نقدپذیری راهنمایی فرمودند:
,«انتقاد هیچ اشکالی ندارد. نگاه منتقدانه هیچ اشکالی ندارد، منتها انتقاد درست؛ بیانصافی نشود.»[5]
,«نقد مستمر، نظارت مستمر و متعادل بر اوضاع کشور، بر مدیریتها، جزو کارهای بسیار لازم است»[6]
,«اشکالی ندارد که مسئولان کشور، متولیان امور کشور منتقدینی داشته باشند که ضعفهای آنها را به خود آنها نشان بدهند. وقتی انسان در مقام رقابت قرار بگیرد، مقابل منتقد قرار بگیرد، بهتر کار میکند.»[7]
,«آنجائی که افراد در چهارچوب اصول رفتار کنند، دنبال خشونت نروند، درصدد بر هم زدن امنیت جامعه نباشند، آسایش جامعه را نخواهند به هم بزنند نظام هیچگونه مسئلهای ندارد. مخالفینی هستند، نظراتی دارند، نظرات خودشان را بیان میکنند؛ نظام برخورد نمی کند.»[8]
,پینوشت:
,1- صحیفه امام؛ ج14، ص93
,2- صحیفه امام؛ ج۲۰، ص452
, ج۲۰، ص,3- صحیفه امام؛ ج21، ص20
,4- صحیفه امام؛ ج13، ص74
,6- بیانات در دیدار دانشجویان؛ هفدهم رمضان ۱۴۳۳
,7- خطبههای نماز جمعهی تهران؛ ۱۳۸۸/۰۶/۲۰
, خطبههای نماز جمعهی تهران,انتهای متن/
]
ارسال دیدگاه