• سه‌شنبه ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۷ ۱۵:۵۳
• کد خبر : 1360552

• اخبار
• سایر رسانه ها

مدت ها به این فکر می کردم که من تا رسیدن به این سن، داشته هایم را بر چه پایه ای استوار کرده ام؟ آیا آنقدر از ریشه و بن محکم هستند که در وزش باد های تردید و حوادث ، مثل روز اول باقی بمانند یا نه ؟ در این هیاهو و بره ی زمان سعی کردم گذری به وادی خاموشان داشته باشم.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از کُردتودی، به سمت بهشت محمدی سنندج که حرکت می کنیم، بغضی گلوی انسان را می گیرد، ناخودآگاه از این دنیا دل می بری و یاد خدا بیشتر در دلت تبلور می یابد، هنرمند، بازیگر، ورزشکار، ثروتمند، فقیر ، همه و همه در منزلگاه ابدی چشم می بندند و توشه هایشان نتیجه ی آن سوی منزلگاه است.

با اینکه اغلب شلوغ است و پرهیاهو اما همچنان تنها مامن و پناهگاه آدمهایی است که سرگشته از دود و دم و شلوغی های شهر بدانجا پناه می برند، با اینکه انسان از تفکر درباره اش هراسی در دل دارد اما لازم است اندیشه ای کنیم به فردایی که زود از راه می رسد،سر بچرخانی فرداست، هر چقدر هم که غم انگیز باشد، منزلگاه آخرمان است.

قبرستان، جایی که باید هرزگاهی رفت ودید آنهایی را دیگر نمیتوان دید، جاییکه پر است از آدمهایی که وقتی از کنارشان میگذری چیزی جز تاریخ تولد و وفاتشان بیشتر به تو عرضه نمیکنند و گاهی هم یک یا چند بیت شعر، جایی که سرنوشت همه ما دیر یا زود به آن گره می‌خورد...

یکی از مواردی که هنگام مراجعه به آرامگاه ها یا قبرستان ها نظر افراد را به خود جلب میکند اشعار و عباراتی است که بر روی سنگ قبر اموات حک شده است.
 همه ی ما یک روزی خواسته یا ناخواسته باید برویم.اما سکوت زیر قبر را با نوشته های روی سنگ قبر میشکنیم.

ایرانی ها در این مقوله صاحب ذوق وخلاقیت هستند ،  شاید بارها گذرتان به قبرستان ها افتاده باشد و وقتی پا به آنجا می گذاریم تا چشم کار می کند دل نوشته های غمگینی است که بر روی سنگ قبرها نوشته شده است یکی برای پدر ، یکی برای مادر ، یکی برای غم از دست دادن جگر گوشه و...

 
 همه از مواردی است که هنگام مراجعه به آرامگاه ها یا قبرستان ها نظر هارا به خود جلب میکند اشعار و عباراتی است که بر روی سنگ قبر اموات حک شده است.

 
کم تر کسی را می یابیم که به قبرستان ها نرفته باشد و بگوید که هرگز قبری را ندیده است که روی آن بیت شعر یا عبارتی (معمولاً از دیدگاه ادبی) نوشته نشده باشد.
 

یکی از مهمترین پدیده‌هایی که در زندگی انسان رخ می‌دهد، مرگ است. مرگ حادثه‌ای است که در زندگی همگان جریان می‌یابد و همه طعم آن را خواهند چشید.
 بخش قابل توجهی از آیات کریمه قرآن شریف، درباره مرگ و سفر پس از مرگ است که انسان را به سوی بهتر زیستن و بهتر مردن برمی‌انگیزد و از این راه، وعده زندگی برتر را در سرای جاوید برای ایشان عملی می سازد.

 
گذشته از مرگ خود آدمی، در دوره عمر او، مرگ عزیزان، دوستان و دیگران هم برای او رخ می‌دهد، گذشته از مسایل عاطفی که در این باره پیش می‌آید، نخستین چیزی که پس از مرگ یک فرد باید درباره او به انجام رساند، مراسم غسل و کفن و دفن است.

پس از آن که مرده‌ای را با رعایت حدود شرعی دفن می‌کنند و به خاک می‌سپارند، بسته به آداب و رسوم هر گروه و سرزمین، به منظور نشان‌دار بودن و باقی ماندن مکان دفن او، بر روی قبرش نشانه‌هایی می‌گذارند، این نشانه‌ها از ساده‌ترین شکل؛ یعنی برجسته‌سازی قبر و گذاردن سنگ و چوبی برای نشان، آغاز شده است و به ساختن قبرهای بزرگ و مقبره‌های آنچنانی با تزئینات و سنگ قبرهای گران‌قیمت می‌رسد

 آرامستان جایی برای آرمیدن، تفکر و ذکر دنیای بعد از مرگ است.هستند آدمهایی که هفته ای یک بار و روزهای پنجشنبه باروبندیل را می بندند، دست خانواده را می گیرند و روی مزار درگذشتگانشان حاضر می شوند.ولی گرد و غبار نشسته روی سنگ قبر خیلی از اموات حکایت از یک فراموشی غریب دارد.

 
انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #