وضعیت تولید داروهای نوترکیب در گفت‌وگو با مسئول مرکز نانوبیوتکنولوژی دانشگاه بقیة‌الله (ع):

• دوشنبه ۱۰ شهریور ۱۳۹۳ ۱۰:۲۷
• کد خبر : 136195

• اخبار
• اجتماعی

مسئول مرکز نانوبیوتکنولوژی دانشگاه علوم پزشکی بقیه‌الله (ع) با بیان اینکه با تولید داروهای استراتژیک یک کشور می‌تواند ‏در صنعت داروسازی عرض اندام کند، گفت: هزینه‌ای بالغ بر 60 تا 70 میلیارد تومان برای تولید داروهای نوترکیب مورد نیاز است درصورتی که تصور می‌شود با مبلغی حدود پانصد میلیون تومان هم می‌توان این کار را انجام داد که تصور غلطی است.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی دانا ، به نقل از بسیج جامعه پزشکی، دکتر مهدی کمالی، مسئول مرکز نانوبیوتکنولوژی دانشگاه بقیه‌الله‌الاعظم (ع)‌ از فعالیت شرکت دانش بنیان خود بر روی داروهای نوترکیب و ورود به این عرصه از حدود سه سال پیش خبر داد.

عدم پیشرفت ایران در زمینه تولید داروهای نوترکیب به علت عدم آشنایی مسئولان به پیچیدگی‌های کار

مسئول مرکز نانوبیوتکنولوژی دانشگاه با بیان اینکه در دنیا تولید داروهای نوترکیب را تکنولوژی پیشرفته یا High tech می‌نامند و اگر کشوری بتواند یک یا دو نوع از داروهای نوترکیب را تولید کند به عنوان کشور شاخص و بسیار پیشرفته از نظر فناوری زیستی مطرح خواهد شد؛ افزود: تولید باکیفیت این داروها عمدتا در دست کشورهایی مانند آمریکا، انگلستان و آلمان است و کشورهایی مانند چین و هند نیز تاحدودی وارد این ماجرا شده‌اند و محصولی با کیفیت پایین‌تر را تولید کرده‌اند اما در کشور ما هنوز راه بسیار زیادی وجود دارد و علت اصلی آن ناشی از عدم آشنایی مسئولان به پیچیدگی‌های کار است.

شرح کوتاهی از تولید داروهای نوترکیب

 دکتر کمالی درخصوص تقسیم بندی و جزییات تولید داروهای نوترکیب اینچنین گفت: از یک منظر می‌توان داروها را به دو دسته تقسیم کرد؛ یعنی داروهایی که از مولکول‌های کوچک و مولکول‌های بزرگ تشکیل شده‌اند. داروها با مولکول‌های کوچکتر به روش‌های شیمیایی که اصطلاحاً سنتزکردن نامیده می‌شود، ساخته می‌شوند. اما سنتز مولکول‌های درشت تر با روش‌های شیمیایی معمولا سخت تر است و مقرون به صرفه نیست لذا این کار با سیستم‌های بیولوژیکی انجام می‌شود و داروهای نوترکیب نیز در این گروه قرار می‌گیرند یعنی مولکول‌های درشتی که توسط سیستم‌های زنده تولید می‌شوند.

وی در ادامه داروهای نوترکیب را به سه دسته تقسیم کرد و گفت: دسته اول، داروهای نوترکیبی که در گروه پروکاریوت‌ها و میکروارگانیسم‌ها که از نظر طبقه‌بندی در پائین ترین رده قرار می‌گیرند؛ هستند. طبیعی است که استفاده از این نوع میکروارگانیسم‌ها که ابتدایی‌تر هستند، از نظر هزینه تولید ارزان‌تر تمام می‌شوند و کار با آنها راحت‌تر نیز هست.

دکتر کمالی گروه دوم را داروهایی از گروه میکروارگانیسم‌ها نامید که مخمر یا قارچ نامیده می‌شوند که از نظر رده‌بندی از باکتری‌ها و پروکاریوت‌ها یک رده بالاتر قرار دارند اما تا حدودی شرایط رشد و نمو آنها مشابه پروکاریوت‌ها است و بنابراین از نظر هزینه و کار نیز در همان سطح قرار می‌گیرند.

ماده تولید شده توسط سلول‌های انسانی در شرایط آزمایشگاهی

این پژوهشگر، گروه سوم داروهای نوترکیب را داروهایی که در گروه یوکاریوت و یا سلول‌هایی که از نظر رده بندی بالاتر از پروکاریوت‌ها قرار دارند و معروف به خطای سلولی هستند؛ برشمرد و گفت: در واقع تولید داروهای یوکاریوت، تولید ماده‌ای است که توسط سلول‌های انسانی به طور معمول در حال تولید شدن هستند و در سلول‌های مشابه سلول انسانی در شرایط آزمایشگاهی تولید می‌شوند.

وی با بیان اینکه داروهای نوترکیب گروه یوکاریوت از نظر هزینه و سختی کار ازگروه اول و دوم به مراتب پرهزینه‌تر و مشکل‌تر است و به این ترتیب تولید داروهای نوترکیب یوکاریوت از نظر سطح تکنولوژی بسیار بالاتر از پروکاریوت‌ها است، گفت: تولید دارو در سطح پروکاریوت در ایران تاحدودی پیشرفت داشته است و داروهای تولید شده از این طریق به بازار عرضه شده؛‌ این امر حاکی از آن است که در این زمینه می‌توانیم تا حدودی خودکفا باشیم اما در سطح یوکاریوت هنوز در ابتدای راه هستیم.

دکتر کمالی ضمن یادآور شدن اینکه تولید آزمایشگاهی و صنعتی دو مقوله کاملا متفاوت هستند، گفت: در تولید آزمایشگاهی معمولا بسیاری از روش‌ها کارآمد هستند و به راحتی ما را به محصول می رسانند اما در بحث صنعتی روش‌های آزمایشگاهی بسیار پرهزینه می‌شوند و دیگر توجیه اقتصادی ندارند.

تولید داروهای یوکاریوت نشان از فناوری پیشرفته و جایگاه یک کشور است

مسئول مرکز نانوبیوتکنولوژی دانشگاه به خبرنگار بسیج جامعه پزشکی گفت: حالا در اینجا هنر محقق است که بتواند روش هایی را بیابد که از نظر هزینه مقرون به صرفه باشد البته دستیابی به این روش‌ها خود یک فناوری محسوب می‌شود. در روش‌هایی که می‌خواهیم یک داروی نوترکیبی را تخلیص کنیم، روش‌های آزمایشگاهی مانند اضافه کردن تعداد اسید آمینه مشخص به یک دارو و تخلیص با استفاده از یک ستون وجود دارد که این فناوری در سطح آزمایشگاهی به خوبی انجام می‌شود اما وقتی وارد تولید صنعتی می‌شویم دیگر نمی‌توان هیچ نوع تغییری در آن به وجود آورد بنابراین باید یک روش تخلیص مخصوص آن دارو را داشته باشیم.

وی خاطرنشان کرد: اینجاست که فناوری پیشرفته و جایگاه یک کشور در این زمینه خود را نشان می‌دهد و یک کشور می‌تواند خود در صنعت داروهای یوکاریوت عرض اندام کند.

دکتر کمالی در پایان مطلبی را درخصوص عدم پیشرفت ایران در تولید این نوع از داروهای استراتژیک گفت که جای تامل دارد؛ به گفته وی، متاسفانه داروهایی که تاکنون رونمایی شده از نوع کم هزینه بوده است و این ادعا نیز همواره بوده که با تولید این قبیل داروها به انتهای راه رسیده‌ایم درصورتی که واقعیت خلاف این است.

عدم تطابق هزینه‌ها و رقم‌های پرداختی

وی عدم آشنایی مسئولان و مدیران با هزینه‌های تولید دارو را یکی از مشکلات بزرگ خواند و گفت: معمولا رقم‌هایی که به آنها پیشنهاد می‌شود برای آنها بسیار عجیب است. هزینه‌ای بالغ بر 60 تا 70 میلیارد تومان برای تولید داروهای نوترکیب مورد نیاز است اما تصور می‌شود با مبلغی در حدود پانصد میلیون تومان هم می‌توان این کار را انجام داد که تصور غلطی است.

انتهای پیام/خ

• برچسب ها
• #
• #
• #
• #
• #
• #
• #