• یک‌شنبه ۱۷ تیر ۱۳۹۷ ۱۰:۵۸
• کد خبر : 1383583

• اخبار
• سایر رسانه ها

بانو امینه را شاید اکثر مردم شهر سنندج با نان سنتی خوش عطرش بشناسند، زنی که صورتش با گرمای تنور برافروخته و دستانش با آتش رقیق شده و سالها برکت سفره هایمان را ورز داده است.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از کُردتودی، از سمت میدان انقلاب به خیابان چهارباغ سنندج که حرکت می کنیم، بوی نان تازه ای مشامت را پر می کند نزدیکتر که می شویم بانو امینه را می بینیم، زن 60 ساله ای که دستانش از آتش داغ تنور سرخ شده و با مهربانی ما را میزبان خود می کند، تنور را کم کم خاموش می کند اما هنوز گرما آن مغازه ی کوچکش را گرم می کند، نان خوشمزه و بربری گردی که بخار از رویش بلند می شود را در سبد جلوی در می گذارد و رویش را می پوشاند تا نانی گرم را نصیب مشتریانش کند.

امینه حمزه بانوی 60 ساله ی سنندجی است که 4 دختر و 1 پسر دارد به قول خودش نان از بازوی خویش خوردن بهتر از منت حاتم طایی بردن است، بعد از فوت همسرش برای اینکه محتاج فرزندانش نباشد و روی پای خود بایستد 5 سال است که این مغازه را راه اندازی کرده و اکثر مردم این منطقه، وی را با درست کردن نان های محلی خوشمزه اش می شناسند.

وی از زمان های گذشته اش برایمان می گوید؛ که هنگامی که کوچک بودم مادرم در روستا تمام کارهای خانه داری و درست کردن نان محلی را به ما آموخته بود اما بعد از ازدواج و به دنیا آمدن بچه ها دیگر کمتر نان می پختم اما شرایط زمان همه چیز را برای انسان تازه می کند، طوری که وقتی بچه ها بزرگتر می شوند و هر کدام به سر و سامان دادن زندگی خودشان می پردازند اما بعد از فوت همسرم تصمیم گرفتم از تجربه ی بزرگانم که آموخته بودم استفاده و این مغازه را با جان و دل راه انداختم.

آنقدر خسته شده بود که تا چند لحظه نمی توانست حرفی بزند، بوی نان محلی که عطر خوش آن با تمام صداقت و تلاشی که معلوم بود برای تهیه ی آن صرف شده تمام مغازه را پر کرده بود.

وی در مورد شیوه ی نان پختنش اظهار کرد: از ساعت 5 صبح خمیر را آماده می کنم، تا حوالی ساعت   9 که خمیر استراحت داده شده و برای پخت آماده می شود بعد از اینکه تنور آماده شد شروع به پخت نان می کنم، در آخر هم نان ها را وزن می کنم و برای تحویل به مردم آماده می کنم.

بانو امینه به بیرون کار کردن زنان در دوران قدیم و جدید برایمان می گوید که درگذشته اکثراً دخترها در سنین پایینی ازدواج می کردند و اگر هم درس می خواندند شغل معلمی را انتخاب و تعداد ساعات معینی را بیرون بودند و سه ماهه تابستان را استراحت می کردند اما امروزه اکثر زنان کُرد چه آنهایی که تحصیلات دارند و چه سالخوردگانی مانند ما می توانند با برنامه ریزی دقیق همه ی برنامه های خود را هماهنگ کنند.

با آنکه دستانش توان حمل ظرف خمیر را نداشت و پاهایش می لرزید آن را بالای میز در کنار تنور گذاشت، برای پخت نان دائم به داخل تنور خم می شد و می گفت صورتم دیگر از گرمای تنور برافروخته و دستانم با آتش رقیق شده ولی همه ی اینها را به جان می خرم تا نانی تازه را با گرمی دست مردم بدهم.

تکه ای از نان بر زمین افتاد با اشتیاق آن را بر می دارد و گوشه ای می گذارد و می گوید؛ نان پختن برکت به زندگی آدم می دهد و زیر پا رفتن این برکت گناه دارد.

انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #