وقتی عضو شورای شهر با بی اعتنایی به اقامه نماز سخنرانی می کند/ شب چو عقد نماز می‌بندم چه خورد بامداد فرزندم
یکی از پادشاهان عابدی را پرسید که عیالان داشت اوقات عزیز چگونه میگذرد گفت همه شب در مناجات و سحر در دعای حاجات و همه روز در بند اخراجات.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از نافع، ملک را مضمون اشارت عابد معلوم گشت فرمود تا وجه کفاف وی معین دارند و بار عیال از دل او بر خیزد.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, نافع,
ای گرفتار پای بند عیال/ دیگر آسودگی مبند خیال/ غم فرزند و نان و جامه و قوت/ بازت آرد ز سیر در ملکوت/ همه روز اتفاق می‌سازم/ که به شب با خدای پردازم/شب چو عقد نماز می‌بندم/چه خورد بامداد فرزندم
,
حکایت سعدی و اشاره ای که به ممانعت فرزند و نان و جامه و قوت از عبادت دارد، بر احوال امروز ما نیز صادق است که در مراسمی برای خبرنگاران و اهالی رسانه هنگام اذان برنامه همچنان استمرار می یابد و حتی مسئولان و مدیران با وجود اقامه بستن جمعی از مدعوان، به بیانات و جلسه خویش ادامه می دهند.
,
سر آن نداریم که همکاران خویش را مذمت کنیم اما اگر این همراه نشدن با جماعت نمازخوان از سر پرهیز از ریا است که چه خوب ریایی و زهی سعادت که گاه به طور علن در خداپرستی و خداخواهی خود ریا کنیم که در این ریای فرضی برکات بسیار وجود دارد و اقل آن سر سبک کردن و خاکی و بی‌پیرایه شدن گرد هم نشستن بر عبادت است که در دوری از نخوت و غرور و مردمی شدن کار و بار خبر بسیار موثر است و اگر هم این عدم همراهی از سر عدم تعلق خاطر است که بدا به حالمان چون خدا در کار خبر و خبر رسانی جایی نداشته باشد و مسیر اخبار و مطالب به سمت غیر خدا میل کند.
,
سّر کلام را اما سعدی شیرین سخن بازگفته که حفظ نان و جامه و قوت در این روزگار بسیار سخت شده و گاه ما ندای قلب خود را سرکوب می کنیم تا مباد دیگری نپسندد و دیگری هم از ترس ما از طاعت خودداری می ورزد و هر دو به خیال که در این معاملت نان و قوتی نهفته است که در عبادت روزی‌رسان دو عالم نیست بی آن که بدانیم خطوات شیطان گاه مانع گام گزاردن در مسیر صحیح میشود که اگر چنین و چنان کنم از اینها که هستم دور شده و بدانها منتسب میشوم و دریغ که عبادت خدای دو عالم اینها و آنها و جامه زربفت یا پشمینه عاریه بر نمی دارد.
,
از آن بَتر اما بی توجهی مسئولانیست که تدبیر امور دنیا و آخرت مردمانی را در حیطه ای به نام شهر بر عهده دارند و هیچشان باک نیست که اینسو سه گانه و چهارگانه ای گزارده شود و آنسو همچنان بر طبل و تنبک بکوبند و خاطره بیان کنند و دریغا که گویی هر چه میگذرد رنگ همه چیز ما بیشتر و بیشتر غیرخدایی می شود و این میان خداجویانند که مانع کار جمع و مزاحم محسوب می شوند.
,
خداوند آخر و عاقبت همه ما را ختم به خیر کند و ما را از قضاوت ناحق بازدارد که شاید در آن جمع کسانی کودک همراه آورده یا عذر شرعی داشته باشند اما در چنین مواردی عقل و شرع حکم می‌کند که با شنیدن صوت ملکوتی اذان حداقل به وقت صلاه، همگان و به ویژه مدیران برنامه را قطع کرده و در ظاهر طوری رفتار کنند که ترک جماعت را به ذهن متبادر نسازد.
,
انتهای پیام/
]
ارسال دیدگاه