• شنبه ۲۰ مرداد ۱۳۹۷ ۱۲:۵۱
• کد خبر : 1396713

• اخبار
• سایر رسانه ها

درحالی که مراکز ارائه دهنده خدمات سلامت باید حداکثر استانداردهای بهداشتی را داشته باشند، متاسفانه برخی از این مراکز به گونه ای تایید شده‌اند که حقوق شهروندان در برخورداری از این خدمات در آن رعایت نشده است.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از کُردتودی، «خانه بهداشت» ، وقتی این واژه را می‌شنوی نخستین تصویری که در ذهنت تداعی می‌شود یک مرکز برای ارائه خدمات بهداشتی است. مرکزی که برای زدن واکسن و تزریقات و گرفتن فشار و قند و خون و خلاصه تمامی موارد بهداشتی روزمره میتوانی به آن مراجعه کنی.

از لحاظ ظاهری هم تصویرذهنی‌ات یک ساختمان تر و تمیز و رنگ آمیزی شده و کاملا منطبق با معیارهای بهداشتی است، شاید این ساخته ذهنی‌ات صد در صد درست باشد؛ چراکه ارائه خدمات سلامت فقط در محلی امکان پذیر است که خود از استانداردهای بهداشتی برخوردار باشد و از هر لحاظ دارای آلودگی و مشکلات این چنینی نباشد. حداقل از لحاظ بصری بتوان به آن اعتماد کرد و وقتی از دور میبینی و می‌خواهی واردش بشوی با اعتماد کامل این کار را انجام دهی؛

حال اگر می‌خواهی چیزی خلاف تصوراتت ببینی، لازم نیست جای دوری بروی، مثلا قرار نیست به یک روستای دورافتاده و کپرنشین بروی، یا جایی که کیلومترها از مرکز استان فاصله دارد، نقاط مرزی و کویری را هم فراموش کن؛ همین سنندج، پایتخت کردستان در محله فرجه سنندج یک خانه بهداشت وجود دارد که برخی از اهالی محله آن را خانه ارواح می نامند. ساختمانی که تابلو خانه بهداشت دارد اما هیچ رنگ و بویی از بهداشت ندارد .

در محلات عباس آباد و فرجه و قشلاق و شهرک هایی که در اطراف  این محلات قرار گرفته اند  ازجمله شهرک ورمقانی، معلم، نخشین و مولوی  تنها یک مرکز بهداشتی درمانی در عباس آباد وجود داشت و اخیرا به دلیل افزایش مراجعه  اقدام به ایجاد یک مرکز بهداشتی، درمانی در خانه ای دو اتاقه در فرجه نموده اند. در ادامه این گزارش گفتگویی با چند تن از ساکنان این منطقه تهیه کرده ایم که از خاطر مخاطبان گرامی می گذرد که کسانی که به این مرکز مراجعه کرده اند از کمبود نیرو، مکان نامناسب ، نبود پزشک و ... گلایه های فراوانی داشته ا ند که  گلایه ها و نارضایتی این شهروندان را در ادامه می خوانیم.

 آزاده  ذاکری  یکی از زنانی است که به این مرکز بهداشتی مراجعه کرده و در گفتگو با خبرنگار ما گفت: در شهر سنندج ، ماجرای شهر نشینی از همین قرار است، منطقه ای معروف به محله افراد مرفه بوده و مناطقی هم معروف به فقیرنشین ها که به اصطلاح «پایین شهر» هم می گویند.

وی ادامه داد:  یکی از همین مناطق بسیار محروم شهر که از نایسر هم  فقیرتر است، محله ای معروف به فرجه می باشد.

وی افزود: از نظر بنده اصلی ترین  وظیفه مراکز بهداشتی خدمات مراقتبی ما شامل مراقبت مادران، واکسینانسیون اطفال، تنظیم خانواده، بهداشت محیط، پیشگیری از بیماری‌ها و بهداشت روان است که این مرکز بهداشتی که در این محوطه گذاشته اند با تمامی این موارد در تضاد است و  در منزلی دو اتاقه که زیر آن هم  یک شرکت نفت می باشد که از نظر بهداشتی و سلامتی کاملا  مخالف امور بهداشتی است گویا مردم این مناطق به فراموشی سپرده شده اند.

حسین رضایی، نفردیگری است که در مغازه اش که در همان نزدیکی است با او به صحبت می نشینم، مشغول صحبت که می شوم می گوید: مردم این منطقه در زمینه بهداشتی و درمانی با مشکلات عمده‌ای دست و پنجه نرم می‌کنند و نبود امکانات اولیه در این مراکز، مردم را در تنگنا قرار داده است.

حسین رضایی ، مغازه دار است و به قول خودش از سال ۱۳۶۰ در این منطقه ساکن است او در خصوص مشکلات منطقه سخن بسیار گفت، ولی تاکید بیشترش بر کمبود مراکز درمانی وبهداشتی بود.

وی گفت: متاسفانه در این منطقه حتی یک درمانگاه فقط در عباس آباد وجود داشت که به دلیل ازدحام اقدام به یک مرکز بهداشتی درمانی در محله فرجه کرده اند که  این مرکز واقعا در شان مردم منطقه نیست چرا که اگر حتی به ساختمانی که اجاره کرده اند و  حتی تابلوی سر درب  که روی آن نصب کرده اند آدم خنده اش می گیرد  که این خود نوعی بی احترامی به شهروندان محسوب می شود.

 
خانم  زهرا حسین پناهی ، خانه دار بوده و نفر سومی است که با او درخصوص مشکلات ، سخن می گوییم؛ ابتدا بیش از هرکلامی زبان انتقاد به سوی متولیانی که باید به فکر مناطق محروم بوده  برده و از نبود  یک واحد و مرکز درمانی و بهداشتی برای این منطقه گلایه می کند.

وی افزود: اهالی این مناطق  حق دارند که از یک مرکز درمانی مجهز برخوردار باشند چرا که شهرک های زیادی در این اطراف احداث شده است که هیچ کدام از انها مرکز بهداشتی درمانی ندارند.

این شهروند ، ادامه می دهد: هرچند اقدام به ایجاد یک مرکز درمانی ان هم در بالای یک مغازه که  اقدام به فروش نفت و گاز و گازوییل می کند کرده اند  و گویا  بچه های  این مناطق حق ندارند از یک مرکز بهداشتی سالم برخوردار باشند.

وی تصریح کرد: اکثریت قریب به اتفاق این محله از افراد زیر خط فقر بوده و حتی درآمدکافی انجنانی ندارند والا هیچ وقت به این مرکز مراجعه نمی کردند.

وی که قریب به ۲۰ سال است ساکن این منطقه می باشد، ادامه داد: در گذشته و حتی در چند سال اخیر هم این مسیر یک واحد بهداشتی درمانی  در نظر گرفته شد ولی پس از اندکی آنها نیز جمع آوری شدند.

خانم حسین پناهی، که گویا بغضی شدید از طرح موضوع داشت، باسوال من، مجبور به سکوت شد؛ وی درخصوص دیگر مشکلات منطقه هم بااندکی مکث ابراز داشت: مشکلات این منطقه یکی و دو تا نیست، ولی اگر بخواهم مسئله مهم را بگویم، بحث مرکز بهداشتی ، درمانی است؛ این منطقه به شدت ازکمبود مرکز بهداشتی ، درمانی برای تمام سنین ، مخصوصا مادران حامله و بازهم مخصوصا برای بچه هادر رنج به سر می برد؛ برخی از مادران این منطقه مجبورند برای کارهای بهداشتی خود و فرزندان کوچکشان  ، به مناطق دیگر شهری بروند و هنگامی که از آنها در مراکز بهداشتی دیگر ادرس فامیلهایشان را بدهند که در ان مناطق زندگی می کنند.

انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #