• شنبه ۲۰ مرداد ۱۳۹۷ ۱۲:۵۳
• کد خبر : 1396717

• اخبار
• سایر رسانه ها

آنچه امروز از آن به عنوان یک معضل اجتماعی یاد می شود در حقیقت انسان های حاشیه نشین نیستند، بلکه پدیده حاشیه نشینی است که زمینه های مستعدی را برای رشد آسیب های اجتماعی فراهم کرده و فرصت های مناسبی را فراوی انسان های آسیب آفرین قرار می دهد.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از کُردتودی، ساکنان حاشیه‌نشین نایسر پایین‌ترین شاخص‌های زندگی را دارند، اگر مسئولان سری به این منطقه بزنند عمق محرومیت را حس می‌کنند، مردم محروم نایسر فاقد حداقل امکانات رفاهی هستند و فضای بهداشتی و آموزشی مناسب ندارند و لازم است که مسئولان برای برطرف کردن مشکلات مردم این منطقه تدبیری بیندیشند.

کافی است گذری به کوچه های نایسر، فرجه، عباس آباد و... داشته باشیم تا فقر را از نزدیک در دستان پینه بسته، چهره دودگرفته و لباس های پاره کودکان حاشیه شهر مشاهده کنیم.

اما بیشتر از این اوضاع، کودکان بزرگترین قربانیان آسیب های اجتماعی مناطق محروم و حاشیه نشین هستند. کودکانی که باید زود بزرگ شوند تا نان آور خانواده باشند یا زودتر از آنچه باید، با دنیایی آشنا می شوند که سرشار از خشونت، بی رحمی، اعتیاد و نابهنجاری های اجتماعی است.

کودکان در محیط های حاشیه نشین از زندگی لذت نمی برند و همانند سایر کودکان قادر به درک زیبایی های زندگی نیستند. آموزش و پرورش برای این کودکان جدی گرفته نمی شود و خانواده ها توجهی به این امر به دلائل مختلف فقر، بیکاری، اعتیاد یا طلاق از خود نشان نمی دهند.

محیط شهری نامناسب، خانه ها ی در حال تخریب، عدم یکنواختی و توازن در ارائه خدمات شهری و مشکل بهداشتــــی از عمده ترین مشکلات مناطق حاشیه نشین است.

متاسفانه کودکان مناطق حاشیه نشین اولین آسیب دیدگان این منطقه هستند که آنها را در معرض خطراتی چون سو تغذیه و عدم لذت از زندگی قرار داده است.

اگر نگاهی داشته باشیم می بینیم که بیشتر کودکان کار از کودکان مناطق حاشیه هستند چرا که نبود درآمد کافی خانواده، اعتیاد والدین و یا طلاق و جدایی آن ها موجب شده که بسیاری از کودکان این منطقه به شغل های کاذب روی بیاورند و در نتیجه از تحصیل باز بمانند.

مسئله مهم در مورد این کودکان عدم تحصیل و ترک آن است، آن ها یا اصلا به مدرسه نمی روند و یا در همان مقطع ابتدایی آن را رها می کنند و هیچ سیستمی برای پیگیری و بازگرداندن آن ها به چرخه تحصیل وجود ندارد.

برخی خانواده ها از چوب به عنوان اهرمی برای جلوگیری از ریزش منزل خود استفاده کرده بودند و ظاهر ساختمان نیز حاکی است استحکام زیادی در برابر باران و باد شدید ندارد.

در مناطق حاشیه نشین کودکان، در زمین های خاکی و در وضعیت بهداشتی نامناسبی مشغول بازی بودند، وقتی از آنها درباره آرزوهایشان سوال می کنی با نگاهی عمیق و از ته دل به چهره ات می نگرند و بدون جواب دوباره شروع به بازی هایشان در دنیای خاکی می افتند گویا می خواهند بگویند با اینکه در دل هزار آرزو دارند اما بدون آرزو می مانند!!!!!!!!

شاید امروز بسیاری از دست اندرکاران گمان می کنند که این رسم زندگی است، عده ای در حاشیه جان می سپارند و با مرگ خاموش خود در همان مناطق غریبانه به خاک سپرده می شوند و عده ای در بالاترین نقاط شهر با مجلل ترین امکانات به دیار حق می شتابند.

آنچه مهم است تربیت نسلی پویا ، پرتحرک و شکوفا برای آینده کشور است، آینده سازانی که از هر قشری باشند می توانند به این کشور خدمت کنند.

 انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #
• #