این روزها صحبت از اختلاف میان اعضای هیئت دولت بسیار شده و برخی هم از اختلافات جدی بین برخی وزرا و حسن روحانی بر سر مسائل مختلف سخن میگویند، دولتیها بر آن هستند تا این اختلافات راه به رسانهها باز نکند و تلاش میکنند آنها را پشت درهای بسته رفع رجوع کنند اما شواهد و قرائن مهر تاییدی بر صحبتهای مطرح شده در خصوص اختلاف بین مسئولان میزنند.[
به گزارش خبرنگار شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ این روزها صحبت از اختلاف میان اعضای هیئت دولت بسیار شده و برخی هم از اختلافات جدی بین برخی وزرا و حسن روحانی بر سر مسائل مختلف سخن میگویند؛ شنیدهها حاکی از آن است که ظریف و روحانی بر سر شرکت در نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد با یکدیگر اختلاف دارند و از طرف دیگر کارشناسان اعضای تیم اقتصادی دولت را به دو گروه تقسیم میکنند و از درگیری این دو گروه با یکدیگر خبر میدهند.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا,دولتیها بر آن هستند تا این اختلافات راه به رسانهها باز نکند و تلاش میکنند آنها را پشت درهای بسته رفع رجوع کنند؛ برای مثال طی روزهای گذشته روابط عمومی وزارت خارجه طی اطلاعیهای از وجود اختلاف نظر بین روحانی و ظریف بر سر شرکت در نشست مجمع عمومی سازمان ملل را تکذیب کرد و حسینعلی امیری معاون پارلمانی رئیس جمهوری هم از رابطه خوب وزرا با رئیس جمهوری سخن گفت و فضای دولت را فضای توام با اخلاص، برادری و صداقت ترسیم کرد.
,البته پیش از این شنیده میشد که حسینعلی امیری حاضر به دفاع از مسعود کرباسیان در جلسه استیضاح نشده است اما امیری این موضوع را هم تکذیب کرد.
,هر چه اعضای هیئت دولت تلاش میکنند تا فضا را به اصطلاح گل و بلبل ترسیم کنند و از روابط خوبی که با یکدیگر دارند سخن بگویند، رفتار احزاب و گروههای حامی دولت از اختلافات به وجود آمده میان اعضای کابینه حکایت میکند و مهر تاییدی میزند بر آنچه رسانهها از اختلافات دولتیها نقل میکنند.
,چندی پیش و پس از آنکه حسن روحانی موفق نشد در جلسه سوال از رئیس جمهوری نمایندگان مجلس را با پاسخهای خود قانع کند، حزب کارگزاران سازندگی طی بیانیهای انتقادات تندی را متوجه دولت و سازمان برنامه و بودجه کرد و دولت روحانی را "سرگشته" خواند؛ انتقاداتی که البته بیپاسخ نماند و حزب اعتدال و توسعه هم در پاسخ به بیانیه کارگزارانیها از نقش آنها در دولت و اقتصاد کشور سخن گفت.
,در بخشی از بیانیه حزب کارگزاران سازندگی آمده است: در بخشهایی از بیانیه حزب کارگزاران آمده است: پاسخهای روحانی، نه مجلس را قانع کرد نه ملت را راضی ساخت. دولت فاقد استراتژی اقتصادی روشن است. جز اقتصاددانان آزادیخواه، طرفداران نهادگرایی هم دل خوشی از دولت ندارند. مدافعان اقتصاد اسلامی نیز در زمرهی منتقدان دولت قرار دارند.
,دولت روحانی دولتی سرگشته است. اوج این سرگشتگی را میتوان در سیاست ارزی دولت دید. دولت میتوانست به جای سرکوب سیستماتیک نرخ ارز، در یک شیب ملایم رو به بالا، بهای ارز را بدون کمترین تنش اجتماعی و اقتصادی طی بازه زمانی 4ساله واقعی کند و مانع از شوک دیماه 96 شود.
,کاربست سازوکارهای اقتضائی که منجر به تغییرات پیدرپی در سیاستهای ارزی دولت در بهار سال 97 شد، متأسفانه زمینه رانتجویی و بستر ویژهخواری اخلالگران اقتصادی را فراهم ساخت که لاجرم موجب سردرگمی بازار و ابهام و سرگشتگی فعالان اقتصادی کشور شد.
,متأسفانه با وجود نقدها بر سازمان برنامه و بودجه، در دولت دوم روحانی اصلاحی صورت نگرفت بلکه روند سازمان تثبیت شد. وزارت اقتصاد نیازمند یک اقتصاددان بود و بانک مرکزی باید فراتر از یک حسابداری یا صرافی بزرگ اداره میشد.
,فقدان استراتژی، دولت را به مجمعی از بوروکراتهای بیانگیزه بدل ساخته است که دولت را نه به عنوان «مغز متفکر توسعه ملی» که به عنوان یک «ادارهی کاغذی» تحلیل میکنند و تقلیل میدهند.
,پس از این بیانیه کارگزارانیها، حزب اعتدال و توسعه خطاب به آنها نوشت: افکار عمومی منتظرند تا این حزب، همزمان با درخواست تغییرات مطلوبشان در دولت، درباره عملکرد و ماندن یا رفتن همحزبیهای خود که به طور گسترده در لایههای مختلف اقتصادی حضور فعال دارند، به صراحت پاسخ دهند.
,تنظیم کنندگان بیانیه کارگزاران، اولویت خود را منحرف کردن نگاه مخاطبان از افراد شاخص این حزب در دولت قرار دادهاند. با اختیارات ویژه در حوزه مدیریت کلان اقتصادی و ارز که به برخی مقامات ارشد کارگزاران تفویض شده، بیانیه مذکور،زیرسوال بردن عملکرد بزرگان حزب است.
,این احتمال هم وجود دارد که هدف فرعی این بیانیه سلب مسئولیت از خود درباره نتایج برخی تصمیماتی است که نقش افراد شاخص این حزب در شکل گیری تبعات کاملا مبرهن است.
,حزب کارگزاران با صدور این بیانیه بار دیگر نشان داد که از ارائه نسخه و پیشنهاد مشخص برای برون رفت از وضعیت ناتوان است. مظلوم نمایی کارگزاران، یادآور وقایع تلخ تاریخی است. این حزب پس از انتخابات دوم خرداد 76 ترجیح داد به دولت وقت نزدیک و حداکثر حضور در مناصب دولتی را تجربه کند و همزمان دربرابر موج گسترده تخریب شخصیت مرحوم آیت الله هاشمی رفسنجانی کمترین اقدام و واکنشی نشان نداد.
,جاخالی دادن های حزب در مقاطعی که نیازمند هزینه دادن است، امری مسبوق به سابقه است. کارگزاران قصد دارد مانند برخورد غیرقابل دفاع با مرحوم هاشمی، با موضع گیری در برابر دولت و رئیس جمهور و بدون پرداخت هزینه، خود را برای سالهای بعدی فعال نگه دارد.
,اما قربانی واقعی این اختلافات دولتیها کیست؟ در حالی که مسئولان دولتی و احزاب حامی دولت با یکدیگر بر سر مسائل مختلف درگیرند و هر یک دیگری را مسئول مشکلات به وجود آمده میدانند، این مردم هستند که با مشکلات دست و پنجه نرم میکنند و قربانی اختلافات حزبی و باندبازیهای مسئولان دولتی میشوند. دولتیها خود را "دولت ائتلاف" معرفی میکردند اما آنچه امروز در کشور قابل لمس است چیزی جز "دولت اختلاف" نیست.
,,
انتهای پیام/
]
ارسال دیدگاه