تهران علیه صندلی چرخدار

موضوع تازه‌ای نیست اما شاید این دیالوگ‌ها خیلی به گوشتان آشنا نباشد! «باید در خانه بمانم، چون هیچ چیز شهر استاندارد نیست» «‌دوست دارم سوار مترو بشوم» «دوست دارم به سینما بروم ولی نمی‌شود!»

[

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ اگر در نزدیکی محل زندگی یا در اقوام فردی مددجو داشته باشید به احتمال فراوان با مشکلات و موانع زندگی آنها آشنایی دارید. مسائلی که برای ما بسیار دم دستی و معمولی هستند تا آنجا که در طول روز و رسیدگی به مشکلات شخصی توجهی به آن نداریم.

, شبکه اطلاع رسانی راه دانا,

ولی برای کسی که روی صندلی چرخدار نشسته مانع بزرگ و غول شاخداری هستند که امکان زندگی، رفت و آمد و انجام امور ابتدایی را سلب می‌کنند. این موانع بخشی از زندگی گروهی از جامعه ایران است که بواسطه جنگ تحمیلی، مشکلات در بدو تولد، بلایای طبیعی، تصادفات رانندگی و حوادث ناشی از کار مجبور به ادامه زندگی با شرایط خاص شده‌اند و ۲۰ درصد جمعیت کشور را تشکیل می‌دهند.

همین امروز که در خیابان راه می‌روید خود را جای یکی از کسانی که روی صندلی چرخدار نشسته بگذارید و از زاویه او به زندگی نگاه کنید. تصور کنید برای انجام امور روزانه با صندلی به چه امکاناتی نیاز دارید و آنها تا چه اندازه در سطح شهر مهیا هستند. خواهید دید که بسیاری از ساختمان‌ها، بانک‌ها، معابر، پیاده‌رو ها، سرویس‌های بهداشتی در سطح شهر تهران تقریبا هیچ امکان و یا سطح دسترسی ندارند.

در واقع، به عنوان یک معلول برای دریافت پول از عابر بانک به علت ارتفاع زیادی که از زمین دارند، معلولین را مجبور کرده برای گرفتن پول و یا انجام عملیات بانکی تلاش بسیار کنند و نهایتا از دیگران کمک بخواهند. در اتوبوس‌ها و مترو جایگاهی برای معلولان وجود ندارد یا اگر باشد توسط شهروندان دیگر اشغال شده است. همچنین سطح اختلاف در پیاده‌ رو و معابر عمومی آنطور که زهرا صدر اعظم نوری عضو کمیسیون سلامت، محیط‌زیست و خدمات شهری شورای شهر تهران به گسترش نیوز می‌گوید بخاطر ساخت سلیقه‌ای شهروندان، بی‌توجهی به همسایگان چپ و راست و فضای عمومی امکان رفت و آمد عادی را از این افراد سلب کرده است.

این در حالی است که این فقط بخش کوچکی از مشکلات این بخش مددجو اما توانمند جامعه ایران هست که از نظر ارزش و کارکرد ذهنی تفاوتی با دیگر شهروندان ندارند.

رسول فردی با مشکلات حرکتی و عضو انجمن مردمی حمایت از معلولان ایران، شاغل و پدر دو فرزند به خبرنگار ما می‌گوید: مشکلات کم نیستند و در سطح شهر مراکز معدودی را یافتم که امکاناتی برای استفاده توان‌یابان در نظر گرفته باشند. من هر روز برای بازگشت از محل کار به منزل از اتوبوس استفاده می‌کنم. نگاه مردم برایم طبیعی شده و دیگر آزار دهنده نیست هر چند هنوز هم افرادی پیدا می‌شوند که معلولیت را به تمسخر می‌گیرند و افراد را دست می‌اندازند.

وی در پاسخ به سوالی مبنی بر نحوه دریافت پول و انجام عملیات بانکی از دستگاه‌های عابر بانک‌ سطح شهر گفت: به مسئله خیلی خوبی اشاره کردید به این علت که در انجمن و بین کسانی که با صندلی چرخدار زندگی می‌کنند فردی را نمی‌شناسم که بتواند به راحتی از عابر بانک پول بگیرد.

بچه‌ها معمولا از مردم کمک می‌گیرند و این مسئله به شدت روح و روان یک فرد را تحت تاثیر قرار می‌دهد که برای انجام ساده‌ترین کارها در زندگی به دیگران نیازمند باشد. من از دستگاه‌های معدودی تابحال پول گرفتم و بسیاری از پایانه‌ها امکان استفاده برای معلولین ندارد حتی خیلی از شعب بانک‌ها توجهی به رفت و آمد معلولان نداشتند و وقتی مطرح کردیم پاسخ دادند ساختمان خیلی سال قبل ساخته شده و اکنون امکان بازسازی آن وجود ندارد.

وی با اشاره به روزهای که کار اداری دارد بیان کرد: معمولا کار من دیرتر از دیگران انجام می‌شود و برای آن‌ سختی زیاد میکشم. یادم هست یک روز که در اداره تامین اجتماعی کار داشتم بخاطری که دیر به باجه میرسیدم متصدی چند بار نوبتم را رد می‌کرد و هر چه اعتراض کردم هم فایده نداشت تا آخر وقت که کارم راه افتاد. باید یاد آور شوم معلولین مانند دیگران از سرمایه‌های این کشور هستند و این حجم بی‌توجهی به امور آنها اصلا مناسب نیست.

منبع: گسترش نیوز

]