ناکام شدن دولت در کاهش نرخ بیکاری/وعده ها روی کاغذ ماند
با توجه به بررسی آمار های رسمی دولت در هدفگذاری کاهش نرخ بیکاری در دو سال نخست ناکام مانده است.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل سپاس ؛ از ابتدای امسال یکی از وعده‌های دولت که بارها از زبان نوبخت معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان برنامه و بودجه به عنوان برنامه مهم دولت اعلام شد، ایجاد یک میلیون و ۳۳ هزار شغل در سال ۹۷ بود.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, سپاس,به تفکیک جنسیت نیز، در حالی که بیکاری مردان در سال ۸۹ با نرخ ۱۱.۹ درصد بالاترین میزان را طی این سال‌ها ثبت کرد اما در بین زنان این نرخ در سال ۱۳۹۰ به اوج خود رسید و نرخ ۲۰.۹ درصدی را به ثبت رساند.
روند نرخ بیکاری زنان از سال ۹۲ به بعد روند کاهشی به خود گرفت و در سال ۱۳۹۵ دوباره افزایش یافت و به ۲۰.۷ درصد رسید تا نرخ بیکاری زنان تقریباً ۲ برابر مردان شود.
موضوع هدفگذاری ایجاد بیش از یک میلیون شغل در سال جاری، برای نخستین بار در نشست خبری ۱۹ دیماه سال ۹۶ رسانه‌ای شد و رئیس سازمان برنامه و بودجه در نشست خبری خود با خبرنگاران از تجهیز ۳۲۷ هزار و ۷۰۰ میلیارد تومان منابع برای ایجاد یک میلیون و ۳۳ هزار شغل برای سال ۹۷ خبر داد.
پیش بینی کاهش نرخ بیکاری به ۷ درصد در سال ۹۴ در حالی صورت گرفت، که این نرخ در سال ۸۹ و در زمان تصویب برنامه پنجم توسعه ۱۳.۵ درصد بود. بر اساس این هدفگذاری، از سالهای ۹۰ تا ۹۴ باید سالانه ۱.۳ درصد نرخ بیکاری کاهش پیدا می کرد تا این نرخ در سال پایانی برنامه به ۷ درصد برسد و تک رقمی شود.
بررسی نرخ بیکاری در برنامه‌های توسعه پنجم و ششم حاکی از آن است به رغم هدفگذاری‌ها، نرخ بیکاری طبق برنامه پیش بینی شده کاهش نیافته است. همانطور که در نمودار بالا مشاهده می کنید، نرخ بیکاری باید در سال ۹۴ به عنوان سال پایانی برنامه پنجم توسعه به ۷ درصد می رسید در حالی که این نرخ در سال ۹۴ یازده درصد بود.
همچنین در سال گذشته که نخستین سال از اجرای برنامه ششم توسعه پشت سر گذاشته شد، نرخ بیکاری در پایان سال باید با کاهش ۰.۸ درصدی از ۱۲.۴ درصد در سال ۹۵ به ۱۱.۶ درصد کاهش پیدا می کرد در صورتی که در این سال نرخ بیکاری ۱۲.۳ درصدی اعلام شده است.
مشاغلی که به گفته نوبخت با اجرای برنامه‌های سیاست‌های فعال بازار کار، طرح‌های اشتغالزایی خرد، اشتغال حمایتی، طرح‌های بخش کشاورزی، صنایع کوچک و خوشه‌های صنعتی اشتغال‌زا، تکمیل طرح‌های نیمه تمام صنعتی، حمل و نقل درون شهری، حمل و نقل برون شهری، مسکن و حوزه گردشگری پیش بینی شده بود.
در فروردین ماه امسال نیز، رئیس سازمان برنامه و بودجه بار دیگر به برنامه دولت برای ایجاد یک میلیون و ۳۳ هزار شغل تاکید کرد و در نشست مشترک با اعضای فراکسیون تولید و اشتغال مجلس گفت: «ما به دنبال پول‌پاشی نیستیم و هدف ما تولید بیکار بدهکار نیست، بلکه هدف اصلی ما این است که در سال‌جاری بتوانیم یک میلیون و ۳۳ هزار فرصت شغلی در قالب ۱۲ برنامه ایجاد کنیم.»
علاوه بر این، وعده ایجاد یک میلیون شغل در طول سال بارها از سوی نوبخت داده شد. اما به رغم وعده‌های مکرر رئیس سازمان برنامه و بودجه، بررسی آخرین گزارش مرکز آمار ایران از وضعیت نیروی کار نشان می‌دهد، در یک ساله منتهی به پاییز ۶۰۸ هزار ۶۰۷ شغل جدید در کشور ایجاد شده است که این آمار طبیعتاً در سه ماهه پایانی سال تغییر چندانی نخواهد کرد.
بنابراین در حال حاضر آمار رسمی از اشتغال ایجاد شده در کشور با اشتغال وعده داده شده توسط دولت از فاصله ۴۲۰ هزار شغلی حکایت دارد که فقط بر روی کاغذ ماند و نتیجه این وعده چیزی جز ایجاد انتظار و مطالبه عمومی در جامعه نبود.
سوال اینجاست که آقای رئیس جمهور چرا به جای دور زدن تحریم‌ها با عملکرد ضعیف، خودتان را دور می زنید!؟
بنابراین برای تحقق هدف پیش بینی شده در برنامه ششم توسعه و کاهش ۰.۸ درصدی نرخ بیکاری، این نرخ باید در پایان امسال که از سوی مرکز آمار ایران اعلام می‌شود به ۱۱.۴ درصد برسد.
انتهای پیام/
به تفکیک جنسیت نیز، در حالی که بیکاری مردان در سال ۸۹ با نرخ ۱۱.۹ درصد بالاترین میزان را طی این سال‌ها ثبت کرد اما در بین زنان این نرخ در سال ۱۳۹۰ به اوج خود رسید و نرخ ۲۰.۹ درصدی را به ثبت رساند.
روند نرخ بیکاری زنان از سال ۹۲ به بعد روند کاهشی به خود گرفت و در سال ۱۳۹۵ دوباره افزایش یافت و به ۲۰.۷ درصد رسید تا نرخ بیکاری زنان تقریباً ۲ برابر مردان شود.
موضوع هدفگذاری ایجاد بیش از یک میلیون شغل در سال جاری، برای نخستین بار در نشست خبری ۱۹ دیماه سال ۹۶ رسانه‌ای شد و رئیس سازمان برنامه و بودجه در نشست خبری خود با خبرنگاران از تجهیز ۳۲۷ هزار و ۷۰۰ میلیارد تومان منابع برای ایجاد یک میلیون و ۳۳ هزار شغل برای سال ۹۷ خبر داد.
پیش بینی کاهش نرخ بیکاری به ۷ درصد در سال ۹۴ در حالی صورت گرفت، که این نرخ در سال ۸۹ و در زمان تصویب برنامه پنجم توسعه ۱۳.۵ درصد بود. بر اساس این هدفگذاری، از سالهای ۹۰ تا ۹۴ باید سالانه ۱.۳ درصد نرخ بیکاری کاهش پیدا می کرد تا این نرخ در سال پایانی برنامه به ۷ درصد برسد و تک رقمی شود.
بررسی نرخ بیکاری در برنامه‌های توسعه پنجم و ششم حاکی از آن است به رغم هدفگذاری‌ها، نرخ بیکاری طبق برنامه پیش بینی شده کاهش نیافته است. همانطور که در نمودار بالا مشاهده می کنید، نرخ بیکاری باید در سال ۹۴ به عنوان سال پایانی برنامه پنجم توسعه به ۷ درصد می رسید در حالی که این نرخ در سال ۹۴ یازده درصد بود.
همچنین در سال گذشته که نخستین سال از اجرای برنامه ششم توسعه پشت سر گذاشته شد، نرخ بیکاری در پایان سال باید با کاهش ۰.۸ درصدی از ۱۲.۴ درصد در سال ۹۵ به ۱۱.۶ درصد کاهش پیدا می کرد در صورتی که در این سال نرخ بیکاری ۱۲.۳ درصدی اعلام شده است.
مشاغلی که به گفته نوبخت با اجرای برنامه‌های سیاست‌های فعال بازار کار، طرح‌های اشتغالزایی خرد، اشتغال حمایتی، طرح‌های بخش کشاورزی، صنایع کوچک و خوشه‌های صنعتی اشتغال‌زا، تکمیل طرح‌های نیمه تمام صنعتی، حمل و نقل درون شهری، حمل و نقل برون شهری، مسکن و حوزه گردشگری پیش بینی شده بود.
در فروردین ماه امسال نیز، رئیس سازمان برنامه و بودجه بار دیگر به برنامه دولت برای ایجاد یک میلیون و ۳۳ هزار شغل تاکید کرد و در نشست مشترک با اعضای فراکسیون تولید و اشتغال مجلس گفت: «ما به دنبال پول‌پاشی نیستیم و هدف ما تولید بیکار بدهکار نیست، بلکه هدف اصلی ما این است که در سال‌جاری بتوانیم یک میلیون و ۳۳ هزار فرصت شغلی در قالب ۱۲ برنامه ایجاد کنیم.»
علاوه بر این، وعده ایجاد یک میلیون شغل در طول سال بارها از سوی نوبخت داده شد. اما به رغم وعده‌های مکرر رئیس سازمان برنامه و بودجه، بررسی آخرین گزارش مرکز آمار ایران از وضعیت نیروی کار نشان می‌دهد، در یک ساله منتهی به پاییز ۶۰۸ هزار ۶۰۷ شغل جدید در کشور ایجاد شده است که این آمار طبیعتاً در سه ماهه پایانی سال تغییر چندانی نخواهد کرد.
بنابراین در حال حاضر آمار رسمی از اشتغال ایجاد شده در کشور با اشتغال وعده داده شده توسط دولت از فاصله ۴۲۰ هزار شغلی حکایت دارد که فقط بر روی کاغذ ماند و نتیجه این وعده چیزی جز ایجاد انتظار و مطالبه عمومی در جامعه نبود.
سوال اینجاست که آقای رئیس جمهور چرا به جای دور زدن تحریم‌ها با عملکرد ضعیف، خودتان را دور می زنید!؟
بنابراین برای تحقق هدف پیش بینی شده در برنامه ششم توسعه و کاهش ۰.۸ درصدی نرخ بیکاری، این نرخ باید در پایان امسال که از سوی مرکز آمار ایران اعلام می‌شود به ۱۱.۴ درصد برسد.
انتهای پیام/
به تفکیک جنسیت نیز، در حالی که بیکاری مردان در سال ۸۹ با نرخ ۱۱.۹ درصد بالاترین میزان را طی این سال‌ها ثبت کرد اما در بین زنان این نرخ در سال ۱۳۹۰ به اوج خود رسید و نرخ ۲۰.۹ درصدی را به ثبت رساند.
,روند نرخ بیکاری زنان از سال ۹۲ به بعد روند کاهشی به خود گرفت و در سال ۱۳۹۵ دوباره افزایش یافت و به ۲۰.۷ درصد رسید تا نرخ بیکاری زنان تقریباً ۲ برابر مردان شود.
,موضوع هدفگذاری ایجاد بیش از یک میلیون شغل در سال جاری، برای نخستین بار در نشست خبری ۱۹ دیماه سال ۹۶ رسانه‌ای شد و رئیس سازمان برنامه و بودجه در نشست خبری خود با خبرنگاران از تجهیز ۳۲۷ هزار و ۷۰۰ میلیارد تومان منابع برای ایجاد یک میلیون و ۳۳ هزار شغل برای سال ۹۷ خبر داد.
,پیش بینی کاهش نرخ بیکاری به ۷ درصد در سال ۹۴ در حالی صورت گرفت، که این نرخ در سال ۸۹ و در زمان تصویب برنامه پنجم توسعه ۱۳.۵ درصد بود. بر اساس این هدفگذاری، از سالهای ۹۰ تا ۹۴ باید سالانه ۱.۳ درصد نرخ بیکاری کاهش پیدا می کرد تا این نرخ در سال پایانی برنامه به ۷ درصد برسد و تک رقمی شود.
,
, بررسی نرخ بیکاری در برنامه‌های توسعه پنجم و ششم حاکی از آن است به رغم هدفگذاری‌ها، نرخ بیکاری طبق برنامه پیش بینی شده کاهش نیافته است. همانطور که در نمودار بالا مشاهده می کنید، نرخ بیکاری باید در سال ۹۴ به عنوان سال پایانی برنامه پنجم توسعه به ۷ درصد می رسید در حالی که این نرخ در سال ۹۴ یازده درصد بود.
,همچنین در سال گذشته که نخستین سال از اجرای برنامه ششم توسعه پشت سر گذاشته شد، نرخ بیکاری در پایان سال باید با کاهش ۰.۸ درصدی از ۱۲.۴ درصد در سال ۹۵ به ۱۱.۶ درصد کاهش پیدا می کرد در صورتی که در این سال نرخ بیکاری ۱۲.۳ درصدی اعلام شده است.
,مشاغلی که به گفته نوبخت با اجرای برنامه‌های سیاست‌های فعال بازار کار، طرح‌های اشتغالزایی خرد، اشتغال حمایتی، طرح‌های بخش کشاورزی، صنایع کوچک و خوشه‌های صنعتی اشتغال‌زا، تکمیل طرح‌های نیمه تمام صنعتی، حمل و نقل درون شهری، حمل و نقل برون شهری، مسکن و حوزه گردشگری پیش بینی شده بود.
,در فروردین ماه امسال نیز، رئیس سازمان برنامه و بودجه بار دیگر به برنامه دولت برای ایجاد یک میلیون و ۳۳ هزار شغل تاکید کرد و در نشست مشترک با اعضای فراکسیون تولید و اشتغال مجلس گفت: «ما به دنبال پول‌پاشی نیستیم و هدف ما تولید بیکار بدهکار نیست، بلکه هدف اصلی ما این است که در سال‌جاری بتوانیم یک میلیون و ۳۳ هزار فرصت شغلی در قالب ۱۲ برنامه ایجاد کنیم.»
,علاوه بر این، وعده ایجاد یک میلیون شغل در طول سال بارها از سوی نوبخت داده شد. اما به رغم وعده‌های مکرر رئیس سازمان برنامه و بودجه، بررسی آخرین گزارش مرکز آمار ایران از وضعیت نیروی کار نشان می‌دهد، در یک ساله منتهی به پاییز ۶۰۸ هزار ۶۰۷ شغل جدید در کشور ایجاد شده است که این آمار طبیعتاً در سه ماهه پایانی سال تغییر چندانی نخواهد کرد.
,بنابراین در حال حاضر آمار رسمی از اشتغال ایجاد شده در کشور با اشتغال وعده داده شده توسط دولت از فاصله ۴۲۰ هزار شغلی حکایت دارد که فقط بر روی کاغذ ماند و نتیجه این وعده چیزی جز ایجاد انتظار و مطالبه عمومی در جامعه نبود.
,
, سوال اینجاست که آقای رئیس جمهور چرا به جای دور زدن تحریم‌ها با عملکرد ضعیف، خودتان را دور می زنید!؟
,بنابراین برای تحقق هدف پیش بینی شده در برنامه ششم توسعه و کاهش ۰.۸ درصدی نرخ بیکاری، این نرخ باید در پایان امسال که از سوی مرکز آمار ایران اعلام می‌شود به ۱۱.۴ درصد برسد.
,انتهای پیام/
,]
ارسال دیدگاه