اخبار داغ

یادداشت؛

انحطاط امپراتوری زاگرس؛ بلوط های بی دفاع

انحطاط امپراتوری زاگرس؛ بلوط های بی دفاع
جنگل های بلوط بزرگترین پوشش گیاهی در زاگرس را تشکیل می دهند، به عبارتی زاگرس با آب (چشمه، آبشار و رودخانه) و درختان بلوط شناخته می شود و بدون وجود هر کدام از این دو نعمت الهی زاگرس ناقص به نظر می رسد.
[

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛به نقل از جهانبین نیوز؛ بشریت از ابتدا خود را در دامان طبیعت دیده و از همان نخستن زمان آفرینش کره خاکی، طبیعت تنها همراه و یاور انسان ها بوده و با گذشت هزاران سال  همچنان بشر هر آنچه را به آن نیاز دارد از طبیعت گرفته، اما پاسخ انسان به محبت طبیعت هیچگاه مثبت و سازنده نبوده چرا که انسان ها در طول تاریخ به هر بهانه ای و بوسیله هر ابزاری در طبیعت تاختند. تخریب و دگرگونی های جبران ناپذیر پاسخ ناعادلانه انسان ها به طبیعت بوده است. در طی این سال ها هزاران نوع گونه گیاهی و جانوری بدست انسان ها منقرض و به تاریخ پیوست در حالی که کوچکترین حق همه آنها حق حیات بود حقی که از طرف انسان ها از بین رفت.

, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, جهانبین نیوز,

 بلوط یکی از خاص ترین و نجیب ترین گونه های گیاهی در زمین به خصوص در زاگرس بزرگ همواره از اهمیت و ارزش زیادی برخوردار بوده است.
جنگل های بلوط بزرگترین پوشش گیاهی در زاگرس را تشکیل می دهند. به عبارتی زاگرس با آب (چشمه، آبشار و رودخانه) و درختان بلوط شناخته می شود و بدون وجود هر کدام از این دو نعمت الهی زاگرس ناقص به نظر می رسد. اما در سال های اخیر علاوه بر اینکه به دلیل شرایط جوی میزان بارش برف و باران کاهش پیدا کرده اما قطع درختان بلوط فصل جدیدی در زاگرس بوجود آورده فصلی که حالا زیباترین ذخیره گیاهی زاگرس را با خطر انقراض مواجه می کند.

بلوط این نعمت خدادادی و نماد عظمت و زیبایی زاگرس در دهه اخیر به هر دلیلی مورد تهاجم ساکنین همین منطقه قرار گرفته، بلوط هایی که صدها سال عاشقانه هر چه داشتند در اختیار ساکنین زاگرس قرار دادند اما با بی مهری و سودجویی انسان روبه رو شده اند شاید اگر بلوط ها می توانستند از خود دفاع کنند هیچگاه اجازه نمیدادند تیغ تیز اره ها اینگونه ناجوانمردانه آنها را قتل عام کنند. در سال های اخیر آنچه در زاگرس شکل گرفته چیزی جز جنایت علیه طبیعت به خصوص درختان بلوط نمی تواند باشد. افرادی که اقدام به قطع بی رویه این نعمت خدادادی می کنند در آینده نه چندان دور حسرت یکی از این بلوط ها را خواهند خورد همان گونه که امروزه بسیاری حسرت گیاهان و جانورانی را در زاگرس دارند که روزگاری همچون خورشید در این منطقه می درخشیدند. بدین ترتیب باید گفت ادامه این رفتار ناپسند تنها انقراض را پیش روی جنگل های بلوط قرار خواهد داد. اگر فقط چند دقیقه به آینده برویم و زاگرس بدون بلوط را تصور کنیم هرگز هیچ اره ای تن بلوطی را لمس نخواهد کرد.

امروزه بسیاری از افراد در بسیاری از نقاط زاگرس بدون هیچ توجهی تیشه بر ریشه نابودی جنگل های بلوط می زنند اگر چه در گفتگو با بسیاری از این افراد بیکاری و فقر مالی را دلیل انجام این اقدام می دانند و گاهی با دیدن وضعیت مالی و شرایط زندگی آنها تسلیم این حقیقت تلخ می شویم اما با وجود هر گونه سختی و مشکلاتی باید به این مسئله کمی بیاندیشیم که بلوط ها جزئی از خانواده ما زاگرس نشینان هستند بنابراین ظلم بزرگی خواهد بود که برای حل مشکلات اقتصادی فقط یکی از اعضای خانواده خودمان را قربانی کنیم. بیکاری و مشکلات اقتصادی اگر چه سخت اما روزی حل خواهند شد ورونق اقتصادی به خانه همه ما برمی گردد اما بلوط ها قابل بازگشت نیستند و تنها چیزی که آن روز عاید ما خواهد شد جز حسرت چیز دیگری نخواهد بود.

این یک حقیقت مشخص است که بسیاری از مناطق خشک و بیابانی امروز در گذشته سرسبز و زیبا بوده اند اما در اثر بی توجهی ها و منفعت محوری ذاتی انسان تبدیل به بیابان خشک شده اند. تجربه های گذشته درس های خوبی برای امروز ما هستند، متاسفانه باید گفت افزایش قطع بلوط یعنی نابودی طبیعت زاگرس و در نتیجه پایان تلخ برای زاگرس نشینان....

بنابراین در هفته منابع طبیعی و روز درختکاری بهانه خوبی برای دلجویی از بلوط به عنوان عضوی از خانواده بزرگ زاگرس است.
باید چاره ای اندیشید و با حمایت سازمان ها و نهادهای وابسته نظارت بیشتری نسبت به درختان بلوط داشته باشیم این وظیفه همه زاگرس نشینان است که از اعضای خانواده خود مراقبت کنند و در زمینه بیکاری نیز واجب است با استفاده از پتانسیل های توریستی – تفریحی و دوستی با مناطق زیبای زاگرس از نابودی جنگل های خدادادی بلوط جلوگیری کنیم. از طرفی همین بلوط در برخی کشورهای اروپایی به عنوان نماد ملی و سمبل استقامت و پایداری لقب میگیرد در حالی که در مناطق ما اره، زغال و خاکستر سرنوشت بلوط ها شده است.

این مسئله مهمی برای هر انسان متدین با وجدان بیدار است که بلوط ریشه خدادادی دارد و در شکل گیری آنها انسان هیچگونه نقشی نداشته بنابراین انسان حق ندارد چیزی که پروردگار به وجود آورده را از بین ببرد...
 
نویسنده: محمد رضا عسکری ارمندی

انتهای پیام/
 
 
 
 
,

 بلوط یکی از خاص ترین و نجیب ترین گونه های گیاهی در زمین به خصوص در زاگرس بزرگ همواره از اهمیت و ارزش زیادی برخوردار بوده است.
جنگل های بلوط بزرگترین پوشش گیاهی در زاگرس را تشکیل می دهند. به عبارتی زاگرس با آب (چشمه، آبشار و رودخانه) و درختان بلوط شناخته می شود و بدون وجود هر کدام از این دو نعمت الهی زاگرس ناقص به نظر می رسد. اما در سال های اخیر علاوه بر اینکه به دلیل شرایط جوی میزان بارش برف و باران کاهش پیدا کرده اما قطع درختان بلوط فصل جدیدی در زاگرس بوجود آورده فصلی که حالا زیباترین ذخیره گیاهی زاگرس را با خطر انقراض مواجه می کند.

بلوط این نعمت خدادادی و نماد عظمت و زیبایی زاگرس در دهه اخیر به هر دلیلی مورد تهاجم ساکنین همین منطقه قرار گرفته، بلوط هایی که صدها سال عاشقانه هر چه داشتند در اختیار ساکنین زاگرس قرار دادند اما با بی مهری و سودجویی انسان روبه رو شده اند شاید اگر بلوط ها می توانستند از خود دفاع کنند هیچگاه اجازه نمیدادند تیغ تیز اره ها اینگونه ناجوانمردانه آنها را قتل عام کنند. در سال های اخیر آنچه در زاگرس شکل گرفته چیزی جز جنایت علیه طبیعت به خصوص درختان بلوط نمی تواند باشد. افرادی که اقدام به قطع بی رویه این نعمت خدادادی می کنند در آینده نه چندان دور حسرت یکی از این بلوط ها را خواهند خورد همان گونه که امروزه بسیاری حسرت گیاهان و جانورانی را در زاگرس دارند که روزگاری همچون خورشید در این منطقه می درخشیدند. بدین ترتیب باید گفت ادامه این رفتار ناپسند تنها انقراض را پیش روی جنگل های بلوط قرار خواهد داد. اگر فقط چند دقیقه به آینده برویم و زاگرس بدون بلوط را تصور کنیم هرگز هیچ اره ای تن بلوطی را لمس نخواهد کرد.

امروزه بسیاری از افراد در بسیاری از نقاط زاگرس بدون هیچ توجهی تیشه بر ریشه نابودی جنگل های بلوط می زنند اگر چه در گفتگو با بسیاری از این افراد بیکاری و فقر مالی را دلیل انجام این اقدام می دانند و گاهی با دیدن وضعیت مالی و شرایط زندگی آنها تسلیم این حقیقت تلخ می شویم اما با وجود هر گونه سختی و مشکلاتی باید به این مسئله کمی بیاندیشیم که بلوط ها جزئی از خانواده ما زاگرس نشینان هستند بنابراین ظلم بزرگی خواهد بود که برای حل مشکلات اقتصادی فقط یکی از اعضای خانواده خودمان را قربانی کنیم. بیکاری و مشکلات اقتصادی اگر چه سخت اما روزی حل خواهند شد ورونق اقتصادی به خانه همه ما برمی گردد اما بلوط ها قابل بازگشت نیستند و تنها چیزی که آن روز عاید ما خواهد شد جز حسرت چیز دیگری نخواهد بود.

این یک حقیقت مشخص است که بسیاری از مناطق خشک و بیابانی امروز در گذشته سرسبز و زیبا بوده اند اما در اثر بی توجهی ها و منفعت محوری ذاتی انسان تبدیل به بیابان خشک شده اند. تجربه های گذشته درس های خوبی برای امروز ما هستند، متاسفانه باید گفت افزایش قطع بلوط یعنی نابودی طبیعت زاگرس و در نتیجه پایان تلخ برای زاگرس نشینان....

بنابراین در هفته منابع طبیعی و روز درختکاری بهانه خوبی برای دلجویی از بلوط به عنوان عضوی از خانواده بزرگ زاگرس است.
باید چاره ای اندیشید و با حمایت سازمان ها و نهادهای وابسته نظارت بیشتری نسبت به درختان بلوط داشته باشیم این وظیفه همه زاگرس نشینان است که از اعضای خانواده خود مراقبت کنند و در زمینه بیکاری نیز واجب است با استفاده از پتانسیل های توریستی – تفریحی و دوستی با مناطق زیبای زاگرس از نابودی جنگل های خدادادی بلوط جلوگیری کنیم. از طرفی همین بلوط در برخی کشورهای اروپایی به عنوان نماد ملی و سمبل استقامت و پایداری لقب میگیرد در حالی که در مناطق ما اره، زغال و خاکستر سرنوشت بلوط ها شده است.

این مسئله مهمی برای هر انسان متدین با وجدان بیدار است که بلوط ریشه خدادادی دارد و در شکل گیری آنها انسان هیچگونه نقشی نداشته بنابراین انسان حق ندارد چیزی که پروردگار به وجود آورده را از بین ببرد...
 
نویسنده: محمد رضا عسکری ارمندی
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,

انتهای پیام/
 
 
 
 
,
,
,
,
,
,

 

]
  • برچسب ها
  • #
  • #
  • #
  • #

به اشتراک گذاری این مطلب!

ارسال دیدگاه