وابستگی زیاد بودجه کشور به درآمد نفتی و شروع دور جدید تحریمهای نفتی، اوضاع را سختتر کرده است. تنها راهکار بلندمدت حل مشکل تحریم نفتی، ایجاد زنجیره ارزش نفت و به تبع آن توسعه ظرفیت پالایشگاهی است.[
به گزارش خبرنگار شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ در قانون بودجه سال ۹۷، منابع حاصل از نفت و فرآوردههای نفتی معادل ۱۰۱ هزار میلیارد تومان است. در سال ۹۸ این رقم به ۵/ ۱۴2 هزار میلیارد تومان افزایش خواهد یافت. آنچه در قانون بودجه بهعنوان درآمدهای نفتی لحاظ میشود، مجموع سهم دولت و مناطق نفتخیز است، از این رو سهم صندوق توسعه ملی(۲۰ درصد) و سهم شرکت ملی نفت و گاز ایران(۵/ ۱۴ درصد) لحاظ نمیشود. در نتیجه عدد درآمدهای ریالی نفتی در بودجه معادل ۵/ ۶۵ درصد از کل درآمدهای حاصل از فروش نفت خام و فرآوردههای نفتی است. سهم درآمدهای نفتی دولت به 35 درصد در بودجه 98 رسیده که نشان از وابستگی فراوان بودجه به تحقق درآمدهای نفتی دارد.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا,با تشدید شرایط تحریمی از آبان ماه سال ۹۷، در سال آینده میزان صادرات نفت مفروض در لایحه یعنی صادرات ۵/ ۱ میلیون بشکه در روز تحقق نخواهد یافت . پیشبینیها حاکی از آن است در حالت خوشبینانه صادرات نفت و میعانات به کمتر از یک میلیون بشکه در روز کاهش یابد. با این شرایط در سال آینده با یک کسری بودجه ناشی از کاهش فروش نفت و میعانات گازی روبه رو خواهیم بود که البته یک داستان تکراری است و تا زمانی که بودجه ما به نفت وابسته باشد، این داستان ادامه خواهد داشت.
,در کوتاه مدت دولت با استفاده از راههای دور زدن تحریمها، عدم تخصیص بودجه عمرانی و عرضه نفت در بورس انرژی و ... از این وضعیت عبود میکند. اما تا چه زمانی باید به دنبال راهحلهای موقتی باشیم و به راهکارهای ریشهکن کردن این مشکل نپردازیم و آیا اساسا راهکاری وجود دارد؟
,,
تکمیل زنجیره ارزش نفت
, تکمیل زنجیره ارزش نفت,یکی از راهکارهای بی اثر کردن تحریم نفتی، تکمیل زنجیره ارزش نفت در داخل کشور است. در این صورت ارزش افزوده بالاتری از نفت و میعانات گازی بدست خواهد آمد و از طرفی تعداد محصولات تولید شده و خریداران آنها را افزایش میدهد. ردگیری محصولات پالایشگاهی به علت افزایش تعداد فرآوردهها و خریداران در بازارهای جهانی بسیار سختتر از نفت خام است. این راهکار در بلندمدت از خام فروشی جلوگیری میکند و علاوه بر آن منافع زیادی از جمله اشتغال، تامین نیازهای داخلی و ... دارد.
,,
توسعه پالایشگاهها
, توسعه پالایشگاهها,در حال حاضر ظرفیت پالایشی کشور یک میلیون و 830 هزار بشکه در روز است. با اجرا و بهرهبرداری از پروژههای ٣٦٠ هزار بشکهای پالایشگاه میعانات ستاره خلیج فارس، ٤٨٠ هزار بشکهای طرح سیراف، ١٥٠ هزار بشکهای پالایشگاه آناهیتا، ٣٠٠ هزار بشکهای پالایشگاه بهمن گنو در بندر جاسک و ١٢٠ هزار بشکهای پالایشگاه پارس، ظرفیت پالایشی کشور ٧٠ درصد رشد را تجربه خواهد کرد.
,این تنها ظرفیت طرحهای موجود با فرض اضافه نشدن طرحهای جدید است. کشور ما با توجه به دارا بودن منابع عظیم نفت و گاز میتواند به افزایش هر چه بیشتر ظرفیت پالایش بپردازد و حتی در بلندمدت به وارد کننده نفت و میعانات تبدیل شود.
,موضوع پالایش زمانی جدیتر میشود که بدانیم در اثر تحریم نفتی میتوانیم تولید نفت خام خود را با کاهش برداشت از چاهها کاهش دهیم. ولی میعانات گازی که در زمان تولید گاز از چاه خارج میشود را فقط در صورتی میتوانیم کم کنیم که تولید گاز را کاهش دهیم و این کار هم به علت نیاز کشور به گاز امکان ناپذیر است.
,در حال حاضر میعانات تولید شده را در مخازن خشکی ذخیره میکنیم و با ادامه این روند مجبور به ذخیره سازی آن بر روی دریا خواهیم شد که علاوه بر هزینههای بالا دارای خطرات جدی است. اما با ایجاد ظرفیت پالایشگاههای میعانات گازی در کشور میتوانیم این مشکل را هم حل کنیم.
,,
مشکلات اصلی عدم توسعه پالایشگاهها چیست؟
, مشکلات اصلی عدم توسعه پالایشگاهها چیست؟,در مسیر توسعهی پالایشگاههای کشور مشکلات مختلفی وجود دارد که بخشی از این مشکلات با رویههای عمومی کشور مانند توزیع یارانهای سوخت در ارتباط است. بخش دیگر به مشکلات قانونی و رویههای عمومی وزارت نفت و دیگر بخشهای دولتی مربوط میگردد. اما به نظر میرسد مهمترین مشکل عدم گسترش ظرفیت پالایشگاهی کشور در حال حاضر تامین مالی این طرحها است.
,علت این کمبود این است که دو منبع در نظر گرفتهشده برای تأمین اعتبارات یعنی دریافت وام از صندوق توسعه ملی و دریافت فاینانس خارجی هر دو در عمل ناکارآمد هستند. از طرفی تعداد متقاضیان استفاده از وام صندوق توسعه بسیار زیاد است که موجب طولانی شدن زمان دریافت وام میشود، در حالی که اعتبار موردنیاز بسیار بیشتر از وام دریافتی خواهد بود.
,تامین مالی خارجی نیز به دلیل نیاز به ضمانت از طرف دولت و زمانبر بودن مذاکرات و رایزنیها با کشور موردنظر، عملاً راهکار عملیاتی نبوده است. به این ترتیب در حال حاضر سالها است بسیاری از پروژههای زمینمانده توسعه پالایشگاه و پتروشیمی در انتظار تأمین منابع مالیاند. با توجه به نقدینگی ١۶٠٠ هزار میلیارد تومانی موجود در کشور با ایجاد ساختارهای مطمئن و جذاب میتوان نقدینگی را به سمت این حوزه جذب کرد.
,با توجه به وابستگی زیاد بودجه کشور به درآمد نفتی و شروع دور جدید تحریمهای نفتی، باید برای حل مشکل تحریم نفتی در بلندمدت به دنبال ایجاد زنجیره ارزش در داخل و به تبع آن توسعه ظرفیت پالایشگاهی باشیم. اما مشکل اصلی توسعه نیافتن پالایشگاهها در کشور تامین مالی این پروژهها است. برای حل این مشکل باید ساختار تامین مالی داخلی برای پروژهها را به وجود آورد.
,,
,
انتهای پیام/ط
]
ارسال دیدگاه