جمعه‌های انتظار؛
آیا امام زمان(عج) زن و فرزند دارند؟
یکی از سوالاتی که در مورد زندگی امام زمان(عج) می شود، این است که آیا ایشان ازدواج کرده و صاحب زن و فرزند هستند و اگر این امر صورت گرفته، همسر ایشان هم مانند امام زمان(عج) دارای عمر طولانی هستند.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا و به نقل از صاحب نیوز؛ اساساً غیبت طولانی آن حضرت از نگاه زندگانی شخصی و خصوصی وی این سؤال را بوجود میآورد که آیا در این مدّت، حضرت مهدی(عج)ازدواج کرده است یا خیر؟
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, صاحب نیوز,اظهار نظر کردن در خصوص زندگانی امام زمان(عج) کار آسانی نیست و نمی‌توان در این مورد به یقین رسید، اما در این گزارش قصد داریم احادیث و روایات مطرح شده در این زمنیه را به طور مشروح بیان کنیم.
,در مورد زن و فرزند امام مهدى(ع) سه احتمال وجود دارد:
,احتمال اول این است که حضرت ازدواج نکرده است. لازمه این احتمال آن است که امام(ع) یکى از سنت هاى مهم اسلامى را ترک کرده باشد، که با شأن امام سازگار نیست. امّا از سوى دیگر چون غیبت از اهمیت بیشترى برخوردار است؛ به ناچار امام از سنت چشم پوشى مى کند، که اشکالى ندارد. براى حفظ مصلحت بالاتر، از مصلحت پایین تر چشم پوشى مى شود.
,احتمال دوم این است که حضرت ازدواج کرده امّا فرزندى ندارد. نداشتن فرزند به سبب غیبت است. پذیرش این فرض، سؤالى را با خود مى آورد که آیا همسرش هم از عمر طولانى بهرهمند است یا این که مدّتى با حضرت زندگى کرده و بعد از دنیا رفته است؟ در این صورت حضرت به سنت ازدواج عمل کرده و بعد بدون زن و فرزند زندگیش را ادامه مى دهد.
,
و آخرین احتمال این گونه مطرح می شود که حضرت زن و فرزند دارد. با پذیرش این فرض، این سؤالات مطرح است: آیا آنان نیز عمرى طولانى دارند؟ فرزندان حضرت نیز فرزندانى دارند؟ اگر دارند، این همه اولاد، در پى اصل خویش مى افتند و همین کنجکاوى، مسئله را به جایى مى رساند که با فلسفه غیبت منافات دارد.
از روایات نیز مطلب مسلمی به دست نمی آید. ظاهر بعضی روایات وجود اهل و عیال را برای حضرت اثبات می کند(1) و روایات دیگری نیز خلاف مطلب را اثبات می کنند. (2)
,
با توجه به مطالب مذکور، نمى توان یکى از این سه احتمال را قاطعانه پذیرفت و این به مقتضاى خرد ورزى است که در جایى که دلیل کافى براى اثبات یا انکار چیزى وجود ندارد، از ابراز حکم قطعى خوددارى شود.
,
پی نوشت:
[۱]. شیخ طوسى، کتاب الغیبه، ص ۱۶۲.
[2]. مسعودى، اثبات الوصیه، ص ۲۲۱.
,
,
انتهای پیام/
]
ارسال دیدگاه