حکایت یک بام و دو هوای جماعت غرب‌زده و «فجر» انقلاب

فجر نه فقط نام بزرگترین رویداد فرهنگی کشور پس از انقلاب اسلامی است بلکه قرار بود یادآور آرمان‌هایی باشد که نسلی برایش جان داده‌‌اند، شاید الان وقت آن رسیده تا از کسانی که پس از سقوط هواپیما جشنواره را تحریم کردند، تشکر کنیم، کسانی که گفتند اعتقاد ندارند و نمی آیند!

[

به گزارش خبرنگار فرهنگی شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ انگار عادتمان شده هر روزمان را با یک حاشیه از سوی برخی اصحابِ به اصطلاح فرهنگ و هنر آغاز کنیم، از سخنان تند بازیگری که در جشن انجمن منتقدان سینما از روزهای آبان ماه می‌گوید تا شاعری که بدون هیچ گونه اعتقادی به نظام جمهوری اسلامی ایران در بزرگترین رویداد فرهنگی پس از انقلاب اسلامی شرکت کرده و اتفاقا برگزیده بخش ویژه جشنواره هم می‌شود! وقتی هم که این اتفاق با واکنش رسانه‌ها رو به رو می شود، مدیران و مسئولانِ مربوطه بجای حلِ صورت مسئله، کل آن بخش را از جشنواره حذف می کنند تا به این ترتیب سر و صداها را کمی بخوابانند، این در حالی است که با این نوع برخورد نه تنها به شعور مخاطب بلکه به جایگاه رسانه‌ها نیز توهین می کنند.

, شبکه اطلاع رسانی راه دانا,

و اما فجر...

فجر نه فقط نام بزرگترین رویداد فرهنگی کشور پس از انقلاب اسلامی است بلکه قرار بود یادآور آرمان‌هایی باشد که نسلی برایش جان داده‌‌اند، شاید الان وقت آن رسیده تا از کسانی که پس از سقوط هواپیما جشنواره را تحریم کردند، تشکر کنیم، کسانی که گفتند اعتقاد ندارند و نمی آیند! شاید از اول هم بهتر بود فعالان عرصه هنر و فرهنگ با خود و مردمشان یکرنگ تر بوده و در جشنواره‌ای که اعتقادی به آن نداشتند شرکت نمی کردند، نه این که هم بی اعتقاد باشند، هم شرکت کرده و هم جایزه‌ ببرند، سال گذشته بود که مهناز افشار کاندید بهترین بازیگر سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر شد و تا یک قدمی دریافت سیمرغ بلورین نیز رفت، بازیگری که تا پیش از این هر طور که می‌توانست، جنجال و حاشیه به پا می‌کرد، و حالا نیز مدتی است که در خارج از ایران درشبکه‌ای سعودی ضد ایرانی حضور می یابد، البته این دست اتفاقات سابقه طولانی دارند به طور مثال سال 91 بود که پگاه آهنگرانی نامزد دریافت بهترین جایزه در سی و یکمن جشنواره فجر شده بود، بازیگری که پیش از آن توسط نهادهای امنیتی به دلیل همکاری با رسانه سلطنتی بی بی سی دستگیر شده بود، البته بحث جایزه یک طرف، جریاناتی که خوش بینانه‌ترین حالتش را می‌توان سهل انگاری نامید از طرفی دیگر.

سال 95 بود که روزنامه کیهان خبری زد با این مضمون که کتابهای طنزنویس فراری و ضدانقلاب خارج کشور که سالها پیش مجوز آن از سوی ارشاد باطل شده بود در غرفه یکی از ناشران رسمی در نمایشگاه کتاب عرضه می شود! همان زمان هم از وزیر ارشاد وقت، علی جنتی در این باره سؤال شده بود و او نیز به این جواب بسنده کرده بود که «همه ساله چنین تخلفاتی در نمایشگاه توسط ناشران رخ می دهد. این موضوع در حالی است که در ابتدا تمامی آثار توسط ناظران کنترل می شود.با این وجود برخی از ناشران دست به تخلفاتی از جمله فروش کتابهای ممنوعه می زنند که به محض دیدن توسط ناظران جمع آوری خواهد شد.».

دیروز هم که شاهکاری جدید رخ داد، انتخاب شاعری که بی پروا، اعتقادهای نداشته‌اش را در صفحه شخصی‌اش جار زده و حتی با بی ادبانه‌ترین جملات به دختر سردارِ شهید، قاسم سلیمانی توهین کرده بود، سارا متقی از نگاه تلخی که به جمهوری اسلامی ایران دارد، نوشته و بعد برگزیده یکی از جوایز شعر فجر هم می‌شود، این دیگر هنرِ بازیگری نیست، که بگوییم به مهارتِ یک شخص جایزه داده‌اند و شاید بتوان از تفکراتش چشم پوشید بلکه شعر است، شعر به مثابه تزریقِ تفکر در جامعه‌ است، تزریق تفکرِ شاعری که اتفاقا از پنهان کردنِ تفکراتش ابایی نداشته و مسئولان هم بی توجه به این تفکرات او را منتخب جایزه هم میدانند و زمانی که از چگونگی این انتخاب از مهدی قزلی دبیر اجرایی جشنواره شعر فجر سوال می شود می گوید؛ « درباره شاعری به نام سارا متقی هم شناختی نداشتیم و از صبح امروز که نتایج اعلام شده، رسانه‌ها نسبت به انتخاب او حساسیت نشان داده‌اند.» این در حالی است که در دنیای امروز با زدن یک دکمه می توان از حداقل ِ تفکرات یک فرد باخبر شد، از طرفی شرکت کردن متقی در جشنواره شعر فجر خط بطلانی است بر صداقت او، زیرا خودِ او بود که در پستی نوشت؛ پذیرش روز مادر و پدر بر اساس میلاد فاطمه و علی از سوی دینداران امر پسندیده و نیکیه اما از سوی کسانی که چنین اعتقادی ندارن تناقضه و این تناقض ها ما رو پیش نمی‌ بره و در قدم اول پیشرفت اجتماعی ما منوط بر دوری از تضادها و تناقض‌های ریز و درشت است.

, پذیرش روز مادر و پدر بر اساس میلاد فاطمه و علی از سوی دینداران امر پسندیده و نیکیه اما از سوی کسانی که چنین اعتقادی ندارن تناقضه و این تناقض ها ما رو پیش نمی‌ بره و در قدم اول پیشرفت اجتماعی ما منوط بر دوری از تضادها و تناقض‌های ریز و درشت است.,

حالا باید از خود او پرسید؛ آیا شرکت در جشنواره‌ای که به آن معتقد نیستی پر از تضاد و تناقض نیست؟ بالاخره تکلیف مردم به خصوص نسل نوجوان و جوان را با خود مشخص کنید؟ اگر پیشرفت اجتماعی ما منوط بر دوری از تضادها و تناقض‌ها است آیا خود شما نقض‌ترین تناقض‌ها را انجام نداده‌ای؟

انتهای پیام/

]