اخبار داغ

پیرسینگ از گذشته تا حال/عفونت‌های موضعی تا شیوع هپاتیت و کزاز عاقبت پیرسینگ غیربهداشتی

پیرسینگ از گذشته تا حال/عفونت‌های موضعی تا شیوع هپاتیت و کزاز عاقبت پیرسینگ غیربهداشتی
نگین‌ها و سنگ‌های قیمتی نیز از دیگر وسایل مورد استفاده در پیرسینگ است که البته در همه جا کاربرد ندارد. عمده مشکلی که برای 20 درصد از کل افراد بعد از انجام پیرسینگ به وجود می‌آید، بروز عفونت‌های موضعی است که بیشتر این عفونت‌ها دارای عوامل باکتریایی هستند.
[

به گزارش شبکه اطلاع رسانی دانا به نقل از طنین یاس: "پیرسینگ" یک واژه انگلیسی به معنای سوراخ کردن بدن و نصب اشیای زینتی در آن است. تقریبا نزدیک به پنج هزار سال از عمر این هنر می گذرد و هنوز درباره منشأ و مبدأ آن بحث وجود دارد. مسأله اینجاست که زیبایی امری فطری است یا ساخته و پرداخته انسان. انسان باستان اصولا از هر چیز خوشش می آمد آن را زیبا نامید و به این ترتیب هر چیزی که سبب ارضای میل و رغبتی در او می شد، زیبا جلوه می کرد.

, شبکه اطلاع رسانی دانا, طنین یاس,

 

,

این گونه که از شواهد مشخص می شود، پیرسینگ بدن در دوران باستان در سراسر اقوام دنیا انجام می شده است. بدن های مومیایی شده که دارای پیرسینگ بودند و در مناط مختلف دنیا کشف شدند، سندی بر این ادعا هستند. قدیمی ترین مومیایی که تا کنون پیدا شده "اوتسی" مرد یخی است که در کوه های آلپ در مرز میان اتریش و ایتالیا یافت شده است. این مومیایی یک پیرسینگ گوش به ضخامت 11-7 میلی متر داشت.

,

 

,

سوراخ کردن گوش که از گذشته های دور در بیشتر کشورهای دنیا متداول بود، شایع ترین نوع پیرسینگ در دنیاست. برخی متون تاریخی نیز پیرسینگ گوش را به عنوان یک علامت بردگی بیان می کنند. در بسیاری از قبایل باستانی، مردان و زنان حاضر بودند زیبایی را به قیمت رنج کشیدن بدست آورند و از همین دوران خالکوبی و سوراخ کردن نقاط خاصی از بدن برای نصب زیور آلات مورد توجه قرار گرفت. گوشواره و حلقه بینی جزو رایج ترین این تزئینات بود و مردم چنان به آن وابسته بودند که اعتقاد داشتند اگر کسی اعم از زن و مرد بدون حلقه در گوش یا بینی از دنیا برود در زندگی دیگر دچار عذاب سخت خواهد شد. میل به داشتن زینت موجب شده تا جواهرات از کهن ترین عناصر مدنیت بشمار رود.

,

 

,

در ایران رسم سوراخ کردن لال گوش دختران قدمتی به درازای تاریخ داشته و هم اکنون نیز بسیار رواج دارد. انواع خاص‌تر سوراخ کردن نواحی دیگر گوش مانند غضروف و زبانه گوش نیز مرسوم بوده و سوراخ کردن و نصب حلقه در سایر نقاط بدن مانند بینی، ناف، کناره ابرو و گوشه لب نیز به ویژه در بین جوانان در حال رواج یافتن است.

,

 

,

در سال 2002 میلادی، طبق یک آمار در آمریکا 41 درصد از خانم ها و 19 درصد از آقایان بین 18 تا 50 سال عمل پیرسینگ را روی لاله گوش خود اعمال کرده‌اند. همچنین در همان سال 21 درصد از خانم‌ها و 8 درصد از آقایان این عمل را در سمت های دیگری از بدن خود انجام داده اند. جالب است بدانید در سال 2012 رکورد بیشترین پیرسینگ با انجام 4225 مورد روی بدن یک نفر در کتاب رکوردهای گینس ثبت شده است.

,

 

,

نسل جوان 18 تا 25 سال برای زیباتر شدن، مورد توجه قرار گرفتن، متفاوت بودن و داشتن جایگاهی خاص در جمع دوستان برای انجام پیرسینگ اصرار دارد، پس بهتر است دست کم بودجه بیشتری اختصاص داده و محصولی از جنس طلا با آبکاری ویژه جراحی سفارش دهد. از آنجا که در پیرسینگ حلقه کار گذاشته شده در تماس مستقیم با بدن قرار دارد مممکن است بدن را دچار حساسیت یا آلرژی کند که برای رفعه این مشکل می توان از خاصیت فلز طلا که یک عنصر بی اثر روی بدن است، استفاده کرد تا عوارض پیرسینگ را به حداقل رساند.

,

 

,

لوازم تزئینی مورد استفاده در پیرسینگ عبارت است از: حلقه های کوچک، گل میخ و زنجیرهای کوتاه، جنس این زیور آلات معمولا از طلا، تیتانیوم، پلاتین یا فولاد ضد زنگ است. گاهی نیز از آلیاژهای مختلف استفاده می شود. نگین ها و سنگ های قیمتی نیز از دیگر وسایل مورد استفاده در پیرسینگ است که البته در همه جا کاربرد ندارد. برخی پزشکان معتقدند در صورت رعایت نکات بهداشتی، انجام پیرسینگ در هر جای بدن بلامانع است و خطری ندارد. عمده مشکلی که برای 20 درصد از کل افراد بعد از انجام پیرسینگ به وجود می آید، بروز عفونت های موضعی است که بیشتر این عفونت ها دارای عوامل باکتریایی هستند.

,

 

,

, ,

 

,

انواع پیرسینگ های رایج:

,

گوشواره ها: در میان زیورآلات آویزی، گوشواره ها کم خطرترین هستند اما در شرایطی خاص حتی گوشواره ها هم خطرناک محسوب می شوند. نرمه گوش( قسمت گوشتی پایین گوش) از جمله امن ترین نواحی بدن برای اتصال آویز گوشواره هاست.

,

 

,

سوراخ کردن نرمه گوش و آویزان کردن آویزی به آن، رسمی است که از دیرباز در فرهنگ های گوناگون برای خانم ها مرسوم بوده است. ایجاد چند سوراخ روی گوش شایع است اما سوراخ کردن لاله گوش(قسمت غضروفی بالای گوش) خطرناک است زیرا این منطقه غضروفی است و رگ خونی ندارد در نتیجه التهاب اطراف سوراخ ایجاد شده دیرتر بهبود پیدا می کند.

,

 

,

, ,

 

,

آویز بینی: در بعضی کشورها مثل هند قرار دادن آویزی در بینی نیز متداول است. این کار نیز باید توسط پزشک انجام شود. زیرا در صورت گشاد بودن سوراخ مورد نظر احتمال اسپیره یا ورود به دستگاه تنفسی وجود دارد.

,

 

,

, ,

 

,

لب و زبان: این قسمت‌ها جزو بافت‌های بسیار پرخون بدن هستند که سوراخ کردن آنها احتمال ایجاد خون‌ریزی‌های شدید و التهاب و عفونت را به همراه دارد. تورم‌های شدیدی که گاه به دنبال سوراخ کردن لب یا زبان ایجاد می‌شود ممکن است به بسته شدن راه‌های هوایی بی‌انجامد.

,

 

,

آویز ناف: ناف نیز از مناطق کم خون است که احتمال خون ریزی در آن کمتر است اما باید نصب با دقت پی گیری شود تا احتمال عوارضی چون باز ماندن پوست کم شود. برای سوراخ کردن این ناحیه از بدن نیز باید به مراکز درمانی مجاز که از استریل بودن وسایل و تجهیزات آن مطمئن هستید مراجعه کنید زیرا احتمال انتقال عفونت هایی مثل هپاتیت و کزاز با وسایل آلوده وجود دارد. در مجموع در تمامی موارد بهتر است از پزشک خود راهنمایی بخواهید.

,

 

,

نصب آویز گوش در شرایط استریل، عمل کم خطر است اما در مورد بعضی از بیماران مثل کسانی که استعداد عفونت دارند. (بیماران دیابتی یا افرادی که کورتون مصرف می کنند.) یا افرادی که احتمال خون ریزی در آنها بالاست( مثل افرادی که داروی ضد انعقاد مصرف می کنند) بهتر است قبل از انجام پیرسینگ در هر نقطه ای از بدن با پزشک مشورت شود.

,

 

,

انتهای پیام/خ

]
  • برچسب ها
  • #
  • #
  • #
  • #

به اشتراک گذاری این مطلب!

ارسال دیدگاه