به بهانه مرگ شایقی؛

دلنوشته منیژه حکمت برای سیامک شایقی/ کنایه به کاسه لیسان هنوز ادامه دارد

منیژه حکمت در متنی به بهانه مرگ سیامک شایقی نوشت: همه ما مثل سیامک شایقی باید کنار برویم تا سرمایه‌های مشکوک به نام کارآفرینی و خلاقیت سینما را مصادره کنند.

[

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ منیژه حکمت درباره درگذشت سیامک شایقی در دلنوشته ای عنوان کرد: «سیامک شایقى هم رفت مثل خیلى ها که بى سروصدا و غریبانه رفتند ، انسان سلامتى بود و فکر میکنم سهمش بیش از چیزى بود که نصیبش شد ، هفت هشت ماه پیش دیدمش رنجور از بیمارى و فضاى تنگ و انحصارى براى کار ، سلامت نفسش نمیگذاشت مناسبات آلوده و فاسد تولید و پخش را درک کند و کناره گرفته بود یا مجبور به کناره گیرى شده بود گرچه کار دیگرى جز فیلمسازى هم نمیدانست که چرخ زندگى را بچرخاند ، مثل خیلى ها که در خانه نشینى یا مهاجرت نظاره گر این تراژدى تلخ اند» .

, شبکه اطلاع رسانی راه دانا,

«ظاهرا این سرنوشت ماست و سرنوشت همه کسانى که بتدریج از این چرخه بیرون رانده میشوند تا کسانى به مدد سرمایه هاى مشکوک به نام کار آفرینى و خلاقیت همه سینما را با پوزخندى مصادره کنند ،چیزى که دیر یا زود اتفاق میافتد فقط باید نوبتمان را انتظار بکشیم» .

پیش از این منیژه حکمت پس از نوشتن نامه ای از هنرمندان به ریاست قوه قضاییه مبنی بر آزادی موقت محمد امامی که به اتهام فساد مالی در زندان به سر می برد، در توییتی خطاب به این هنرمندان نوشته بود: « شرم بر ما، شرم بر سینماى ما که به خاطر نواله اى که برایمان پرت کرده اند این چنین به دریوزه گى افتاده ایم و عزت و آبروى فرهنگ و هنرمان را از کسى طلب میکنیم که غارت سفره ناچیز فرهنگیان کشورمان تنها خلاقیت اوست و چشم به دست او داریم تا بازگردد و از ابتکارات خلاقانه عزتمندانه اش شاید لیسیدن کاسه اى هم نصیب ما گردد. چه شد که به اینجا رسیدیم؟ اینها کیستند که بر جرائمشان هم نام هنر میگذارند و چاپلوسى و دستبوسى شان را عدالتخواهى و انسان دوستى مینامند. آیا رسوا تر از این میشود ذلت و حقارت را فریاد زد ؟».

]