بحران های بزرگ جامعه اطلاعاتی و تهدیدهای زندگی در عرصه واقعیت مجازی
تمام اختراعات چیزی به جز ابزاری پیشرفته در جهت پایانی غیر پیشرفته نیست.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی دانا
, شبکه اطلاع رسانی دانا,کامپیوتر و اطلاعات حاصله از آن ، جواب سوالات بنیادینی که بتواند زندگی معنی دارو انسانی را فراهم کند ، ارائه نمی دهد. کامپیوتر نمی تواند یک چار چوب اخلاقی را شکل دهد . نمی تواند به ما بگوید که چه نوع سوالاتی ارزش سوال کردن را دارند. نمی تواند ابزاری برای درک این که چرا اینجا هستیم و چرا با همدیگر در جنگ هیستیم و چرا ادب و نزاکت از ما دوری می کند ، باشد. به عبارت دیگر کامپیوتر اسباب بازی باشکوهی است که ما را از رو به رو شدن با این خلاء معنوی ، خود شناسی و در ک کاربردی آن از گذشته و آینده دور می کند. آیا کامپیوتر را مقصر باید شناخت ؟ البته که نه با این وجود آن تنها یک ماشین است ولی آن را با بوغ های پر صدا به عنوان پیامبر تکنولوژیک معرفی می کنند. ومهمتر اینکه منادیان آن می گویند که با استفاده از آن آموزش ، مذهب ، سیاست، ذهن و مهمتر از همه خود ما بهتر خواهیم شد ، که البته این مسخره است تنها جوانها ، جاهل ها و احمق ها می توانند آن را باورکنند. قبلا گفتم که نباید کامپیوتر را برای همه اینها مقصر دانست ؛ به عبارت دیگر ، ما فیل را به خاطر داشتن اشتهای زیاد و سنگ را به خاطر سنگین بودن و ابر را برای مخفی کردن خورشید مقصر نمی دانیم طبیعت آنها چنین است و انتظار دیگری نباید داشت . کامپیوتر طبیعت خود را دارد که آن هم ماشین است ولی ماشینی که برای دستکاری و تولید اطلاعات طراحی شده است و این کاری است که کامپیوتر انجام می دهد بنابراین هدفی را دنبال می کند و پیامی هم دارد ؛ پیام این است که از طریق اطلاعات بیشتر و بیشتر ؛ با آسانی و سرعت عمل در دسترسی به آن ، جواب مشکلات خود را خواهیم یافت. بنابراین ، زنان و مردان خوش ذوق با این باور ؛ ابتکارات جدیدی را برای کامپیوتر به وجود می آورند به امید این که از این طریق انسان ، عاقلتر ، سالمتر و مشخص تر باشد. چه کسی می تواند آنها را مقصر بداند. با ماهر شدن در این تکنولوژی اعتبار و قدرت به دست می آورند و بعضی از آنها حتی مشهور هم می شوند. در دنیایی که پر است از مردمی که باور دارند از طریق اطلاعات بیشتر وبیشتر به بهشت دسترسی پیدا می کنند ، دانشمندان کامپیوتر ، پادشاه هستند. ولی من معتقدم که تمام اینها باعث از بین رفتن جدی تلاش و انرژی است . تصور آن را بکنید که اگر ذوق و انرژی ، صرف فلسفه ، هنر ، مذهب یا ادبیات تصویری یا آموزشی بشود چه حاصل خواهد شد. شاید بدان صورت بهتر در یابیم چرا جنگ می کنیم. چرا فقر است ؛ چرا بی خانمانی و یا ناراحتیهای روحی و خشم وجود دارد.
,با وضع جدید تنها چیزی که نابغه های کامپیوتری برای ما به ارمغان خواهند آورد جنگ ستاره ها ست و این که این راه حلی برای جنگ های هسته ای است . به ما هوشهای مصنوعی را عرضه خواهند کرد و خواهند گفت که از این راه می توان به خود آموزی رسید. به ما ارتباط جهانی سریع را خواهند داد و خواهند گفت که این روشی برای درک متقابل است . به ما واقعیت مجازی را خواهند داد و خواهند گفت که این جواب فقر معنوی است. ولی این راهها ، را ه تکنسین ها ، زهوار در رفته های اطلاعات و احمقهای تکنولوژیک است.
,اینجا آن چیزی را که ثرو(H D Thoreau ) گفته بود می توان بیان کرد که تمام اختراعات چیزی به جز ابزاری پیشرفته در جهت پایانی غیر پیشرفته نیست. و گوته هم به ما گفته بود که انسان باید سعی کند هر روز به یک آواز کوتاهی گوش کند ، شعر خوبی را بخواند ، تصویر زیبایی را مشاهده کند و اگر امکان داشت چند کلمه حرف حسابی هم بزند و سقراط هم گفته بود آن زندگی را که نتوان بررسی کرد ارزش زندگی کردن ندارد و حضرت میکاییل هم گفته بود چیزی که خداوند از تو می خواهد ادای دین و عشق به گذشت و تواضع در برابر اوست . و من اگر وقت داشتم آنچه که کنفوسیوس ، اسحاق ، عیسی ، موسی ، محمد (ص) ، بودا ، اسپینوزا وشکسپیر گفته اند را بازگو می کردم ، تمام آنها تقریبا یکی است ؛ بن بستهای بشریت همان بوده است که قبلا بوده است و لذا می توان گفت که مشکلات اساسی و بنیادین بشر را با پوشش تکنولوژیک نمی توان حل کرد.
,حتی شخصیت های کارتونی هم این را می دانند و من بحث خود را با بیان شخصیت کارتونی پوگو (pogo )اثر والت کلی خاتمه می دهم و گفته وی را به همه تکنولوژیست های مدینه فاضله مدرن وپیامبران آن توصیه می کنم. پوگو گفت : ما با دشمن روبه رو شده ایم و آن دشمن ، خودمان هستیم.
,
انتهای پیام/ج
]
ارسال دیدگاه