گزارش/
کودکانی که بازی مرگ آنها را تا ابد خانه نشین کرد
کُردستان همواره جزء استان هایی بوده است که بیشترین آمار قربانیان مین های خنثی نشده زمان جنگ را به خود اختصاص داده است.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از نوای آبیدر، از آن عید تا این عید قربان ۳۶۵ روز گذشته است اما هنوز در قربانگاه انسانی نشکاش مریوان زیر تنه ی درخت قطور و کهنسال گردو بوی خون قربانی پای ‘گشین’ و گم شدن مردمک چشمان ‘آلا’ می آید. هنوز برگ های زرد با لکه های خونی هشت اصله درخت گردوی دوطرف کوره راه خانه ی سنگی پدر گشین دختر ۱۰ ساله قربانی مین شهادت می دهند که کف پای این دخترک از روزنه های شاخ و برگشان با طعم باروت و رنگ قرمز خون عروج کرد و در آسمان عصر پاییزی به همراه پنجه دمپایی پلاستیکی آبی در شراره های سوزان آتش ذوب و گم شد.
در کُردستان جوانی را دیدم که پای راستش از مچ قطع شده بود و کودکی را که دست نداشت و آن چوپانی که دیگر نمی تواند همراه گله اش باشد. مین های جنگ تحمیلی هنوز در کردستان قربانی می گیرد.
در سالهای اخیر قربانیان مین در استان کُردستان جان خیلی از انسان های بی گناه را گرفته است و خیلی ها را هم خانه نشین کرده است.
داستان ها و صحنه های تلخی از انفجار مین در کُردستان روایت شده است، اما شاید یکی از تلخ ترین آنها مهرماه سال 92 در. روستای نشکاش رخ داد. کودکانی که سالم برای بازی بیرون رفته بودند اما ناقص به خانه بازگشتند. حادثه ای که در آن گشین کریمی، ئالا روبینا، متین رخش‌بهار، خبات کریمی، بهنوش مینایی‌مقدم، زانا پاو و سینا دژآهنگ زخمی شدند و برخی ار آنها دست و پای خود را از دست دادند.
بخشدار مرکزی مریوان در آن حادثه گفته بود که این منطقه قبلاً از وجود مین پاکسازی شده بود اما در گوشه و کنار آن هنوز مین‌هایی وجود دارد که با بارندگی‌ها و لغزش خاک پیدا می‌شوند.
مرکز مین زدایی کشور بعد از حادثه نشکاش در سایت اطلاع رسانی خود اعلام کرده بود که پایگاه های متروکه این روستا در سال ۷۸ مین روبی و پاکسازی شده است در حالی که به گفته “فاتح دژآهنگ” پدر سینا کودک قربانی مین این ادعا صحت ندارد.
سوال اینجاست آیا اینگونه اظهار نظرها زندگی سالم و پر از هیاهوی بچه ها را به آنها بازمی گرداند؟
معاون سیاسی امنیتی استانداری کُردستان می گوید: تاکنون حدود 251 هزار مین در کردستان کشف و خنثی و حدود 3 هزار پایگاه نظامی مین زدایی شده است.
علیرضا آشناگر کار مین زدایی را طاقت فرسا می خواند و می افزاید: هنوز 1400 هکتار مناطق آلوده به مین در کردستان وجود دارد که علاوه بر حضور اکیپ‌ها، برای پاکسازی کامل این مناطق حدود 3 تا 5 سال زمان و حدود 10 میلیارد تومان اعتبار نیاز است.
نکته اصلی اینجاست که تا این زمان اعلام شده بازهم چند جوان، پیر و کودک کُردستانی ممکن است جان خود را از دست بدهند و یا تا آخر عمر با عضو قطع شده زندگی خود را ادامه دهند؟
استاندار کُردستان ماه گذشته در دیدار با کودکان آسیب دیده مریوان، وعده تعیین درجه جانبازی این کودکان را داده بود و خواستار رسیدگی جدی به این موضوع شده بود.
شاید نامگذاری چهارم آوریل به نام روز بین المللی آموزش خطرات مین و مقابله با آن از سوی سازمان ملل حرکتی باشد در راستای حل این معضل جدی، اما تا پاکسازی کامل مناطق آلوده کودکان همچنان بازی مرگ خود را در زمین های پر خطر مرزی ادامه می دهند و مادران باید همواره دل نگران نشنیدن صدای انفجار محل بازی کودکان خود هستند.
انتهای پیام/پ
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
]
ارسال دیدگاه