علل و عوامل لکنت زبان کودکان
مشاور و روان درمان یزدی درباره علل و عوامل لکنت زبان نوشت: از جمله زمینه‌های که بسیار موثر و تأثیر‌گذار است در لکنت زبان وجود ضایعاتی در مغز به ویژه در «ناحیه بروکا و ورنیکه» و در قسمت‌های مختلف دستگاه گویایی باعث و زمینه ساز اختلال در گفتار و کلام کودک می‌شود.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا، دکتر محمدحسن گرامی، مشاور و روان درمان یزدی طی یادداشتی به سینانیوز به علل و عوامل لکنت زبان پرداخت.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا، ,,
۱- علل ارگانیکی
از جمله زمینه‌های که بسیار موثر و تأثیر‌گذار است در لکنت زبان وجود ضایعاتی در مغز به ویژه در «ناحیه بروکا و ورنیکه» و در قسمت‌های مختلف دستگاه گویایی باعث و زمینه ساز اختلال در گفتار و کلام کودک می‌شود دستگاه گفتاری و تکلمی کودک از سه بخش مهم ۱- دستگاه تنفس که شامل ریه‌ها، نای، نایژه‌ها است ۲- دستگاه تلفظی که سه حفره حلق، دهان و بینی تشکیل شده است که بالای حنجره قرار دارد. ۳- دستگاه واج ساز که این اندام و دستگاه در محفظه غضروفی به نام حنجره وجود دارد و در انتهای نای جای دارد که اشکال در هر کدام از این دستگاه‌ها یا اندام‌ها باشد باعث اختلال در گفتار و زبان می‌شود.
,
,
۲- علل تعاملی:
در بعضی از موارد علت لکنت زبان توقف در رشد یا عوامل خانوادگی است و کمبود محرک‌های لازم در شکل‌گیری زبان، ترس، احساس حقارت، ناامنی، کم رویی، تمسخر دیگران، سبک تربیتی خانواده و غیره... است. که در اینجا عوامل عضوی یا مغزی دخالت ندارد.
,
,
,
۳- عدم تسلط و غلبه طرفی مغز
از آنجا مغز انسان از دو نیمکره راست، چپ تشکیل شده است و هر کدام از این دو نیم کره فرمان‌ها را در جهت مخالف یا عکس به اعضای بدن ارسال می‌کنند به این معنا که نیم کره راست طرف چپ انسان کنترل و هدایت می‌کند و طرف چپ توسط نیم کره راست مدیریت می‌شود، غلبه طرفی مغز معمولاً در سنین ۲ تا ۵ سالگی حاصل می‌شود که در غلبه طرفی کودک در حین فعالیت یکی از نیم کره‌ها فعالیت مسلط خود را از دست بدهد و نیم کره دیگر فعال شود در غیر این صورت در یک زمان دو فرمان به یک عضو مخابره خواهد شد و بر اساس تعارضی که پیش می‌آید فرمان قابل اجرا نخواهد بود. از این رو لازم مربیان و معلمان در بدو و رود کودک به آموزشگاه در یک فضای مناسب این موضوع رابررسی و مورد نظر قرار دهند که با بررسی که کودک با کدام دست خود درب کلاس باز می‌کند یا بند کفش خود را می‌بندد و یا از کدام دست برای برداشتن اشیای روی میز یا زمین استفاده می‌کند.
,
,
۴- علل تلفیقی:
در بعضی از موارد نادر ممکن است ترکیبی از «دو با دو» و «یک با سه» یا «سه با دو» به وجود آید.
,
,
,
نشانه‌شناسی کودکان لکنتی:
پیرامون علائم و نشانه‌های کودکان مبتلا به آسیب گفتار و زبان صحبت‌های زیادی وجود دارد ولی از آنجا که در طبقه‌بندی اختلال لکنت زبان به خوبی آن‌ها اشاره شد لذا از این دسته‌بندی و نشانه‌ها می‌توان در علائم‌شناسی استفاده کرد و اما برخی از نشانه‌های اساسی آن‌ها:
۱- بیان کلمات به صورت غیر عادی
۲- توجه به شکل بیان صحبت به جای توجه به محتوای در نظر دیگران
۳- عدم اعتماد به نفس و داشتن روحیه خجالتی و کم رویی و انزوا طلبی
۴- ترس و تشویش و اضطراب در رفتار
۵- اختلالات تنفسی
۶- افت تحصیلی
۷- در جمع دچار هیجان غیرواقعی می‌شوند
۸- استفاده از حرکات کمک کننده از قبیل فشردن عضلات پیشانی، لرزش چانه به هم زدن پلک‌ها و تکان دادن دست‌ها و پا‌ها حرکات چشم‌ها و....
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
درمان:
از جمله اختلال‌های که اگر هر چه زود‌تر به درمان آن توجه شود درمان زود‌تر و راحت‌تر شکل می‌گیرد، اختلال گفتار و زبان است که از جمله اهداف درمان این اختلال:
۱- پذیرش که این موضوع یک اختلال و قابل درمان و پیشگیری است.
۲- درمان و کاهش مشکلات گفتاری در بیان حروف، کلمات، جمله.
۳- افزایش مهارت‌های اعتماد به نفس در زمینه‌های مختلف.
۴- بررسی زمینه‌های عضوی در اختلال و درمان و بهبود دستگاه گفتاری.
۵- در یک کدام شناخت، پیشگیری و درمان تمامی زمینه‌های که در ایجاد و تقویت اختلال گفتار و زبان نقش دارد.
,
,
,
,
,
,
,
,
مراحل درمان:
۱- گرفتن شرح حال بالینی از فرد یا کودک با نگاه انواع تخصص‌ها، گوش و حلق و بینی رواسنج، متخصص مغز و اعصاب روان‌شناس و مشاوره ضروری است.
۲- بررسی سیستم اعصاب مرکزی.
۳- ارزیابی دقیق هوش.
۴- سنجش میزان شنوایی.
۵- بررسی ساختار ویژگی‌های محیطی و خانوادگی.
۶- ارزیابی غلبه طرفی.
۷- ارزیابی دقیق نوع اختلال و شدت و فراوانی آن.
۸- درمان بر اساس نوع لکنت و شدت آن.
,
,
,
,
,
,
,
,
,
راهبردهای اساسی پیشگیرانه و درمانی در لکنت زبان:
۱- نگرش واقع بینانه از این اختلال توسط خانواده، کودک و اطرافیان.
۲- توجه اینکه بخشی از درمان تخصصی است.
۳- پرهیز عجله و شتاب در درمان.
۴- به شکل ترحم آمیز به کودک نگاه نکنیم.
۵- از کمک کردن غلط و غیر منطقی در هنگام صحبت کردن کودک لکنتی اجتناب شود.
۶- از خرافات و کارهای غیر واقعی و علمی جداً پرهیز کنیم.
۷- هر روز درمان را مورد توجه قرار دهیم.
۸- از مهارت‌های تشویق کردن برای درمان کودک را شکوفا کنیم.
۹- سایر زمینه‌ها و استعداد‌ها کودک را شکوفا سازیم.
۱۰- به گفته‌های فرد لکنتی دقیق گوش کنیم و نباید صحبت‌های او را قطع کنیم و از استفاده تماس چشمی در صحبت کردن و گوش صحبت او بسیار موثر است.
۱۱- پرهیز تحقیر و تمسخر کودک لکنتی.
۱۲- توجه تغذیه و الگو و کسب زندگی سالم.
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
انتهای پیام/خ
]
ارسال دیدگاه