خلف وعده دولت تدبیر و امید در حق کُردستانی ها/«جبران عقب ماندگی های کُردستان» به تاریخ پیوست
نکته قابل تامل در سفر هفته جاری کاروان تدبیر و امید به کُردستان این بود که رییس جمهور در پاسخ به سوال خبرنگاری مبنی بر "تشکیل کارگروه جبران عقب‌ماندگی‌های کردستان" در کمال ناباوری گفت که چنین وعده ای نداده است.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از نوای آبیدر، سرو صدای زیاد، مانور تبلیغاتی عظیم، نهضت نصب بنر و عدم توجه به بسیاری از مشکلات کُردستان از دستاوردهای سفر روحانی به کُردستان بود.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, نوای آبیدر, نوای آبیدر,کُردستانی ها زمانی که در خرداد ماه سال 92 رای 73 درصدی با نام "حسن روحانی" به صندوق های رای می زیختند، هیچگاه فکر نمی کردند که رییس جمهور بسیاری از شعارهای تبلیغاتی خود در سال 92 را محقق نکند و حتی برخی از انها را به یاد نیاورد!
بسیاری از مردم این دیار طی 2 سال گذشته چشم انتظار این بودند که روحانی بار دیگر و این بار در منصب ریاست جمهوری پا به کُردستان بگذارد و به قول خودش کلید تدبیر را در کُردستان بچرخاند، اما گویی این کلید قفل توسعه کُردستان، عقب ماندگی، بیکاری و بسیاری دیگری از مشکلات این استان را باز نمی کند و شاید هم اصلا کلیدی برای کُردستان در کار نیست!
بازخوانی وعده های روحانی در خرداد سال 92 را بارها در فضای مجازی دیده ایم اما یکی از مهمترین آنها وعده "تشکیل کارگروه ویژه افزایش اعتبارات کُردستان" بود که حسن روحانی در 20 خرداد در سالن آزادی سنندج وعده آن را به کُردستانی ها داد.
نکته قابل تامل این است که در سفر هفته جاری کاروان تدبیر و امید به کُردستان، رییس جمهور در پاسخ به سوال خبرنگاری مبنی بر "تشکیل کارگروه جبران عقب‌ماندگی‌های کردستان" در کمال ناباوری گفت که چنین وعده ای نداده است.
خلف وعده تدبیر و امیدی ها دل مردم کُردستان را به درد آورده است؛ مگر می شود وعده ای که تمامی شواهد آن از جمله فایل صوتی سخنان روحانی در سالن آزادی سنندج وجود داشته باشد اما بازهم رییس جمهور کشورمان بگوید چنین وعده ای نداده است!
البته باید گفت که دور از انتظار هم نیست که بارها و بارها کاندیداهای انتخاباتی ریاست جمهوری، مجلس، و ... از صداقت، شور و نشاط مردم کُردستان در جهت مقاصد خویش بهره برداری کرده اند و برای جمع آوری رای بیشتر هر وعده ای را داده اند و پس از به قدرت رسیدن آن را فراموش کرده اند.
جالب تر اینکه زمانی که از آنها در خصوص وعده هایشان سوالی پرسیده می شود، یا آن را انکار می کنند و یا با بی توجهی و یا عوض کردن صورت مسئله ماهیت قضیه را تغییر می دهند.
مگر نه اینکه شعار این دولت تدبیر و امید، صداقت و تغییر بود؟ آیا تدبیر و امید این است که در روز روشن وعده های علنی خود را انکار بکنید؟
به اذعان بسیاری از نمایندگان کُردستان در مجلس، بیکاری 30 درصدی، توسعه نیافتگی، نبود کارگروه ویژه جبران عقب ماندگی، نبود واحدهای تولیدی و صنعتی بزرگ، پایین بودن درآمد سرانه کُردستانی ها نسبت به میانگین کشوری، نبود بسترهای لازم برای جذب سرمیه گذار برای رشد و شکوفایی استان و ... مشکلات و معضلات اجتماعی بسیاری نظیر طلاق، اعتیاد، کوچ های اجباری، فرار نخبگان و مغزها را به دنبال داشته است و اگر همین روند ادامه داشته باشد باید منتظر تبدیل شدن کُردستان به دیاری خالی از سکنه واقعی و بومی و کوچ مردمان کُرد به شهرها، استان و کشورهای دیگر باشیم.
اینکه چرا دولت و مجموعه مدیریتی آن کُردستان را ویژه تر نمی بینند خود جای سوال دارد و باید خود آنها به این سوال جواب بدهند اما یک نکته بسیار واضح وجود دارد و آن هم کمبود نیروهای دلسوز، کارآمد و مدیران لایق است که با بی تدبیری گره مشکلات کُردستان را کورتر کرده اند.
اگر به گفته رییس جمهور 880 میلیارد تومان بودجه به کُردستان اختصاص داده شده باشد، قطعاً نیازمند مدیریتی صحیح، کارآمد و حساب شده است تا همگی این بودجه جذب دستگاه ها شود و از آن به نحو اجسن استفاده شود، امری که در سال های اخیر خبری از آن نبوده است.
شاید کلام همان مسافر که گفت: "من 20 سال پیش آبیدر سنندج آمده بودم و همین وضعیت و سیما را داشت و تازه سرسبزتر هم بود، حال در سال 94 به سنندج آمده ام و می بینم که آبیدر وضعیتی نابسامان، کثیف، سوخته و با همان امکانات 20 سال پیش است. مگر مدیران و مسئولین کُردستان چه می کنند که نمی توانند چنین قطب گردشگری را به روز، سرسبز و تمیز نگه دارند؟" بهترین توصیف برای ضعف شدید مدیریتی کُردستان خواند که نه تنها در بحث گردشگری و آبیدر، بلکه در تمامی جنبه ها نمود پیدا کرده است و روز به روز حال نه چندان خوش این استان را وخیم تر می کند.
انتهای پیام/پ
کُردستانی ها زمانی که در خرداد ماه سال 92 رای 73 درصدی با نام "حسن روحانی" به صندوق های رای می زیختند، هیچگاه فکر نمی کردند که رییس جمهور بسیاری از شعارهای تبلیغاتی خود در سال 92 را محقق نکند و حتی برخی از انها را به یاد نیاورد!
,بسیاری از مردم این دیار طی 2 سال گذشته چشم انتظار این بودند که روحانی بار دیگر و این بار در منصب ریاست جمهوری پا به کُردستان بگذارد و به قول خودش کلید تدبیر را در کُردستان بچرخاند، اما گویی این کلید قفل توسعه کُردستان، عقب ماندگی، بیکاری و بسیاری دیگری از مشکلات این استان را باز نمی کند و شاید هم اصلا کلیدی برای کُردستان در کار نیست!
,بازخوانی وعده های روحانی در خرداد سال 92 را بارها در فضای مجازی دیده ایم اما یکی از مهمترین آنها وعده "تشکیل کارگروه ویژه افزایش اعتبارات کُردستان" بود که حسن روحانی در 20 خرداد در سالن آزادی سنندج وعده آن را به کُردستانی ها داد.
,نکته قابل تامل این است که در سفر هفته جاری کاروان تدبیر و امید به کُردستان، رییس جمهور در پاسخ به سوال خبرنگاری مبنی بر "تشکیل کارگروه جبران عقب‌ماندگی‌های کردستان" در کمال ناباوری گفت که چنین وعده ای نداده است.
, "تشکیل کارگروه جبران عقب‌ماندگی‌های کردستان", چنین وعده ای نداده است.,خلف وعده تدبیر و امیدی ها دل مردم کُردستان را به درد آورده است؛ مگر می شود وعده ای که تمامی شواهد آن از جمله فایل صوتی سخنان روحانی در سالن آزادی سنندج وجود داشته باشد اما بازهم رییس جمهور کشورمان بگوید چنین وعده ای نداده است!
,البته باید گفت که دور از انتظار هم نیست که بارها و بارها کاندیداهای انتخاباتی ریاست جمهوری، مجلس، و ... از صداقت، شور و نشاط مردم کُردستان در جهت مقاصد خویش بهره برداری کرده اند و برای جمع آوری رای بیشتر هر وعده ای را داده اند و پس از به قدرت رسیدن آن را فراموش کرده اند.
,جالب تر اینکه زمانی که از آنها در خصوص وعده هایشان سوالی پرسیده می شود، یا آن را انکار می کنند و یا با بی توجهی و یا عوض کردن صورت مسئله ماهیت قضیه را تغییر می دهند.
,مگر نه اینکه شعار این دولت تدبیر و امید، صداقت و تغییر بود؟ آیا تدبیر و امید این است که در روز روشن وعده های علنی خود را انکار بکنید؟
,به اذعان بسیاری از نمایندگان کُردستان در مجلس، بیکاری 30 درصدی، توسعه نیافتگی، نبود کارگروه ویژه جبران عقب ماندگی، نبود واحدهای تولیدی و صنعتی بزرگ، پایین بودن درآمد سرانه کُردستانی ها نسبت به میانگین کشوری، نبود بسترهای لازم برای جذب سرمیه گذار برای رشد و شکوفایی استان و ... مشکلات و معضلات اجتماعی بسیاری نظیر طلاق، اعتیاد، کوچ های اجباری، فرار نخبگان و مغزها را به دنبال داشته است و اگر همین روند ادامه داشته باشد باید منتظر تبدیل شدن کُردستان به دیاری خالی از سکنه واقعی و بومی و کوچ مردمان کُرد به شهرها، استان و کشورهای دیگر باشیم.
,اینکه چرا دولت و مجموعه مدیریتی آن کُردستان را ویژه تر نمی بینند خود جای سوال دارد و باید خود آنها به این سوال جواب بدهند اما یک نکته بسیار واضح وجود دارد و آن هم کمبود نیروهای دلسوز، کارآمد و مدیران لایق است که با بی تدبیری گره مشکلات کُردستان را کورتر کرده اند.
,اگر به گفته رییس جمهور 880 میلیارد تومان بودجه به کُردستان اختصاص داده شده باشد، قطعاً نیازمند مدیریتی صحیح، کارآمد و حساب شده است تا همگی این بودجه جذب دستگاه ها شود و از آن به نحو اجسن استفاده شود، امری که در سال های اخیر خبری از آن نبوده است.
,شاید کلام همان مسافر که گفت: "من 20 سال پیش آبیدر سنندج آمده بودم و همین وضعیت و سیما را داشت و تازه سرسبزتر هم بود، حال در سال 94 به سنندج آمده ام و می بینم که آبیدر وضعیتی نابسامان، کثیف، سوخته و با همان امکانات 20 سال پیش است. مگر مدیران و مسئولین کُردستان چه می کنند که نمی توانند چنین قطب گردشگری را به روز، سرسبز و تمیز نگه دارند؟" بهترین توصیف برای ضعف شدید مدیریتی کُردستان خواند که نه تنها در بحث گردشگری و آبیدر، بلکه در تمامی جنبه ها نمود پیدا کرده است و روز به روز حال نه چندان خوش این استان را وخیم تر می کند.
, "من 20 سال پیش آبیدر سنندج آمده بودم و همین وضعیت و سیما را داشت و تازه سرسبزتر هم بود، حال در سال 94 به سنندج آمده ام و می بینم که آبیدر وضعیتی نابسامان، کثیف، سوخته و با همان امکانات 20 سال پیش است. مگر مدیران و مسئولین کُردستان چه می کنند که نمی توانند چنین قطب گردشگری را به روز، سرسبز و تمیز نگه دارند؟",,
انتهای پیام/پ
,]
ارسال دیدگاه