• پنج‌شنبه ۲۳ دی ۱۳۹۵ ۱۰:۰۰
• کد خبر : 1004441

• اخبار
• چند رسانه
• عکس

آرامگاه شاه نعمت الله ولی (عارف نامی) که در ۴۲ کیلومتری جنوب کرمان در شهر ماهان در استان کرمان قرار دارد، یکی از جاذبه های دیدنی این استان برای گردشگران و طرفداران عرفان و صوفیان است.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از هرمز؛ آرامگاه شاه نعمت الله ولی (عارف نامی) که در ۴۲ کیلومتری جنوب کرمان در شهر ماهان در استان کرمان قرار دارد، یکی از جاذبه های دیدنی این استان برای گردشگران و طرفداران عرفان و صوفیان است.

شاه نعمت الله ولی شاعر و عارف قرن نهم هجری است که در ابتدا در شهرهای سمرقند، هرات و یزد زندگی می کرد. او بیست و پنج سال از عمر خود را در ماهان به سر برد و پس از فوتش نیز در همانجا به خاک سپرده شد. زیارتگاه او در اراضی وقفی در ناحیه ای دور از روستا قرار گرفته و شامل سه حیاط در راستای محور قبله است که به تدریج طراحی شده است. بناهای متعدد تشکیل دهنده این مجموعه شامل ورودی، صحن، حسینیه، رواق، حرم، مرقد، گنبد، چله خانه شیخ، آرامگاه شاه خلیل و مقابر متعدد دیگری هستند که قدیمی ترین آنها گنبد خانه ای است که صندوقه شاه نعمت الله ولی در آن قرار دارد و مربوط به دوره تیموریان بوده و اغلب دیگر بناهای آن متعلق به دوره صفویه با افزوده هایی از روزگار قاجار است.

مقبره شامل سه حیاط و ساختمان های اطراف آن است که بر روی یک محور مرکزی احداث شده اند. هر یک از این حیاط ها دارای یک حوض و تعدادی درخت است. حیاط جلو با دروازه ای که بر بالای آن گنبدی تعبیه شده، از دو حیاط دیگر زیباتر است و حوض آن، که دارای طرح صلیبی است، در مرکز واقع شده است. در اطراف حوض درختان سرو و کاج کاشته و شاخه های پایین آن را زده اند. بوته های گل سرخ به درختان تیره و آب استخر، که درختان بر آن سایه افکنده اند، حالت با نشاط تری می دهد. استخر این باغ با استخر سایر باغ های ایران تفاوت بسیاری دارد؛ به این ترتیب که یک حوض هشت گوش در وسط استخر، که طرح چلیپایی دارد، تعبیه کرده اند. این حوض هشت گوش کوچک در سطح مرتفع تری قرار گرفته است و در برابر نسیم عکس العمل متفاوتی از خود نشان می دهد و هنگامی که فواره های آن را به کار می اندازند، آب به شکل مخروطی در می آید.

این عمارت شاهکاری از هنر معماری شش قرن اخیر با تلفیقی از فضای معماری مقبول و باغ سازی بسیار فرح انگیز و صفائی عارفانه است. نخستین کسی که فرمان داد گنبد و بارگاهی رفیع و مجلل بر مرقد شاه ولی بنا کنند، سلطان احمد شاه بهمنی پادشاه دکن هندوستان بود که از مریدان و هواخواهان خاص او بشمار می رفت. کتیبه کهن و تاریخی بسیار گرانبهای سر در مزار شاه ولی که یادگار اخلاص و ارادت بی شائبه سلطان احمد شاه و فرزند او به آن عارف بزرگ نامی است، هنوز هم پس از ۵/۵ قرن زینت بخش آستان شاه ولی است. درب های ورودی آستانه که پنج جفت می باشند احتمالا در هندوستان ساخته شده و به ماهان آورده شده اند. در ساخت این درها با نقوش هندسی خاتم کاری شده، قطعاتی از عاج فیل به کار رفته است. در کتیبه ورودی بقعه که دارای ارزش های هنری فراوانی است ضمن اشاره به پی ریزی بنای اصلی آستانه توسط پادشاه دکن هندوستان سال احداث بنا ۸۴۰ هجری قمری ذکر شده است.

مقبره که در ابتدا به صورت یک تک بنا در میان باغی وسیع قرار داشته دارای تزئینات نما سازی و کاشیکاری در نمای خارجی بوده است. هم اکنون نیز قسمتی از این نما سازی با کاشیکاری معرق و زیبا با نقش اسلیمی و رنگ های لاجورد، فیروزه ای، سفید و طلایی در سر در غربی مقبره مشهود است. دو مناره بلند به ارتفاع ۳۸ متر و نیم، رواق شاه عباسی و دارالحفاظ، سردر محمد شاهی، صحن وکیلی، صحن اتابکی و صحن میرداماد از جمله قسمتهای مختلف آستانه شاه نعمت الله ولی می باشند. صحن وکیل الملکی از یادگارهای محمد اسماعیل خان نوری وکیل الملک است که از صفا و معنویت خاصی برخوردار می باشد. در قسمت فوقانی دهلیز ورودی موزه شاه نعمت الله، در سمت شمال آن کتابفروشی و در ضلع جنوب غربی مقبره امیر نظام گروسی سیاستمدار، ادیب و چهره نامدار عصر قاجار قرار دارد. حوض چند ضلعی وسط این صحن که معمولا با گلدان های شمعدانی زینت یافته از صفای خاصی بهره می برد. بقعه شاه نعمت الله نیز دارای طاق گنبدی و مزین به نقاشی های روی گچ می باشد.

انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #
• #
• #