اعتراض کارشناس محیط زیست به یک رویه ی غلط؛
چیپس و پفک و قرمه سبزی غذای پرندگان مهاجر نیست!
انتشار تصاویری مربوط به یک گروه که با چیپس و پفک به استقبال و پذیرایی از این پرندگان مهاجر به تالاب های مهاباد رفته اند واکنش برخی از فعالان محیط زیست در این شهرستان را درپی داشته است.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از مُکریان؛ این روزها با گسترش استفاده از شبکه های اجتماعی موبایلی در بین مردم روبرو هستیم. امکانی که همچون هر تکنولوژی دیگری معایب و مزایای مربوط به خودش را دارد.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, مُکریان,یکی از عمده ترین مزایای فضای مجازی و علی الخصوص پیام رسان های موبایلی ایجاد تشکل ها و گروههای گسترش معروف ها از جمله حفاظت از محیط زیست در شهرستان مهاباد است.
,موضوعی که طی این سالها در فراخوان های مختلف برای پاکسازی حاشیه سد این شهرستان توسط علاقه مندان به فعالیت در برنامه های تشکل های مردم نهاد نمود پیدا کرده است.
,تا جایی که تصاویر و فیلمهای فراوانی از اقدامات تشکل های محیط زیستی و فعالان اجتماعی در این حوزه به سرعت در فضای انتشار می یابد و حس رقابتی را بین اعضای سمن ها محیط زیستی مهاباد ایجاد کرده است.
,این حضور مستمر و رشد مردم در حوزه حفاظت از محیط زیست نقش بسزایی در اصلاح و تغییر عملکرد ادارات متولی در این بخش بوده است یکی از این اقدامات را می توان عدم صدور مجوز شکار در شهرستان طی سال جاری عنوان کرد.
,با توجه به وجود تالاب های متعدد در منطقه، یکی از موضوعاتی که با آغاز فصل سرما مورد توجه فعالان و محافظان محیط زیست در فضای مجازی قرار گرفته است، غذا دهی به پرندگان مهاجر به تالاب های یوسفکند و کانی برازان است که فاصله چندانی با شهر مهاباد ندارند.
,از این رو هر روزه شاهد انتشار خیل عظیمی از تصاویر مربوط به دانه پاشی و غذا دهی اعضای تشکل های مردم نهاد به پرندگان مهاجر هستیم.
,اما در این میان انتشار تصاویری مربوط به یک گروه که با چیپس و پفک به استقبال و پذیرایی از این پرندگان رفته اند واکنش برخی از فعالان محیط زیست در این شهرستان را درپی داشته است.
,یکی از این افراد با انتقاد از حضور هر روزه تعدادی از فعالان محیط زیستی به بهانه غذا دهی به پرندگان به مُکریان می گوید: بشر برای تمام گونه‌های جانوری، دشمن شماره یک محسوب می‌شود و هیچ حیوانی به صورت طبیعی و وحشی به انسان نزدیک نمی‌شود، در اصول امدادی حیوانات یکی از نشانه‌های نیاز به آغاز امدادرسانی، فرارنکردن حیوان هنگام نزدیک‌شدن انسان است.
,وی در این باره می افزاید، حیات وحش قدرت تشخیص افراد خوش‌قلب و حیوان‌دوست از افراد حیوان‌آزار و شکارچیان را ندارد و درصورت وابسته‌شدن به بشر، در خطر نزدیک‌شدن به دسته خطرساز انسان است که نتیجه‌ای جز متضررشدن حیوان ندارد. تغذیه دستی حیات وحش، منجر به دوستی غیر‌لازم و کاذب آن‌ها با انسان می‌شود. به‌علاوه حیوانات جوان با تغذیه دستی، مهارت‌های زندگی طبیعی را نخواهند آموخت و در ادامه زندگی با مشکلات جدی مواجه خواهند شد.
,این کارشناس و فعال محیط زیستی با اشاره به تحقیقات و یافته‌هایش درزمینه نگهداری از حیوانات شهری و وحشی می گوید: ته‌مانده غذای انسانها برای حیات وحش مناسب نیست. برخی دوستداران خوش‌قلب حیوانات از سر دلسوزی و به‌اشتباه توصیه می‌کنند ته‌مانده غذا را برای حیات وحش در جایی قرار دهید که برای حیوان قابل مصرف باشد؛ درحالی‌که بسیاری از موادی که به‌عنوان غذا به مصرف بشر می‌رسند (به‌ویژه در آشپزی ایرانی)، مواد تغییر یافته‌ای هستند که با انواع و اقسام ادویه‌ها، روغن‌ها، مخمرها و طعم‌دهنده‌ها پخته شده‌اند و هر یک برای سلامت حیات وحش (اعم از غیرشهری و شهری) خطرساز هستند. هیچ یک از این خوراکی‌ها به‌دلیل پخته‌شدن مواد لازم و کافی برای تغذیه حیات وحش را دارا نیست و منجر به سوءتغذیه حیوانات می‌شود.
,وی با تاکید دوباره بر خطرناک بودن برخی پسماندهای غذایی انسانها برای حیوانات و علی الخصوص پرندگان می گوید؛ به علاوه بسیاری از مواد غذایی مثل روغن‌ها به خودی خود برای حیوانات ضرر دارند و پس از حرارت دیدن دچار تغییرات شیمیایی می‌شوند که ماحصل آن برای حیوانات گاه مسموم‌کننده هم هست. پرندگان مهاجر سالانه برای چند ماه در جای‌جای کشور ساکن می‌شوند، این پرندگان گاه در خطر جدی تغذیه دستی قرار دارند. گاه نمایش‌های حیوان‌دوستی منجر به تغذیه آن‌ها با انواع و اقسام آشغال مرغ و گوشت شده و گاه با نان‌های حاوی مخمر و نمک و جوش شیرین از آن‌ها پذیرایی می‌شود. گاهی هم رژیم غذایی آن‌ها در طول چند ماه فقط غلات است و گاه پفک و چیپس و ته‌دیگ ماکارونی و پلو خورشت قورمه‌سبزی می‌خورند! این مواد منجر به تشکیل چربی‌های غیر‌ضروری، افزایش وزن، تنبلی و وابستگی آن‌ها به زندگی شهری می‌شود.
,وی به تبعات بد و خطرناک این نوع تغذیه برای پرندگان مهاجر اشاره می کند و می افزاید؛ در شرایط عادی این پرنده‌ها باید تا چند هزار کیلومتر پرواز کنند اما واضح است که پرنده سنگین‌وزن، تنبل یا مبتلا به سوءتغذیه نیازمند انرژی بیشتری برای طی این مسیر خواهد بود. بدین‌ترتیب پرنده برای تامین غذای مازاد از گروه جدا می‌شود و گاه تاب مسیر مهاجرت را به‌دلیل وزن زیاد ندارد و از رفتن با گروه باز‌می‌ماند. باز‌ماندن از گروه برای یک پرنده مهاجر، مفهومی جز مرگ نخواهد داشت. در کشورهای سردسیر و مبدأ مهاجرت، تغذیه دستی و وجود منابع غذایی ولو غذای مناسب که ممکن است توسط حیوان‌دوستان تامین شود، منجر به مهاجرت‌نکردن پرندگان می‌شود و درنتیجه این پرندگان با اولین موج سرما به مرگ دسته‌جمعی دچار می‌شوند. به همین دلیل تغذیه پرندگان مهاجر از ممنوعیت‌های جدی زیست‌محیطی این کشورها محسوب می‌شود. تغذیه حیات وحش زمانی مجاز است و برای حیوان ضرر نخواهد داشت که بسیار کوتاه‌مدت و صرفا امدادی باشد، با مواد غذایی متناسب با هرگونه جانوری و با پیشگیری از سوءتغذیه انجام شود، منجر به تغییر رفتار در حیات وحش نشود، منجر به اعتماد بی‌دلیل (دوستی ظاهری) حیوان به بشر نشود، صرفا با هدف جلوگیری از مرگ دسته‌جمعی یک جمعیت انجام شود، مورد تایید کارشناسان محیط زیست و زیست‌شناسان باشد، با تماس و نزدیکی فیزیکی انسان و حیوان همراه نباشد و منجر به دشمنی مردم، جامعه و مسئولان با حیوانات نشود.
,عکس: حمزه کاکه خضری
,انتهای پیام/ م
,]
ارسال دیدگاه