دیداری از دل و جان با بیماران طرد شده از جامعه / نشاندن لبخند بر چهره های بیمار و غمزده

اعضای کانون اسلامی خواهران با همراهی هنرجویان آموزشگاه گل مریم برای دلجویی و عیادت از بیماران روانی مزمن به مرکز بهبود رفتند. خواهران در این دیدار از بانوانی که حتی خانواده و فرزندانشان آنها را رها کرده بودند دلجویی کردند.

[

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از شبنم همدان، زندگی شهری در دنیای امروز و مشکلات متعدد دنیای مدرن موجب شده است که بیماری های روحی و روانی به عنوان بیماری عصر مدرن شناخته شوند. متأسفانه با وجود روند رو به افزایش بیماران روحی در عصر مدرنیته جوامع نسبت به پذیرش این امر منعطف نیستند و این بیماران از سوی جامعه کمتر پذیرفته می شوند. به عنوان مثال اگر فردی در جامعه امروز ما مبتلا به بیماری قلبی یا سرطان باشد از سوی بسیاری ارگان های دولتی و خصوصی حمایت شده و همه جامعه برای درمان این بیماریها فرد را یاری می کنند. اما بیماران روحی نه تنها از سوی جامعه حمایت نمی شوند بلکه در اکثر موارد بخشی از جامعه از پذیرفتن این افراد سرباز می زنند.

, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, شبنم همدان،,

مرکز توان بخشی بیماران مزمن روانیِ بهبود در 5 کیلومتری شهر همدان از سوی بهزیستی برای نگهداری بانوانی که به بیماری های روانی مزمن مبتلا هستند و خانواده آنها از نگهداری و حمایت آنها سر باز زده اند دایر شده است. در این مرکز 100 بیمار روانی به صورت 24 ساعته نگهداری می شوند. بیماران این مرکز به دور از جامعه و خانواده تنها با پرسنل تعامل دارند و بارتنهایی و غربت را بر روی بیماری خویش حمل می کنند.

اعضای کانون اسلامی خواهران با همراهی هنرجویان آموزشگاه گل مریم برای دلجویی و عیادت این بیماران به مرکز بهبود رفتند. خواهران در این دیدار از بانوانی که حتی خانواده و فرزندانشان آنها را رها کرده بودند دلجویی کردند.

پس از ورود به مرکز پای درد و دل تک تک بیماران نشستیم. تنهایی و دلتنگی تنها درد آنها بود و در چشمان این بانوان طرد شده غم عمیقی موج میزد. در بین آنها مادرانی بودند که علی رغم بیماری روحی با عشق مادرانه دلتنگ فرزندان خود بودند و برای سلامتی و سعادت آنها دعا می کردند. ما در جمع بیماران همسرانی را دیدیم که عاشقانه چشم انتظار شوهران خود بودند و می دانستند به دلیل بیماری روانی از خانواده طرد شده اند.

هنرجویان آموزشگاه گل مریم با مهربانی دست به کار شدند و چهره های پر غصه این بانوان را با دستان هنرمند خود آراستند. این هنرجویان خالصانه آستین ها را بالا زدند و با کوتاه کردن و رنگ کردن موهای بیماران به آنها حس زیبایی و طراوت را هدیه کردند. لبخندی که در عین غم و غصه ها بر لبان این بانوان هدیه شد ارزشمندترین دستمزد دنیا بود.

در بین بیماران بانوی جوانی بود که قبل از مراسم ازدواج در حادثه ای همسر خود را از دست داده بود و در زمان گذشته باقی مانده بود. او همچنان منتظر فرارسیدن تاریخ مراسم عروسی بود و خدمات هنرجویان آموزشگاه گل مریم این بانوی رنج دیده را بسیار شاد کرد.

روانپزشک مرکز بهبود در مورد نحوه نگهداری این بانوان گفت: ما در این مرکز سعی داریم با دادن مسئولیت به بیماران آنها را به زندگی عادی بازگردانیم. همه خانم ها در این مرکز قلک هایی دارند که اگر در کارها مشارکت کنند و مسئولیتی را بپذیرند خانم ملک که مسئول این کار است به آنها پول می دهد و بیماران پول را در قلک هایشان پس انداز می کنند. آنها با پول قلک هایشان همه کارهایی که دوست دارند انجام دهند اما در این مرکز امکان آن وجود ندارد انجام می دهند. به عنوان مثال ممکن است خانمی دوست داشته باشد به داخل شهر برود و در شهر بچرخد. اول پولش را در قلک جمع می کند بعد ما او را با یکی از پرسنل به بازار می فرستیم تا شهر را بچرخد.

وی گفت: بیشتر زیور آلاتی که دست بیماران می بینید طلا هستند. آنها کار می کنند و پولشان را پس انداز می کنند و به درخواست خودشان پرسنل برایشان طلا می خرند.

وی افزود: مرکز توان بخشی بهبود مجهز به لوازم ورزشی و آشپزخانه و سالن اجتماعات است .که در طول هفته بیماران هر روز صبح خود را با ورزش صبحگاهی آغاز می کنند و بعد از خوردن صبحانه استراحت میکنند. برنامه های میان وعده ، ناهار، عصرانه و شام به صورت مرتب و رأس ساعتات خاص برگزار می شود. بانوان در صورت تمایل در ساعات استراحت خود در طول روز به کارهایی از قبیل بافت لیف و اشارپ و کیف های بافتنی مشغول می شوند و با نجام کارهای هنری هم اوقات فراغت خود را پر می کنند هم کسب درامد می کنند.

وی درمورد هزینه نگهداری این بیماران گفت: روال کار اینگونه است که 50 درصد هزینه را بهزیستی تقبل می کند و 50 درصد را هم خانواده ها می پردازند اما بسیاری از بیماران تاحدی از خانواده طرد شده اند که حتی شهریه آنها را هم نمی پردازند و ما با توجه به شرایط آنها بدون دریافت شهریه به انها خدمات می دهیم. این بیماران از لطف و محبت خانواده محروم هستند و خانواده ها آنها را نمی پذیرند و می دانیم اگر ما آنها را حمایت نکنیم و به دلیل عدم پرداخت شهریه آنها را به منزل بفرستیم گاهاً خانواده ها حتی از دادن دارو به آنها دریغ می کنند.