محرومان روستا نشین بی خبر از حقوق های نجومی رزق خود را از خدا می خواهند

وقتی به روستاهای محروم سفر می کنی و شاهد مشکلات مردم هستی، تازه می فهمی که آنها فقط برای زنده ماندن زندگی می کنند و از بسیاری امکانات اولیه روزمره هم محروم هستند.

[

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از آوای فامنین، روستای دور افتاده ای که مردمی آنجا، محروم از امکانات برای زندگی ساده بودند. آنجا خبری از حقوق های نجومی نبود و خیلی ها بی اطلاع از مسائل کشور تنها خواسته های خود را از مسئولین می گفتند.

, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, آوای فامنین,

برای سلامتی مسئولین و موفقیت آنان در انجام خدمت به مردم دعا می کردند و درخواست داشتند که به وضع آب شرب منطقه توجه کنند.

رودخانه ای که با بارش باران به دلیل شیب زیادی که داشت و مخلوط شدن با آب فاضلاب کوچه ها، آلوده بود و مردم به دلیل نبود آب لوله کشی مجبور به استفاده از آن بودند و اکثرا دچار بیماری های گوارشی بودند.

مادری برای بازی کودک خود تقاضا می کرد که مکانی تجهیز شود و فرزندان روستا نشینان بتوانند بدون دغدغه در آن محل بازی کنند. با هم به سمت بازی بچه ها رفتیم و یک سرسره و یه تاب فلزی که در زمین ناهموار و سنگلاخی نصب شده بود و پای بچه ها به آن گیر کرده و می افتادند.

پیر زنی تقاضا می کرد که برای مشکل نا شنوایی او کاری انجام دهیم و او به دلیل نداشتن هزینه کافی نمی توانست سمعکی تهیه کند و بتواند به راحتی در تنهایی خود زندگی کند.

مادر سه فرزند که به دلیل نداشتن آبگرمکن قادر به حمام کردن فرزندان خود نبود و چون سرپرست خانواده داشت هیچ ارگانی به او کمک نمی کرد. با سرپرست خانواده صحبت کردیم و گفت باید برای کار به خارج از روستا مهاجرت کند و به دلیل تنهایی خانواده اش نمی توانست این کار را انجام دهد و در روستا هم نه تولیدی بود و نه کاری که بتوان با آن امرار معاش کرد.

زمین هایی که به دلیل بارش کم و بی آبی خشک شده و قابل کشت و کار نبود. آنجا خبری از حقوق نجومی نبود و حتی خبر نداشتند که چه کسانی و با چه نیتی می توانند چشم روی این همه محرومیت و بدبختی مردم ببندند و پول های هنگفتی که دریافت می کنند و صرف اسراف و زندگی اشرافی آنان می شود.

بهتر است زیاد توضیح ندهیم. بهتر است این بندگان پاک و صادق خداوند در روی زمین، به خیال ارائه خدمات برای روستایشان، در آینده ای نزدیک دل خوش باشند و با امید زندگی کنند.

به گلزلر شهدا که می روی، می فهمی که در زمان دفاع مقدس، مردم روستایی و محروم و شهری و مرفه معنا نداشت. غیرت و ایمان و شجاعت نیازمند پول و سرمایه نبود که از دست این مردم شهید پرور روستا نشین، کوتاه باشد. پس از جان با ارزش خود برای رضای خدا و دفاع از اسلام و کشور عزیزمان گذشتند و جوانمردانه دین خود را به اسلام ادا کردند.

مادر مظلوم و پیری که بر مزار جوان خود می گرید، خبر از حقوق نجومی و دست درازی بعضی به اموال مردم محروم و بیت المال ندارد. او آرام نجوا می کند و برای پیروزی و موفقیت مردم ایران در کل کشور دعا می کند.