یادداشت: علی حسینی
سایبر و پلاسکو
یکی از عوامل موثر بر حضور افرادی با موبایل در محل حادثه پلاسکو که اقدام به فیلم برداری و عکس برداری می کردند، شبکه های اجتماعی است.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از مرصاد، تصاویر حادثه آتش سوزی مجتمع پلاسکو تهران نشان می داد که برخی از مردم موبایل به دست در محل آتش سوزی حضور داشته و در حال فیلم برداری یاعکس برداری هستند.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, مرصاد,
فارغ از بحث درست یا غلط بودن این اقدام(که معتقد هستم اقدام بسیار نادرستی است) نگاه روانشناختی به این موضوع می تواند در درک صحیح تر این رفتارها که سابقه هم داشته، به ماکمک کند. بایستی گفت این رفتارها مولود فضای مجازی(سایبر) هستند. هر چند که در گذشته نیز (دوران پیشا سایبر) این رفتارها دیده می شد اما بدون شک به گستردگی امروز نبود. تولد شبکه های اجتماعی این وضعیت را تشدید و شرایط را به نوعی بحرانی کرد به طوری در این روز ها عواقب آن را می بینیم.
اما چگونه شبکه های اجتماعی به این وضعیت دامن می زنند؟ این را باید از تاثیرات روانی لایک ها و هشتگ های شبکه های اجتماعی دانست که البته این ها 2 خاصیت متفاوت دارند.
یکی از روش های یادگیری رفتار انسان که در علم روانشناسی تاکید زیادی روی آن شده، شرطی سازی است. شبکه های اجتماعی همین شرطی سازی را به صورت ناخودآگاه در انسان اجرا می کنند و اصولا روش کنترل رفتار انسانی نیز در شبکه های اجتماعی همین است. لایک ها به عنوان یک محرک عمل می کنند، یعنی زمانی که یک فرد رفتاری را انجام داد که رفتار همان تصاویری است که منتشر می کند، لایک ها پاداش رفتار اوست و بار بعد به خاطر دریافت همان لایک ها اقدام به این کار می کند.
حال اگر تصاویر مربوط به حوادث باشد و خود شخص هم آن تصاویر را تهیه کرده باشد(تکراری نباشد) تعداد لایک های بیشتری را جمع آوری می کند و باعث می شود که بار بعد هم این رفتار در او به صورت ناخودآگاه قوی تر شکل بگیرد.
هشتگ ها نیز به اینصورت عمل می کنند که افراد با نوشتن آن ها با یک جمعیت مشترک همراه می شوند. فردی که عضو شبکه های اجتماعی است، برای همراه شدن با جمعیت استفاده کننده آن هشتگ ها، نیاز دارد که تولید محتوای مرتبط داشته باشد. محتوایش هم می تواند فیلم یا عکسی باشد که از صحنه حادثه می گیرد و در شبکه اجتماعی به اشتراک می گذارد.
حال این تاثیراتی که هشتگ ها و لایک ها بر ناخودآگاه انسان می گذارد اگر مدیریت نشود، نتیجه اش حضور افرادی در صحنه حوادث می شود که حضور آن ها برای امدادرسان ها می تواند مزاحمت ایجاد کند.
فارغ از بحث درست یا غلط بودن این اقدام(که معتقد هستم اقدام بسیار نادرستی است) نگاه روانشناختی به این موضوع می تواند در درک صحیح تر این رفتارها که سابقه هم داشته، به ماکمک کند. بایستی گفت این رفتارها مولود فضای مجازی(سایبر) هستند. هر چند که در گذشته نیز (دوران پیشا سایبر) این رفتارها دیده می شد اما بدون شک به گستردگی امروز نبود. تولد شبکه های اجتماعی این وضعیت را تشدید و شرایط را به نوعی بحرانی کرد به طوری در این روز ها عواقب آن را می بینیم.
اما چگونه شبکه های اجتماعی به این وضعیت دامن می زنند؟ این را باید از تاثیرات روانی لایک ها و هشتگ های شبکه های اجتماعی دانست که البته این ها 2 خاصیت متفاوت دارند.
یکی از روش های یادگیری رفتار انسان که در علم روانشناسی تاکید زیادی روی آن شده، شرطی سازی است. شبکه های اجتماعی همین شرطی سازی را به صورت ناخودآگاه در انسان اجرا می کنند و اصولا روش کنترل رفتار انسانی نیز در شبکه های اجتماعی همین است. لایک ها به عنوان یک محرک عمل می کنند، یعنی زمانی که یک فرد رفتاری را انجام داد که رفتار همان تصاویری است که منتشر می کند، لایک ها پاداش رفتار اوست و بار بعد به خاطر دریافت همان لایک ها اقدام به این کار می کند.
حال اگر تصاویر مربوط به حوادث باشد و خود شخص هم آن تصاویر را تهیه کرده باشد(تکراری نباشد) تعداد لایک های بیشتری را جمع آوری می کند و باعث می شود که بار بعد هم این رفتار در او به صورت ناخودآگاه قوی تر شکل بگیرد.
هشتگ ها نیز به اینصورت عمل می کنند که افراد با نوشتن آن ها با یک جمعیت مشترک همراه می شوند. فردی که عضو شبکه های اجتماعی است، برای همراه شدن با جمعیت استفاده کننده آن هشتگ ها، نیاز دارد که تولید محتوای مرتبط داشته باشد. محتوایش هم می تواند فیلم یا عکسی باشد که از صحنه حادثه می گیرد و در شبکه اجتماعی به اشتراک می گذارد.
حال این تاثیراتی که هشتگ ها و لایک ها بر ناخودآگاه انسان می گذارد اگر مدیریت نشود، نتیجه اش حضور افرادی در صحنه حوادث می شود که حضور آن ها برای امدادرسان ها می تواند مزاحمت ایجاد کند.
فارغ از بحث درست یا غلط بودن این اقدام(که معتقد هستم اقدام بسیار نادرستی است) نگاه روانشناختی به این موضوع می تواند در درک صحیح تر این رفتارها که سابقه هم داشته، به ماکمک کند. بایستی گفت این رفتارها مولود فضای مجازی(سایبر) هستند. هر چند که در گذشته نیز (دوران پیشا سایبر) این رفتارها دیده می شد اما بدون شک به گستردگی امروز نبود. تولد شبکه های اجتماعی این وضعیت را تشدید و شرایط را به نوعی بحرانی کرد به طوری در این روز ها عواقب آن را می بینیم.
اما چگونه شبکه های اجتماعی به این وضعیت دامن می زنند؟ این را باید از تاثیرات روانی لایک ها و هشتگ های شبکه های اجتماعی دانست که البته این ها 2 خاصیت متفاوت دارند.
یکی از روش های یادگیری رفتار انسان که در علم روانشناسی تاکید زیادی روی آن شده، شرطی سازی است. شبکه های اجتماعی همین شرطی سازی را به صورت ناخودآگاه در انسان اجرا می کنند و اصولا روش کنترل رفتار انسانی نیز در شبکه های اجتماعی همین است. لایک ها به عنوان یک محرک عمل می کنند، یعنی زمانی که یک فرد رفتاری را انجام داد که رفتار همان تصاویری است که منتشر می کند، لایک ها پاداش رفتار اوست و بار بعد به خاطر دریافت همان لایک ها اقدام به این کار می کند.
حال اگر تصاویر مربوط به حوادث باشد و خود شخص هم آن تصاویر را تهیه کرده باشد(تکراری نباشد) تعداد لایک های بیشتری را جمع آوری می کند و باعث می شود که بار بعد هم این رفتار در او به صورت ناخودآگاه قوی تر شکل بگیرد.
هشتگ ها نیز به اینصورت عمل می کنند که افراد با نوشتن آن ها با یک جمعیت مشترک همراه می شوند. فردی که عضو شبکه های اجتماعی است، برای همراه شدن با جمعیت استفاده کننده آن هشتگ ها، نیاز دارد که تولید محتوای مرتبط داشته باشد. محتوایش هم می تواند فیلم یا عکسی باشد که از صحنه حادثه می گیرد و در شبکه اجتماعی به اشتراک می گذارد.
حال این تاثیراتی که هشتگ ها و لایک ها بر ناخودآگاه انسان می گذارد اگر مدیریت نشود، نتیجه اش حضور افرادی در صحنه حوادث می شود که حضور آن ها برای امدادرسان ها می تواند مزاحمت ایجاد کند.
فارغ از بحث درست یا غلط بودن این اقدام(که معتقد هستم اقدام بسیار نادرستی است) نگاه روانشناختی به این موضوع می تواند در درک صحیح تر این رفتارها که سابقه هم داشته، به ماکمک کند. بایستی گفت این رفتارها مولود فضای مجازی(سایبر) هستند. هر چند که در گذشته نیز (دوران پیشا سایبر) این رفتارها دیده می شد اما بدون شک به گستردگی امروز نبود. تولد شبکه های اجتماعی این وضعیت را تشدید و شرایط را به نوعی بحرانی کرد به طوری در این روز ها عواقب آن را می بینیم.
اما چگونه شبکه های اجتماعی به این وضعیت دامن می زنند؟ این را باید از تاثیرات روانی لایک ها و هشتگ های شبکه های اجتماعی دانست که البته این ها 2 خاصیت متفاوت دارند.
یکی از روش های یادگیری رفتار انسان که در علم روانشناسی تاکید زیادی روی آن شده، شرطی سازی است. شبکه های اجتماعی همین شرطی سازی را به صورت ناخودآگاه در انسان اجرا می کنند و اصولا روش کنترل رفتار انسانی نیز در شبکه های اجتماعی همین است. لایک ها به عنوان یک محرک عمل می کنند، یعنی زمانی که یک فرد رفتاری را انجام داد که رفتار همان تصاویری است که منتشر می کند، لایک ها پاداش رفتار اوست و بار بعد به خاطر دریافت همان لایک ها اقدام به این کار می کند.
حال اگر تصاویر مربوط به حوادث باشد و خود شخص هم آن تصاویر را تهیه کرده باشد(تکراری نباشد) تعداد لایک های بیشتری را جمع آوری می کند و باعث می شود که بار بعد هم این رفتار در او به صورت ناخودآگاه قوی تر شکل بگیرد.
هشتگ ها نیز به اینصورت عمل می کنند که افراد با نوشتن آن ها با یک جمعیت مشترک همراه می شوند. فردی که عضو شبکه های اجتماعی است، برای همراه شدن با جمعیت استفاده کننده آن هشتگ ها، نیاز دارد که تولید محتوای مرتبط داشته باشد. محتوایش هم می تواند فیلم یا عکسی باشد که از صحنه حادثه می گیرد و در شبکه اجتماعی به اشتراک می گذارد.
حال این تاثیراتی که هشتگ ها و لایک ها بر ناخودآگاه انسان می گذارد اگر مدیریت نشود، نتیجه اش حضور افرادی در صحنه حوادث می شود که حضور آن ها برای امدادرسان ها می تواند مزاحمت ایجاد کند.
,
فارغ از بحث درست یا غلط بودن این اقدام(که معتقد هستم اقدام بسیار نادرستی است) نگاه روانشناختی به این موضوع می تواند در درک صحیح تر این رفتارها که سابقه هم داشته، به ماکمک کند. بایستی گفت این رفتارها مولود فضای مجازی(سایبر) هستند. هر چند که در گذشته نیز (دوران پیشا سایبر) این رفتارها دیده می شد اما بدون شک به گستردگی امروز نبود. تولد شبکه های اجتماعی این وضعیت را تشدید و شرایط را به نوعی بحرانی کرد به طوری در این روز ها عواقب آن را می بینیم.
,,
اما چگونه شبکه های اجتماعی به این وضعیت دامن می زنند؟ این را باید از تاثیرات روانی لایک ها و هشتگ های شبکه های اجتماعی دانست که البته این ها 2 خاصیت متفاوت دارند.
,,
یکی از روش های یادگیری رفتار انسان که در علم روانشناسی تاکید زیادی روی آن شده، شرطی سازی است. شبکه های اجتماعی همین شرطی سازی را به صورت ناخودآگاه در انسان اجرا می کنند و اصولا روش کنترل رفتار انسانی نیز در شبکه های اجتماعی همین است. لایک ها به عنوان یک محرک عمل می کنند، یعنی زمانی که یک فرد رفتاری را انجام داد که رفتار همان تصاویری است که منتشر می کند، لایک ها پاداش رفتار اوست و بار بعد به خاطر دریافت همان لایک ها اقدام به این کار می کند.
,,
حال اگر تصاویر مربوط به حوادث باشد و خود شخص هم آن تصاویر را تهیه کرده باشد(تکراری نباشد) تعداد لایک های بیشتری را جمع آوری می کند و باعث می شود که بار بعد هم این رفتار در او به صورت ناخودآگاه قوی تر شکل بگیرد.
,,
هشتگ ها نیز به اینصورت عمل می کنند که افراد با نوشتن آن ها با یک جمعیت مشترک همراه می شوند. فردی که عضو شبکه های اجتماعی است، برای همراه شدن با جمعیت استفاده کننده آن هشتگ ها، نیاز دارد که تولید محتوای مرتبط داشته باشد. محتوایش هم می تواند فیلم یا عکسی باشد که از صحنه حادثه می گیرد و در شبکه اجتماعی به اشتراک می گذارد.
,,
حال این تاثیراتی که هشتگ ها و لایک ها بر ناخودآگاه انسان می گذارد اگر مدیریت نشود، نتیجه اش حضور افرادی در صحنه حوادث می شود که حضور آن ها برای امدادرسان ها می تواند مزاحمت ایجاد کند.
,]
ارسال دیدگاه