• شنبه ۰۲ بهمن ۱۳۹۵ ۱۱:۳۷
• کد خبر : 1012438

• اخبار
• سایر رسانه ها

شعر همیشه زیباست، انسان را از خود و از جایی که در آنجا نفس می‌کشد، جدا می‌کند، اما گاهی واژه‌ها آنقدر عجیب اند که تو حتی مهلت احسنت گفتن پیدا نمی‌کنی و به جز سکوت حرف دیگری برای گفتن نمی‌یابی...

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از آفتاب دل، شعر همیشه زیباست، انسان را از خود و از جایی که در آنجا نفس می‌کشد، جدا می‌کند، اما گاهی واژه‌ها آنقدر عجیب اند که تو حتی مهلت احسنت گفتن پیدا نمی‌کنی و به جز سکوت حرف دیگری برای گفتن نمی‌یابی، تنها خط به خط آن را می‌خوانی و می‌ایستی و به معنایش فکر می‌کنی، به نیایش، به سکوت، به عمق تنهایی، این شاعر کردستانی که تو را در شعر خود غرق کرده است تا تو خالصانه دستت را به سویش دراز کنی و در جایی بایستی که او و شعرهایش همزمان نفس می کشند.

الهه زمانی بانوی شاعر سنندجی است که شعرهایش و نشستن و گوش دادن به عمق مجموعه شعرهای پای تنهایی به سکوتی سرشار از فریاد میرسی که زن بودن را لطافت مندانه در کلامش بیان می کند با وی به گفتگو نشستیم که در ادامه می خوانید؛

شعر را از چه سنی و در چه قالبی شروع کردید؟
حدود 10 سال مشغول کار در حوزه مطبوعات بودم اما به دلیل عشق و علاقه ی وافری که به شعر داشتم تصمیم گرفتم کار و نویسندگیم را در شعرها برای مردم بازگو کنم.

 همه ی شاعران و نویسندگان برای من قبال ارج و احترام هستند ولی بیشتر شعرهای نو را می پسندم و کتابهای درام و احساسی را مطالعه می کنم،چندین رمان کوتاه را هم نوسندگی کرده ام و در تمام کتابها شعرهای سهراب سپهری را بیشتر می پسندم.

 زندگی یک بانوی شاعر با خانم های دیگر چه تفاوتی دارد؟
با توجه به اینکه بنده خود قربانی خشونت علیه زنان بوده ام و از سن 11 سالگی مجبور به ازدواج شدم و مسئولیت پذیری خیلی زود باعث شد که سعی کنم بیشتر شعرهایم در حوزه زنان، اجتماع و کودکان باشد، اشعار من با استقبال خوبی روبه رو شد ؛البته استقبال آن  قشر جامعه که به شعر اهمیت می دهند. حتی  استقبال مردان بیشتر از زنان بوده و تاثیر زیادی درفروش کتابهایم داشته ؛ البته  نگاه من مدام در حال تغییر است بهتر و بهتر می شود؛ و مخالفانی  نیز دارم که این امر طبیعی است.

جایگاه شعر در زندگی زنان کجاست؟
شعر نجات‌دهنده زندگی ماست.زنان خیلی خودشان را سانسور می‌کنند و این نگرش باعث گوشه‌گیری شان شده که  برای روحیه و احساسات شان اصلا خوب نیست. زنان اگر خودشان را سانسور نکنند می‌توانند از مردان هم فراتر باشند جامعه  به اشعار زنان و زنان شعر دوست نیاز دارد. ما زنانی قدرتمند در نوشتن داریم زنان ما باید خیلی شعر بخوانند .قرار نیست همه ی زنان نویسنده باشند یا شاعر ولی آن دسته از زنان که نمی‌نویسند می‌توانند حداقل ماهی یک کتاب شعر خوب بخوانند یا هر کتاب دیگری که به رشد فکری شان کمک کند.

  می توانید روزی از زندگی خود را بدون سرودن شعر تصور کنید؟
خیر، حتی نمیتوانم یک لحظه تصور کنم که بدون کتاب و شعر بتوانم به زندگیم ادامه دهم چرا که اعتقاد دارم طبیعت زیباست نه به زیبایی حقیقت، حقیقت تلخ است نه به تلخی جدایی، جدایی سخت است نه به تلخی تنهایی، تنهایی سخت است نه به رهایی شعر.

نگاه جامعه به نویسندگان چگونه است؟
متاسفانه چون امروزه به ظواهر زندگی توجه می شود و متاسفانه چون سطح مطالعه بسیار پایین است ، تا سرانه مطالعه بالا نرود و تغییر نگرش های صورت نگیرد، نگاه جامعه به نویسندگان پایین است و حمایت از شاعران و نویسندگان نیاز به مطالعه بالا و تغییر نگرش ها دارد.

***چه عواملی باعث می شود که یک جامعه ادبیات فاخر داشته باشد؟
شرایط زیستی و پیشینه‌ی فرهنگی و ادبی ما باعث می‌شود شاعر نویسنده و هنرمند برجسته داشته باشیم . البته همه در یک دوره ی بیماری روزمره‌گی قرار گرفته ایم؛ بیماری و تنهایی که تلویزیون با فیلم‌های سطحی آن رابیشتر می‌کند. در حالی که نباید  مخاطب را دست کم بگیریم. آلبر کامو به شاگردانش می‌گفت: باید تئاتری اجرا کنید که حتی احمق ترین آدم هم آن را بفهمد، ولی الان فیلمهایی می سازند که حتی سطحی ترین آدم رابه خود جلب نمی کند. فیلم‌های تکراری و کلیشه ای ناخودآگاه روی ذهن مخاطب تاثیر می‌گذارد؛ که زندگی و فکرش را سطحی بالا می آورد، نویسنده باید نجات دهنده شعون و شعور جامعه باشد ؛سطح شعور مخاطب و اجتماع خود را بالا ببرد.

برخورد جامعه با اشعار  شما و زنی که احساساتش را با ظرافتهای زنانه می گوید چگونه است؟
زنان نیاز دارند درباره‌ی خود بنویسند. نیاز به پناهگاه دارند.”نوشتن مثل یک پناهگاه است” مادران ما در شعر جایگاهی نداشتند. اما شعر یک مساله انسانی است و همانگونه که مردان از احساسات خود می‌نویسند زنان نیز باید از احساس خود بنویسند  و در کل نگاه‌مان باید انسانی باشد تا بتوانیم شاهکارهای هنری خلق کنیم.

 چه کسانی مشوق شما در این راه بودند؟
متاسفانه هیچ کس در این راه مشوق من نبوده و همیشه میگویند شعر فتن برای هیچ کس نان و آب نمی شود و این طرز فکر باید در جامعه اصلاح شود.

 فضای شعر ایران را چگونه ارزیابی می کنید؟
متاسفانه از نظر من شعر در ایران با وجود شاعران زیادی که در این حوزه وجود دارد اما باز هم نقش آنها کمرنگ است و لازم است همانطور که به مردان در این حوزه اهمیت داده می شود به اشعار بانوان نیز توجه جدی کنند.

و کلام پایانی…؟
فرهنگ و هنر کردستان، مدیون مادران و سالارزنان و سالارمردانی است که قلبشان مملو از تاریخ شفاهی، آیین‌های کهن و بومی است و شعرو دلنوشته از این هنرمندان بی‌نام‌ونشان می‌تواند بر غنای فرهنگی منطقه افزاید.

انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #