در گفتگو با جمعی از روشندلان سمنان مطرح شد؛

• شنبه ۰۲ بهمن ۱۳۹۵ ۱۴:۵۹
• کد خبر : 1012754

• اخبار
• سایر رسانه ها

جمعی از روشندلان استان سمنان با حضور فعال خود در جامعه ثابت کردند که واژه "نمی توانیم" برایشان معنایی ندارد.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از  مرآت، بخش نابینایان و کم بینایان اداره کل کتابخانه های عمومی استان سمنان از بخش هایی است که به همت مسئولان این نهاد فرهنگی و با هدف خدمت به این قشر جامعه در ساختمان اداره کل کتابخانه های عمومی استان راه اندازی شده است.

به دعوت مسئولان این نهاد فرهنگی جهت تهیه گزارش از فعالیت بخش نابینایان و کم بینایان به ساختمان اداره کل کتابخانه های عمومی استان واقع در ابتدای بلوار بسیج رفتیم تا در جلسه ای مشترک با تعدادی از روشندلان علاقه مند به کتاب و کتابخوانی ، جویای مشکلات و معضلات این قشر شویم.

به گفته مسئولان کتابخانه در این بخش بیش از ۵۸۰۰ کتاب صوتی و ۵۰۷ نسخه کتاب بریل در حوزه های مختلف نگهداری می شود که حدود ۹۰ روشندل از آنها استفاده می کنند.

در این گفتگو آقایان فوادیان مسئول بخش نابینایان و کم بینایان کتابخانه، خسرو زیاری، ابراهیم قلی زاده، حسین کاشفی، عمران امینی، اسماعیل علمدار و خانم حاجیان از اعضای این بخش در خصوص معضلات جامعه روشندلان اظهار نظر کرده اند.

متن گفتگوی خبرنگار مرآت با روشندلان استان سمنان را در ادامه می خوانید:

مرآت- وضعیت کلی کتب نابینایان چگونه است و آیا شما از سطح محتوایی و نیز کیفی کتب رضایت دارید؟

زیاری- خوشبختانه از سطوح و حوزه های مختلف کتاب در اینجا موجود است فقط این نکته را عرض کنم که کتب صوتی که در دهه ۷۰ ضبط شده اند به دلیل استفاده از وسایل ابتدایی از سطح کیفی مطلوبی برخوردار نیستند و اگر مجددا نسبت به ضبط آنها اقدام شود بسیار مناسب خواهد بود.

خوشبختانه تعداد زیادی کتب صوتی در این کتابخانه وجود دارد که نیازهای ما را رفع می کند.

مرآت- بیشتر موضوعات کتب صوتی موجود چیست؟

زیاری- عناوینی نظیر داستانی، دینی، اجتماعی، حماسی، علمی و نیز درسی عمده موضوعات این کتب را تشکیل می دهد. خوشبختانه لیست کتب از تنوع مناسبی برخوردار است.

مرآت- به طور متوسط ماهیانه چند کتب صوتی گوش می دهید؟

زیاری- در هر ماه حدود ۱۴۰۰ صفحه کتاب گوش دادم.

مرآت-کیفیت کتب موجود در مقایسه با سایر کتابخانه ها چگونه است؟

قلی زاده- من از سال ۶۹ که با خط بریل آشنا شدم با کتابخانه رودکی تهران ارتباطاتی داشتم و از کتب آنها استفاده می کردم.

توجه کنید که مطالعه بستگی به علاقه شخصی دارد و متاسفانه مدتی است از زندگی مردم دور شده که یکی از دلایل آن ابزار جدید ارتباطی می باشد.

در آن ایام کتب صوتی با گویندگانی بسیار توانمند مورد استفاده بنده بود و امروز هم این روند ادامه دارد. کتبی نظیر یاسمین و یلدا را شنیدم که از گویندگانی بسیار خوش صدا  استفاده کرده بودند. حتی شاید خودم می خواندم به این اندازه که صدای گوینده را گوش میدهم لذت نمی بردم.

مدتها است کتب آماده استفاده بوده و شاید ما کمتر استقبال کرده ایم. خوشبختانه این کتابخانه با توجه شاه حسینی مدیرکل کتابخانه های عمومی استان و دوستانشان به طور ویژه به نابینایان و کم بینایان نگاه کرده اند که باید از آنها تشکر کرد.

شخصا امیدوارم افراد از این فرصت حداکثر بهره را ببرند. از دوستانم هم تقاضا میکنم به همه اطلاع داده شود تا از کتب استفاده مناسبی صورت گیرد.

ارسال کتب برای روشندلان شهرستانها رایگان صورت می گیرد. معتقدم خود ما باید به این موضوع توجه بیشتری کنیم.

باید از آقای فوادیان هم که در این خصوص زحمات زیادی کشیده اند تشکر کنم. قطعا بدانید اگر استقبال صورت نگیرد مسئولان نیز میلی برای افزایش امکانات نخواهند داشت.

مرآت- یکی از دوستان در خصوص خط بریل توضیح دهد.

فوادیان- خط بریل در قرن ۱۹ میلادی توسط لویی بریل که متولد فرانسه بود ابداع شد و پس از آن به خطی بین المللی برای نابینایان تبدیل شد. در این خط خانه هایی وجود دارد که در هر خانه شش نقطه قرار می گیرد که با توجه به کم و زیاد شدن نقاط حرفها و اعداد مختلفی ایجاد می شود.

برای نوشتن بریل از راست به چپ با داشتن لوح و قلم و با دستگاه از چپ به راست تایپ آن صورت می گیرد.

خواندن بریل هم از چپ به راست است هم در فارسی، هم انگلیسی و هم ریاضیات.

مرآت- روز خاصی برای بزرگداشت روشندلان وجود دارد؟

امینی- بله، ۲۳ مهر به عنوان روز جهانی نابینایان و روز عصای سفید نامگذاری شده است که در این روز علاوه بر برنامه های رسمی از نرم افزارها و برنامه های مختص این قشر رونمایی می شود.

مرآت- در روز عصای سفید امسال چه اتفاقی رخ داد؟

قلی زاده - طبق آماری که داشتم وزیر کار در جلسه کشوری حضور یافته بود اما متاسفانه در استان تا اندازه ای کم توجهی صورت می گیرد. البته شاید به علت کم بودن تعداد نابینایان در استان سمنان باشد که زیر هزار نفر است.

امینی- متاسفانه طراحان وسایل داخل کشور هم توجه خاصی به این گروه ندارند اما در دیگر نقاط جهان اینطور نیست.

علمدار- جشن معلولین امسال با حضور رییس جمهور و به طور گسترده ای برگزار شد که جای تشکر دارد. در همین استان آقای استاندارخودش را به برنامه رساند و ما را خوشحال کرد.

کاشفی-سایر نقاط استان از مرکز استان فعالتر هستند.

مرآت- زیرساختهای شهری برای تردد روشندلان چگونه است؟

قلی زاده - یک مشکل اساسی که نه تنها در سازمان بهزیستی استان بلکه در سازمان کشوری وجود دارد آن است که در این سازمان یک مددکار حرفه ای ویژه نابینایان وجود ندارد که شرایط این افراد را درک و بر اساس مشکلات با مسئولان صحبت کند.

ما در حال حاضر ابتدایی ترین عصای نابینایان را که به آن عصای سفید گفته می شود نداریم. آنچه که ما استفاده می کنیم با عصای سفید اصلی کاملا متفاوت است. مسئولان ما درست است که خدمت می کنند یا صحبتهای زیبایی دارند اما در عمل چیزی از آنها دیده نمی شود در حالیکه در سایر جوامع برای تک تک انسانها ارزش قائل می شوند و شرکت ها و طراحان به طور جدی به فکر رفع نیازهای گروههای مختلف حتی نابینایان و کم بینایان هستند.

امینی - در سال ۸۷ فردی به نام محمدرضا سروشی عصایی اختراع کرده بود که حتی نزدیک بودن اشیا و فلزات را تشخیص می داد و به نابینا با سوت اطلاع می داد اما متاسفانه حمایتی از این افراد نشد.

عصایی که در اختیار ما قرار دارد نیازهای ما را بطور کامل رفع نمیکند و با انواع متداول در دنیا فاصله زیادی دارد.

حاجیان- من با آنکه کم بینا هستم اگر بخواهم تنهایی به جایی بروم باید حتما از آژانس استفاده کنم.

مرآت- پیاده روهای شهر سمنان امکان استفاده نابینایان را دارند؟

علمدار- در سمنان به جز محوطه اطراف تامین اجتماعی این امکان وجود ندارد در حالی که من وقتی به مشهد سفر کرده بودم به راحتی در نقاط مختلف شهر راه می رفتم و خود را به جایی مثل حرم می رساندم. البته در سمنان برخی بیمارستانها و ادارات این امکان را دارند اما واقعا کافی نیست.

قلی زاده- خوشبختانه از زمانی که آقای موسوی شهردار سمنان شدند رفت و آمد تسهیل شده و وی چون پیشتر در تهران کار کرده اند تجربیات خوبی در این زمینه دارند.

کاشفی- من ساکن بلوار امیرکبیر هستم و چون مهندسی خیابان مشکل دارد بارها هنگام بارندگی دچار مشکل شده ام.

طرح جامع نابینایان در سال ۸۰ مصوب و به شهرداری ها ابلاغ شده تا از ایجاد پله های غیرضروری خودداری کنند و مسیرها هم سطح سازی شوند.

در حال حاضر در بلوار امیرکبیر در نزدیکی اداره گذرنامه کنار پله بلندی نزدیک ۸۰ سانتیمتر دارد که خطرات زیادی برای عموم مردم و بویژه ما ایجاد می کند.

قلی زاده- من معتقدم صرف حضور و تبریک مسئولان در مراسم معلولان کافی نیست و به عنوان قانون حمایت از جامعه معلولین سالها است دارد خاک می خورد. این قانون اگر اجرا نشود هیچ فایده ای ندارد.

امینی- من طور دیگری به مشکلات نگاه میکنم. شما ببینید لویی بریل خودش یک نابینا بود. او اگر می خواست بنشیند تا مسئولان برای او کاری کنند خط بریل هیچگاه اختراع نمی شد. من معتقدم نابینایان باید خودباوری داشته باشند. وقتی من نابینا یا کم بینا خودم خجالت می کنم توانایی هایی خود و از آن طرف مشکلاتم را بیان کنم نباید از کسی توقع داشته باشم. بسیاری از نابینایان حتی خجالت می کشند عصا استفاده کنند. ما باید ابتدا توانایی های خود و وجود خود را به رخ جامعه بکشیم تا در برنامه ریزی ها دیده شویم.

وقتی من خودم عصا دست نمیگیرم چه توقعی از شهردار داشته باشم؟

همین آقای علمدار با زحمت خودش با همه مشکلاتی که داشته توانسته ثروت زیادی داشته باشد در حالی که شاید خیلی ها بگویند ما ناتوان هستیم.

اگر یک معلول به خود بقبولاند که معلولیت محدودیت نیست قطعا در موفقیت های او موثر خواهد بود.

کاشفی- بسیاری از مسئولان از مشکلات ما آگاهی دارند اما در عمل کاری نمی کنند‌. مثلا آنها در حالی که می دانستند که من نیاز به رایانه دارم آنرا به افرادی دادند که اصلا به کارشان نمی آمد. حتی قرار بود آنرا تعمیر کنند که این کار را نکردند.

قلی زاده- حدود دو ماه قبل خدمت رییس سازمان بهزیستی استان رسیدیم تا مشکلات را مرتفع کنیم. ایشان به ما گفت من دستور میدهم جلسه ای برای هم اندیشی تشکیل شود اما هنوز با وجود پیگیری های متعدد هنوز از این جلسه خبری نیست. ببینید ما توقعات مالی زیادی نداریم اما انتظار داریم به حرفهای ما توجه شود.

علمدار- توجه کنید که انسان در هر شرایطی باید روحیه قوی داشته باشد و از یاس و ناامیدی دوری کند. خود من حدود پنجاه سال نابینا هستم حتی یک ثانیه به خودم نگفتم من نمی توانم.

مرآت- در حوزه فعالیت های ورزشی نابینایان توضیح دهید.

قلی زاده- متاسفانه در حد صفر هستیم در حالیکه ورزش برای ما ضروری است. در این حوزه هم متاسفانه شاهد شعار دادن مسئولان هستیم. متاسفانه در بسیاری از مراسم های ورزشی نظیر پیاده روی های خانوادگی مسئولان فقط می خواهند جلوی دوربین تبلیغات کنند.

الان جاده سلامت واقعا فضای خوبی است اما برای ورزش همگانی در آنجا اقدامی نمی شود.

از سال ۹۲ که انتخابات هیات ورزشی نابینایان و کم بینایان استان برگزار شد و آقای محقق انتخاب شدند تا امروز هیچ اتفاقی برای ورزش نیفتاده است. ایشان یکی از کسانی است که از جلسات هم اندیشی فرار می کند، علت آنرا هم نمی دانم!

من خودم دبیر هیات بودم و کارهایی را هم انجام دادم اما او بدون اینکه به من بگوید با نامه ای به فدراسیون آنرا لغو کرد و حاضر هم نشد علت این اقدام را بگوید. بعدها به او گفتم شما بیایید با اعضای شهرستانها راهکاری پیدا کنیم اما او هیچ گاه حاضر نشد با نابینایان جلسه داشته باشد.

همینطور چندین بار در همین رابطه خدمت معاون ورزش و جوانان رسیدیم. او جلوی ما بسیار زیبا با لفظ های جالب برخورد کرد اما بعدا هیچ کاری نکرد! متاسفانه بسیاری از مسئولان به میزشان چسبیده اند و فقط شعار می دهند.

مرآت- سالن ویژه ای برای ورزش نابینایان وجود دارد؟

قلی زاده- بله اما آن هم حکایت خودش را دارد. در بلوار ورزش در سفر رهبر معظم انقلاب سالنی ویژه نابینایان و معلولان در کنار خانه شطرنج احداث شده که سازمان ورزش و جوانان آنرا به بخش خصوصی واگذار کرده و بخش خصوصی هم از ما پول می خواهد در حالیکه باید رایگان در اختیار جانبازان، معلولان و نابینایان قرار گیرد.

الان سه سالی که آقای محقق آمده سالن های ورزشی ما تعطیل شده البته خدا به آقای بهار مسئول استخر مجموعه ورزشی ایثار خیر دهد که آنرا به طور رایگان در اختیار ما قرار می دهد. واقعا باید از او تشکر کنیم که حتی کارهای ما را هم انجام می دهد.

مرآت- در حوزه تحصیلات وضعیت چه طور است؟

امینی- من در همین خصوص عرض کنم که شما با یک خودکار هزار تومانی می توانید بنویسید اما ما یک ماشین تایپ ویژه نیاز داریم که ۵ میلیون قیمت دارد و یا پرینتر بریل حدود ۸ میلیون تومان است. واقعا چطور یک فرد نابینا می تواند این هزینه ها را تامین کند.

قلی زاده- خوشبختانه سطح تحصیلات نابینایان و کم بینایان بسیار عالی بود. دکتر شکوری که عضو شورای شهر تهران هستند از روشندلان هستند و همینطور دو عضو دیگر شورای شهر تهران که حضور آنها در شورای شهر باعث اتفاقات خوبی در فضای شهری برای نابینایان تهران شده است.

همینطور شخصا دوستان زیادی دارم که وکیل هستند.

در حال حاضر انجمنی در شهر سمنان تاسیس شده که یکی از اهداف آن آموزش بود اما آن هم وضعیت مناسبی ندارد.

در مجموع نابینایان در کشور و استان شرایط تحصیلی خوبی دارند.

کاشفی- من مخترع هستم این نکته را عرض کنم که کمکی که بیناها و مردم در بخش های مختلف به من می کنند هیچگاه سازمان بهزیستی صورت نداده است.

الان با توجه به اینکه از کار افتاده هستم امکان مالی ادامه تحصیل ندارم.

مرآت- وضعیت اشتغال نابینایان و کم بینایان چگونه است؟

قلی زاده - در این حوزه هم وضع مناسبی نداریم که این امر را هم متوجه سازمان بهزیستی و فقدان مددکار حرفه ای می دانم چراکه اگر توانمندی نابینایان شناسایی شود قطعا بخش زیادی از امور اشتغال رفع می شود. معضل اصلی را این میدانم که توانمندی عزیزان به خوبی شناخته نشده است.

این را هم عرض کنم که مسئولین خوبی داریم و انصافا بی رحم هم نیستند اما تا وقتی که به قول معروف تا وقتی بچه گریه نکند مادرش به او شیر نمی دهد.

حاجیان- من پس از فوق دیپلم تازه متوجه شده بودم نام بیماری چشمم چیست اما در آن زمان بیماری من هنوز پیشرفت نکرده بودم. قبل از اینکه این بیماری حاد شود من حدود ۱۰ سال در پیش دبستانی با آموزش و پرورش همکاری داشتم که پس از اینکه خواستم تمدید قرارداد کنم در مصاحبه فردی که می خواست با من مصاحبه کند از من خواست کتابی را بخوانم که من به او گفتم نمی توانم. پس از آن به من گفتند نمی توانی ادامه کار دهی. با وجود اینکه به آنها گفتم خط بریل هم یاد گرفته ام اما پاسخ دادند نیازی به نیرو نداریم.

مرآت- از اینکه وقتتان را در اختیار مرآت قرار دادید ممنونم.

قلی زاده- بنده هم به نمایندگی از دوستانم از اینکه به حرفهای ما گوش دادید صمیمانه تشکر می کنم و امیدوارم این گفتگو بخشی از مشکلات نابینایان را به گوش مسئولان برساند.

انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #
• #