شبکه های «مجازی» یا شبکه های «ضد اجتماعی»!

بزرگ ‌ترین مشکل برخورداری از اینترنت قابلیت ایجاد شکاف میان دنیای واقعی و دنیای مجازی است. دنیای مجازی اغلب می‌تواند به قدری جذاب و فریبنده به نظر رسد که کار بر پس از این که مجذوب آن شد دیگر باز گشت به زندگی واقعی برایش ترسناک و تشویش‌ آور باشد.

[

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از کُردتودی، بزرگ ‌ترین مشکل برخورداری از اینترنت قابلیت ایجاد شکاف میان دنیای واقعی و دنیای مجازی است. دنیای مجازی اغلب می‌تواند به قدری جذاب و فریبنده به نظر رسد که کار بر پس از این که مجذوب آن شد دیگر باز گشت به زندگی واقعی برایش ترسناک و تشویش‌ آور باشد.

, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, کُردتودی،,

هر چیزی که به اینترنت مربوط باشد می‌تواند اعتیاد آور باشد. از جمله‌ی این موارد می‌توان به گشت و گذار بیش از حد در اینترنت، شبکه‌های اجتماعی و بازی ‌های اینترنتی اشاره نمود. در حال حاضر کلینیک ‌ها و دکترهای روان پزشکی هستند که مشخصاً در زمینه بر طرف نمودن مشکلات مرتبط با اینترنت خدمات ارائه می‌دهند. اعتیاد اینترنتی باعث بروز مسائل جسمی و روحی می‌شود و این مسائل اگر مورد توجه قرار نگیرند می‌توانند به بیماری تبدیل گردند. نکته‌ ی طنز آمیز این که در عین حال که به آسانی می‌توان از پشتیبانی ‌های آنلاین فراوان در زمینه‌ی بیماری برون ‌هراسی بهره‌‌مند گردید اما اینترنت به خودی خود می‌تواند علت یا انگیزه بروز این بیماری شود.

با این که اینترنت از این قابلیت برخوردار است تا زندگی ما را ساده‌ تر و راحت‌ تر سازد در عین حال از قدرت ایجاد ویرانی نیز برخوردار است. تأثیر گذاری اینترنت بر ما اکثراً از طریق انتخاب‌ هایی که به صورت آنلاین انجام می‌دهیم صورت می‌پذیرد. ما با استفاده ‌ی سنجیده از اینترنت می‌توانیم قابلیت ‌های نا محدود اینترنت را مهار نموده و از تأثیرات نامطلوب آن فاصله گیریم.

نمی توان به گروه های اینترنتی و نرم افزارهای شبکه ای، شبکه ی اجتماعی یا جامعه شبکه ای گفت بلکه مناسب تر آن است که بر آن «شبکه های مجازی» در مقابل روابط واقعی اطلاق شود. شبکه های مجازی را در حالت افراطی کاربران می توان به دلیل آثاری که بر تقلیل و از بین بردن روابط چهره به چهره و کنش متقابل افراد جامعه و... دارند به «شبکه های ضداجتماعی» نیز تعبیر کرد. شبکه های مجازی در قالب تالارهای بحث یا فروم، اتاق گفتگو یا چت، نرم افزارهای جمعی چندرسانه ای و... مشغول به فعالیت، تبلیغات، آموزش، عضوگیری، خدمات و... هستند.

گاهی دیده و شنیده شده که کاربران و اعضای یک شبکه ی مجازی برای هدفی مشخص مثلاً حمایت از محیط زیست یا ابراز انزجار از مسئله ای مانند برنده شدن رئیس جمهوری آمریکا و... در ساعت و مکانی مشخص گرد هم آیند. در خوشبینانه ترین حالت هم می توان به این افراد، گروه جمعی و نه جامعه یا اجتماع اطلاق کرد. این گردهمایی ها و واکنش های واقعی، عملیاتی ترین کاربرد شبکه های مجازی در جوامع مختلف است که آن هم می تواند درگیر چالش های قانونی، ریسک آمیزی بالا و ضعف مدیریتی و اجرایی گردد.

مبرهن است که در دنیای معاصر، جوامع درحال پیشرفت نمی توانند خود را در لاک و حصار چندجداره ایدئولوژی خود محبوس نگه دارند و از اینترنت، فضا و شبکه های مجازی و... هراس جمعی و گریز داشته باشند. همچنان که مردم هم چنین تصور نمی کنند که تمامیت شبکه های مجازی، خیر و برکت و مایه پیشرفت و مثمرثمراند. بنابراین باید بتوان بین فناوری های موجود و فرهنگ کاربری با سواد رسانه ای، تعادل منطقیِ منجر به فایده ایجاد نمود..

انتهای پیام/

]