یادداشتی از سلطانعلی صفری لیافویی:

• یک‌شنبه ۰۱ اسفند ۱۳۹۵ ۱۵:۰۴
• کد خبر : 1043314

• اخبار
• سایر رسانه ها

به واقع جلوه والای کرامت انسانی و اخلاق اسلامی را می توان در رفتار و منش این بانوی بزرگوار و تمامی انسان ها بویژه زنان با برگرفتن شعاعی از این خورشید قادر خواهند بود کانون حیات انسان ها را گرم و روشن سازند.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از درسیاهکل، سلطانعلی صفری لیافویی(پژوهشگر تاریخ ومدرس دانشگاه) در یادداشتی نوشت: مساله ولایت یکی از ارکان اصلی اسلام است که در روایات، احادیث و آیات قرآن کریم به آن اشاره شده و اهتمام پیامبر اکرم(ص) که بارها از حضرت علی(ع) به عنوان وصی و ولی مومنان پس از خود یاد کرده‌اند به خوبی اهمیت این جایگاه مهم را نشان می دهد.

خداوند متعال نیز در آیه ۶۷ سوره مائده ابلاغ ولایت را روز اتمام و اکمال دین می شمارد و این اهمیت کافی بود تا حضرت زهرا(س) دختری که از سوی پدر بزرگوارش ام ابیها لقب گرفته است تمام قد به دفاع از ولایت این عمود خیمه اسلام برخیزد و در این راه روشنگری کند.
خطبه فدکیه حضرت زهرا(س) یکی از نمونه های دفاع حضرت از شأن و جایگاه حضرت علی(ع) است. این خطبه بنا به نقل ابن ابی الحدید در شرح نهج البلاغه، حدود ۱۰ یا ۱۲ روز پس از رحلت پیامبر(ص) در مسجدالنبی ایراد شده است.
هر چند در ابتدا بحث گرفتن فدک از حضرت زهرا(س) مطرح بود اما در ادامه به مساله بیعت امام علی(ع) با خلیفه اول کشیده شد و حضرت در دوران کوتاه پس از رحلت پیامبر(ص) تا وفات به روش های مختلف و در مقاطع گوناگون حق ولایت امام علی(ع) را یادآور شدند.
گرچه حضرت فاطمه(س) در تمامی ابعاد، الگویی جاودان برای حیات طیبه انسان هاست، اما ولایت پذیری ایشان می تواند برای امروز و فردای همه پیروان مکتب اسلام درس های بزرگی داشته باشد.
حضرت فاطمه(س) را باید بی تردید بزرگترین حامی و فدایی ولایت، شیداترین پروانه شمع امامت و پروانه عاشقی دانست که با سوختن و فدا کردن خود درس ولایت مداری و امام محوری را به همگان آموخت.
این بانوی بزرگوار پهلویش شکست اما لحظه ای از یاری ولی امر خویش از پای ننشست.
مهم ترین نقش حضرت زهرا(س) در کنار حضرت علی(ع) نه به عنوان همسر، بلکه در جایگاه دفاع از ولایت مشاهده می شود.
در میان اهل بیت پیامبر(ص)، حضرت علی(ع) در برهه ای از زمان، بنابر مصلحت زمان خویش سکوت کرد و چه کسی می توانست با ایستادگی در برابر جریان حذف ایشان حقایق را برای حق طلبان روشن کند جز حضرت زهرا(س).
در تمامی دورانها، ولایت مورد هدف تمامی دنیاطلبان برای رسیدن به اهداف شوم خود بوده است و حضرت زهرا(س) به عنوان اولین حامی و مدافع ولایت، آغازگر دفاع از حریم ولایت است.
دفاعیات و مبارزات حضرت زهرا(س) از آن جهت مهم و سرنوشت ساز است که الگویی برای مبارزه وجود نداشت و ایشان خود طراح مبارزه با تحریف و ترسیم کننده نقشه دفاع از ولایت شد و چون سیاستمداری قهرمان در صحنه، ظاهر شد.
پس از رحلت نبی اکرم (ص)، امیرالمومنین(ع) سیاست سکوت اعتراض آمیز و در عین حال همراه با همکاری حساب شده با خلفا را به عنوان بهترین راه نجات امت اسلامی از هلاکت و گمراهی برگزید. دلیل این امر را در موارد زیر می توان یافت:
– مردم به دلیل تعصبات قومی حاضر نبودند بار دیگر فردی از بنی هاشم حاکمیت را به دست گیرد.
– برخی از مردم روی شخص علی(ع) حساسیت خاصی داشتند، چراکه آن حضرت در خلال جنگ های صدر اسلام، بسیاری از سران قریش را به هلاکت رسانده بود، از این رو کینه ای عمیق از ایشان به دل گرفتند.
– رقبای امام علی(ع) در امر خلافت، به هیچ قیمتی حاضر به چشم پوشی از مسند خلافت نبودند و اگر حضرت مخالفت علنی میکرد، آنها قبایل حامی خود را علیه بنی هاشم بسیج کرده، یک جنگ قبیله ای تمام عیار شروع میشد و وحدت و انسجام اصحاب پیامبر(ص) در همان روزهای نخست از دست می رفت و هسته مرکزی نظام اسلامی به شدت تضعیف می شد.
این اختلاف چند پیامد مهم داشت:
اول اینکه با این درگیری ها زمینه به قدرت رسیدن بنی امیه فراهم می آمد، پس از ماجرای سقیفه، ابوسفیان سرکرده بنی امیه سعی کرد آتش درگیری و نزاع را در میان اصحاب برافروزد، لذا نزد علی (ع) آمد و گفت: سوگند به خدا! اگر بخواهی، این شهر را علیه ابوبکر، پر از سواره و پیاده می کنم.
اما امام علی(ع) با فراست خاص و بینش عمیق سیاسی و اجتماعی خویش پی برده بود که اگر این نزاع بین اصحاب به وقوع بپیوندد سرانجام به پیروزی ابوسفیان و فرزندانش ختم خواهد شد، لذا به او فرمود: تو در پی کاری هستی که ما اهل آن نیستیم، تو مدت ها بدخواه اسلام و مسلمانان بوده ای.
دوم اینکه اختلاف میان اصحاب، سرکوب مرتدین را به تاخیر می انداخت و حتی موجب نومیدی مردم بلاد تازه مسلمان جزیره العرب و هرج و مرج روزافزون می شد و خطر سقوط حکومت مدینه و از بین رفتن مجاهدت های پیامبر(ص) برای گسترش اسلام در جزیره العرب را در پی داشت.
دیگر اینکه اعتراض امام علی (ع)، به عنوان تلاشی برای به دست آوردن قدرت و منفعت فردی تلقی می شد؟ زیرا جامعه کوته نظر و آلوده به تعصبات جاهلی آن روز، نمی توانست به نیت پاک امیرمومنان(ع) ایمان پیدا کند، لذا زمینه مناسبی برای معارضین حضرت فراهم می آمد تا ایشان را به خودکامگی و ریاست طلبی متهم سازند.
بنابراین امیرمومنان به ناچار سکوتی تلخ و شکننده را تحمل و بدین وسیله، از بروز شکاف در امت اسلامی جلوگیری کرد.
سکوت امیرالمومنین(ع) موجب وحدت امت اسلام و کوتاه شدن دست بدخواهان و تحکیم حکومت اسلامی گردید، اما یک مشکل اساسی باقی ماند و آن اینکه سکوت امام موجب می شد انحراف در امر خلافت نادیده گرفته شود؟ اگر همین روند از سوی خاندان اهل بیت(علیهم السلام) ادامه می یافت بیم آن می رفت که اندک اندک زشتی انحراف پدید آمده در مسیر خلافت، در میان اصحاب، تابعین و مسلمانان نسل های آینده، از بین برود و خط ولایت و تشیع در طول تاریخ محو شود.
در میان اهل بیت پیامبر(ص)، علی(ع) به دلایلی که ذکر شد مامور به سکوت بود. امام حسن(ع)، امام حسین(ع)، حضرت زینب(س) و ام کلثوم(س) به خاطر کمی سن، پذیرش مردمی جهت اقدام گسترده را نداشتند. تنها کسی که از موقعیت اجتماعی و قداست بسیار بالایی برخوردار بوده و می توانست با ایستادگی در برابر جریان حذف حضرت علی(ع) حقایق را برای حق طلبان روشن کند، حضرت زهرا(س) بود، لذا بی درنگ این بار سنگین را بر دوش گرفت.
زنان جامعه ما نیز می توانند از رهگذر اسوه پذیری از سیره حضرت زهرا(س) به چنان فضیلت و جامعیتی دست یابند که در دامان پاک خود انسان های وارسته و شایسته در دفاع از ولایت را پرورش داده و تربیت کنند.
به واقع جلوه والای کرامت انسانی و اخلاق اسلامی را می توان در رفتار و منش این بانوی بزرگوار و تمامی انسان ها بویژه زنان با برگرفتن شعاعی از این خورشید قادر خواهند بود کانون حیات انسان ها را گرم و روشن سازند.
ایام شهادت حضرت زهرا (س) بر دوستداران و شیعیان اهل بیت علیهم السلام تعزیت باد
انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #