دانا گزارش می دهد؛
فلسفه نامگذاری مناطق و محلات شهر بوشهر
شاید برای همه شما این سوال پیش آمده باشد که چرا محلات شهر بوشهر به نام های کنونی خود نامگذاری شده اند، در این گزارش ساده خبرنگار «گام نیوز» به سراغ برخی ریش سفیدان محلات بوشهر رفته و فلسفه نامگذاری برخی محلات این شهر را جویا شده است که به صورت مختصر آن را بیان می کنیم.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از گام نیوز هر شهری شامل محله های گوناگونی است که نامی را بر روی خود دارند و بسیاری از این نام گذاری ها بر مبنا و اساس وقایع و رخداد های اجتماعی و تاریخی صورت گرفته است. شاید برای همه شما این سوال پیش آمده باشد که چرا محلات شهر بوشهر به نام های کنونی خود نامگذاری شده اند. اما کمتر کسی است که دلیل نامگذاری محله های شهر خود را را بداند! کسانی هستند که با رجوع به افراد کهنسال فلسفه ی این محله را جویا می شوند اما باز روایت های متفاوتی را می شوند.
بوشهر با مساحت 27653 کیلومتر در حاشیه خلیج فارس در کتاب‌ها و اسناد تاریخی با نام‌های مختلفی از قبیل «رام اردشیر»، «ابوشهر»، «بُخت اردشیر»، «لیان»، «ریشهر» به ثبت رسیده است. اما بوشهر به سه منطقه بوشهر(از ساحل باغملا)، ریشهر(ریشهر تا تنگگ)، بیشهر(هلیله و بندرگاه) گفته می شده است.
نام بوشهر در زبان های مختلفی از جمله بوشهر(فارسی)، البوشهر(عربی)، بوشایر(انگلیسی)، لیان(عیلامی)، یوناخا ومزامریا( یونانی)، بوخت اردشیر (ساسانی) بیان شده است. شاید این نام ها با یک جستجوی ساده اینترنتی به راحتی قابل دسترس باشد اما از فسفه نامگذاری محلات و مناطق شهر بوشهر مطالبی در فضای مجازی نیافتیم. در این گزارش ساده خبرنگار گام نیوز به سراغ برخی ریش سفیدان محلات بوشهر رفته و فلسفه نامگذاری برخی محلات این شهر را جویا شده است که به صورت مختصر آن را بیان می کنیم.
با قدمت بسیار، بوشهر در همین جای کنونی و ریشهر بوده است بنای آن را به بهمن بن اسفندیار پادشاه افسانه ای نسبت داده اند. امکان دارد که بنای اردشیر بایکان بنیان گذار سلسله ساسانی باشد که در آغاز بهمن اردشیر بوده است.
خواجه ها
به معنای آقا، سرور، بزرگان فرهنگ و ادب، کسی که قدرت همسر گرفتن ندارد. محلی بزرگ که در 12 کیلومتری جنوب شهر بوشهر می باشد که از شمال به بهمنی و از جنوب به ریشهر محدود می شود. نام آن با نام پهلوانان قدیمی همراه است اولین کسی که در این محل سکونت می نمود خواجه محمد بهبهانی بوده است.
دواس
شیر دلیر، زمین زراعتی مزرعه ای گندم که اطراف آن بوده است و کارخانه اعتنادیه دواس مشهور است.
مخبلند
مخ= نخل درخت خرما، مخ محلی نزدیک بهمنی = نخل بلند
مفگه(جفره)
در ساحل جنوبی بوشهر که شامل شمالی و جنوبی می باشد، اسم آن تغییر یافته ( مفقئه) عربی به معنی گودال و حفره است. چون درقبل از آباد شدن محل زمین آن گودال بزرگی بوده است که در کنار دریا و بعد به مفگه که نام دیگر آن جفره به همین معنی است.
شغاب
نام عیدانه باستانی که قدمت آن به هزاران سال می رسد به معنای (شاخاب) یا شاخه آب فرورفته در خشکی(خلیج) است.
ریشهر
12 کیلومتری جنوب بوشهر با سابقه تاریخی طولانی در همین جا بوده است، بنای آن را اردشیر بایکان گذاشت و نام آن را دیو اردشیر، راو اردشیر نهاد، قلعه ریشهر مربوط به دوره ساسانیان است و قدمت آن به قبل از اردشیر بایکان یعنی عیلامی ها می رسد، پرتقالی ها در آن جا سکونت و بناهایی را تاسیس نموده اند.
در جنگ 1273 ه. ق بین انگلیسی ها و باقر خان و احمد خان تنگستانی از خاکریز های آن استفاده شده است که قبل از آبادی برخوردار بوده و از انبار مهم قدیم به شمار می رفته است و بنادر مهروبان و سیراف و هرمز رقابت داشته است و به تدریج آبادی آن به بوشهر منتقل گردید و هم اکنون محله ی کوچکی بوشهر می باشد.
امامزاده عبدالمهیمن
مهیمن به معنای نگهبان است. از مدینه به مصر و از آن جا به جنوب ایران(بوشهر) مهاجرت نموده و بنا به قولی در سنه 312 یا 356 ه. ق با تعدادی از یارانش به دست سپاهیان بنی عباس به شهادت رسیده و به هفت پشت به حضرت ابالفضل العباس می رسد و از 313 نفر یاران حضرت صاحب الزمان می باشد. اهالی آنجا سادات و در جوار کوی رایانی، ریشهر و پایگاه دریایی قرار دارد .
فامیل های (مهیمنی، مهیمینیان پور، مهیمینیان نژاد، موسوی، امامی، امامزاده ای، فرهی، قاسمی زاده و از فامیل های سادات آن محله و قائدی، شبانی، آمیان، راستیف موذنی، آزادمهر، فرزانه از فامیل های اصیل و قدیمی این محله می باشند.
رایانی(رونی)
همجوار امامزاده و سرتل و ریشهر واقع شده است و آثار تپه باستانی دتل پی تل= تپه در جوار آن می باشد و قدمت این محل از زمان حکومت عیلامیان می باشد که محل سکونت وزرا و مدیران این حکومت بوده است.
هلیله
زمینی که آب روی آن افتاده و خشک شده و ترک برداشته است، شغل مردم دریانوردی و ماهیگیری می باشد.
صلح آباد
چندین تعبیر آمده است. در قدیم به آن ظلم آباد و جبر آباد که دو محل کنار هم بودند گفته می شده است زیرا بنا به اعتقاد منازل مردم هم سطح دریا بوده است و آب دریا که بالا می آمد مردم ناچار بودند منازلشان را ترک کنند و بنا به قولی دیگر کدخداهایی در آن محل زندگی می کردند که به مردم فشار می آوردند و ظلم می کردند. اما چون کلمه ظلم آباد نامتعارف بود به صلح آباد تغییر نام داده شد.
جبری
از واژه جبر و ستم گرفته شده و بنا به قولی همان مسئله کوی صلح آباد باعث این نامگذاری شده است.
عالی آباد
بنا به قولی چون فردی به نام (عالی) بنیانگذار محله بوده است به این نام شهرت یافته است.
بلبلی
نام یکی از محلات سه گانه سنگی می باشد که چون در این محل نان تنوری پخت می شده به این نام شهرت یافته است.
بن مانع
در قدیم به این محل بون مانع یعنی مکانی که مسیر تردد نبوده و پست تو بوده است و نام اولین شخص ساکن در محله می بوده است و بنا به نقل دیگر وجود آب های سطحی در قدیم که مانع از کار و تلاش مردم می گردیده است.
باغ زهرا
نام صاحب باغ و درختانی که در آن محله بوده است.
باغ نار
به علت وجود درختان انار در محله می باشد.
باغ ملا
باغ مربوط به مرحوم عبدالخالق محمدی باغملایی بزرگ خاندان مذکور می باشد.
باغ شیخ ابول
باغی بوده که متعلق شخصی به نام ابوالقاسم از بزرگان عبدالخالق محمدی باغملایی که آخوند و ملای محله بوده است، می باشد.
سنگی
چون در محله معدن سنگ بوده است و کارگردانی آن را از زمین برای احداث ساختمان و آب انبار و دیوار و چاه و.... تهیه می کردند به این نام شهرت یافت. لیل (سول) نام دو محله به نام های دروایی و بحرینی است که در سمت جنوب باغ ملا و باغ شیخ ابول و جنوب کوی سنگی واقع شده بود، لیل دروایی در زمان توسعه پایگاه ششم شکاری بوشهر با چند محله دیگر در سال ۱۳۴۷ ه.ش تخریب شد.
جلالی
به احتمال قوی نام فردی به نام جلال باعث نامگذاری این محل گردیده است.
کوی نیدی
در اصل نام قبیله ای عرب به نام (نجدی) است و نجد یک منطقه وسیع در کشور عربستان سعودی است.
شکری
در قدیم کشتی های از کشور های پاکستان و هندوستان محموله های شکر خود را در این محل تخلیه می کردند و این محله محل انبارهای توزیع شکر بوده است.
تنگگ (تنجک)
به علت وجود تنگه و یا دره هایی چند در منطقه به این نام شهرت یافت.
تنگگ غریب
نام بزرگ خاندان فامیل خسروی است. به آن (صفری) صفر نیز گفته می شده است که منسوب به جد حضرات (صفری نژاد) در بوشهر است. (تنگگ اول). تنگک محمد جعفری (ریسی) که منسوب به جد بزرگ آقایان رستمی ها است.
محمود آباد
نام محله ای در فاصله بین بیمارستان حضرت فاطمه زهرا (س) تا استادیوم ورزشی شهید تختی می باشد
دهدشتی
محله سکونت مهاجرینی که از نواحی دهدشت به بندر بوشهر آمده و به تجارت مشغول بوده اند.
شنبدی
نام محله از نام جد سیزدهم خاندان آل عصفور (شیخ شنبد) گرفته شده است که این خاندان پس از مهاجرت از کشور بحرین در این محله ساکن شدند.
بهبهانی
تجار و بازرگانانی در قرن ۱۲و۱۳هجری قمری از منطقه بهبهان مهاجرت کردند و در این محل ساکن شدند.
کوتی
نام این محل به سبب قرار گرفتن کنسولگری انگلیس، فرانسه،روسیه که در بوشهر تأسیس شده به عمارت کوتی معروف بوده است گرفته شده است. و بنا به نقلی این محله روی تپه و تلی بنا شده و به تل کوتی معروف شد. این محل (شاه آباد) نام نهاده شد که بعد از پیروزی انقلاب اسلامی مجدداً نام کوتی به خود گرفت.
بی سیم
در قدیم مخابرات و دکل بیسیم در این محل واقع شده بوده است.
مدرس
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی به احترام شهید سید حسن مدرس نام ایشان بر این محل نهاده شد.
ارسال دیدگاه