یادداشت/
آشتی ملی و ضرورت توجه به بیانات اخیر مقام معظم رهبری
آشتی ملی یکی از طرح های دولت اصلاحات و حامیان آن است که بایستی کدورتها را فراموش کرده و بر طبل اختلافات نکوبیم.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از موج رسا; مدتی است که گروهی در کشور، با این منطق که بایستی کدورتها را فراموش کرده و بر طبل اختلافات نکوبیم، مقوله ای به نام آشتی ملی را مطرح کردند. این عبارت ابتدا از سوی رئیس دولت اصلاحات و پس از آن به صورت کاملا هماهنگ و سیستماتیک توسط دیگر حامیان و هم کیشان وی، بر زبان آورده شد.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, موج رسا;,منطقی که در ادبیات تکرارکنندگان آشتی ملی تکرار شد، تاکید بر لزوم فراموشی اختلافات سیاسی و مشکلات پیش آمده برای کشور در فتنه 88 بود و تلاش کردند تا به طور مسالمت آمیز و بدون پرداخت هیچ گونه ما به ازایی، خسارات وارده به کشور را به دست فراموشی بسپارند. بسیاری از سیاسیون در کشور ادبیات آشتی ملی را در پیش گرفتند و در استان زنجان نیز، استاندار محترم با نگارشی یادداشتی، تلویحا آشتی ملی را خواستار شدند.
,«از قدیم گفتند، برادر ممکنه گوشت برادرشو بخوره؛ ولی استخونشو دور نمی اندازه. بالاخره یه دعوایی شده و یکی زدین و یکی هم خوردین. شما با هم برادر هستین و چون با هم از یک گوشت و پوست و خون و استخوون هستید، باید روی هم رو ببوسید، کدورتها رو فراموش کنید و دست در گردن هم بندازید. اگر اینکار را بکنید عاقبت بخیر می شوید.»
,جملات فوق نه به طور تام؛ اما ( به زعم نگارنده) چکیده و لُبّ مطلب از یادداشت جناب آقای مهندس درویش امیری استاندار محترم زنجان بود که پیش از یوم الله 22 بهمن سالجاری نگاشته شد. کلید واژه و تاکید مکرر استاندار محترم، تکیه بر وقوع برخی اختلافات بود که می تواند با فراموشی طرفین حل و فصل گردیده و جامعه مثل سابق گل و بلبل گردد.
,استاندار محترم زنجان با یادآوری گذشته و رفاقت های ایام 8 سال جنگ تحمیلی که منجر به ایستادگی ملی در برابر تجاوز خارجی گردید، همین نسخه را نیز برای امروزمان تجویز فرمودند و بیان داشتند: «به یاد سالهای پیروزی انقلاب، کینه ها و عقده های کهنه را به فراموشی سپرده و کدورتها را کنار بگذاریم و متواضعانه محبت پیشه کنیم و مهر، به آغوش فرزندان این سرزمین دراندازیم و به تاسی از سیره نبوی با اغماض و گذشت از قصور و کوتاهی یکدیگر درگذریم و دشمن در کمین نشسته را چون همیشه مایوس و ناامید کنیم. »
,به واقع وقتی یادداشت جناب درویش امیری را مطالعه کردم، از وجود چنین دیدگاهی در استانمان که تاکید بر بزرگنمایی دوستی ها و فراموشی کدورتها دارد، بسیار خوشحال شدم؛ اما نیکوست که استاندار محترم مان و دیگر کسانی که این روزها فریاد آشتی ملی سرمی دهند، کمی به گذشته بازگردند و کلاه خود را قاضی نمایند که آیا این اختلاف ها کدورت است یا چیز دیگر؟
,به گذشته بازگردیم. یک انتخابات باشکوه و بسیار غرور آفرین در کشور ما برگزار شد. 85 در صد از واجدین شرایط رای دادن، بر سر صندوق ها حضور یافتند که در تاریخ جمهوری اسلامی بی سابقه بود و این یعنی جمهوری اسلامی بیش از هر زمان دیگری دارای مقبولیت عمومی بود.
,یکی از طرفین کدورت مورد ادعای استاندار محترم و همفکران، پس از شکست از رقیب خود، ناجوانمردانه بر طبل تقلب کوبید و تنها پس از چند روز از آن انتخابات بی همتا، کشوری که می بایست به شکرانه چنین حضور عظیمی، جشن بگیرد، آبستن حوادثی تلخ، دردناک و فراموش نشدنی شد.
,مقدسات پایمال شد، اساس نظام اسلامی مورد عنایت! همفکران کسی قرار گرفت که یک سمت کدورت! است، تعدادی کشته شدند، مسجد و خیمه اباعبدالله سوزانده شد، حیثیت نظام لکه دار شد، دشمنان امیدوار شدند و سرمستانه ترانه فتح و غلبه بر جمهوری اسلامی سردادند و خلاصه هر آنچه می توانست یک نظام را سرنگون کند توسط یکی از طرفین انتخابات به کار گرفته شد.
,استاندار محترم و تازه وارد زنجان حتما می دانند و اگر توجهی نفرموده اند، خوب است که دقت نمایند، ماجرای 88 صرفا یک کدورت نیست که با ریش سفیدی و یادآوری رفاقت های گذشته حل و فصل شود. صحبت سر تلاش برای ضربه زدن به اصل و اساس نظام است که در ادبیات سیاسی به آن می گویند: کودتا.
,آیا انسان عاقلی را می شناسید با کسی که قصد جانش را کرده، خنجر بر گلویش گذارده و مترصد بریدن است رفع کدورت!! کند؟ فرض کنید لطف خدا و دست عنایت صاحب اصلی این نظام نبود و این خنجر زهرآگین اثر می کرد آنوقت چه؟
,پیرامون یادداشت استاندار محترم زنجان می توان صفحات فراوانی نوشت و سوال های بسیاری پرسید؛ اما استاندار محترممان را به جای قلم فرسایی، به مطالعه چندباره سخنان صریح و بی نظیر رهبر فرزانه انقلاب اسلامی، دعوت می کنم و امیدوارم ایشان و سایر هم مسلکان سیاسی شان، این سخنان را به جای تاکید بر رفع کدورت کودتایی، به عنوان فصل الخطاب بپذیرند.
,«یک عده‌ای تعبیر «آشتی ملی» را می‌گویند؛ اینها به نظر من معنی ندارد؛ مردم با هم متحدند؛ چرا می‌گویید آشتی؟ مگر مردم باهم قهرند؟ بله، مردم با آن کسانی که روز عاشورا آمدند وسط خیابان و با قساوت و بی‌حیایی، جوان بسیجی را در خیابان لخت کردند و کتک زدند، قهرند و آشتی هم نمی‌کنند.»
,انتهای پیام/
,]
ارسال دیدگاه