خاک مرده بر صنایع دستی اردکان / تنها یک نفر از سه خورجین باف اردکان باقی مانده است

هنر کهن خورجین بافی با وجود این که می تواند منبعی برای درآمد جوانان باشد روز های آخر حیات خود سپری می کند و به گفته پیرمرد خورجین باف اردکانی جوان ها رغبتی برای یادگیری این هنر پر زحمت ندارند.

[

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از اردکان گویا، خورجین بافی از هنر های دیرینه و در حال فراموشی اردکان است. هنری که در گذشته منبع درآمد خیلی از مرمان این دیار و راهی در تحقق گفته های رهبری مبنی بر اقتصادمقاومتی بوده است.

, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, اردکان گویا،,

اگر گذری به بازارچه صنایع دستی اردکان داشته باشید از همان ابتدا چیدمان خورجین های رنگی بافته شده نظر شما را به خود جلب می کند، خورجین هایی که مدت هاست دیگر خریداری ندارند و بافت آن به فراموشی سپرده شده است.

در کنار این خورجین های زیبای دست باف استادکاری مهربان و خنده رویی نشسته است که لبخند از روی لبانش کنار نمی رود.

محمد محسن پور پیرمرد خورجین باف اردکانی درخصوص این هنر دستی گفت: 10 ساله بودم که هنر خورجین بافی را یاد گرفتم و حالا که 70 سال از زندگیم می گذرد همچنان به این کار مشغول هستم.

این پیرمرد استادکار افزود: تا مدتی قبل در یکی از خیابان های اردکان در مغازه ای استیجاری به بافت خورجین مشغول بودم که بعد از تخلیه آن دیگر جایی برای کار کردن نداشتم اما حالا با کمک اداره میراث فرهنگی در این غرفه از بازار صنایع دستی مشغول به کار شدم.

وی ادامه داد: 22 سال پیش همسرم فوت کرد و من ماندم و 8 فرزندم که با کمک کمیته امداد و پولی که از خورجین بافی به دست می آوردم زندگیم را گذراندم و همه ی فرزندانم را به خانه ی بخت فرستادم.

محسن پور با اشاره به سختی های این هنر دستی اذعان کرد: خورجین بافی کار پرزحمتی است ولی بخاطر این که با دست بافته می شود از استحکام و ماندگاری بالایی برخوردار است.

پیرمرد خوش خنده اردکانی گفت: جوانان دیگر رغبتی به این هنر ها ندارند چرا که درآمد پایینی دارد و وقت بسیاری می گیرد، از استادکاران این هنر فقط سه نفر باقی مانده ایم که هنوز خورجین بافی می کنیم.

وی ادامه داد: من عاشق این کار هستم و گاهی شده است که روزها را به بافت خورجین به شب برسانم و شب ها را به وصل کردن میان دو کیسه بپردازم تا بتوانم محصولات را آماده کنم.

خورجین باف اردکانی در خصوص بازار فروش این صنایع دستی تصریح کرد: تقاضای مردم برای خرید خورجین کاهش پیدا کرده و حالا برای فروش بیشتر مجبور به بافت فرش های کوچکی می شوم که روی صندلی ماشین پهن می شود.

محمد محسن پور در پایان گفت: با این که برای فروش محصولاتم هیچ حمایتی نشدم اما هیچ زمان دست از کار برنداشتم و هیچ روزی نبوده که بدون فعالیت باشم.

انتهای پیام/

]