در همایش از اهمیت غذایی تا حاکمیت غذایی مطرح شد؛
مشکل امنیت غذایی در جهان ناشی از گرسنگی و کمبود غذا نیست، بلکه بی‌عدالتی در توزیع آن است
دبیر علمی همایش و مدیر گروه حقوق زنان و سازمان‌های غیردولتی کرسی حقوق بشر گفت: مشکل امنیت غذایی در جهان ناشی از گرسنگی و کمبود غذا نیست بلکه بی عدالتی در توزیع آن است، لذا دولت‌ها باید به حکمرانی مطلوب در امنیت غذایی توجه کنند و بدانند رسیدن به توسعه پایدار جزء با رسیدن به کشاورزی و رفع گرسنگی میسر نخواهد شد.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از خبرگزاری سینا، امروز ۹ اسفند ماه همایش "از اهمیت غذایی تا حاکمیت غذایی در چهارچوب حکمرانی مطلوب" در دانشکده اقتصاد دانشگاه شهید بهشتی برگزار شد.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, به نقل از خبرگزاری سینا، امروز ۹ اسفند ماه همایش "از اهمیت غذایی تا حاکمیت غذایی در چهارچوب حکمرانی مطلوب" در دانشکده اقتصاد دانشگاه شهید بهشتی برگزار شد., سینا,
مریم افشاری، دبیر علمی همایش و مدیر گروه حقوق زنان و سازمان‌های غیردولتی کرسی حقوق بشر اولین سخنران پنل بود؛ وی در تبیین مفهوم امنیت مواد غذایی برای مردم گفت: یکی از دستاوردهای مورد انتظار این همایش تقویت روحیه تشریک مساعی و بیان الزامات و خواسته‌ها و بررسی اولویت‌های مرتبط با امنیت غذایی است.
وی افزود: همه مردم نه تنها حق دارند، بلکه مسئول تولید و توزیع غذا در کشور خود هستند و دولت‌ها نیز باید به این حق مردم احترام بگذارند؛ همچنین دولت‌ها مکلفند شرایط تولید غذای سالم متناسب با فرهنگ آن کشور را ایجاد کنند.
افشاری، با بیان اینکه حق حاکمیت غذا به عنوان یکی از اصول حقوق بشری در برنامه توسعه ششم شناخته شده است، گفت: هفده هدف مهم از آرمان‌های توسعه پایدار در تولید غذا وجود دارد که مهترین آن خاتمه دادن به گرسنگی، امنیت غذایی و ارتقاء کشاورزی و البته با در نظر گرفتن شرایط اکولوژیکی مانند گرم شدن هوا در سراسر جهان است.
دبیر علمی همایش و مدیر گروه حقوق زنان و سازمان‌های غیردولتی کرسی حقوق بشر ادامه داد: بر اساس قطعنامه‌ای که در همایش جوامع مدنی در اجلاس فائو تنظیم شده است، راه حل ریشه کنی فقر در دسترسی به حاکمیت غذا است و امنیت غذایی از دیدگاه حاکمیت مشکل گرسنگی و کمبود غذا در جهان نیست بلکه بی عدالتی در توزیع آن است، لذا دولت‌ها باید به حکمرانی مطلوب در امنیت غذایی توجه کنند و بدانند رسیدن به توسعه پایدار جزء با رسیدن به کشاورزی و رفع گرسنگی میسر نخواهد شد.
پروفسور محمدتقی فرور، رئیس هیئت مدیره موسسه توسعه پایدار و محیط زیست و رئیس کنسرسیوم جهانی قرق‌های بومی نیز گفت: رفع گرسنگی یکی از اهداف مهم توسعه پایدار است که باید تا سال 2030 به آن برسیم؛ فرض کنید اگر کشوری مانند آمریکا متعهد شود که هر روز مقدار مشخصی از انواع غذا را به مردم کشور ما بدهد تا هیچکس گرسنه نماند در این صورت امنیت غذایی خواهیم داشت اما حاکمیت غذایی نخواهیم داشت و نمی‌توانیم تسلط داشته باشیم بر اینکه چه چیزی تولید و چه چیزی مصرف می‌کنیم و این به تدریج به سمت این می‌رود که شرکت‌هایی مانند "مونت سانتو" پول‌های زیادی را به دست می‌آورند و سرنوشت غذایی ما را در دست می‌گیرند.
فرور، در ادامه این پنل اول که با ریاست دکتر سرور ادامه پیدا کرد آقای پروفسور میشل پمبر استاد دانشگاه و مدیر مرکز اگرواکولوژی، آب و تاب آوری دانشگاه کاونتری بریتانیا که میهمان افتخاری این همایش بود سخنرانی کرد، وی گفت: دو و نیم میلیارد انسان از مرد و زن گرفته تا بچه در جوامع عشایری، روستایی، بومی، کشاورزان، ماهیگران از خیس ترین مناطق دنیا تا خشک ترین مناطق دنیا در حال تولید مواد غذایی هستند و بیشترین تولید غذا در دنیا توسط تولید کنندگان کوچک مانند دهقانان تولید می شود نه تولید کنندگان بزرگ، بیشترین این تولید کنندگان در آسیا هستند و 60 تا 70 درصد غذای دنیا را تولید می کنند که جزء تولیدکنندگان کوچک محلی به حساب می‌آیند، 80 درصد از این تولیدات در داخل مصرف می شود و حدود 20 درصد آن مورد تجارت بین الملل قرار می‌گیرد.
وی تصریح کرد: شرکت‌های چندملیتی غذا در دنیا در حال بدست گرفتن حاکمیت غذایی و انحصاری کردن آن هستند، سه شرکت خصوصی در دنیا 70 درصد تجارت و بازار مانند تولید بذر را بدست گرفته‌اند و آن را کنترل می‌کنند، همچنین 4 شرکت خصوصی در دنیا 72 درصد بازار سموم را در اختیار گرفته‌اند.
رئیس هیئت مدیره موسسه توسعه پایدار در ادامه گفت: این تعداد انگشت شمار شرکت‌های خصوصی، شبکه‌های انحصارگرایانه ایجاد کرده‌اند و مردم و منابع را از راه دور کنترل می‌کنند و فشار زیادی را به تولید کنندگان کوچک ایجاد می‌کنند؛ آنها هزینه‌ها و قیمت تولید را به خواسته خود تغییر می‌دهند در نتیجه مردم هزینه‌های اجتماعی و اکولوژیکی زیادی را در این رابطه می‌پردازند.
فرور، ادامه داد: صنعتی شدن تولید دام و کشاورزی در دنیا گاز نیتروژن و ازت زیادی را به کشاورزی تحمیل کرده که متاسفانه جزء برنامه ششم کشور نیز هم هست و درواقع راهی که دولت تازه شروع کرده همان راهی است که دنیا از آن در حال روی برگرداندن است، لذا بحران‌های چند بعدی در دنیا به وجود آمده؛ مانند بحران غذا، بحران کشاورزی و بحران رفاه انسانی که موجب به وجود آمدن نهضت حاکمیت غذایی شده است.
رئیس هیئت مدیره موسسه توسعه پایدار خاطرنشان کرد: سازمان سائو نیز در سال 2001 بر این موارد تاکید کرده که همه مردم باید حق دسترسی فیزیکی و اقتصادی و اجتماعی به غذای سالم و مغذی را داشته باشند و این جزء حقوق بشر زیر نظر قوانین بین المللی است.
انتهای پیام/
, ,
مریم افشاری، دبیر علمی همایش و مدیر گروه حقوق زنان و سازمان‌های غیردولتی کرسی حقوق بشر اولین سخنران پنل بود؛ وی در تبیین مفهوم امنیت مواد غذایی برای مردم گفت: یکی از دستاوردهای مورد انتظار این همایش تقویت روحیه تشریک مساعی و بیان الزامات و خواسته‌ها و بررسی اولویت‌های مرتبط با امنیت غذایی است.
, مریم افشاری، دبیر علمی همایش و مدیر گروه حقوق زنان و سازمان‌های غیردولتی کرسی حقوق بشر اولین سخنران پنل بود؛ وی در تبیین مفهوم امنیت مواد غذایی برای مردم گفت: یکی از دستاوردهای مورد انتظار این همایش تقویت روحیه تشریک مساعی و بیان الزامات و خواسته‌ها و بررسی اولویت‌های مرتبط با امنیت غذایی است.,, ,
وی افزود: همه مردم نه تنها حق دارند، بلکه مسئول تولید و توزیع غذا در کشور خود هستند و دولت‌ها نیز باید به این حق مردم احترام بگذارند؛ همچنین دولت‌ها مکلفند شرایط تولید غذای سالم متناسب با فرهنگ آن کشور را ایجاد کنند.
, وی افزود: همه مردم نه تنها حق دارند، بلکه مسئول تولید و توزیع غذا در کشور خود هستند و دولت‌ها نیز باید به این حق مردم احترام بگذارند؛ همچنین دولت‌ها مکلفند شرایط تولید غذای سالم متناسب با فرهنگ آن کشور را ایجاد کنند.,, ,
افشاری، با بیان اینکه حق حاکمیت غذا به عنوان یکی از اصول حقوق بشری در برنامه توسعه ششم شناخته شده است، گفت: هفده هدف مهم از آرمان‌های توسعه پایدار در تولید غذا وجود دارد که مهترین آن خاتمه دادن به گرسنگی، امنیت غذایی و ارتقاء کشاورزی و البته با در نظر گرفتن شرایط اکولوژیکی مانند گرم شدن هوا در سراسر جهان است.
, افشاری، با بیان اینکه حق حاکمیت غذا به عنوان یکی از اصول حقوق بشری در برنامه توسعه ششم شناخته شده است، گفت: هفده هدف مهم از آرمان‌های توسعه پایدار در تولید غذا وجود دارد که مهترین آن خاتمه دادن به گرسنگی، امنیت غذایی و ارتقاء کشاورزی و البته با در نظر گرفتن شرایط اکولوژیکی مانند گرم شدن هوا در سراسر جهان است.,, ,
دبیر علمی همایش و مدیر گروه حقوق زنان و سازمان‌های غیردولتی کرسی حقوق بشر ادامه داد: بر اساس قطعنامه‌ای که در همایش جوامع مدنی در اجلاس فائو تنظیم شده است، راه حل ریشه کنی فقر در دسترسی به حاکمیت غذا است و امنیت غذایی از دیدگاه حاکمیت مشکل گرسنگی و کمبود غذا در جهان نیست بلکه بی عدالتی در توزیع آن است، لذا دولت‌ها باید به حکمرانی مطلوب در امنیت غذایی توجه کنند و بدانند رسیدن به توسعه پایدار جزء با رسیدن به کشاورزی و رفع گرسنگی میسر نخواهد شد.
, دبیر علمی همایش و مدیر گروه حقوق زنان و سازمان‌های غیردولتی کرسی حقوق بشر ادامه داد: بر اساس قطعنامه‌ای که در همایش جوامع مدنی در اجلاس فائو تنظیم شده است، راه حل ریشه کنی فقر در دسترسی به حاکمیت غذا است و امنیت غذایی از دیدگاه حاکمیت مشکل گرسنگی و کمبود غذا در جهان نیست بلکه بی عدالتی در توزیع آن است، لذا دولت‌ها باید به حکمرانی مطلوب در امنیت غذایی توجه کنند و بدانند رسیدن به توسعه پایدار جزء با رسیدن به کشاورزی و رفع گرسنگی میسر نخواهد شد.,, ,
پروفسور محمدتقی فرور، رئیس هیئت مدیره موسسه توسعه پایدار و محیط زیست و رئیس کنسرسیوم جهانی قرق‌های بومی نیز گفت: رفع گرسنگی یکی از اهداف مهم توسعه پایدار است که باید تا سال 2030 به آن برسیم؛ فرض کنید اگر کشوری مانند آمریکا متعهد شود که هر روز مقدار مشخصی از انواع غذا را به مردم کشور ما بدهد تا هیچکس گرسنه نماند در این صورت امنیت غذایی خواهیم داشت اما حاکمیت غذایی نخواهیم داشت و نمی‌توانیم تسلط داشته باشیم بر اینکه چه چیزی تولید و چه چیزی مصرف می‌کنیم و این به تدریج به سمت این می‌رود که شرکت‌هایی مانند "مونت سانتو" پول‌های زیادی را به دست می‌آورند و سرنوشت غذایی ما را در دست می‌گیرند.
, پروفسور محمدتقی فرور، رئیس هیئت مدیره موسسه توسعه پایدار و محیط زیست و رئیس کنسرسیوم جهانی قرق‌های بومی نیز گفت: رفع گرسنگی یکی از اهداف مهم توسعه پایدار است که باید تا سال 2030 به آن برسیم؛ فرض کنید اگر کشوری مانند آمریکا متعهد شود که هر روز مقدار مشخصی از انواع غذا را به مردم کشور ما بدهد تا هیچکس گرسنه نماند در این صورت امنیت غذایی خواهیم داشت اما حاکمیت غذایی نخواهیم داشت و نمی‌توانیم تسلط داشته باشیم بر اینکه چه چیزی تولید و چه چیزی مصرف می‌کنیم و این به تدریج به سمت این می‌رود که شرکت‌هایی مانند "مونت سانتو" پول‌های زیادی را به دست می‌آورند و سرنوشت غذایی ما را در دست می‌گیرند.,, ,
فرور، در ادامه این پنل اول که با ریاست دکتر سرور ادامه پیدا کرد آقای پروفسور میشل پمبر استاد دانشگاه و مدیر مرکز اگرواکولوژی، آب و تاب آوری دانشگاه کاونتری بریتانیا که میهمان افتخاری این همایش بود سخنرانی کرد، وی گفت: دو و نیم میلیارد انسان از مرد و زن گرفته تا بچه در جوامع عشایری، روستایی، بومی، کشاورزان، ماهیگران از خیس ترین مناطق دنیا تا خشک ترین مناطق دنیا در حال تولید مواد غذایی هستند و بیشترین تولید غذا در دنیا توسط تولید کنندگان کوچک مانند دهقانان تولید می شود نه تولید کنندگان بزرگ، بیشترین این تولید کنندگان در آسیا هستند و 60 تا 70 درصد غذای دنیا را تولید می کنند که جزء تولیدکنندگان کوچک محلی به حساب می‌آیند، 80 درصد از این تولیدات در داخل مصرف می شود و حدود 20 درصد آن مورد تجارت بین الملل قرار می‌گیرد.
, فرور، در ادامه این پنل اول که با ریاست دکتر سرور ادامه پیدا کرد آقای پروفسور میشل پمبر استاد دانشگاه و مدیر مرکز اگرواکولوژی، آب و تاب آوری دانشگاه کاونتری بریتانیا که میهمان افتخاری این همایش بود سخنرانی کرد، وی گفت: دو و نیم میلیارد انسان از مرد و زن گرفته تا بچه در جوامع عشایری، روستایی، بومی، کشاورزان، ماهیگران از خیس ترین مناطق دنیا تا خشک ترین مناطق دنیا در حال تولید مواد غذایی هستند و بیشترین تولید غذا در دنیا توسط تولید کنندگان کوچک مانند دهقانان تولید می شود نه تولید کنندگان بزرگ، بیشترین این تولید کنندگان در آسیا هستند و 60 تا 70 درصد غذای دنیا را تولید می کنند که جزء تولیدکنندگان کوچک محلی به حساب می‌آیند، 80 درصد از این تولیدات در داخل مصرف می شود و حدود 20 درصد آن مورد تجارت بین الملل قرار می‌گیرد.,, ,
وی تصریح کرد: شرکت‌های چندملیتی غذا در دنیا در حال بدست گرفتن حاکمیت غذایی و انحصاری کردن آن هستند، سه شرکت خصوصی در دنیا 70 درصد تجارت و بازار مانند تولید بذر را بدست گرفته‌اند و آن را کنترل می‌کنند، همچنین 4 شرکت خصوصی در دنیا 72 درصد بازار سموم را در اختیار گرفته‌اند.
, وی تصریح کرد: شرکت‌های چندملیتی غذا در دنیا در حال بدست گرفتن حاکمیت غذایی و انحصاری کردن آن هستند، سه شرکت خصوصی در دنیا 70 درصد تجارت و بازار مانند تولید بذر را بدست گرفته‌اند و آن را کنترل می‌کنند، همچنین 4 شرکت خصوصی در دنیا 72 درصد بازار سموم را در اختیار گرفته‌اند.,, ,
رئیس هیئت مدیره موسسه توسعه پایدار در ادامه گفت: این تعداد انگشت شمار شرکت‌های خصوصی، شبکه‌های انحصارگرایانه ایجاد کرده‌اند و مردم و منابع را از راه دور کنترل می‌کنند و فشار زیادی را به تولید کنندگان کوچک ایجاد می‌کنند؛ آنها هزینه‌ها و قیمت تولید را به خواسته خود تغییر می‌دهند در نتیجه مردم هزینه‌های اجتماعی و اکولوژیکی زیادی را در این رابطه می‌پردازند.
, رئیس هیئت مدیره موسسه توسعه پایدار در ادامه گفت: این تعداد انگشت شمار شرکت‌های خصوصی، شبکه‌های انحصارگرایانه ایجاد کرده‌اند و مردم و منابع را از راه دور کنترل می‌کنند و فشار زیادی را به تولید کنندگان کوچک ایجاد می‌کنند؛ آنها هزینه‌ها و قیمت تولید را به خواسته خود تغییر می‌دهند در نتیجه مردم هزینه‌های اجتماعی و اکولوژیکی زیادی را در این رابطه می‌پردازند.,, ,
فرور، ادامه داد: صنعتی شدن تولید دام و کشاورزی در دنیا گاز نیتروژن و ازت زیادی را به کشاورزی تحمیل کرده که متاسفانه جزء برنامه ششم کشور نیز هم هست و درواقع راهی که دولت تازه شروع کرده همان راهی است که دنیا از آن در حال روی برگرداندن است، لذا بحران‌های چند بعدی در دنیا به وجود آمده؛ مانند بحران غذا، بحران کشاورزی و بحران رفاه انسانی که موجب به وجود آمدن نهضت حاکمیت غذایی شده است.
, فرور، ادامه داد: صنعتی شدن تولید دام و کشاورزی در دنیا گاز نیتروژن و ازت زیادی را به کشاورزی تحمیل کرده که متاسفانه جزء برنامه ششم کشور نیز هم هست و درواقع راهی که دولت تازه شروع کرده همان راهی است که دنیا از آن در حال روی برگرداندن است، لذا بحران‌های چند بعدی در دنیا به وجود آمده؛ مانند بحران غذا، بحران کشاورزی و بحران رفاه انسانی که موجب به وجود آمدن نهضت حاکمیت غذایی شده است.,, ,
رئیس هیئت مدیره موسسه توسعه پایدار خاطرنشان کرد: سازمان سائو نیز در سال 2001 بر این موارد تاکید کرده که همه مردم باید حق دسترسی فیزیکی و اقتصادی و اجتماعی به غذای سالم و مغذی را داشته باشند و این جزء حقوق بشر زیر نظر قوانین بین المللی است.
, رئیس هیئت مدیره موسسه توسعه پایدار خاطرنشان کرد: سازمان سائو نیز در سال 2001 بر این موارد تاکید کرده که همه مردم باید حق دسترسی فیزیکی و اقتصادی و اجتماعی به غذای سالم و مغذی را داشته باشند و این جزء حقوق بشر زیر نظر قوانین بین المللی است.,, ,
انتهای پیام/
, انتهای پیام/,]
ارسال دیدگاه