سقف‌های سفالی پوشش سنتی در روستای " فارسیان " گالیکش و استرآباد + تصاویر
سقف‌های سفالی پوشش سنتی معماری روستای «فارسیان فرهنگ» از توابع بخش مرکزی شهرستان گالیکش که کمتر دیده می‌شود.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از نیلکوه یکی از نشانه‌هایی که شاید بتوان بر اساس آن به ارتباطات تاریخی و فرهنگی مردم منطقه «فارسیان» با «استرآباد» درگذشته استناد کرد، اشتراک آن‌ها در نوع پوشش تاریخی سقف‌های منازل است.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, نیلکوه ,از شاخص‌های اصلی معماری شهر استرآباد، استفاده از سفال در پوشش سقف‌های منازل و مساجد تاریخی است.
,از ویژگی‌های منحصربه‌فرد معماری سنتی و قدیمی فارسیان نیز استفاده از سفال برای پوشش سقف‌های منازل، مساجد، کومه‌ها، انباری‌ها و تندورها (تنورها) است. به‌گونه‌ای که درگذشته پوشش اصلی سقف‌های قدیمی فارسیان، سفالی بوده است.
,اینکه سقف‌های سفالی در فارسیان چقدر قدمت تاریخی دارد، نامشخص است. متأسفانه در نامه‌ها و قباله‌های تاریخی که تاکنون جمع‌آوری کرده‌ام نیز به موردی که به صنعت سفال سازی در فارسیان اشاره‌کرده باشد، دست پیدا نکردم.
,
, «حاج اصغر خسروی» (فتح‌الله) در این رابطه می‌گوید: در دوره پهلوی، مأموران دولتی به فارسیان می‌آمدند و سفال سقف کومه‌ها و منازل را بازور جمع می‌کردند و به مینودشت می‌بردند تا برای پوشش سقف ساختمان‌های دولتی استفاده کنند. برخی از این سقف‌های سفالی تا سال‌های قبل در مینودشت وجود داشتند.
,ظاهراً در فارسیان قدیم از سفال به‌عنوان لوله انتقال آب نیز استفاده می‌کرده‌اند. نمونه‌ای از این لوله‌های سفالی در اطراف چشمه «کلکلی» درگذشته موقع کندن چاله توسط یکی از بزرگان فارسیان پیداشده بوده است. هیچ نمونه‌ای از این لوله‌های سفالی به‌عنوان سند جهت ارائه نداریم.
,
سفال سقف‌های منازل فارسیان در کجا درست می‌شده است؟ آیا در اطراف فارسیان کوره‌های سفال سازی وجود داشته است؟ آیا مردم فارسیان این سفال‌ها را از جاهای دیگری خریداری می‌کرده‌اند و سپس به فارسیان حمل می‌نموده‌اند؟
نکته قابل‌توجه این است که سقف منازل روستاهای اطراف فارسیان، گلی است.
,
از سویی دیگر امکان حمل هزاران سفال سالم از مکانی دور برای صدها سقف سفالی از خانه و کومه و تندور و انبار و مسجد تقریباً غیرقابل‌تصور است.
,لذا می‌توان به این نظر رسید که بدون تردید در فارسیان قدیم کوره‌های سفال سازی وجود داشته است. کثرت جمعیت فارسیان و وجود صدها خانه و کومه و ... وجود این کوره‌ها را ضروری می‌کرده است.
,اما این کوره‌های سفال سازی در کجا قرار داشتند؟ چرا در روستاهای تاریخی فارسیان، دوزین و فرنگ در کنار اصناف تاریخی و طایفه‌های آهنگر، زرگر، مسگر، رنگرز، دلاک و.... هیچ نشانی از " سفالگرها " نیست؟
,امیدواریم که بتوانیم به اسنادی در این زمینه دست پیدا کنیم.
,عکس زیر آخرین خانه‌ی سفالی در فارسیان و متعلق به کربلایی عباس خسروی (عباس رحمت) است که تابستان امسال از آن عکس گرفتم. خوشبختانه این خانه هنوز پابرجاست.
,نویسنده: ابوذر خسروی پژوهشگر آداب‌ورسوم منطقه فارسیان
,
,
,
, انتهای پیام/
]
ارسال دیدگاه