قراری باهم داشتیم؛
من رأی می‌دهم، تو وعده
آنچنان رونق و اشتغال ایجاد شود که دیگر کسی به این ۴۵ هزار تومان یارانه احتیاج نداشته باشد؟ این وعده انتخاباتی آقای روحانی به قدری کامل در برخی اذهان مانده که با هر صحبت رئیس جمهوری تکرار می‌شود.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از صنعت8، امروز 1313 روز از روی کار آمدن دولت یازدهم می‌گذرد دولتی که با وعده شعارهای معیشتی روی کارآمد و امیدهای تازه‌ای را دل‌های بسیاری از مردم زنده کرد، اما وعده‌های چه شد؟
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, صنعت8,قرار بر این بود که آنچنان رونق اقتصادی در زندگی مردم ایجاد شود که دیگر کسی به فکر گرفتن یارانه نباشد.
,قرار بود اگر چرخ سانترفیوژ می‌چرخد، چرخ زندگی اقتصادی مردم هم بچرخد.
,قرار بود که همه چیز بود شود ولی نمی‌دانم چرا نابود شد.
,قرار بود پاسپورت ایرانی عزتمند شود، ولی نمی‌دانم چرا مأموران ترکیه باچوب، عربستان با فشار و مأموران فرودگاه جده با شناعت به استقبال آمدند.
,قرار بود قرار باشد بر سفره مردم ولی الآن رونق اقتصادی و سفره مردم مثل جن و بسم‌الله شده است.
,قرار بود مقرری بر درآمد مردم باشد ولی بی‌قراری درآمد سهم مردم شد.
,قرار بود عدالت باشد ولی صفدرها و رفاهی‌ها لو رفتند که بر سر سفره انقلاب چمبره زده بودند و به ناگاه ذخیره‌ای برای انقلاب شدند.
,قرار بود مردم نامه ننویسند چون رئیس جمهور خود می‌فهمد و می‌داند و به دنبال خودروی رئیس جمهور راه نروند در وسط خیابان ولی چه شد که دیگر کسی نامه نمی‌نویسد درد ندارند یا گوش شنوا نمی‌بینند.
,قرار بود بلوکه‌ها آزاد شوند و تحریم‌ها نیز هم، ولی قوزی بر قوزی دیگر نهاده شد هم باراک و هم دونالد توی کار تولید قوزند چراکه قوزی بر سانترفیوژ، قوزی دیگر بر بلوکه‌ها و قوزی نیز بر اعتماد زدند.
,قرار بود قرار باشد و نه فرار، حال و روز مردم خوزستان را از وضعیت هوا می‌گویم.
,خلاصه بگویم آقای رئیس جمهور قرار بود حداقل بی‌قرار نباشیم و قرار بود وعده رأی بیاورد و وعده عمل ولی عمل، قرار نیافت و فرار کرد.
,انتهای پیام/
]
ارسال دیدگاه