صرفا جهت اطلاع مسافرین نوروز؛
سوغات اصیل کرمانی؛ از کلمپه تا سوهان زرندی
از جمله شیرینیهای انحصاری و مطبوع کرمان، سوهان زرندی است که بر خلاف سوهان قم و یزد بسیار نازک است به طوری که ضخامت آن از یک مقوای نازک بیشتر نیست.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از زنان کویر ، زنان کرمانی در پختن شیرینی ید طولانی دارند و از سلیقه ی خاصی برخور دارند. در گذشته که مغازه های شیرینی فروشی به سبک کنونی وجود نداشت، سازندگان شیرینی یا در منزل پخت می کردند و با به دعوت صاحبخانه های دارای امکانات به خانه ی آنها می رفتند و کار طبخ را آن جا انجام میدادند.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, زنان کویر,در مورد اول هیچ نیازی به تابلو و معرفی شیرینی های خانگی نبود زیرا بوی شامه نواز شیرینی چنان فضای کوچه و گذرگاه را پر می گرد که همه ی عابران متوجه موضوع می شدند، به ویژه این که در آن روزگار معمولا از روغن حیوانی برای این مورد استفاده می شد.
البته بازار شیرینی و شیرینی پزها به خصوص از چند روز به نوروز مانده، حال و هوای عجیبی به خود می گرفت .
وضع این زنان هنرمند به گونه ای بود که در آن ایام، گاه از ابتدای صبح تا پاسی از نیمه شب گذشته کار می کردند تا بتوانند جواب گوی همه مشتریها باشند.
نکته ی مهم دیگری که در این رابطه وجود دارد این است که شیرینیهای دلچسب زنان کرمانی که امروز هم یه شیرینی خانگی معروف است، علاوه رب خوشمزگی، اکثرا فاقد زیان و ضررهای مفصلی است که شیرینیهای ساخت یزد دارد، زیرا می دانیم آن شیرینی ها بسیار پرچرب، پر شکر، سنگین و بالاخره زیان آور است.
در حالی که شیرینیهای خانگی کرمان اکثرا سبک کوچک و کم وزن، بسیار کم شیرینی و کم چرب است. حتی آن تعداد از انواع شیرینیهایی که مقدار شیرینی آنها بالاست نیز کم ضرراست زیرا از خرما استفاده می شود و نه شکر ، از آن جمله می توان به کلمپه که شیرینی ویژه کرمان است اشاره کرد که شاید بتوان گفت، بهترین نوع شیرینی به شمار می آید؛ به همین ترتیب کماچ سهن که آن نیز بسیار تحفه و انرژی زا و بی ضرر است.
کلمپه: این شیرینی محلی و سنتی کرمانی، طرفداران زیادی دارد به طوری که می توان گفت کمتر مسافر و میهمانی را سراغ داریم که گذری به کرمان داشته باشد و بدون خرید کلمپه به شهر و دیار خود برگردد، در تنوع آن می توان به کلمپه کنجدی، کلمپه به روغن حیوانی، زعفرانی و ... که صورت ظاهر آن تفاوت هایی دارد، برخی نازک و دور پیچی شده و یا با قالب های متفاوت عرضه می شوند.
کماچ سهن: از دیگر شیرینی های مشهور و پرطرفدار کرمانی، کماچ سهن است، زنان کرمانی با سهن یا همان جوانه گندم و آرد آن کماچ بسیار مقوی و خوشمزه ای تهیه می کنند که اگر چه در گذشته شیرینی ویژه نوروز بود اما امروزه به اشکال مختلف در شیرینی فروشی های سنتی کرمان عرضه می شود.
سوهان زرندی: از جمله شیرینیهای انحصاری و مطبوع کرمان، سوهان زرندی است که بر خلاف سوهان قم و یزد بسیار نازک است به طوری که ضخامت آن از یک مقوای نازک بیشتر نیست.
زنان زرندی برای هر چه نازک شدن سوهان، پس از به بارآوردن ماده مورد نظر آن را روی تخته می ریزند و با وردنه به نازکی یک نان لواش پهن و صاف می کنند و کمی هل کوبیده روی آن می پاشند و مجددا وردنه می کشند، هرچه سوهان بجوشد تردتر و رنگ آن قهوه ای تر می شود.
چنگمال: این شیرینی خوشمزه و مقوی که دارای انرژی سرشاری است، معمولا در زمستان ها و شبهایی که کرسی، خانواده ها دور هم جمه بود، تهیه می شد زیرا تمامی مواد تشکیل دهنده آن دارای کالری بالایی است مانند خرما، کنجد برشته شده، نان ضخیم یا به قول کرمانی ها «کپو» و روغن حیوانی.
انواع قوتو: در کمتر خانه کرمانی است که در مراسم سنتی، دیدارهای خانگی، مراسم نوروزی و به ویژه مراسم زایمان و دید و بازدیدهای زائو انواع قوتوی کرمانی نباشد. این شیرینی و تنقل کرمانی همان طور که از اسمش پیداست دارای قوت خاصی بوده و امروزه به صورت انبوه تولید شده و به عنوان یکی از سوغاتی های کرمان به شمار می آید.
قوتو نخود، قوتو نارگیل، قوتو مخلوط، قوتو پسته و قاووت که از آمیختن چهل نوع تخم گیاه آرد شده از جمله انواع قوتو می باشند.
فالوده کرمانی: در گذشته دور زنان کرمانی با سلیقه خاص خود، فالوده ای تدارک می دیدند که به خصوص در روزهای گرم تابستان کویر، یک کاسه آن جگر را جلا میداد و به آدمی نشاط و طراوتی می بخشید که خاطره آن هرگز فراموش نمی شد.
جالب است بدانید فالوده در دو نوع ریزه و خمیره عرضه می شد و یخ آن از یخ های تولید شده در یخدان های سنتی از جمله مویدی، زریسف و ... و یا از کوه های جوپار تهیه می شد.
شله زرد: از آنجا که نخستین بار ابراهین خان ظهیرالدوله، این خوراک شیرین و خوشمزه را به کام مردم کرمان ریخت، لذا آن را «ابراهیم خانی» گویند. پس از جنایات خان قاجار، فقر و گرسنگی چنان بر مردم کرمان چیره شده بود که نه قوت لا یموت داشتند و نه نای نالیدن.
ابراهیم خان ظهیرالدوله که رسالت اصلی خود را تسلای خاطر مردم و تحبیب قلوب می دانست، تمامی تلاش خود را به کار گرفت تا با ساختن مجموعه ی ابراهیم خان و انواع خیراتها و رفع تنگناهای اقتصاد مردم کرمان، آنها را با حکومت قاجار آشتی دهد.
ابراهیم خانی یا همان شله زرد، از جمله غذاهایی بود که در دهه اول محرم بین مردم تقسیم می شد.
او در این دهه هر روز یک خروار خوراکی و 10 خروار نان می پخت. علاوه بر این دو نفر کاسه گر، ظرفی را ساخته و برای توزیع آماده می کردند، این ظرف ها را نیز « ابراهیم خانی» می گفتند.
برگرفته از کتاب: زن کرمانی روشنای زندگانی
انتهای پیام/
در مورد اول هیچ نیازی به تابلو و معرفی شیرینی های خانگی نبود زیرا بوی شامه نواز شیرینی چنان فضای کوچه و گذرگاه را پر می گرد که همه ی عابران متوجه موضوع می شدند، به ویژه این که در آن روزگار معمولا از روغن حیوانی برای این مورد استفاده می شد.
البته بازار شیرینی و شیرینی پزها به خصوص از چند روز به نوروز مانده، حال و هوای عجیبی به خود می گرفت .
وضع این زنان هنرمند به گونه ای بود که در آن ایام، گاه از ابتدای صبح تا پاسی از نیمه شب گذشته کار می کردند تا بتوانند جواب گوی همه مشتریها باشند.
نکته ی مهم دیگری که در این رابطه وجود دارد این است که شیرینیهای دلچسب زنان کرمانی که امروز هم یه شیرینی خانگی معروف است، علاوه رب خوشمزگی، اکثرا فاقد زیان و ضررهای مفصلی است که شیرینیهای ساخت یزد دارد، زیرا می دانیم آن شیرینی ها بسیار پرچرب، پر شکر، سنگین و بالاخره زیان آور است.
در حالی که شیرینیهای خانگی کرمان اکثرا سبک کوچک و کم وزن، بسیار کم شیرینی و کم چرب است. حتی آن تعداد از انواع شیرینیهایی که مقدار شیرینی آنها بالاست نیز کم ضرراست زیرا از خرما استفاده می شود و نه شکر ، از آن جمله می توان به کلمپه که شیرینی ویژه کرمان است اشاره کرد که شاید بتوان گفت، بهترین نوع شیرینی به شمار می آید؛ به همین ترتیب کماچ سهن که آن نیز بسیار تحفه و انرژی زا و بی ضرر است.
کلمپه: این شیرینی محلی و سنتی کرمانی، طرفداران زیادی دارد به طوری که می توان گفت کمتر مسافر و میهمانی را سراغ داریم که گذری به کرمان داشته باشد و بدون خرید کلمپه به شهر و دیار خود برگردد، در تنوع آن می توان به کلمپه کنجدی، کلمپه به روغن حیوانی، زعفرانی و ... که صورت ظاهر آن تفاوت هایی دارد، برخی نازک و دور پیچی شده و یا با قالب های متفاوت عرضه می شوند.
کماچ سهن: از دیگر شیرینی های مشهور و پرطرفدار کرمانی، کماچ سهن است، زنان کرمانی با سهن یا همان جوانه گندم و آرد آن کماچ بسیار مقوی و خوشمزه ای تهیه می کنند که اگر چه در گذشته شیرینی ویژه نوروز بود اما امروزه به اشکال مختلف در شیرینی فروشی های سنتی کرمان عرضه می شود.
سوهان زرندی: از جمله شیرینیهای انحصاری و مطبوع کرمان، سوهان زرندی است که بر خلاف سوهان قم و یزد بسیار نازک است به طوری که ضخامت آن از یک مقوای نازک بیشتر نیست.
زنان زرندی برای هر چه نازک شدن سوهان، پس از به بارآوردن ماده مورد نظر آن را روی تخته می ریزند و با وردنه به نازکی یک نان لواش پهن و صاف می کنند و کمی هل کوبیده روی آن می پاشند و مجددا وردنه می کشند، هرچه سوهان بجوشد تردتر و رنگ آن قهوه ای تر می شود.
چنگمال: این شیرینی خوشمزه و مقوی که دارای انرژی سرشاری است، معمولا در زمستان ها و شبهایی که کرسی، خانواده ها دور هم جمه بود، تهیه می شد زیرا تمامی مواد تشکیل دهنده آن دارای کالری بالایی است مانند خرما، کنجد برشته شده، نان ضخیم یا به قول کرمانی ها «کپو» و روغن حیوانی.
انواع قوتو: در کمتر خانه کرمانی است که در مراسم سنتی، دیدارهای خانگی، مراسم نوروزی و به ویژه مراسم زایمان و دید و بازدیدهای زائو انواع قوتوی کرمانی نباشد. این شیرینی و تنقل کرمانی همان طور که از اسمش پیداست دارای قوت خاصی بوده و امروزه به صورت انبوه تولید شده و به عنوان یکی از سوغاتی های کرمان به شمار می آید.
قوتو نخود، قوتو نارگیل، قوتو مخلوط، قوتو پسته و قاووت که از آمیختن چهل نوع تخم گیاه آرد شده از جمله انواع قوتو می باشند.
فالوده کرمانی: در گذشته دور زنان کرمانی با سلیقه خاص خود، فالوده ای تدارک می دیدند که به خصوص در روزهای گرم تابستان کویر، یک کاسه آن جگر را جلا میداد و به آدمی نشاط و طراوتی می بخشید که خاطره آن هرگز فراموش نمی شد.
جالب است بدانید فالوده در دو نوع ریزه و خمیره عرضه می شد و یخ آن از یخ های تولید شده در یخدان های سنتی از جمله مویدی، زریسف و ... و یا از کوه های جوپار تهیه می شد.
شله زرد: از آنجا که نخستین بار ابراهین خان ظهیرالدوله، این خوراک شیرین و خوشمزه را به کام مردم کرمان ریخت، لذا آن را «ابراهیم خانی» گویند. پس از جنایات خان قاجار، فقر و گرسنگی چنان بر مردم کرمان چیره شده بود که نه قوت لا یموت داشتند و نه نای نالیدن.
ابراهیم خان ظهیرالدوله که رسالت اصلی خود را تسلای خاطر مردم و تحبیب قلوب می دانست، تمامی تلاش خود را به کار گرفت تا با ساختن مجموعه ی ابراهیم خان و انواع خیراتها و رفع تنگناهای اقتصاد مردم کرمان، آنها را با حکومت قاجار آشتی دهد.
ابراهیم خانی یا همان شله زرد، از جمله غذاهایی بود که در دهه اول محرم بین مردم تقسیم می شد.
او در این دهه هر روز یک خروار خوراکی و 10 خروار نان می پخت. علاوه بر این دو نفر کاسه گر، ظرفی را ساخته و برای توزیع آماده می کردند، این ظرف ها را نیز « ابراهیم خانی» می گفتند.
برگرفته از کتاب: زن کرمانی روشنای زندگانی
انتهای پیام/
در مورد اول هیچ نیازی به تابلو و معرفی شیرینی های خانگی نبود زیرا بوی شامه نواز شیرینی چنان فضای کوچه و گذرگاه را پر می گرد که همه ی عابران متوجه موضوع می شدند، به ویژه این که در آن روزگار معمولا از روغن حیوانی برای این مورد استفاده می شد.
البته بازار شیرینی و شیرینی پزها به خصوص از چند روز به نوروز مانده، حال و هوای عجیبی به خود می گرفت .
وضع این زنان هنرمند به گونه ای بود که در آن ایام، گاه از ابتدای صبح تا پاسی از نیمه شب گذشته کار می کردند تا بتوانند جواب گوی همه مشتریها باشند.
نکته ی مهم دیگری که در این رابطه وجود دارد این است که شیرینیهای دلچسب زنان کرمانی که امروز هم یه شیرینی خانگی معروف است، علاوه رب خوشمزگی، اکثرا فاقد زیان و ضررهای مفصلی است که شیرینیهای ساخت یزد دارد، زیرا می دانیم آن شیرینی ها بسیار پرچرب، پر شکر، سنگین و بالاخره زیان آور است.
در حالی که شیرینیهای خانگی کرمان اکثرا سبک کوچک و کم وزن، بسیار کم شیرینی و کم چرب است. حتی آن تعداد از انواع شیرینیهایی که مقدار شیرینی آنها بالاست نیز کم ضرراست زیرا از خرما استفاده می شود و نه شکر ، از آن جمله می توان به کلمپه که شیرینی ویژه کرمان است اشاره کرد که شاید بتوان گفت، بهترین نوع شیرینی به شمار می آید؛ به همین ترتیب کماچ سهن که آن نیز بسیار تحفه و انرژی زا و بی ضرر است.
کلمپه: این شیرینی محلی و سنتی کرمانی، طرفداران زیادی دارد به طوری که می توان گفت کمتر مسافر و میهمانی را سراغ داریم که گذری به کرمان داشته باشد و بدون خرید کلمپه به شهر و دیار خود برگردد، در تنوع آن می توان به کلمپه کنجدی، کلمپه به روغن حیوانی، زعفرانی و ... که صورت ظاهر آن تفاوت هایی دارد، برخی نازک و دور پیچی شده و یا با قالب های متفاوت عرضه می شوند.
کماچ سهن: از دیگر شیرینی های مشهور و پرطرفدار کرمانی، کماچ سهن است، زنان کرمانی با سهن یا همان جوانه گندم و آرد آن کماچ بسیار مقوی و خوشمزه ای تهیه می کنند که اگر چه در گذشته شیرینی ویژه نوروز بود اما امروزه به اشکال مختلف در شیرینی فروشی های سنتی کرمان عرضه می شود.
سوهان زرندی: از جمله شیرینیهای انحصاری و مطبوع کرمان، سوهان زرندی است که بر خلاف سوهان قم و یزد بسیار نازک است به طوری که ضخامت آن از یک مقوای نازک بیشتر نیست.
زنان زرندی برای هر چه نازک شدن سوهان، پس از به بارآوردن ماده مورد نظر آن را روی تخته می ریزند و با وردنه به نازکی یک نان لواش پهن و صاف می کنند و کمی هل کوبیده روی آن می پاشند و مجددا وردنه می کشند، هرچه سوهان بجوشد تردتر و رنگ آن قهوه ای تر می شود.
چنگمال: این شیرینی خوشمزه و مقوی که دارای انرژی سرشاری است، معمولا در زمستان ها و شبهایی که کرسی، خانواده ها دور هم جمه بود، تهیه می شد زیرا تمامی مواد تشکیل دهنده آن دارای کالری بالایی است مانند خرما، کنجد برشته شده، نان ضخیم یا به قول کرمانی ها «کپو» و روغن حیوانی.
انواع قوتو: در کمتر خانه کرمانی است که در مراسم سنتی، دیدارهای خانگی، مراسم نوروزی و به ویژه مراسم زایمان و دید و بازدیدهای زائو انواع قوتوی کرمانی نباشد. این شیرینی و تنقل کرمانی همان طور که از اسمش پیداست دارای قوت خاصی بوده و امروزه به صورت انبوه تولید شده و به عنوان یکی از سوغاتی های کرمان به شمار می آید.
قوتو نخود، قوتو نارگیل، قوتو مخلوط، قوتو پسته و قاووت که از آمیختن چهل نوع تخم گیاه آرد شده از جمله انواع قوتو می باشند.
فالوده کرمانی: در گذشته دور زنان کرمانی با سلیقه خاص خود، فالوده ای تدارک می دیدند که به خصوص در روزهای گرم تابستان کویر، یک کاسه آن جگر را جلا میداد و به آدمی نشاط و طراوتی می بخشید که خاطره آن هرگز فراموش نمی شد.
جالب است بدانید فالوده در دو نوع ریزه و خمیره عرضه می شد و یخ آن از یخ های تولید شده در یخدان های سنتی از جمله مویدی، زریسف و ... و یا از کوه های جوپار تهیه می شد.
شله زرد: از آنجا که نخستین بار ابراهین خان ظهیرالدوله، این خوراک شیرین و خوشمزه را به کام مردم کرمان ریخت، لذا آن را «ابراهیم خانی» گویند. پس از جنایات خان قاجار، فقر و گرسنگی چنان بر مردم کرمان چیره شده بود که نه قوت لا یموت داشتند و نه نای نالیدن.
ابراهیم خان ظهیرالدوله که رسالت اصلی خود را تسلای خاطر مردم و تحبیب قلوب می دانست، تمامی تلاش خود را به کار گرفت تا با ساختن مجموعه ی ابراهیم خان و انواع خیراتها و رفع تنگناهای اقتصاد مردم کرمان، آنها را با حکومت قاجار آشتی دهد.
ابراهیم خانی یا همان شله زرد، از جمله غذاهایی بود که در دهه اول محرم بین مردم تقسیم می شد.
او در این دهه هر روز یک خروار خوراکی و 10 خروار نان می پخت. علاوه بر این دو نفر کاسه گر، ظرفی را ساخته و برای توزیع آماده می کردند، این ظرف ها را نیز « ابراهیم خانی» می گفتند.
برگرفته از کتاب: زن کرمانی روشنای زندگانی
انتهای پیام/
در مورد اول هیچ نیازی به تابلو و معرفی شیرینی های خانگی نبود زیرا بوی شامه نواز شیرینی چنان فضای کوچه و گذرگاه را پر می گرد که همه ی عابران متوجه موضوع می شدند، به ویژه این که در آن روزگار معمولا از روغن حیوانی برای این مورد استفاده می شد.
البته بازار شیرینی و شیرینی پزها به خصوص از چند روز به نوروز مانده، حال و هوای عجیبی به خود می گرفت .
وضع این زنان هنرمند به گونه ای بود که در آن ایام، گاه از ابتدای صبح تا پاسی از نیمه شب گذشته کار می کردند تا بتوانند جواب گوی همه مشتریها باشند.
نکته ی مهم دیگری که در این رابطه وجود دارد این است که شیرینیهای دلچسب زنان کرمانی که امروز هم یه شیرینی خانگی معروف است، علاوه رب خوشمزگی، اکثرا فاقد زیان و ضررهای مفصلی است که شیرینیهای ساخت یزد دارد، زیرا می دانیم آن شیرینی ها بسیار پرچرب، پر شکر، سنگین و بالاخره زیان آور است.
در حالی که شیرینیهای خانگی کرمان اکثرا سبک کوچک و کم وزن، بسیار کم شیرینی و کم چرب است. حتی آن تعداد از انواع شیرینیهایی که مقدار شیرینی آنها بالاست نیز کم ضرراست زیرا از خرما استفاده می شود و نه شکر ، از آن جمله می توان به کلمپه که شیرینی ویژه کرمان است اشاره کرد که شاید بتوان گفت، بهترین نوع شیرینی به شمار می آید؛ به همین ترتیب کماچ سهن که آن نیز بسیار تحفه و انرژی زا و بی ضرر است.
کلمپه: این شیرینی محلی و سنتی کرمانی، طرفداران زیادی دارد به طوری که می توان گفت کمتر مسافر و میهمانی را سراغ داریم که گذری به کرمان داشته باشد و بدون خرید کلمپه به شهر و دیار خود برگردد، در تنوع آن می توان به کلمپه کنجدی، کلمپه به روغن حیوانی، زعفرانی و ... که صورت ظاهر آن تفاوت هایی دارد، برخی نازک و دور پیچی شده و یا با قالب های متفاوت عرضه می شوند.
کماچ سهن: از دیگر شیرینی های مشهور و پرطرفدار کرمانی، کماچ سهن است، زنان کرمانی با سهن یا همان جوانه گندم و آرد آن کماچ بسیار مقوی و خوشمزه ای تهیه می کنند که اگر چه در گذشته شیرینی ویژه نوروز بود اما امروزه به اشکال مختلف در شیرینی فروشی های سنتی کرمان عرضه می شود.
سوهان زرندی: از جمله شیرینیهای انحصاری و مطبوع کرمان، سوهان زرندی است که بر خلاف سوهان قم و یزد بسیار نازک است به طوری که ضخامت آن از یک مقوای نازک بیشتر نیست.
زنان زرندی برای هر چه نازک شدن سوهان، پس از به بارآوردن ماده مورد نظر آن را روی تخته می ریزند و با وردنه به نازکی یک نان لواش پهن و صاف می کنند و کمی هل کوبیده روی آن می پاشند و مجددا وردنه می کشند، هرچه سوهان بجوشد تردتر و رنگ آن قهوه ای تر می شود.
چنگمال: این شیرینی خوشمزه و مقوی که دارای انرژی سرشاری است، معمولا در زمستان ها و شبهایی که کرسی، خانواده ها دور هم جمه بود، تهیه می شد زیرا تمامی مواد تشکیل دهنده آن دارای کالری بالایی است مانند خرما، کنجد برشته شده، نان ضخیم یا به قول کرمانی ها «کپو» و روغن حیوانی.
انواع قوتو: در کمتر خانه کرمانی است که در مراسم سنتی، دیدارهای خانگی، مراسم نوروزی و به ویژه مراسم زایمان و دید و بازدیدهای زائو انواع قوتوی کرمانی نباشد. این شیرینی و تنقل کرمانی همان طور که از اسمش پیداست دارای قوت خاصی بوده و امروزه به صورت انبوه تولید شده و به عنوان یکی از سوغاتی های کرمان به شمار می آید.
قوتو نخود، قوتو نارگیل، قوتو مخلوط، قوتو پسته و قاووت که از آمیختن چهل نوع تخم گیاه آرد شده از جمله انواع قوتو می باشند.
فالوده کرمانی: در گذشته دور زنان کرمانی با سلیقه خاص خود، فالوده ای تدارک می دیدند که به خصوص در روزهای گرم تابستان کویر، یک کاسه آن جگر را جلا میداد و به آدمی نشاط و طراوتی می بخشید که خاطره آن هرگز فراموش نمی شد.
جالب است بدانید فالوده در دو نوع ریزه و خمیره عرضه می شد و یخ آن از یخ های تولید شده در یخدان های سنتی از جمله مویدی، زریسف و ... و یا از کوه های جوپار تهیه می شد.
شله زرد: از آنجا که نخستین بار ابراهین خان ظهیرالدوله، این خوراک شیرین و خوشمزه را به کام مردم کرمان ریخت، لذا آن را «ابراهیم خانی» گویند. پس از جنایات خان قاجار، فقر و گرسنگی چنان بر مردم کرمان چیره شده بود که نه قوت لا یموت داشتند و نه نای نالیدن.
ابراهیم خان ظهیرالدوله که رسالت اصلی خود را تسلای خاطر مردم و تحبیب قلوب می دانست، تمامی تلاش خود را به کار گرفت تا با ساختن مجموعه ی ابراهیم خان و انواع خیراتها و رفع تنگناهای اقتصاد مردم کرمان، آنها را با حکومت قاجار آشتی دهد.
ابراهیم خانی یا همان شله زرد، از جمله غذاهایی بود که در دهه اول محرم بین مردم تقسیم می شد.
او در این دهه هر روز یک خروار خوراکی و 10 خروار نان می پخت. علاوه بر این دو نفر کاسه گر، ظرفی را ساخته و برای توزیع آماده می کردند، این ظرف ها را نیز « ابراهیم خانی» می گفتند.
برگرفته از کتاب: زن کرمانی روشنای زندگانی
انتهای پیام/
در مورد اول هیچ نیازی به تابلو و معرفی شیرینی های خانگی نبود زیرا بوی شامه نواز شیرینی چنان فضای کوچه و گذرگاه را پر می گرد که همه ی عابران متوجه موضوع می شدند، به ویژه این که در آن روزگار معمولا از روغن حیوانی برای این مورد استفاده می شد.
البته بازار شیرینی و شیرینی پزها به خصوص از چند روز به نوروز مانده، حال و هوای عجیبی به خود می گرفت .
وضع این زنان هنرمند به گونه ای بود که در آن ایام، گاه از ابتدای صبح تا پاسی از نیمه شب گذشته کار می کردند تا بتوانند جواب گوی همه مشتریها باشند.
نکته ی مهم دیگری که در این رابطه وجود دارد این است که شیرینیهای دلچسب زنان کرمانی که امروز هم یه شیرینی خانگی معروف است، علاوه رب خوشمزگی، اکثرا فاقد زیان و ضررهای مفصلی است که شیرینیهای ساخت یزد دارد، زیرا می دانیم آن شیرینی ها بسیار پرچرب، پر شکر، سنگین و بالاخره زیان آور است.
در حالی که شیرینیهای خانگی کرمان اکثرا سبک کوچک و کم وزن، بسیار کم شیرینی و کم چرب است. حتی آن تعداد از انواع شیرینیهایی که مقدار شیرینی آنها بالاست نیز کم ضرراست زیرا از خرما استفاده می شود و نه شکر ، از آن جمله می توان به کلمپه که شیرینی ویژه کرمان است اشاره کرد که شاید بتوان گفت، بهترین نوع شیرینی به شمار می آید؛ به همین ترتیب کماچ سهن که آن نیز بسیار تحفه و انرژی زا و بی ضرر است.
کلمپه: این شیرینی محلی و سنتی کرمانی، طرفداران زیادی دارد به طوری که می توان گفت کمتر مسافر و میهمانی را سراغ داریم که گذری به کرمان داشته باشد و بدون خرید کلمپه به شهر و دیار خود برگردد، در تنوع آن می توان به کلمپه کنجدی، کلمپه به روغن حیوانی، زعفرانی و ... که صورت ظاهر آن تفاوت هایی دارد، برخی نازک و دور پیچی شده و یا با قالب های متفاوت عرضه می شوند.
کماچ سهن: از دیگر شیرینی های مشهور و پرطرفدار کرمانی، کماچ سهن است، زنان کرمانی با سهن یا همان جوانه گندم و آرد آن کماچ بسیار مقوی و خوشمزه ای تهیه می کنند که اگر چه در گذشته شیرینی ویژه نوروز بود اما امروزه به اشکال مختلف در شیرینی فروشی های سنتی کرمان عرضه می شود.
سوهان زرندی: از جمله شیرینیهای انحصاری و مطبوع کرمان، سوهان زرندی است که بر خلاف سوهان قم و یزد بسیار نازک است به طوری که ضخامت آن از یک مقوای نازک بیشتر نیست.
زنان زرندی برای هر چه نازک شدن سوهان، پس از به بارآوردن ماده مورد نظر آن را روی تخته می ریزند و با وردنه به نازکی یک نان لواش پهن و صاف می کنند و کمی هل کوبیده روی آن می پاشند و مجددا وردنه می کشند، هرچه سوهان بجوشد تردتر و رنگ آن قهوه ای تر می شود.
چنگمال: این شیرینی خوشمزه و مقوی که دارای انرژی سرشاری است، معمولا در زمستان ها و شبهایی که کرسی، خانواده ها دور هم جمه بود، تهیه می شد زیرا تمامی مواد تشکیل دهنده آن دارای کالری بالایی است مانند خرما، کنجد برشته شده، نان ضخیم یا به قول کرمانی ها «کپو» و روغن حیوانی.
انواع قوتو: در کمتر خانه کرمانی است که در مراسم سنتی، دیدارهای خانگی، مراسم نوروزی و به ویژه مراسم زایمان و دید و بازدیدهای زائو انواع قوتوی کرمانی نباشد. این شیرینی و تنقل کرمانی همان طور که از اسمش پیداست دارای قوت خاصی بوده و امروزه به صورت انبوه تولید شده و به عنوان یکی از سوغاتی های کرمان به شمار می آید.
قوتو نخود، قوتو نارگیل، قوتو مخلوط، قوتو پسته و قاووت که از آمیختن چهل نوع تخم گیاه آرد شده از جمله انواع قوتو می باشند.
فالوده کرمانی: در گذشته دور زنان کرمانی با سلیقه خاص خود، فالوده ای تدارک می دیدند که به خصوص در روزهای گرم تابستان کویر، یک کاسه آن جگر را جلا میداد و به آدمی نشاط و طراوتی می بخشید که خاطره آن هرگز فراموش نمی شد.
جالب است بدانید فالوده در دو نوع ریزه و خمیره عرضه می شد و یخ آن از یخ های تولید شده در یخدان های سنتی از جمله مویدی، زریسف و ... و یا از کوه های جوپار تهیه می شد.
شله زرد: از آنجا که نخستین بار ابراهین خان ظهیرالدوله، این خوراک شیرین و خوشمزه را به کام مردم کرمان ریخت، لذا آن را «ابراهیم خانی» گویند. پس از جنایات خان قاجار، فقر و گرسنگی چنان بر مردم کرمان چیره شده بود که نه قوت لا یموت داشتند و نه نای نالیدن.
ابراهیم خان ظهیرالدوله که رسالت اصلی خود را تسلای خاطر مردم و تحبیب قلوب می دانست، تمامی تلاش خود را به کار گرفت تا با ساختن مجموعه ی ابراهیم خان و انواع خیراتها و رفع تنگناهای اقتصاد مردم کرمان، آنها را با حکومت قاجار آشتی دهد.
ابراهیم خانی یا همان شله زرد، از جمله غذاهایی بود که در دهه اول محرم بین مردم تقسیم می شد.
او در این دهه هر روز یک خروار خوراکی و 10 خروار نان می پخت. علاوه بر این دو نفر کاسه گر، ظرفی را ساخته و برای توزیع آماده می کردند، این ظرف ها را نیز « ابراهیم خانی» می گفتند.
برگرفته از کتاب: زن کرمانی روشنای زندگانی
انتهای پیام/
در مورد اول هیچ نیازی به تابلو و معرفی شیرینی های خانگی نبود زیرا بوی شامه نواز شیرینی چنان فضای کوچه و گذرگاه را پر می گرد که همه ی عابران متوجه موضوع می شدند، به ویژه این که در آن روزگار معمولا از روغن حیوانی برای این مورد استفاده می شد.
البته بازار شیرینی و شیرینی پزها به خصوص از چند روز به نوروز مانده، حال و هوای عجیبی به خود می گرفت .
وضع این زنان هنرمند به گونه ای بود که در آن ایام، گاه از ابتدای صبح تا پاسی از نیمه شب گذشته کار می کردند تا بتوانند جواب گوی همه مشتریها باشند.
نکته ی مهم دیگری که در این رابطه وجود دارد این است که شیرینیهای دلچسب زنان کرمانی که امروز هم یه شیرینی خانگی معروف است، علاوه رب خوشمزگی، اکثرا فاقد زیان و ضررهای مفصلی است که شیرینیهای ساخت یزد دارد، زیرا می دانیم آن شیرینی ها بسیار پرچرب، پر شکر، سنگین و بالاخره زیان آور است.
در حالی که شیرینیهای خانگی کرمان اکثرا سبک کوچک و کم وزن، بسیار کم شیرینی و کم چرب است. حتی آن تعداد از انواع شیرینیهایی که مقدار شیرینی آنها بالاست نیز کم ضرراست زیرا از خرما استفاده می شود و نه شکر ، از آن جمله می توان به کلمپه که شیرینی ویژه کرمان است اشاره کرد که شاید بتوان گفت، بهترین نوع شیرینی به شمار می آید؛ به همین ترتیب کماچ سهن که آن نیز بسیار تحفه و انرژی زا و بی ضرر است.
کلمپه: این شیرینی محلی و سنتی کرمانی، طرفداران زیادی دارد به طوری که می توان گفت کمتر مسافر و میهمانی را سراغ داریم که گذری به کرمان داشته باشد و بدون خرید کلمپه به شهر و دیار خود برگردد، در تنوع آن می توان به کلمپه کنجدی، کلمپه به روغن حیوانی، زعفرانی و ... که صورت ظاهر آن تفاوت هایی دارد، برخی نازک و دور پیچی شده و یا با قالب های متفاوت عرضه می شوند.
کماچ سهن: از دیگر شیرینی های مشهور و پرطرفدار کرمانی، کماچ سهن است، زنان کرمانی با سهن یا همان جوانه گندم و آرد آن کماچ بسیار مقوی و خوشمزه ای تهیه می کنند که اگر چه در گذشته شیرینی ویژه نوروز بود اما امروزه به اشکال مختلف در شیرینی فروشی های سنتی کرمان عرضه می شود.
سوهان زرندی: از جمله شیرینیهای انحصاری و مطبوع کرمان، سوهان زرندی است که بر خلاف سوهان قم و یزد بسیار نازک است به طوری که ضخامت آن از یک مقوای نازک بیشتر نیست.
زنان زرندی برای هر چه نازک شدن سوهان، پس از به بارآوردن ماده مورد نظر آن را روی تخته می ریزند و با وردنه به نازکی یک نان لواش پهن و صاف می کنند و کمی هل کوبیده روی آن می پاشند و مجددا وردنه می کشند، هرچه سوهان بجوشد تردتر و رنگ آن قهوه ای تر می شود.
چنگمال: این شیرینی خوشمزه و مقوی که دارای انرژی سرشاری است، معمولا در زمستان ها و شبهایی که کرسی، خانواده ها دور هم جمه بود، تهیه می شد زیرا تمامی مواد تشکیل دهنده آن دارای کالری بالایی است مانند خرما، کنجد برشته شده، نان ضخیم یا به قول کرمانی ها «کپو» و روغن حیوانی.
انواع قوتو: در کمتر خانه کرمانی است که در مراسم سنتی، دیدارهای خانگی، مراسم نوروزی و به ویژه مراسم زایمان و دید و بازدیدهای زائو انواع قوتوی کرمانی نباشد. این شیرینی و تنقل کرمانی همان طور که از اسمش پیداست دارای قوت خاصی بوده و امروزه به صورت انبوه تولید شده و به عنوان یکی از سوغاتی های کرمان به شمار می آید.
قوتو نخود، قوتو نارگیل، قوتو مخلوط، قوتو پسته و قاووت که از آمیختن چهل نوع تخم گیاه آرد شده از جمله انواع قوتو می باشند.
فالوده کرمانی: در گذشته دور زنان کرمانی با سلیقه خاص خود، فالوده ای تدارک می دیدند که به خصوص در روزهای گرم تابستان کویر، یک کاسه آن جگر را جلا میداد و به آدمی نشاط و طراوتی می بخشید که خاطره آن هرگز فراموش نمی شد.
جالب است بدانید فالوده در دو نوع ریزه و خمیره عرضه می شد و یخ آن از یخ های تولید شده در یخدان های سنتی از جمله مویدی، زریسف و ... و یا از کوه های جوپار تهیه می شد.
شله زرد: از آنجا که نخستین بار ابراهین خان ظهیرالدوله، این خوراک شیرین و خوشمزه را به کام مردم کرمان ریخت، لذا آن را «ابراهیم خانی» گویند. پس از جنایات خان قاجار، فقر و گرسنگی چنان بر مردم کرمان چیره شده بود که نه قوت لا یموت داشتند و نه نای نالیدن.
ابراهیم خان ظهیرالدوله که رسالت اصلی خود را تسلای خاطر مردم و تحبیب قلوب می دانست، تمامی تلاش خود را به کار گرفت تا با ساختن مجموعه ی ابراهیم خان و انواع خیراتها و رفع تنگناهای اقتصاد مردم کرمان، آنها را با حکومت قاجار آشتی دهد.
ابراهیم خانی یا همان شله زرد، از جمله غذاهایی بود که در دهه اول محرم بین مردم تقسیم می شد.
او در این دهه هر روز یک خروار خوراکی و 10 خروار نان می پخت. علاوه بر این دو نفر کاسه گر، ظرفی را ساخته و برای توزیع آماده می کردند، این ظرف ها را نیز « ابراهیم خانی» می گفتند.
برگرفته از کتاب: زن کرمانی روشنای زندگانی
انتهای پیام/
در مورد اول هیچ نیازی به تابلو و معرفی شیرینی های خانگی نبود زیرا بوی شامه نواز شیرینی چنان فضای کوچه و گذرگاه را پر می گرد که همه ی عابران متوجه موضوع می شدند، به ویژه این که در آن روزگار معمولا از روغن حیوانی برای این مورد استفاده می شد.
,البته بازار شیرینی و شیرینی پزها به خصوص از چند روز به نوروز مانده، حال و هوای عجیبی به خود می گرفت .
,وضع این زنان هنرمند به گونه ای بود که در آن ایام، گاه از ابتدای صبح تا پاسی از نیمه شب گذشته کار می کردند تا بتوانند جواب گوی همه مشتریها باشند.
,نکته ی مهم دیگری که در این رابطه وجود دارد این است که شیرینیهای دلچسب زنان کرمانی که امروز هم یه شیرینی خانگی معروف است، علاوه رب خوشمزگی، اکثرا فاقد زیان و ضررهای مفصلی است که شیرینیهای ساخت یزد دارد، زیرا می دانیم آن شیرینی ها بسیار پرچرب، پر شکر، سنگین و بالاخره زیان آور است.
,در حالی که شیرینیهای خانگی کرمان اکثرا سبک کوچک و کم وزن، بسیار کم شیرینی و کم چرب است. حتی آن تعداد از انواع شیرینیهایی که مقدار شیرینی آنها بالاست نیز کم ضرراست زیرا از خرما استفاده می شود و نه شکر ، از آن جمله می توان به کلمپه که شیرینی ویژه کرمان است اشاره کرد که شاید بتوان گفت، بهترین نوع شیرینی به شمار می آید؛ به همین ترتیب کماچ سهن که آن نیز بسیار تحفه و انرژی زا و بی ضرر است.
,کلمپه: این شیرینی محلی و سنتی کرمانی، طرفداران زیادی دارد به طوری که می توان گفت کمتر مسافر و میهمانی را سراغ داریم که گذری به کرمان داشته باشد و بدون خرید کلمپه به شهر و دیار خود برگردد، در تنوع آن می توان به کلمپه کنجدی، کلمپه به روغن حیوانی، زعفرانی و ... که صورت ظاهر آن تفاوت هایی دارد، برخی نازک و دور پیچی شده و یا با قالب های متفاوت عرضه می شوند.
,کماچ سهن: از دیگر شیرینی های مشهور و پرطرفدار کرمانی، کماچ سهن است، زنان کرمانی با سهن یا همان جوانه گندم و آرد آن کماچ بسیار مقوی و خوشمزه ای تهیه می کنند که اگر چه در گذشته شیرینی ویژه نوروز بود اما امروزه به اشکال مختلف در شیرینی فروشی های سنتی کرمان عرضه می شود.
,سوهان زرندی: از جمله شیرینیهای انحصاری و مطبوع کرمان، سوهان زرندی است که بر خلاف سوهان قم و یزد بسیار نازک است به طوری که ضخامت آن از یک مقوای نازک بیشتر نیست.
,زنان زرندی برای هر چه نازک شدن سوهان، پس از به بارآوردن ماده مورد نظر آن را روی تخته می ریزند و با وردنه به نازکی یک نان لواش پهن و صاف می کنند و کمی هل کوبیده روی آن می پاشند و مجددا وردنه می کشند، هرچه سوهان بجوشد تردتر و رنگ آن قهوه ای تر می شود.
,چنگمال: این شیرینی خوشمزه و مقوی که دارای انرژی سرشاری است، معمولا در زمستان ها و شبهایی که کرسی، خانواده ها دور هم جمه بود، تهیه می شد زیرا تمامی مواد تشکیل دهنده آن دارای کالری بالایی است مانند خرما، کنجد برشته شده، نان ضخیم یا به قول کرمانی ها «کپو» و روغن حیوانی.
,انواع قوتو: در کمتر خانه کرمانی است که در مراسم سنتی، دیدارهای خانگی، مراسم نوروزی و به ویژه مراسم زایمان و دید و بازدیدهای زائو انواع قوتوی کرمانی نباشد. این شیرینی و تنقل کرمانی همان طور که از اسمش پیداست دارای قوت خاصی بوده و امروزه به صورت انبوه تولید شده و به عنوان یکی از سوغاتی های کرمان به شمار می آید.
,قوتو نخود، قوتو نارگیل، قوتو مخلوط، قوتو پسته و قاووت که از آمیختن چهل نوع تخم گیاه آرد شده از جمله انواع قوتو می باشند.
,فالوده کرمانی: در گذشته دور زنان کرمانی با سلیقه خاص خود، فالوده ای تدارک می دیدند که به خصوص در روزهای گرم تابستان کویر، یک کاسه آن جگر را جلا میداد و به آدمی نشاط و طراوتی می بخشید که خاطره آن هرگز فراموش نمی شد.
,جالب است بدانید فالوده در دو نوع ریزه و خمیره عرضه می شد و یخ آن از یخ های تولید شده در یخدان های سنتی از جمله مویدی، زریسف و ... و یا از کوه های جوپار تهیه می شد.
,شله زرد: از آنجا که نخستین بار ابراهین خان ظهیرالدوله، این خوراک شیرین و خوشمزه را به کام مردم کرمان ریخت، لذا آن را «ابراهیم خانی» گویند. پس از جنایات خان قاجار، فقر و گرسنگی چنان بر مردم کرمان چیره شده بود که نه قوت لا یموت داشتند و نه نای نالیدن.
,ابراهیم خان ظهیرالدوله که رسالت اصلی خود را تسلای خاطر مردم و تحبیب قلوب می دانست، تمامی تلاش خود را به کار گرفت تا با ساختن مجموعه ی ابراهیم خان و انواع خیراتها و رفع تنگناهای اقتصاد مردم کرمان، آنها را با حکومت قاجار آشتی دهد.
,ابراهیم خانی یا همان شله زرد، از جمله غذاهایی بود که در دهه اول محرم بین مردم تقسیم می شد.
,او در این دهه هر روز یک خروار خوراکی و 10 خروار نان می پخت. علاوه بر این دو نفر کاسه گر، ظرفی را ساخته و برای توزیع آماده می کردند، این ظرف ها را نیز « ابراهیم خانی» می گفتند.
,برگرفته از کتاب: زن کرمانی روشنای زندگانی
,,
انتهای پیام/
,]
ارسال دیدگاه