دست آورد بیجار گروس از یک سفر ۲۴ ساعته
مردم بیجار قربانی سکوت تاریخی و عدم مطالبه از مسئولان و قناعت به بخور و نمیرها و رضایت به تبعیض ها هستند.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از بیجار بام ایران ،بگذارید اینگونه آغاز کنم: تقریبا همه چنین تحلیلی دارند که رئیس جمهور بیش از مهم دانستن اولویت ها و نیازهای مردم کردستان , اولویت و نیازهای دولت خود را در نظر گرفته است.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, بیجار بام ایران ,قضیه روشن است , روحانی در میان مستضعفان و در استان های حاشیه ای و محروم کشور محبوب نیست و باید برای جبران این قضیه سفری را سامان می بخشیدند تا با افتتاح چند پروژه ی قدیمی در تمام شهرهای استان و تبلیغات دولتی, هر طور شده است با القا به اقناع افکار عمومی بپردازند و در این میان مدیران قریب ۴ سال رکود و خمودگی و فشارهای اجتماعی را کمرنگ جلوه دهند.
,دولت روحانی دولت توده ها نیست , دولت یک درصدی است که ارتباطات تجاری و اقتصادی بزرگ را در دست دارند.دولتی تحت لوای شعارهای رفورمیستی خشن ترین سیاست های اقتصاد راست جهانی را به کار بسته است, دولتی که همه ی نقص ها را از گذشته و همه ی موفقیت ها را به آینده حواله می کند, دولت مسئولیت پذیری نیست.
,چه کسی می تواند ادعا کند که امروز وضعیت معیشتی مردم در مقایسه با سال گذشته و یا ۴ سال گذشته بهتر شده است؟
,چرا هزینه ی پُز در مقابل نهادهای مالی جهانی را باید ما فقرا و کارگران و پیشه وران بدهیم؟
,چرا کارتل ها و غول های بزرگ اقتصادی و تجاری وابسته به مراکز قدرت چنین هزینه ای نمی دهند؟
,چرا یک جاده در شهرستان بیجار باید ۵۰ سال در صف تکمیل و افتتاح باشد اما اتفاقی برای تکمیل آن چه پیش و چه پس از برجام نیفتد؟
,شعارهای جهانی و مدنی و لبخند و وعده چه ارزشی دارد وقتی نفعی برای اقشار مستضعف ندارد؟
,ساده است برای چشم بندی و از روی تاکتیک سفر ۲۴ ساعتی اما ساده نیست تبعات ۲۴ سالی پس از آن در منطقه و پاسخ سوال ملت دادن را چرا هیچ اتفاقی نیفتاد جز باز بهربرداری و باز افتتاح پروژه های بنجل و اعتمادی که این کارها خرج و هزینه ی مطامع سیاسی اشخاص می کند.
,یک سری دولتی ها در شهرستان و یک سری شوراها دست از پا نمی شناسند و چریکه ی شو را کارت هدیه باران می کنند در حالی که فقر تا بُن دندان طبقه ی ما رسیده است.
,عده ای فکر می کنند با متفرعنین و برج عاج نشینان می توان از موضعی برابر سخن گفت, اما این اشتباه است.
,مردم بیجار قربانی سکوت تاریخی و عدم مطالبه از مسئولان و قناعت به بخور و نمیرها و رضایت به تبعیض ها هستند.
,بدیهی است که با ظهور هر دولتی مسئولان دولتی و دیگر جاها برای لبخند زدن سنندج نشین ها و تهران نشین های در مسند شروع به, به به و چه چه کردن و ساماندهی نزدیکان خود در امور و ساکت کردن منتقدان می پردازند اما نتیجه ی این فرصت طلبی ها چه می تواند باشد جز توسعه ی منفی یا در خوشبینانه ترین حالت لاکپشتی شهرستان بیجار.
,جریان های سیاسی برای کردستان و مخصوصا شهرستان بیجار چه دست آوردهایی داشته اند؟ خزیدن در منافذ قدرت و ثروت و پروازهای خارجی و فرستادن فرزندان به بهترین نقاط برای تحصیل در هر جریان های سیاسی قابل رویت است.
,اما جواب مستضعفان با چه کسی است؟
,در شرایطی که یک مدیر میانی در این استان و سایر مدیران دولتی شاهانه زندگی می کنند ما رعیت ها باید چه کسی را ببینیم که بی منت وظیفه ی خود را در قبالمان انجام دهد.
,گوش ملت از وعده پُر است, ملت اشتغال می خواهد, قدرت خرید می خواهد, مسافرت می خواهد, نان می خواهد هر وقت اینها فراهم شد شروع به برنامه ریزی فان های سیاسی کنید و روبان های بُنجل را قیچی کنید.
,هر چه محرومیت که کردستان می کشد در بیجار مضاعف و چند برابر می شود و دلایل آن زیاد است اما ما فراموش شدگان تاریخ تا خود بصورت تام و تمام و رادیکال صدای خود را بلند نسازیم و تا زمانی که از توپ و تشرهای حضرات به همین وضعیت محکوم خواهیم بود.
,دولت بعدی باید این نکته را در خود هضم کند که دیگر کارد به استخوان توده ها رسیده است و بازی های سیاسی نه در سطح جهانی و نه در سایر سطوح به درد نمی خورد مگر تاثیرش را در زندگی مادی ما نشان دهد.
,آقای رییس جمهور سوگند می خورم که نتوانی یک ساعت هم جای من و خیلی ها زندگی کنی , اگر می بینید که جامعه در آرامش به سر می برد به حرمت ارزش ها و آموزه هاست.
,ما را به قناعت سفارش نکنید در حالی که خودتان و مسئولان در ناز و نعمت زندگی می کنید و با ما از آینده نگویید وقتی ۹۶ را به سختی با ۹۵ جایگزین کردیم.
,نه دولت دکتر روحانی بلکه هر دولتی و با هرگرایشی در برابر شعارهایش و در برابر ملت و انقلاب پاسخگوست.
,باید محافظه کاری و سکوت را شکست و با صدای بلند آحاد مردم از مسئولان دولتی و سایر دست اندر کاران سوال کنند چرا فقر و سو تغذیه و طلاق و اعتیاد و خیلی دیگر از مسائل دامن جامعه ی ما را گرفته است؟
,چه حرف عجیبی! قبلا می گفتند در ۱۰۰روز هه چیز حل است اما الان سخن از سال ها می رانند و می گویند اوضاع اقتصاد خیلی خراب است.
,نه تنها دولت فعلی بلکه سایر دولت ها در مقابل بغض و زخم های تاریخی و در مقابل آرمان های مشترک
,ملت مسئولند و توده ها در حرکت تاریخی خویش ثابت کرده اند که اگر به مطالباتشان وقعی نهاده نشود معادلات را به سادگی تغییر خواهند داد.
,دولتمردان باید بدانند مردم بسیار باهوش و صاحب تحلیل تر از آنند که با یکی دو حرکت نمادین بتوان آنها را برای رای مجدد به مردان قدرت و ثروت ,قانع کرد و نیز مشکلات آنان در ۲۴ ساعت به وجود نیامده است که در ۲۴ ساعت از بین برود.
,برای من و برای خیلی از ما که در فشار اقتصادی زندگی می کنیم و ارزاق خود را از دهان قرن جدید و فشارهای جهانی تلنبار شده بر واحد ملی و استانی و شهرستانی تامین می کنیم لبخند و شعار دیگر مطرح نیست رضایت کارتلهای جهانی و پرزیدنت ها و نخست وزیران اروپایی و نهادهای سرمایه داری جهانی مطرح نیست برای ما نانمان و حیثیت و حرمت انسانی مان از همه چیز مهمتر است, امیدواریم که دولت در روزهای اندکی که تا پایان عمرش مانده است برای ثبت در تاریخ هم که شده است اگر گامی برای حل نشکلات برنمی دارد حداقل قدمی برای تعدیل آنها بردارد.
,آقای روحانی شما و دولتمردان و مدیران و صاحبان سرمایه و روسای بانک ها و صاحبان کمپانی ها و هتل سازان و وارد کنندگان و صادر کنندگان و... جز یک درصد جامعه هستید لطفا کرم نمایید و صدای ۹۹درصد را قبل از تغییر معادلات بشنوید.
,انتهای پیام/
]
ارسال دیدگاه