انتخابات شورای پنجم تبریز از منظری دیگر؛

• شنبه ۰۵ فروردین ۱۳۹۶ ۱۰:۴۰
• کد خبر : 1070147

• اخبار
• سایر رسانه ها

روند طولانی دستگاه قضایی در بررسی نهایی پرونده های شورای چهارم، این امکان را برای افراد معزول فراهم ساخت تا بدون سوء پیشینه و بدون حکم نهایی دادگاه در فضای انتخابات شرکت کرده و بار روانی جامعه را به سمت خود معطوف کنند.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از زیتون، روز پایانی ثبت نام نامزدهای انتخابات شورای اسلامی شهر و روستا فرا رسید و به گفته فرماندار تبریز تا روز پنجم 321 نفر مشتاق عضویت در شورای پنجم بودند.

در کنار رقم بالای ثبت نام، اتفاق عجیبی که در این دوره افتاد، ثبت نام اعضای معزول شورای چهارم و برخی از افراد پرونده دار تبریز در شهرستان های دیگر بود؛ آنچه مسلم است، آسیب های متعدد سیستم فعلی انتخابات و امیدواری افراد متخلف بر چنین بستری است.

گذشته از واکاوی سیستم انتخابات که فرصت مجزایی میطلبد، چه عواملی دست به دست هم داد تا بستر برای ثبت نام این افراد محیا گشت؟ بی تردید روند طولانی دستگاه قضایی در بررسی نهایی پرونده های شورای چهارم، این امکان را برای افراد معزول فراهم ساخت تا بدون سوء پیشینه و بدون حکم نهایی دادگاه در فضای انتخابات شرکت کرده و بار روانی جامعه را به سمت خود معطوف کنند.

اطاله دادرسی، امید اعضای معزول

خوشبختانه اظهارات رئیس هیئت عالی نظارت بر انتخابات شوراهای اسلامی حجت را بر همگان تمام کرد. وگرنه تا دادرسی نهایی، فضای انتخابات و مشارکت یا عدم مشارکت مردم تحت الشعاع چنین موضوعی قرار میگرفت. خدادادی در اینباره اظهار داشت: فردی که در شهری عضو شورا بود و تعلیق شد چرا دوباره کاندیدا می‌‌شود؟ قرار نیست به هر کسی که ثبت‌نام کرد صلاحیت دهیم.

بیگی عضو کمیسیون شوراها نیز بیان کرد: برای آن 4 عضو شورای شهر تبریز قرار مجرمیت صادر شده و به علت صدور کیفرخواست آنان از شورا کنار گذاشته شده‌اند، حال با این وضعیت امکان حضور آنان در عرصه انتخاباتی وجود ندارد. نماینده مردم تبریز، آذرشهر و اسکو همچنین با بیان اینکه مردم منتظر تعیین تکلیف پرونده فساد در شورا و شهرداری هستند، تصریح کرد: بهتر است هرچه سریع‌تر رأی دادگاه در این باره صادر شده و نتیجه‌ی آن برای عموم مردم اعلام گردد.

جمعی از فعالان فرهنگی و رسانه ای تبریز نیز در واکنش به انتخابات شورای پنجم و نحوه ورود افراد مطالبی نوشتند که به شرح ذیل است:

وقتی نیاز به صندلی نبود

احمدرضا بیضایی(فعال فرهنگی): ٣٢١ نفر براى کاندیداتورى شوراى اسلامى شهر تبریز تا روز پنجم ثبت نام کرده اند. صف طویلى است براى ١٣ صندلى. از خدمتگزاران و سینه سوخته هاى انقلاب (همه به خودشان نگیرند ان شاء الله!) شک ندارم توى این صف هم هستند. آمار ثبت نام دوره هاى گذشته را ندارم، اما این رقم قابل توجه است. چون اگر این شهر ٣٢١ نفر داشت که براى باز کردن گره هایش هجوم بیاورند، الان خیلى مسائلش حل بود. نیاز به #صندلى هم نبود.

عبرت ابن هرمه برای نامزدها

رضا شیبانی اصل(فعال فرهنگی): "هنگامی که نامه مرا خواندی، ابن هرمه را از نظارت بازار برکنار دار و او را به مردم معرفی کن، و به زندانش بیفکن و آبرویش را بریز. "حضرت امیر المومنین علی (ع) ، خطاب به والی اهواز؛ درباره ابن هرمه ، مامور ناظر بر بازار اهواز که #فساد_اقتصادی داشت. پی نوشت: به گمانم قصد امام علی از صدور چنین حکمی ، این بود که  ابن هرمه و ابن هرمه ها ،  جرئت نکنند با کمال پر رویی کاندیدای مجلس و شورای شهر و ... شوند!

جهاد گلاویز شدن با زرگرایان

روح الله رشیدی(فعال فرهنگی): از نشانه‌های فروپاشیِ عدالت در شهر، یکی هم شکل‌گیری شبکه‌ی قدرت‌ثروت است که آشکارا خودنمایی می‌کند. تا همین چند سال پیش، چنین تجمیع و تمرکزی در کار نبود. از روزی که #زرگرایان، هوای بازیِ سیاسی به سرشان زد و برای اوقات فراغت خود، در کنار سیاحت در غرب و تجارت در شرق تفریحی به نام شورانشینی را هم برگزیدند، نطفه‌ی این تمرکز نامبارک هم بسته شد. زرگرایان، کانون تولید قدرت شدند و مُقسّم آن! در یک سیر ده‌ساله، شهر در قرقِ مطلقِ زرگرایان قرار گرفت و همه‌ی مناسبات شهر (از خُرد تا کلان و از نرم تا سخت) در محضر زرگرایان رقم خورد. هیچ ساحتی از دست‌اندازی و عاملیت اینها در امان نماند. فرهنگ، هنر، مذهب، اقتصاد، عمران، ورزش، بهداشت، زمین، آسمان، کوه، دشت و.. چنین شهری، با چنین مناسباتی، هیچ‌گاه رویِ خوش عدالت و سعادت را نخواهد دید. مگر می‌شود از مُشتی زرگرایِ قدرت‌بازِ سیطره‌جو، توقع تحقق عدالت داشت؟ آنها خودْ یگانه مانع تحقق عدالت‌اند. مرد می‌خواهد که با اینها دربیفتد. کم جهادی نیست گلاویز شدن با اینها و به زیر کشیدنشان.

یک پیشنهاد برای اهالی رسانه و یک سوال از نامزدهای شورا

غلامرضا سیفی(فعال رسانه): ثبت نام انتخابات شورای شهر آغاز شده و جمع کثیری، تمنای جلوس بر کرسی شورای شهر را دارند. شور شورا بدجور در آمده، شورایی که از اول ناقص الخلقه بوجود آمد. در این 16 سال هم اراده ای برای اصلاح دیده نشده. هر کسی که اندک نام و نشانی دارد خود را در قواره اداره شهر می بیند.از نگاه این افراد تخصص لازم نیست. صرفا نام و نشان داشته باشی، یا ثروت هنگفت و یا قبیله درشت، کفایت میکند. بعد از انتخاب، خروجی عملکردت هر چه میخواهد باشد! آرمانشهر اسلامی، شاخص دارد که باید تبیین شود. به گمانم آنهایی که مفتون انتخابات شده اند با این واژه و شاخص هایش چندان آشنا نباشند. یک پیشنهاد برای نخبگان و اهالی رسانه دارم؛ دم در فرمانداری از تشنگان قدرت(!) درباره آرمانشهر اسلامی بپرسند، از شاخصه ها و چارچوبهایش. آنوقت می شود بیش از پیش بحال این شهر گریست. اولین لازمه و شاخصه آرمانشهر اسلامی، عدالت اجتماعی است. تبریز؛ [توسعه یافته ترین شهر ایران!] چقدر توانسته به عدالت اجتماعی نزدیک شود؟ فعلا تبریز سیاه و سفید است.حداقل از لحاظ توزیع منابع عمومی نشانی از عدالت دیده نمی شود و هر روز شکاف بین این دو[یعنی مناطق دارا و ندار] فربه تر می شود.

نگاه جزیره ای به شهر، فقر و غنا تولید میکند

علی جعفری آذر(کارشناس مسائل اجتماعی): وقتی در یک شهر مقرراتی تصویب کرده و مناطق شهری را به درآمدهای محلی تبدیل می کنیم، قطعا پایه های یک ظلم را احداث کرده ایم. این قانون به تبع ماهیت خود قطعا فقر و غنا را ایجاد خواهد کرد. در بستر قانون ظالمانه و غیرکارشناسی، انسان های صالح هم مدیریت کنند قطعا روند ظالمانه را ادامه خواهند داد. نگاه جزیره ای به یک شهر هیچگاه با روحیات انقلابی گری سازگاری ندارد. اگر مسئولین و مردم خوزستان و جنوب کشور درآمدهای نفتی را مختص منطقه ی خود تصور کنند مابقی مردم ایران قطعا اعتراض کرده و دولت چنین اجازه ای را نمی دهد چون نفت یک ظرفیت ملی است. هرچند که به نظرم مردم جنوب کشور به نسبت فداکاری های خود برای انقلاب اسلامی بدرستی از بستر تلاش و پیشرفت بهره مند نشده اند. لکن در مدیریت شهری نگاه همه گیر را رعایت نکرده و محصول چنین تفکری قطعا حاشیه نشینی و تولید فقر و غنا خواهد بود.

در بخشی از شهر درآمد کافی وجود داشته و در بخش دیگر موجود نیست. در بخشی از شهر بیش از صد سال سابقه مدیریتی وجود دارد و بیش از هشتاد سال با پول نفت اداره شده است. اما در بخش دیگری از شهر این سرمایه گذاری ها وجود ندارد. لذا برای کمک به مناطق محروم نگاه کمیته ای ایجاد شده و مناطق دیگر را برای اجرای پروژه روانه می کنند.  بدنبال قانون و مقررات ظالمانه مجبور می شویم که نهادها و رویکردهای کمیته امدادی را توسعه دهیم. این وضعیت با روح انقلابی گری سازگاری ندارد. 

اگر ما در یک شهر زندگی می کنیم چه اشکالی دارد کل درآمدهای شهری در یک کاسه و یک حساب واریز شود؟ نظارت و اعمال مدیریت بر یک حساب هم راحت است هم اثربخش. بر این اساس اگر مانند بودجه کشوری سال به سال برای مناطقِ تقسیم بندی شده طرح های مختلفی را تصویب کرده و اجرا کنند، سهم مردم هر مناطق شفاف خواهد بود.

• برچسب ها
• #
• #
• #
• #