یادداشت هنرمند تئاتر البرزی به بهانه ی روز هنرهای نمایشی:

• شنبه ۰۵ فروردین ۱۳۹۶ ۱۴:۲۷
• کد خبر : 1070206

• اخبار
• سایر رسانه ها

مدیریت فشل فرهنگی و غفلت از اهمیت انتخاب مدیران فرهنگی از مهمترین عواملی است که به صراحت می توان گفت هنوز جریان تئاتر انقلاب اسلامی شکل نگرفته است.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ّه نقل از نگارانه؛ قدمت هنرهای نمایشی شاید با خلقت انسان برابری داشته باشد و در طول تاریخ بشریت همواره بعنوان ابزاری مهم و مؤثر در اختیار انسان بوده و در برهه ای برای مناسک آیینی مورد استفاده قرار گرفته است. مورخین کهن ترین متن نمایشی را مربوط به 500 سال پیش از میلاد مسیح در یونان می دانند. امّا تاریخ نگاره ها حکایت از نمایش واره های غالباً آیینی در مصر باستان و مشرق زمین و خاور دور دارد. اینکه هنرهای نمایشی از کجا و چه زمانی شروع شده معمایی حل نشده است ولی آنچه اهمیت بیشتری دارد این است که هنرهای نمایشی جزیی لاینفک از زندگی بشر بوده است. نمایش در ایران هم بلاشک قدمتی طولانی داشته و پژوهشگران به جستجوی ریشه های آن همت کرده اند. منظور نگارنده از این متن، تاریخ هنرهای نمایشی نیست بلکه کاربرد هنر نمایش است.

تمدن های گوناگون هر یک فراخور جهان بینی و اندیشه های خود از هنر نمایش بهره ها برده اند. سبک ها و مکتب های گوناگون هنری که در بستر زندگی اجتماعی ملل خصوصاً در قرون اخیر سر برآورده اند به هنر نمایش و تئاتر نگاه ویژه ای داشته اند. اتفاقات مهم تاریخی به ویژه انقلاب های بزرگ مانند انقلاب کبیر فرانسه، انقلاب روسیه و … هر یک به تئاتر و سایر هنرهای نمایشی توجه خاص کرده اند و بسیاری از اصول و مبانی خود را در قالب این هنر نافذ و مؤثر عرضه داشته اند. اینها حکایت از اهمیت و تأثیر هنرهای نمایشی دارد.

 در ایران هم پس از نهضت مشروطه توجه بیشتری به تئاتر شده و فصل جدیدی از تئاتر –به اصلاح تئاتر مدرن- در ایران پایه گذاری شد ولی نگاه غرب زده ی نویسندگان و هنرمندان تئاتر مانع از آن شده تا تئاتر مردمی به معنای حقیقی شکل بگیرد. با روی کار آمدن پهلوی ها تئاتر ایران به شدت متأثر از شوروی می شود و اندیشه های کمونیستی حزب توده غالباً از دریچه ی تئاتر عرضه می شود که اثرات این روند حتی در سال های پس از انقلاب اسلامی و تاکنون ادامه دارد.

سوال اصلی اینجا است که با وقوع انقلاب اسلامی چرا همچنان تئاتر در مسیری دیگر می رود؟ مسلماً مدیریت فشل فرهنگی و غفلت از اهمیت انتخاب مدیران فرهنگی در وقوع این اتفاق از اهمیت ویژه برخوردار است. با وجود کارهای خوبی که بعضاً انجام شده، به صراحت می توان گفت هنوز جریان تئاتر انقلاب اسلامی شکل نگرفته است. فعالیت های جزیره ای کاری از پیش نمی برد و نیاز به ایجاد یک جریان تئاتری و مدیریت آن است. همچنان که انقلاب اسلامی مسیر حرکت تاریخ را از مادیگری به خدا گرایی تغییر داده است هنر انقلاب اسلامی و به تبع آن تئاتر انقلاب اسلامی هم باید بتواند چنین تأثیری در هنر امروز جهان به وجود بیاورد. البته که این رسالت بیشتر بر دوش هنرمندان انقلابی است که فارق از جریان های مرسوم تئاتر که معمولاً از سوی دشمنان بطور غیرمستقیم هدایت می شود، پایه گذاری جریانی را در هنر روزگار خویش رقم بزنند. بدون شک انسان های خسته از هنر مالیخولیایی مدرن غرب، تشنه ی معارف ناب و عمیق انسانی هستند که جریان تئاتر انقلاب می تواند بعنوان یک ابزار اساسی آن را به طالبانش منتقل کند.

در استان البرز هم ظرفیت خوبی برای هنرهای نمایشی بوده و هست. هنرهای نمایشی در این استان همواره فراز و فرود داشته ولی هرگز به طور کل زمین گیر نشده است. هرچند بیشتر استعدادها ترجیح می دهند تا ظرفیت های خود را در تهران صرف کنند. با تشکیل دوباره ی انجمن هنرهای نمایشی با رویکرد جدید امید آن می رود تا به تئاتر انقلابی بعنوان یک سرفصل ویژه نگاه شود. این سرفصل می تواند بعنوان نقطه ی اشتراکی میان انجمن هنرهای نمایشی، انجمن نمایش بسیج، واحد نمایش حوزه ی هنری و معاونت هنری سازمان فرهنگی هنری شهرداری و تمامی متولیان فرهنگی شمرده شود تا در آینده ی نزدیک شاهد شکوفایی بیش از پیش آن باشیم.

عباس هادیان

• برچسب ها
• #
• #
• #
• #