یادداشت؛
سینـمایی که از انقلاب جا مانـد
موج «خشونت» و «خیانت» بر پیکره سینمای کشور چنبره زده است و تا زمانی که یک سازماندهی فرهنگی در کشورمان شکل نگیرد وضعیت سینما تغییر نمیکند.
[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از صبح توس، وقتی نگاهی به فیلمهای اکران شده در سالهای اخیر میاندازیم، درون مایهی محوری «خشـونت» و «خیـانت»، جزئی لاینفک برخی از فیلمها شده به نحوی که گویی فیلمی با استانداردهای هالیـوودی و بستری ایرانی میبینی! در واقع هیچگونه فرهنگسازی در میان فیلمها دیده نمیشود. به نظر میرسد سینما نیازمند یک نوع « بازمهندسی فرهنگی» در حوزه سینما است تا یک برنامهریزی بلندمدت در این حوزه صورت گیرد.
,
شبکه اطلاع رسانی راه دانا,
صبح توس,
در سالیان گذشته روند حضور کارگردانهای مطرح کشورمان برای تولید فیلمهای انقلابی کمتر شده است و فیلمهای حوزه انقلاب و یا دفاعمقدس کمتر شده، بلکه اینگونه فیلمها کمتر دیده میشود چون مورد حمایت قرار نمیگیرند برای همین از کیفیت لازم برای اقبال عمومی برخوردار نمیشوند.
در واقع آنچه در سینـمای کشور مشاهده میشود روند روبه رشد فیلمهای اجتماعی با محتوای ناامید کننده است به طوری که برخی خانوادهها حاضـر به تماشای برخی از فیلمها همراه فرزنداشان نیستند!
وضعیت سینمای ما سالهاست که به حال خود رها شده و آنچه الان بهعنوان محتوای فیلمها میبینید موجهای مردهای است که اساس آن در دهههای پیشین شکل گرفته و الان مانند یک ویروس تمام بدنه و شاکله سینما را در بر گرفته است.
در واقع، عدم نگاه بلندمدت در دهههای گذشته با فرجام امروز سینمای کشور رسیده است.
مقام معظم رهبری در سخنان خود بارها گفتهاند که باید برای ۳۰۰ سال آینده کشور برنامهریزی کرد و آیا مسئولین کشور در قسمتهای مختلف چنین تفکری دارند؟!
از آن جایی که همه مسئولین که شامل مدیران فرهنگی کشور هستند صرفاً به موفقیت فرهنگی در دوره مدیریت خود فکر میکنند؛ ما کاری از پیش نمیبریم. ما بعد از دفاع مقدس در زمینههای مختلفی اعم از وسایل موشکی، صنایع و پتروشیی پیشرفتهای غیرقابل باوری داشتیم؛ ولی نسبت به حوزه فرهنگ بیاهمیت بوده و یا اولویت خود نمیدانستیم. مسائلی مثل بدحجابی،اعتیاد، طلاق و… همه این مسائل فعلی برمیگردد به عدم توجه به فرهنگ و بهخصوص سینمای فرهنگی کشورمان که از دیرباز مورد غفلت قرار گرفته است.
فرهنگ شهید و شهادت در سینما
حتی در ترویج فرهنگ شهادت نیز به درستی تبلیغ نشده است. شهادت و شهید در سینمای دفاعمقدس صرفا به یک سربند یازهــرا و محاسن محدود شده در صورتی که شهادت را باید انسانساز، کارخانه تولید شخصیت و احترام بهحقوق دیگران معرفی نمود.
در زمان جنگ تحمیلی و در عملیات رمضان بهدلیل برنامهریزی اشتباه فرماندهان، بسیاری از نیروها با پاتک دشمن روبروو شده و خیل عظیمی از رزمندهها شهید شدند، هیچگاه امام خمینی(ره) بهدنبال مقصر نبودند بلکه فرماندهان ما، با بررسی نقاط قوت و ضعف و راهاندازی عملیات کربلای۴ شکست قبلی را جبران کردند.
در واقع، مدیریت کلان فرهنگی کشور که در رأس آن وزارت ارشاد بوده توانایی سروسامان دادن به وضعیت فعلی را نداشته است و مدیران سینمایی ما چه در این دولت و چه در دولتهای گذشته نیز از این وضعیت خوشحال نیستند.
موج خیانت که به پیکره فیلمهای سینمایی ما چنبره زده ما دستورالعمل و یا ابلاغیههای مقطعی و چکشی مدیران فعلی حل نخواهد شد، چرا که باید پله پله آن را رفع نمود. تا زمانی که یک سازماندهی فرهنگی در کشورمان شکل نگیرد وضعیت سینما تغییر نمیکند.
لذا باید نگاههای سلیقهای و جناحی نسبت به مساله فرهنگ کنار گذاشته شود و البته لازمه این امر همراهی خود هنرمندان و کارگردانها نیز میباشد. همه نهادهای فرهنگی دست به دست هم دهند و به آسیبشناسی بپردازند.
ازهم گسیختگی در ارگانهای فرهنگی
در کشور یکسری از نهادهای دلسوز انقلابی داریم که همگی نیز با تمام وجود خواهان کمک به فرهنگ و سینمای کشور به خصوص دفاعمقدس میباشند. نهادهایی همچون موسسه اوج، حوزه هنری زیر نظر سازمان تبلیغات اسلامی و موسسه فارابی؛ همگی این نهادها متشکل از بچههای پاک انقلابی هستند ولی بهدلیل پراکندگی نیروها در این موسسات ما یک انسجام در تولید فیلمهای انقلابی یا ارزشی نمیبینیم. عدم تمرکز بودجه و نیروی خلاق که بهدلیل عدم مهندسی فرهنگی در کشورمان بوده موجب شده تا فیلمهایی با مضمونهایی دینی و ارزشی نتوانند حق خود را از سینمای کشور بگیرند.
نویسنده دکتر حسن ضیایی
انتهای پیام/
,
در سالیان گذشته روند حضور کارگردانهای مطرح کشورمان برای تولید فیلمهای انقلابی کمتر شده است و فیلمهای حوزه انقلاب و یا دفاعمقدس کمتر شده، بلکه اینگونه فیلمها کمتر دیده میشود چون مورد حمایت قرار نمیگیرند برای همین از کیفیت لازم برای اقبال عمومی برخوردار نمیشوند.
در واقع آنچه در سینـمای کشور مشاهده میشود روند روبه رشد فیلمهای اجتماعی با محتوای ناامید کننده است به طوری که برخی خانوادهها حاضـر به تماشای برخی از فیلمها همراه فرزنداشان نیستند!
وضعیت سینمای ما سالهاست که به حال خود رها شده و آنچه الان بهعنوان محتوای فیلمها میبینید موجهای مردهای است که اساس آن در دهههای پیشین شکل گرفته و الان مانند یک ویروس تمام بدنه و شاکله سینما را در بر گرفته است.
در واقع، عدم نگاه بلندمدت در دهههای گذشته با فرجام امروز سینمای کشور رسیده است.
مقام معظم رهبری در سخنان خود بارها گفتهاند که باید برای ۳۰۰ سال آینده کشور برنامهریزی کرد و آیا مسئولین کشور در قسمتهای مختلف چنین تفکری دارند؟!
از آن جایی که همه مسئولین که شامل مدیران فرهنگی کشور هستند صرفاً به موفقیت فرهنگی در دوره مدیریت خود فکر میکنند؛ ما کاری از پیش نمیبریم. ما بعد از دفاع مقدس در زمینههای مختلفی اعم از وسایل موشکی، صنایع و پتروشیی پیشرفتهای غیرقابل باوری داشتیم؛ ولی نسبت به حوزه فرهنگ بیاهمیت بوده و یا اولویت خود نمیدانستیم. مسائلی مثل بدحجابی،اعتیاد، طلاق و… همه این مسائل فعلی برمیگردد به عدم توجه به فرهنگ و بهخصوص سینمای فرهنگی کشورمان که از دیرباز مورد غفلت قرار گرفته است.
فرهنگ شهید و شهادت در سینما
حتی در ترویج فرهنگ شهادت نیز به درستی تبلیغ نشده است. شهادت و شهید در سینمای دفاعمقدس صرفا به یک سربند یازهــرا و محاسن محدود شده در صورتی که شهادت را باید انسانساز، کارخانه تولید شخصیت و احترام بهحقوق دیگران معرفی نمود.
در زمان جنگ تحمیلی و در عملیات رمضان بهدلیل برنامهریزی اشتباه فرماندهان، بسیاری از نیروها با پاتک دشمن روبروو شده و خیل عظیمی از رزمندهها شهید شدند، هیچگاه امام خمینی(ره) بهدنبال مقصر نبودند بلکه فرماندهان ما، با بررسی نقاط قوت و ضعف و راهاندازی عملیات کربلای۴ شکست قبلی را جبران کردند.
در واقع، مدیریت کلان فرهنگی کشور که در رأس آن وزارت ارشاد بوده توانایی سروسامان دادن به وضعیت فعلی را نداشته است و مدیران سینمایی ما چه در این دولت و چه در دولتهای گذشته نیز از این وضعیت خوشحال نیستند.
موج خیانت که به پیکره فیلمهای سینمایی ما چنبره زده ما دستورالعمل و یا ابلاغیههای مقطعی و چکشی مدیران فعلی حل نخواهد شد، چرا که باید پله پله آن را رفع نمود. تا زمانی که یک سازماندهی فرهنگی در کشورمان شکل نگیرد وضعیت سینما تغییر نمیکند.
لذا باید نگاههای سلیقهای و جناحی نسبت به مساله فرهنگ کنار گذاشته شود و البته لازمه این امر همراهی خود هنرمندان و کارگردانها نیز میباشد. همه نهادهای فرهنگی دست به دست هم دهند و به آسیبشناسی بپردازند.
ازهم گسیختگی در ارگانهای فرهنگی
در کشور یکسری از نهادهای دلسوز انقلابی داریم که همگی نیز با تمام وجود خواهان کمک به فرهنگ و سینمای کشور به خصوص دفاعمقدس میباشند. نهادهایی همچون موسسه اوج، حوزه هنری زیر نظر سازمان تبلیغات اسلامی و موسسه فارابی؛ همگی این نهادها متشکل از بچههای پاک انقلابی هستند ولی بهدلیل پراکندگی نیروها در این موسسات ما یک انسجام در تولید فیلمهای انقلابی یا ارزشی نمیبینیم. عدم تمرکز بودجه و نیروی خلاق که بهدلیل عدم مهندسی فرهنگی در کشورمان بوده موجب شده تا فیلمهایی با مضمونهایی دینی و ارزشی نتوانند حق خود را از سینمای کشور بگیرند.
نویسنده دکتر حسن ضیایی
انتهای پیام/
,
در سالیان گذشته روند حضور کارگردانهای مطرح کشورمان برای تولید فیلمهای انقلابی کمتر شده است و فیلمهای حوزه انقلاب و یا دفاعمقدس کمتر شده، بلکه اینگونه فیلمها کمتر دیده میشود چون مورد حمایت قرار نمیگیرند برای همین از کیفیت لازم برای اقبال عمومی برخوردار نمیشوند.
,
در واقع آنچه در سینـمای کشور مشاهده میشود روند روبه رشد فیلمهای اجتماعی با محتوای ناامید کننده است به طوری که برخی خانوادهها حاضـر به تماشای برخی از فیلمها همراه فرزنداشان نیستند!
,
وضعیت سینمای ما سالهاست که به حال خود رها شده و آنچه الان بهعنوان محتوای فیلمها میبینید موجهای مردهای است که اساس آن در دهههای پیشین شکل گرفته و الان مانند یک ویروس تمام بدنه و شاکله سینما را در بر گرفته است.
,
در واقع، عدم نگاه بلندمدت در دهههای گذشته با فرجام امروز سینمای کشور رسیده است.
,
مقام معظم رهبری در سخنان خود بارها گفتهاند که باید برای ۳۰۰ سال آینده کشور برنامهریزی کرد و آیا مسئولین کشور در قسمتهای مختلف چنین تفکری دارند؟!
,
از آن جایی که همه مسئولین که شامل مدیران فرهنگی کشور هستند صرفاً به موفقیت فرهنگی در دوره مدیریت خود فکر میکنند؛ ما کاری از پیش نمیبریم. ما بعد از دفاع مقدس در زمینههای مختلفی اعم از وسایل موشکی، صنایع و پتروشیی پیشرفتهای غیرقابل باوری داشتیم؛ ولی نسبت به حوزه فرهنگ بیاهمیت بوده و یا اولویت خود نمیدانستیم. مسائلی مثل بدحجابی،اعتیاد، طلاق و… همه این مسائل فعلی برمیگردد به عدم توجه به فرهنگ و بهخصوص سینمای فرهنگی کشورمان که از دیرباز مورد غفلت قرار گرفته است.
,
فرهنگ شهید و شهادت در سینما
,
فرهنگ شهید و شهادت در سینما,
حتی در ترویج فرهنگ شهادت نیز به درستی تبلیغ نشده است. شهادت و شهید در سینمای دفاعمقدس صرفا به یک سربند یازهــرا و محاسن محدود شده در صورتی که شهادت را باید انسانساز، کارخانه تولید شخصیت و احترام بهحقوق دیگران معرفی نمود.
,
در زمان جنگ تحمیلی و در عملیات رمضان بهدلیل برنامهریزی اشتباه فرماندهان، بسیاری از نیروها با پاتک دشمن روبروو شده و خیل عظیمی از رزمندهها شهید شدند، هیچگاه امام خمینی(ره) بهدنبال مقصر نبودند بلکه فرماندهان ما، با بررسی نقاط قوت و ضعف و راهاندازی عملیات کربلای۴ شکست قبلی را جبران کردند.
,
در واقع، مدیریت کلان فرهنگی کشور که در رأس آن وزارت ارشاد بوده توانایی سروسامان دادن به وضعیت فعلی را نداشته است و مدیران سینمایی ما چه در این دولت و چه در دولتهای گذشته نیز از این وضعیت خوشحال نیستند.
,
موج خیانت که به پیکره فیلمهای سینمایی ما چنبره زده ما دستورالعمل و یا ابلاغیههای مقطعی و چکشی مدیران فعلی حل نخواهد شد، چرا که باید پله پله آن را رفع نمود. تا زمانی که یک سازماندهی فرهنگی در کشورمان شکل نگیرد وضعیت سینما تغییر نمیکند.
,
لذا باید نگاههای سلیقهای و جناحی نسبت به مساله فرهنگ کنار گذاشته شود و البته لازمه این امر همراهی خود هنرمندان و کارگردانها نیز میباشد. همه نهادهای فرهنگی دست به دست هم دهند و به آسیبشناسی بپردازند.
,
ازهم گسیختگی در ارگانهای فرهنگی
,
ازهم گسیختگی در ارگانهای فرهنگی,
در کشور یکسری از نهادهای دلسوز انقلابی داریم که همگی نیز با تمام وجود خواهان کمک به فرهنگ و سینمای کشور به خصوص دفاعمقدس میباشند. نهادهایی همچون موسسه اوج، حوزه هنری زیر نظر سازمان تبلیغات اسلامی و موسسه فارابی؛ همگی این نهادها متشکل از بچههای پاک انقلابی هستند ولی بهدلیل پراکندگی نیروها در این موسسات ما یک انسجام در تولید فیلمهای انقلابی یا ارزشی نمیبینیم. عدم تمرکز بودجه و نیروی خلاق که بهدلیل عدم مهندسی فرهنگی در کشورمان بوده موجب شده تا فیلمهایی با مضمونهایی دینی و ارزشی نتوانند حق خود را از سینمای کشور بگیرند.
,
نویسنده دکتر حسن ضیایی
,
انتهای پیام/
,
]
به اشتراک گذاری این مطلب!
ارسال دیدگاه