سیمای پیامبر از نگاه سید الشهدا(ع)

امام حسین (ع) در حدیثی زیبا شخصیت فردی و اجتماعی پیامبر را بیان فرموده‌اند که تامل در عبارات و تعابیر ایشان می‌تواند ما را قدری به شخصیت ایشان نزدیک کند.

[

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از بام فارس؛ به مناسبت مبعث پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد(ص)، یادداشت زیر را به قلم نجف محمدیان در ادامه بخوانید:

, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, بام فارس,

سید الشهدا (ع) در توصیف اخلاق پیامبر(ص)می فرمایند: پیامبر «دائم الفکر» بود، بدین معنی که هیچوقت از فکر کردن دست بر نمی‌داشت و خسته نمی‌شد.
ایشان «متواصل الاحزان» بود همیشه در یک غم شیرین و با وقاری فرو رفته بود و پیدا بود که این غم ، یک غم متصلی است و بخش اعظم این غم در دل خود پیامبر بود. درحالی که معمولا لبخند بر لبانش جاری بود اما یک غم سنگین و ریشه داری همواره دردل او بود.

آیا غمی ناشی از درک یک حقیقت بزرگ بود؟ غم مردم بود؟

«لیست له راحه» :هیچ وقت ما پیامبر را راحت و بی غم بدون
دغدغه ندیدیم همیشه دغدغه چیزی را داشت دغدغه مردم، دغدغه محرومان.
می فرمایند ایشان «طویل السکت» بود یعنی اهل سکوت های طولانی بود.
«لا یتکلم فی غیر حاجه» یعنی جز وقتی که لازم و مفید بود هیچوقت سخن نگفت؛ بنای پیامبر بر سکوت بود؛ وقتی حرف می زد که ضرورت یا فایده ای داشت.(آنجایی که باید حقیقتی راروشن می کرد، یا از مظلومی دفاع می کرد و در برابر منکر و یا بی عدالتی برمی آشفت و مشکل کسی را حل می کرد ،والا ساکت بود.)
«پیامبرنرم و اهل مدارا بود اما توخالی و سست نبود در عین حال ترسناک هم نبود همیشه پیامبر در دل ما حرمت و ابهت داشت؛ اما هیچوقت ما از او نمی ترسیدیم.»

,
,
,
,
,
,
,
,
,
,

«نعمت هر چند اندک نزد او بزرگ بود و قدرمی شناخت.»
«بد هیچ چیز و بد هیچکس را نمی گفت»
«هرگز بخاطر امر دنیوی و منافع خودش عصبانی نشد» در مورد حقوق شخصی خودش همیشه اهل گذشت بود؛ اما در مورد تضییع حقوق مردم(حق الناس) و حق الله بر می آشفت و موضع می گرفت، خشمش خشم فردی و شخصی نبود خشم مادی نبود بلکه خشم عقیدتی و برای مردم بود خشم او برای عدالت بود،
وقتی که خشم می کرد«لم یقم لغضبه شی حتی ینتصر له» تا حقیقت و عدالت را برکرسی نمی نشاند از پا نمی‌نشست.

سید الشهدا (ع)فرمود: «پیامبرهرگز بلند نخندید اما همواره تبسم بر لب داشت.» «ظاهر و باطنش با مردم یکی بود،در نهان و اشکار یک شخصیت داشت.»(بر خلاف ما)
«همواره بخش ثابتی ازوقت خود را اختصاص به مردم و امت و حل مشکلات و کمک به آنها می داد».
«و منهم ذوالحاجه و منهم ذوالحاجتین و منهم ذوالحاجات» مردمی که می آمدند برخی یک مشکل برخی دوتا و برخی هزار مشکل داشت و پیامبر صبورانه به حل مشکلات آنها می پرداخت.
«فیتشاغل بهم»: پیامبر یک شغل داشت و آن خدمت به مردم بود.
پیامبر بارها این جمله را می فرمود که«ابلغونی حاجه من لا یقدر علی ابلاغ حاجته»
صدای کسانی را که صدای شان به من نمی رسد به من برسانید.
«هر کس صدای مطالبات مردم را به حاکمان و مسئولان برساند اهل بهشت است و در قیامت که پای همه خواهد لغزید پای او نمی لغزد«ثبت الله قدمیه یوم القیامه»