وقتی دولت می خواهد با آثار تخریب شده گردشگر جذب کند

• شنبه ۰۹ اردیبهشت ۱۳۹۶ ۱۴:۵۱
• کد خبر : 1092704

• اخبار
• سایر رسانه ها

یک کارشناس ارشد حفاظت و مرمت ابنیه و بافتهای تاریخی در گزارشی به بی توجهی مسئولان نسبت به آثار ارزشمند و باستانی بهمئی اشاره کرد و خواهان مراقب و مرمت این آثار که سند هویت ایل بهمئی است، شده است.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از پایگاه خبری آوای ماغر،شهرستان بهمئی در گذشته های دور محل گذار تمدن های ماقبل اسلام و بعد از آن است، آنگونه که شاه­راه های سرزمین پارس از این منطقه گذر کرده است و هنر تمدن های بعد از آن همانند اشکانیان و حکومتی به نام ایلیمایی ها در پهنه این منطقه به چشم می خورد.

میراث کهن این سرزمین سالهاست که مورد بی مهری مسئولان مربوطه قرار گرفته است، اگرچه نباید تلاش ها و زحمات محققان و معماران سنتی را در این راستا نادیده گرفت.

میراث ارزشمند شهرستان بهمئی هم از این قائده مستثنی نیست و آنگونه که شرایط اقلیمی منطقه بازگو کننده مناطق صعب العبوراست، توانسته در دل خود مکان های مسکونی بی نظیری را جای دهد.

 میراث کهن تنگه کُپ و معماری بی نظیرش، قوس های اسلامی اش، و دیوارهای خشکه چین آن، معماری ارزشمندی را القا می کند که نمونه عناصر اجرایی آن ریشه در معماری دوران قبل از اسلام و بعد از اسلام دارد.  

دیوارهای خشکه چین و قوس ها و طاق های ارزشمند  معماری تنگه کُپ

در این زمینه از تنگه بی نظیری به نام سندان باید نام برد که چشمه های جوشانش و طبیعت بکر و بی همتایش و معماری صخر ه ای آن، همگی نمادی از الگوهای ساختاری ارزشمندِ از گذشته های دور تاکنون است. این مناظر تاریخی و  ارزشمند با معماری اصیلش سهم کوچکی از میراث ملموس این شهرستان را در بر می گیرد.

امّاد ر گستره ای وسیع تر ، مناطق ارزشمند طبیعی و زیست محیطی به همراه معماری دست ساخته انسان، مناظر فرهنگی ای را بوجود آورده است که در نوع خود منحصر بفرد است و می توان آنها را با نمونه های ثبت شده در میراث جهانی مقایسه کرد، از جمله این مناظر بی بدیل و ارزشمند می توان از تنگه سندان، تنگه کُپ، تنگه سروک و قلعه نادر نام برد که تلفیقی از میراث انسان ساخت و طبیعی است.

  معماری صخره ای اشکفت سندان

با وجود پتانسیل های بسیار زیاد این منطقه از لحاظ میراث ارزشمند مادی و معنوی، تاکنون آنگونه که شایسته و بایسته بود، مورد توجه قرار نگرفت، یکی از دلایل این امر کم توجهی است، هر چند سایه بی مهری مسئولان در سطح کلان پهنه این سرزمین است، امّا در نگاهی دیگر، نبود پیش زمینه های فرهنگی و اجتماعی در منطقه و نگاه جامعه حاضر به این میراث، به خصوص آثار منقول فرهنگی باعث شده است که این میراث ارزشمند و حفاظت از آنها در دوران طفولیت به سر ببرد، آنچنانکه در سالهای اخیر موضوع کاوش های غیر قانونی برای به دست آوردن آثار منقول در سطح اول از آسیبهای جدی در این مورد بشمار می رود.

از دیگر آسیب های کنونی می توان به عدم به کارگیری نیروهای متخصص، به کارگیری نیروی های غیر بومی، تسلط میراث معنوی بر میراث مادی و اولویت به صنایع دستی در این زمینه را، نام برد که می توان با برقرای تعادل در این زمینه، همه جنبه های میراثی را مورد اهمیت قرار داد.

با توجه به شرایط کنونی منطقه و انتخابات پیش رو این انتظار از مسئولان مربوطه و آنانکه دلسوز این میراث ارزشمند و گرانبها که نمادی از اصالت و هویت این ایل بزرگ است، می رود که نسبت به این آثار ارزشمند بی تفاوت نبوده و در راستای بهبود و پایداری این میراث برای نسل های بعد، از هیچ کوششی دریغ نکنند. باشد که همواره در حفاظت از این میراث بکوشیم چرا که هر آنچه فرهنگ می سازد، جامعه و اصالت و هویت بنیادین در ریشه یک قوم است.

گزارش از:علی خوبی پور- کارشناس ارشد حفاظت و مرمت ابنیه و بافتهای تاریخی از دانشگاه علم وصنعت ایران

انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #