خرمشهر قهرمان پس از ۳۴ روز مقاومت قهرمانانه، به دست دژخیمان بعثى اشغال شد.
خرمشهر در کلام امام خمینى(ره) ومقام معظم رهبرى(مدظلهالعالی)
امام خمینی(ره): «فتح خرمشهر، فتح خاک نیست؛ فتح ارزشهاى اسلامى است. خرمشهر، شهر لالههاى خونین است. خرمشهر را خدا آزاد کرد. مبارک باد بر ملت عظیمالشأن ایران اینچنین فرزندان سلحشور و جان برکفى که نام آنان و کشورشان را جاویدان کردند و مبارک باد بر اسلام بزرگ، این متابعانى که در دو جبهه، با دشمن باطنى و دشمنان ظاهرى، پیروزمندانه و سرافراز امتحان خویش را دادند و براى اسلام سرافرازى آفریدند.»
جانشین شایسته امام خمینى(ره)، مقام معظم رهبرى(مدظله العالى) نیز در اینباره مىفرماید: «حماسه فتح خرمشهر و عملیات عظیم بیتالمقدس، در این کشور خواهد ماند، هم در آن روزى که این حادثه اتفاق افتاد، هم هر وقت که اینگونه حوادث براى افکار مردم تشریح گردد. اینکه پانزده الى بیست هزار نفر به صف براى اسارت بیایند و تسلیم شوند، مسأله عادى نیست، بلکه مافوق طبیعت است.«
مشاهدات عینى امام خامنهاى(مدظله العالى(
بنده در همان دوران غربت وقتى خرمشهر در اشغال دشمنان بیگانه بود نزدیک پل خرمشهر رفتم و به چشمِ خودم دیدم وضعیت چگونه است. فضا غمآلود و دلها سرشار از غصه بود و دشمن با اتکاء به نیروهاى بیگانه که به او کمک مىکردند همین آمریکا و غربىها و همین مدعیان دروغگو و منافق حقوق بشر در خرمشهر مستقر شده بود. تانکهاى او، وسایل پیشرفتهى او، هواپیماهاى مدرن او، نیروهاى تا دندان مسلح او؛ بچههاى ما آر.پى.جى هم نداشتند؛ با تفنگ مىجنگیدند؛ اما با ایمان و با صلابت.
مشى سیاسى بنىصدر باعث شد تا نه تنها اوضاع جنگ به نحو مطلوبى پیش نرود، بلکه بحرانهاى سیاسى داخلى همچون غائلهى ۱۴ اسفند ۱۳۵۹ شعلهور شود.
دلیل نفوذ بیگانه
در حالىکه خبرهاى تنشهاى مرزى ایران و عراق کمکم جدىتر مىشد، در آخرین روز شهریورماه، ارتش عراق رسماً با استعداد ۴۸ یگان سازماندهىشده در قالب تیپها و لشکرهاى زرهى، مکانیزه و پیاده، با پشتیبانى ۸۰۰ قبضه توپ، ۵۴۰۰ دستگاه تانک و نفربر، ۴۰۰ قبضه توپ ضدهوایى، ۳۶۶ فروند هواپیما و ۴۰۰ فروند هلىکوپتر به خاک ایران حمله مىکند. اگرچه دولت عراق در ابتدا لغو قرارداد ۱۹۷۵ الجزایر را بهانهى این تجاوز اعلام کرده بود، اما طه یاسین رمضان، معاون نخستوزیر عراق یک سال بعد و در گفتوگو با مجلهى «الثورة» گفت: «این جنگ بهخاطر عهدنامهى ۱۹۷۵ و یا چند صد کیلومتر خاک و یا نصف شط العرب نیست؛ این جنگ بهخاطر سرنگونى جمهورى اسلامى است».
۳۴روز مقاومت
خرمشهردر ۳۱شهریور ۱۳۵۹، زیر آتش سنگین ارتش عراق قرار گرفت. انبوهى از آتش خمپارهها و توپهاى دشمن، روى شهر باریدن گرفت. همه غافلگیر و حیران شده بودند و شهر در آتش مىسوخت و صداى انفجار لحظهاى قطع نمىشد. طولى نکشید که بیمارستان پر شد از انبوه مجروحان و شهدا. زنان و کودکان و سالخوردگان، آواره بیابانها و جادهها شدند و مردم بهویژه جوانان، به مسجد جامع و دیگر پایگاهها رو آوردند تا براى مقاومت سازماندهى شوند.
مسجد جامع خرمشهر، نقشى اساسى در این مدت داشت؛ ازجمله: مرکز پشتیبانى، امداد و اطلاعات جنگ، توزیع سلاحها، ساخت بمب دستى، توزیع غذا، توزیع نیروهاى اعزامى، استقرار بىسیم مادر و مقر فرماندهى. در حقیقت، مسجد جامع مانند مادرى فرزندان خویش را زیر بال و پر گرفته بود و مانند قلبى، با وجود کوشش دشمن در تخریب مراکز نظامى و پشتیبانى شهر با سلاحهاى دوربرد، تا آخرین ساعتها مىتپید. تلاش فرزندان خرمشهر چون محمد جهانآرا، بهروز مرادى، احمد شوش، بهنام محمدى، امیر رفیعى، محمد دشتىزاده و نورانى و یاران اندک آنان، اگرچه نتوانست خرمشهر را نجات دهد، اما دشمن را در دستیابى به اهدافش ناکام گذاشت تا اینکه پس از ۳۴ روز پایدارى و مقاومت، در چهارم آبان ۱۳۵۹(ه. ش) خرمشهر، خونینشهر شد و به دست دشمن افتاد.
اقتدارمردمى تغییر نگاه خارجى
با عزل بنىصدر و کنار گذاشته شدن او از صحنهى سیاسى و نظامى کشور، گویى مانعى بزرگ براى پیشرفت کار جنگ و کشور از سر راه ملت ایران برداشته شد. عملیات «ثامنالائمه» و شکستهشدن حصر آبادان در ۵ مهر ۱۳۶۰ نخستین ثمره توجه به نیروى مردمى بود.
در آن زمان نمایندهى امام رحمهالله در شوراى عالى دفاع، دلیل موفقیت را اینچنین مىگویند: «تا قبل از عملیات ثامنالائمه، نیروهاى مردمى بهکار گرفته نمىشد. یعنى از بسیج و سپاه در عملیات بهصورت کامل خبرى نبود. و در عملیات بیتالمقدس به تاریخ دهم اردیبهشت آغاز و خرمشهر بهطور کامل آزاد شد و پرچم پُرافتخار جمهورى اسلامى ایران برفراز «مسجد جامع» و پل تخریبشدهى خرمشهر به اهتزاز درآمد.
این پیروزى نگاه جهانیان را به انقلاب اسلامى ایران تغییر داد. کسانىکه تا آن روز بهدنبال فروپاشى انقلاب تازه متولدشدهى اسلامى در ایران بودند، پس از فتح خرمشهر تغییرات و تردیدهاى بسیارى در باورشان ایجاد شد.
نقل خاطرهاى از حضرت آیتالله خامنهاى که آنزمان رئیسجمهور بودند، این نکته را نشان مىدهد: «خرمشهر وقتى آزاد شد... خیلى کار عظیمى بود؛ هم از لحاظ سیاسى مهم بود، هم از لحاظ نظامى بسیار پیچیده و مهم بود، هم از لحاظ اجتماعى و نگاه عمومى و دل مردم، چقدر مهم بود و تأثیر داشت. از همه جهت کار عظیمى بود. همه، از جاهاى مختلف آمدند. اوایل ریاست جمهورى بنده بود. یک هیأت جهانى به ایران آمد و رئیس آن -قریب به این مضمون- به من گفت: امروز در دنیا وضع شما با یک سال پیش از زمین تا آسمان تفاوت کرده است.
امروز ما در مقابل قوىترین قدرتهاى عالم، یعنى در مقابل آمریکا، احساس قدرت مىکنیم. علت این احساس قدرت این است که شما هستید. یعنى یک نیروى لایزال و تمام نشدنى. اگر شما بىتفاوت بودید، اگر به جنگ و صلح و انفاق و آباد کردن و عمران و سازندگى بىاعتنا بودید، قطعاً هیچکس نمىتوانست از مسؤولان ادعا کند که در مقابل این تهاجم عظیم همهجانبهاى که امروز از طرف قدرتهاى بزرگ به ما مىشود، قابل تحمل است.
زنان خرمشهر و حماسه مقاومت
خرمشهر دو سال بعد از پیروزى انقلاب اسلامى، دختران و زنانى داشت که خالق حماسههاى مقدسى بودند که هر انسانى مىتواند بر آن افتخار کند. حضور دختر یا زنى مسلمان در رویارویى مستقیم با دشمنى که به هیچ پیمان دینى، اخلاقى و انسانى پایبند نیست، بسیار دشوار و خطرآفرین است و همین نکته، دفاع مقدس را از دیگر نبردها ممتاز مى کند. تمامى بانوانى که براى دفاع از حیثیت دینى و ملى خود در خرمشهر ماندند، کاملاً داوطلبانه و بهدور از هرگونه اجبارى، اینکار را کردند.
در حماسه۳۴روزه مقاومت خرمشهر، زنان نقش بهسزایى ایفا کردند. آنها در واقع میداندار اصلى این فعالیت سخت و جانفرسا بودند. با کم شدن تعداد مردان، زنان بار امدادگرى و رسیدگى به مجروحین را به دوش گرفتند. فعالیتهاى آنان عبارت بود از پرستارى و انتقال مجروحین به بیمارستان، نظافت محیط بیمارستان، شناسایى شهدا، حتى حفر زمین براى تدفین آنان و در اینجا بود که زنان سلاح برداشتند و دوشادوش مردان جنگیدند.
فتح خرمشهر، حماسه مقاومت
در ساعت دو بعد از ظهر روز سوم خرداد ۱۳۶۱، پس از ۲۴روز رزم بىامان، خرمشهر بهطور کامل آزاد شد و پرچم پرافتخار اللهاکبر، بر فراز مسجد جامع و پل تخریبشده خرمشهر به اهتزاز در آمد. خرمشهر، این شهر مقاوم که پس از۳۴روز پایدارى و مقاومت، در چهارم آبان ماه ۱۳۵۹، به اشغال دشمن درآمده بود، پس از ۵۷۸ روز (نوزده ماه) اسارت، بار دیگر به آغوش گرم میهن اسلامى بازگشت. رزمندگان اسلام در اولین اقدام، نماز شکر را در مسجد جامع خرمشهر اقامه کردند. خبر آزادسازى خرمشهر، به سرعت در همهجا طنین افکند و ملت مسلمان ایران را که مدتها در آرزوى شنیدن چنین خبر مسرتبخشى بودند، غرق شادى و سرور کرد. مردم به خیابانها ریختند و با پخش شیرینى، به جشن و شادى پرداختند و با فرارسیدن شب، بر پشتبامها نداى اللهاکبر سر دادند
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه