یادداشت/
از پیروزی متانت و عقلانیت ۹۶ تا دگماتیسم ۸۸
حیات هر جامعه به حیات اندیشه آن بستگی دارد و رشد و شکوفایی هر جامعه در گرو اندیشه ورزان آن جامعه ای است که از زندان تفکر متعصبانه و دگماتیسم رهایی یافته و عقاید دیگران را شایسته بررسی در کارگاه عقل و علم می دانند.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از ابصارخبر، ثورالله نوروزی داودخانی استاد دانشگاه های اردبیل در تازه ترین یادداشت خود به بررسی انتخابات 96 با انتخابات 88 پرداخت و نوشت:حیات هر جامعه به حیات اندیشه آن بستگی دارد و رشد و شکوفایی هر جامعه در گرو اندیشه ورزان آن جامعه ای است که از زندان تفکر متعصبانه و دگماتیسم رهایی یافته و عقاید دیگران را شایسته بررسی در کارگاه عقل و علم می دانند و از دیدگان اندیشه، نقاب تحجر را به کنار زده و از دستان عاطفه و احساس، شمشیر تعصب به دور افکنده اند.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, ابصارخبر,آری فرزندان بزرگ وطن، حتما در این روزها با تحلیلهای بسیاری در باره انتخابات ۲۹ اردیبهشت، روبرو شده و مطالعه کرده اید که برخی از آنها نگاشته دلسوزان و منتقدان منصفی است که زحمت کشیده در راستای رشد عقلانیت و مردم سالاری در کشور قلم فرسایی کرده اند که مرا با آنها حرفی نیست، روی سخن من نوشته آن متعصبان دگماتیسمی است که نوشته هایشان قتلگاه اندیشه و تفکراتشان آفت الآفات جامعه است
,
آری آن نوشته هایی که به دست قلم عاطفه، شمشیر متعصبی داده اند که سر اندیشه منتقدین خود را بی رحمانه به مسلخ گاه اندیشه برده اند و بر علیه هر اندیشه متفاوت با خودشان ، حکم افراط و خشونت صادر کرده اند، آری چنین زاهدان خشک مذهب، همواره با یک دست دعوت به رهایی از دگم و افراط می کنند و با دست دیگر تفکر دگم و افراط خود را به آنان هدیه می کنند و به عبارتی ساده تر از روی نا آگاهی می خواهند رنج حاصل ازتصورات افراطی و خطایشان را با افراط و خطا درمان کنند و این از منظر روش شناختی، یک خطای نابخشودنی و به عبارتی خطا را با خطا اصلاح کردن و خون را با خون شستن است و با این روش نه تنها دردی از جامعه درمان نمی کنند، بلکه به دیگران می آموزند، چگونه به دور عقل حصار بکشند و چگونه از نقد و انتقاد منصفانه فرار کنند .
چنانکه امروز برخی از تحلیگران جریان منفعت طلب، به راحت طلبی عقلی خو کرده اند و به نام علم، خودشان و جریان فکریشان را اهل صلح و مدارا نامیده اند و اما منتقدین خود را افرادی بی راه، خشونت ورز و افراطی نام گذاشته اند و با پرچم جامعه مدنی به استقبال تفکر قبیله ای رفته اند و با شمشیر تعصب و جهل ، تفکر مدنی را به سلاخه کشیده اند و تفکر استبدادی و تک صدایی شان را ، چند صدایی و دموکراسی نام نهاده اند.
این چگونه تفکر مدنی است که نصفی از جامعه را متهم به خشونت و افراط و اهل جنگ کنی و خود را اهل صلح و سازش و مدارا به دیگران معرفی نمایی.
این چگونه تفکر دموکراسی است که وقتی نامزد مورد دلخواهت شکست خورد، دعوت به اردوکشی خیابانی کنی و در اردوگاه تقلب خیمه بزنی اما اگر نتایج آرا به نفع نامزد مورد دلخواهت شد، آن را آغاز روند دموکراتیک بین دولت - ملت و مردم سالاری بدانی.
آری برادر، درد امروز جامعه ما، درد بیسوادی آن مرد به مکتب نرفته پاک و وارسته نیست، درد امروز ما، درد بیسوادان به ظاهر باسواد متعصبی است که بخش عظیمی از جامعه منتقدینشان را سد راه دموکراسی و آزادی و تکامل اندیشه و عقل می دانند و این در حالی است که جز خودشان ، کسی سد راه دموکراسی، آزادی و رشد عقلانیت نیست و تلاش می کنند با شگردهای خدعه آمیز روشنفکرمآبانه دیگران را محکوم کنند اما غافل از این که خودشان مغلوب این خدعه گری و حیله اند و به تعبیر قرآن کریم:
و ما یخدعون الا انفسهم و ما یشعرون
,
,
,
,
,
آری فرزند شریف ایران زمین، در یک نگاه عمیق و ژرف بینانه به انتخابات ۲۹ اردیبهشت ۹۶، پیروز واقعی، آن انقلابی فرهیخته ای است که با متانت و تفکر عقلانی خود نشان داد که همواره به قانون پایبند بوده و نمی خواهد به خاطر اغراض منفعت طلبانه شخصی، شیرینی یک حماسه بزرگ را در کام فرزندان ایران زمین تلخ کند و با ایثار و از خودگذشتگی نشان می دهد که او به امنیت سرزمینش ارزش قائل است و قلبش با قلب تک تک ایرانیان می تپد و از پیروزی رقیبش خرامان و از شادی هم وطنش پای کوبان و شادکام است و در هر شرایط حاضر است خاک بخورد اما خاک به دشمن ندهد.
,انتهای پیام/
,]
ارسال دیدگاه