یک پرسش و چند پاسخ؛
محافل انقلابی قادر به ترسیم و اقناع معادلات سیاسی هستند؟
رخوت و عدم شجاعت، درد اصلیِ تصمیم گیرانِ بدنه انقلابی است. واژه بدنه را بکار بردم چون، بدنه با تمام وجود علاقمند فرهنگ و هنر است اما تصمیم گیرانش همچنان در عالم سیاست پیشگی بسر می برند.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ کاوه صدق‌روحی طی یادداشتی در زیتون نوشت:
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, زیتون,انتخابات 96 تمام شد. سایه ی جنگ با سفر ترامپ به منطقه و تهدید وزیر خارجه اش در یک قدمی ایران ظاهر گشت. کمپین لغو موشک ها هم تشکیل شد؛ اما محافل انقلابی قادر هستند چنین معادله ی خطرناکی را برای افکار عمومی ترسیم کنند؟
,پاسخ: تا زمانی که قیام علیه بی توجهی به عرصه فرهنگ، موسیقی، شعر، هنر و تاریخ شکل نگیرد، اقناعِ سیاسی شدنی نیست. معضلِ بیکاری و معیشت نیز بلافاصله با ترس متوهمانه ی جنگ فراموش می شود.
,دورِ باطل همین است. گردهمایی های دمِ انتخابات، چاره ساز نیست. تشکل سازی هایِ سیاسی با هر نام و بام و برزن، پوشش دهنده ی اکثریت مردم نخواهد بود. لذا هزینه بی توجهی به فرهنگ و هنر را بدنه ی آگاه و علاقمند هنر می پردازند.
,مساجد و موسسات فرهنگی، آموزشی بیش از یک دهه منتظر ورودی هستند؛ پاتوق های شعرِ خودجوش همچنان در استاصال حمایت و ارج باقی مانده اند. تاکنون هیچ تفاهمی از فتوای موسیقی برای تصمیم گیران تعریف نشده اما موسیقی در میان مردم جایگاه مشخصی باز کرده است.
,قشری از سیاست پیشگان، فضای فرهنگی و هنری را به حال خود رها کرده اند؛ قشر دیگر نیز با ایجاد فضای رعب، آزاد اندیشی حقیقی را از بیشتر هنرمندان سلب کرده است. طیف هنرمند در حالت خوشبینانه، از فرط بی توجهی به ورطه ی تفریط پناه آورده است.
,رخوت و عدم شجاعت، درد اصلیِ تصمیم گیرانِ بدنه انقلابی است. واژه بدنه را بکار بردم چون، بدنه با تمام وجود علاقمند فرهنگ و هنر است اما تصمیم گیرانش همچنان در عالم سیاست پیشگی بسر می برند.
,با یک حیله سیاسی همه ی آورده های یک جریان بی توجه به باد فنا رفت. با ترس از جنگ متوهمانه، با شعار آزادی، و با حربه موسیقی، پیروزی سیاسیِ جریانِ بی توجه تبدیل به شکست شد.
,رویش های انقلاب باید از طفیلی بودن عبور کنند. باید از قالب و شعارهای پس زننده عبور کنند. ظرفیت عالمانه و هوشمندِ رویش های انقلاب تواناییِ انتقالِ مفاهیمِ زیبای آزادی و سعادت را دارا هستند.
,باید تصمیم گرفت و آزادی و سعادت حقیقی را ترسیم نمود. با هنر و فرهنگ. با کار و رسیدگی به محرومان. اگر از امروز آغاز نکنیم، مشارکت مردم به عدم مشارکت و در نهایت به اعتراض تبدیل خواهد شد.
,انتهای پیام/
]
ارسال دیدگاه