برای بچه دار شدن فردا دیر است!
" می خواهم درس بخوانم"، " همسرم شلغل است"، " هنوز فرصت داریم" و... این ها و صدها بهانه دیگر تراشیده می شود تا از زیر بار مسئولیت بچه دار شدن شانه خالی کنند. نه اینکه قصد بچه دار شدن نداشته باشند، نه! اتفاقاً عاشق بچه هستند؛ اما بنابر دلایلی بچه دار شدن را به تعویق می اندازند و از این غافل اند که هرروزی که می گذرد، فاصله سنی آن ها با فرزند آینده شان بیشتر می شود.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از نسیم شیراز، با توجه به تغییر سبک زندگی در گریز از فرزندآوری بر آن شدیم تا گفتگویی با فاطمه نصرآزادی کارشناس ارشد روانشناسی بالینی داشته باشیم.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, نسیم شیراز, نسیم شیراز,در اینجا توضیحاتی درباره چرایی عدم تمایل زوجین به فرزندآوری و شانه خالی کردن خانواده ها در این امر را بررسی می کنیم.
,- چه چیزی باعث شده که جوانان و خانواده های جامعه امروزی به سبک زندگی ( داشتن فرزند کمتر) روی بیاورند؟
در گذشته یکی از اهداف اساسی زندگی و تشکیل خانواده، این بود که صاحب فرزند شوند و فرزندشان در تأمین مخارج زندگی به آنها کمک کنند؛ اما به تدریج با تغییر سبک زندگی مردم، این دیدگاه جایگاه خود را از دست داد.
,بسیاری از زوج ها آمادگی پذیرش فرزند را ندارند. به عبارتی آن ها در خود توانایی پذیرفتن مسئولیت های والد شدن را نمی بینند چرا که آن ها مهارت زندگی را نیاموخته اند. در واقع ما به فرزندانمان نیاوخته ایم چگونه زندگی کنند، چگونه خانواده هایشان را اداره کنند و چگونه مسئولیت داشتن فرزند را بپذیرند.
,- چه دلایلی باعث میشود زوجین جوان تمایل کمتری به فرزندآوری نشان دهند؟
یکی از دلایلی که تمایل به داشتن فرزند را کاهش می دهد، وضعیت اقتصادی است. بسیاری از زوج های جوان امنیت شغلی ندارند. درآمد آنها کفاف مخارج روزمره را می دهد و منبع مالی برای تأمین مخارج اعضای جدید خانواده را ندارد.
,دلیل دیگر این است که برخی زوج های جوان معتقدندد که برای ما زود است که بخواهیم بچه دار شویم. ما می خواهیم زندگی خودمان را داشته باشیم، بگردیم، به مسافرت برویم و... آنها می خواهند تا مدتی بدون بچه بمانند؛ اما به مرور زمان به این سبک زندگی عادت می کنند و هدفشان از زندگی مشترک تغییر می کند و دیگر قید بچه دار شدن را می زنند.
,موضوع دیگر الگوهایی است که زوج ها در زندگی می بینند. مانند مسائلی همچون طلاق، نابسامانی خانوادگی، دعوا و اختلافات و ... باعث بوجود آمدن این دیدگاه می شود که در زندگی مشکلات زیادی وجود دارد و آمدن یک فرزند کار را به مراتب سخت تر خواهد کرد.
,مسئله بعدی عدم احساس امنیت برای کودک به دنیا آمده است. وجود مشکلات اجتماعی مانند بیکاری، اعتیاد و ... این ترس را در زوج های جوان بوجود می آورد که عاقبت فرزندشان چه خواهد شد.
,- چگونه زوج های جوان را به داشتن فرزند ترغیب کنیم؟
آن چه باید زوج های جوان بدانند این است که داشتن فرزند می تواند یکی از شیرین ترین بخش های زندگی و اهداف اساسی زندگی باشد.
,باید به این نکته توجه داشت که داشتن فرزند به معنای داشتن یک شریک و همراه برای ماست. درست است که در زمان حاضر معاش خانواده به عهده فرزندان نیست؛ اما در تامین نیازهای عاطفی والدین نقش بسزایی دارند؛ به طوری که نبودنشان نوعی احساس کمبود را در آن ها ایجاد می کند.
,از طرف دیگر شاید بخشی از وظیفه ای که بزگ تر ها در این راستا به عهده دارند این باشد که به فرزندانشان وبه زوج های جوان مهارت های لازم برای فرزند پروری را بیاوزند. همچنین عنوان کردن این آمادگی از طرف والدین که زوج های جوان بدانند تنها نیستند و در صورت نیاز به کمک، می توانند روی خانواده هایشان حساب کنند باعث ترس کمتری در زوجین خواهد شد و بهتر می توانند تصمیم بگیرند.
,- برخی افراد معتقدند که ما چرا باید یک موجود دیگر را وارد این دنیا کنیم چرا که خود هنوز دلیل بودنمان را بدرستی نمی دانیم؟
در ارتباط با دلایل فلسفی داشتن فرزند، سخن برای گفتن زیاد است؛ اما مطلبی که باید به آن دقت کرد این است که صرف داشتن یک سوال، باعث حذف آن عامل نمی تواند باشد. اینکه دلیل بودن ما در این دنیا چیست، خود سوال مهمی است که معنای زندگی ما را مشخص می کند. اگر ما برای این سوال جوابی نداریم نشانه کم کاری ما در مسائل اعتقادی است که باید آن را جبران کنیم. اینکه ما برای چه به دنیا آمده ایم؟هدف از بودنمان چیست؟آفرینش ما چه دلیلی دارد؟ این ها سوالاتی هستند که باید در زندگی شخصی خود برای آن ها جواب مناسبی پیدا کنیم. در دین ما به این موضوعات پرداخته شده است و قطعاً پاسخ ما اثرات زیادی خواهد گذاشت. جدای از بچه داشتن یا نداشتن این سوال ها باید برای خود ما پاسخ داده شود که اگر پاسخ آن را بیابیم حتماً برای بچه داشتن اقدام خواهیم کرد.
,- برخی زوجین از فواید روان شناختی بچه دار شدن اطلاع ندارند.این فواید چه هستند و چه تاثیری می گذارند؟
بچه دار شدن از شگفت انگیزترین و جذاب ترین تجربیات بشری است.خانواده هایی که صاحب فرزند هستند بیش از خانواده های بدون فرزند از زندگی لذت می برند و احساس خوشبختی بیشتر می کنند.
,بچه دار شدن موجب کاهش فشار خون می شود؛ علاقه و انگیزه والدین را برای یادگیری افزایش می دهد، طرز تفکر والدین هم چنین اعتماد به نفس آن ها را بالا می برد که این به نوبه خود باعث افزایش بهداشت روانی خواهد شد و درک زیبایی ها را در آن ها افزایش می دهد و در نهایت دقت والدین را در همه مسائل حتی در جزئی ترین آن ها بالا می برد.
,بیشتر ما در جریان روزمرگی ها و مشکلات زندگی مان فراموش کرده ایم که کودکی در درون خویش داریم. این کودک درونی، شادی را به زندگی ما وارد می کند. خنده ها، شوخی ها، بازی های کودکانه و ... همه از همین کودک درون سر می زند. شکلک درآوردن، بازی کردن، خنداندن و... بچه ها باعث بیدار شدن کودک درون می شود که در نتیجه آن احساس شادی و خوشبختی را در ما چندین برابر افزایش می دهد.
,یکی از مزایای بچه دار شدن بالا رفتن احساس همدلی و درک در ماست. همچنین بچه داشتن موجب موجب که زوج های جوان بهتر بتوانند برای زندگی و زمان خود برنامه ریزی کنند.
,یکی از هدفهایی که ما برای زندگی خویش در نظر می گیریم رفاه و پرورش مناسب کودکانمان خواهد بود که این خود به زندگی ما غنای بیشتری می دهد و بودنمان را معنادارتر خواهد کرد.
,- بچه دار شدن در سنین بالا و یا سنین کم چه دردسرها و مشکلاتی را به همراه خواهد داشت؟
هر اندازه که مرد یا زنی در سن بالاتر صاحب فرزند شوند، به همان اندازه از فرزندان و خواسته هایشان فاصله می گیرند و مشکلاتشان افزایش پیدا می کند. یکی از مهمترین این مشکلات، عدم توانایی درک فرزندان و خواسته های آن هاست.
,ویژگی ها و خصلت های شخصیتی انسان ها در سنین مختلف تغییر می کد و هر انسانی در هر دوره ای از زندگی اش، دغدغه ها و تمایلات خاصی دارد که موجب می شود اولویت های زندگی و نحوه برخورد او بادیگران و حتی فرزندانش تغییر کند؛ بنابراین طبیعی است که نوع برخورد والدین در سنین بالا با دوران جوانی،فرق می کند. وقتی افراد در سنین بالا بچه دار شوند، نوع رفتارشان با پدر و مادرهای جوان متفاوت خواهد بود و کمتر توانایی درک نیازهای فرزندان خود را خواهند داشت.
,والدین در سنین بالا می خواهند کسی را داشته باشند تا در دوران پیری و بیماری از آنها مراقبت کندو این ایده اشتباه است؛ چرا که پدر و مادر در وهله نخست باید در دوران کودکی در حد توان امکانات مورد نیاز فرزند خود را فراهم کنند و سپس در دوران نوجوانی و جوانی، به اقتضای شرایط و توانایی اش، از او انتظار کمک و همراهی داشته باشند.
,همان طور که تفاوت سنی بالا با فرزندان دردسرهای مختلفی دارد، تفاوت سنی خیلی کم هم مشکل آفرین خواهد شد . در واقع زمانی که دختر و پسری در سن بسیار کم ازدواج می کنند و فورا صاحب فرزند می شوند، طبیعی است که هنوز آمادگی ذهنی و روحی لازم را برای عهده گرفتن مسئولیت پدر و مادری کسب نکرده اند. چون پدر و مادر شدن نیازمند بلوغ فکری و روحی است.اگر به این اصل مهم دقت نشود، درست مانند این است که آنها در کودکی شان با هم زندگی کرده و بزرگ شوند.حالا اگر زن و شوهر هر دو در سن پایین صاحب فرزند شوند، مشخص است که خانواده آنها در واقع جمعی از سه کودک خواهد بود، بدون اینکه نقش والدین به خوبی ایفا شود.
,- دلیل گریز زنان شاغل از فرزندآوری چیست؟
تغییر در سبک زندگی و حضور زنان در ساعات زیادی از روز در بیرون از خانه موجب شده تا آنها دیگر انگیزه ای برای داشتن فزند و نگهداری از وی را نداشته باشند، زیرا بسیاری از این افراد بر این باورند که دوران بارداری و شیردهی موجب خواهد شد تا آنان موقعیت شغلی خود را در جامعه از دست بدهند و به این ترتیب همه تلاش هایشان که طی چند سال برای ادامه تحصیل، ورود به بازار کار و کسب موقعیت های شغلی مناسب کرده اند، هدر برود. بنابراین با این توجیه نقش مادری خود را بریا همیشه فراموش می کنند یا آنقدر دیر فرزندی را به دنیا می آورند که نمی توانند به علت تفاوت سنی زیاد وی را درک کرده و برای او مادری کنند.
,انتهای پیام/
]
ارسال دیدگاه